கலேவலா, பின்லாந்தின் தேசீய காவியம்: ஓர் அறிமுகம் TOP

அஸ்கோ பார்பொலா (ஹெல்சிங்கி பல்கலைக்கழகம்)

(ஆங்கில அறிமுகத்தின் தமிழாக்கம்)

கலேவலாவும் பின்லாந்தின் ஆதிகால நாட்டுப் பாடல்களும்

உலக இலக்கியத்தின் மாபெரும் காவியப் பாடல்களில் ஒன்றான கலேவலா என்னும் பின்லாந்தின் தேசீய காவியம் 1849ல் ஒரு சரியான உருவத்தைப் பெற்றது. ஆனால் இது நேரடியாக வாய்மொழிப் பாடல்களின் அடிப்படையிலிருந்து கிறிஸ்துவின் வரலாற்றுக் காலத்தின் முதலாவது ஆயிரம் வருடப் பகுதியில் உருவம் கொண்டது. சிறந்ததும் முற்றிலும் பாட பேதங்கள் நிறைந்ததுமான தொன்மையான நாட்டுப் பாடல்களிலிருந்து சிறந்த மொழிநூல் வல்லுரான எலியாஸ் லொண்ரொத் (Elias Lo*nnrot, 1802 - 1884) அவர்களாலும் மற்றும் பின்லாந்தின் நாடோ டி இலக்கியத்தின் முன்னோடிகளாலும் கரேலியாவின் காட்டுப் பகுதிகளிலிருந்து சேகரிக்கப்பட்டன.

கரேலியா ஒரு மிகப் பெரிய பிரதேசம். இப்பொழுது அதன் பெரும் பகுதி பின்லாந்தின் கிழக்கு எல்லைக்கு அப்பால் ரஷ்யாவில் இருக்கிறது. கரேலியா என்னும் இப்பகுதி பின்னிஷ் - கரேலியா கலாச்சாரம் என்றொரு எல்லைக் கோட்டை அமைத்துக் கொண்டு தூரதேச நாகரீக மையங்களிலிருந்தும் அரிதாய்க் குடியேறப்பட்ட காட்டுப் பிரதேசங்களிலிருந்தும் துண்டிக்கப்பட்டிருந்தது; (படம் 1, வர்ணப் படம் 1). இதனால் இந்த நாட்டுப் பாடல்கள் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு வரை, இருபதாம் நூற்றாண்டு வரைகூட, பரம்பரை பரம்பரையாக வாய்மொழி மரபில் பாதுகாக்கப்பட்டு வந்தன; ஏனென்றால், புனரமைத்தலும் லுத்தரன் கிறிஸ்தவ இயக்கமும் (Lutheran Christianity) ஏற்படும் வரையில், ரஷ்யாவில் மேலோங்கியிருந்த ஆர்தடக்ஸ் தேவாலயம் (Orthodox Church) பின்லாந்தின் ஏனைய பகுதிகளில் இருந்த ரோமன் கத்தோலிக்க இயக்கத்திலும் பார்க்க மிகவும் பொறுதியுடன் இருந்ததே காரணமாகும்; இதுவே பின்னாளில் புறச் சமயப் பரம்பரையை அழித்தொழிக்க முறைப்படி இயங்கலாயிற்று. கலேவலா மொத்தத்தில் பின்னிஷ் மொழி பேசும் மக்களின் கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட காலத்து மதத்தையும் வீரப்பண்புகளுடைய புனைக் கதைகளையும் பிரதிபலித்தாலும், இந்நாட்டை வெற்றிக்கொண்ட சுவீடிஷ்க்காரர் கி.பி.1155ல் பலவந்தமாகக் கொண்டுவந்த கிறிஸ்துவத்தின் வெற்றியே கடைசிப் பாடலின் கருவாயிற்று.

1548ல் அச்சிடப்பட்ட புதிய ஏற்பாட்டின் மிக்கல் அகிரிகோலாவின் (Mikael Agricola) மொழிபெயர்ப்பே பின்னிஷ் மொழியில் நிலைத்திருக்கும் பழைய நேரடித் தொடர்புடைய நூலாகும். நெருங்கிய உறவுடைய கரேலிய மொழியில் காணப்படும் மிகச் சிறிய மாதிரிக் குறிப்புகள் முன்று நூற்றாண்டுகள் பழமையானவை. மிலாறு மரப்பட்டையில் எழுதப்பட்டிருந்த இந்த மந்திரக் குறிப்புகள் ரஷ்ஷியாவில் வொவ்கொறட் (Novgorod) நகரில் காண்பட்டன. இந்த நாட்டுப் பாடல்கள் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டிலேதான் சேகரிக்கப்பட்ட போதிலும், இவற்றில் பெரும்பாலானவை கிறிஸ்துவுக்கு முற்பட்ட காலம்வரை செல்வதோடு வெவ்வேறு பரந்த பிரதேசங்களில் பெறப்பட்ட பேரளவு கருப்பொருட்களைக் கொண்டவை; இவை பின்னிஷ் மொழியினதும் மதத்தினதும் ஆதிகால கட்டங்களுடன் தொடர்புடைய மிக முக்கியமான நினைவுச் சின்னங்களாகும்.

இன்றைக்கு மொத்தமாகச் சுமார் இரண்டு கோடி மக்களால் பேசப்படும் யூராலிக் மொழிக் குடும்பத்தின் (Uralic language family) கிளைமொழியே பின்னிஷ் மொழி என்று தகுதி வாய்ந்த பன்மொழி வல்லுநர் காட்டியுள்ளனர். (இதில் அதிகம் மக்களால் பேசப்படும் மொழிகள் ஹங்கேரிய, பின்னிஷ், எஸ்தோனிய மொழிகளாகும்; முறையே ஒரு கோடியே நாற்பது லட்சம், ஐம்பது லட்சம், பத்து லட்சம் மக்களால் பேசப்படுகின்றன. மற்றைய மொழிகள் ரஷ்ஷியாவில் சிறிய சிறுபான்மையினரால் பேசப்படுகின்றன). கலேவலாவின் மொழியியலின் பின்னணி பற்றியும் இங்கே சுருக்கமாக சொல்லப் போகிறேன்; ஏனெனில் இது இந்திய மொழிகளுடன் சுவையான தொடர்புகளைக் கொண்டது.

யூராலிக் - திராவிட மொழிக் குடும்பங்களிடையே மரபுவழியுறவு?

கி.மு. 6000-4000க்கு முன் பின்னாக, 'முன்-யூரல்' மொழி பேசியவர்கள் (Speakers of the Proto-Uralic language) ஐரோப்பாவின் வடகீழ்ப் பிரதேசத்துக் காட்டுப் பகுதிகளில், யூரல் மலைகளின் இரு பக்கங்களிலும் வேடராகவும் மீனவராகவும் வாழ்ந்தனர். சைபீரியாவின் சமோயெட்ஸ (Samoyeds) என்னும் மொழி யூரல் மொழிக் குடும்பத்தின் கிழக்குக் கிளையை பிரதிநிதித்துவம் செய்த அதே வேளையில், கி.மு.4000-2500க்கு முன்பின்னாக மத்திய ரஷ்ஷியாவில் வாழ்ந்த பின்னிஷ் - உகிரியர்களின் ஆதிமுன்னோர் (Proto - Finno - Ugrians) இதன் மேற்குக் கிளையை உருவாக்கினர்.

திராவிட மொழிக் குடும்பத்தின் தூரத்து உறவுகளாக இருக்கக்கூடிய சாத்தியங்களில் யூராலிக் மொழிக் குடும்பம் (அல்லது அதன் பின்னோ-உகிரிக் கிளை Finno - Ugric branch) திரும்பத் திரும்பக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த உத்தேசக் கோட்பாட்டை ஆதரித்த மிகப் பிரபலமான திராவிட இயல் அறிஞர்கள் பலரில் ('சிதியன்' Scythian மொழிகள் பேசிய) றொபேட் கால்ட்வெல் (Robert Caldwell), தோமஸ் புறோவ் (Thomas Burrow 1943-46), எம்.எஸ். அன்ட்றோனொவ் (M.S.Andronov) போன்றோரும் அடங்குவர். நான் திராவிட இயலின் பின்லாந்து மாணவனாக இருப்பதால், இயல்பாகவே இதில் அக்கறை கொண்டதோடு பல வருடங்களாகவே இந்தத் தலைப்பில் ஒரு நூல் எழுதக்கூடிய அளவு விடயங்களைத் தொகுத்து வைத்திருக்கிறேன். எனினும் இந்த விடயத்தில் கருதப்பட்டபடி தூரத்து மரபுவழியுறவை மொழி வழியாக உறுதிப்படுத்த முடியாது என்று நம்பியதால், இவ்வேலையை நான் முடிக்கவேயில்லை. இரண்டு ஆதி மொழிகளுக்கிடையே உள்ள ஒழுங்கான குரலொலித் தொடர்புகளை நிலைநாட்டுவதன் முலம் மட்டுமே மரபுவழியுறவை உறுதிப்படுத்த முடியும். இதை நம்பக்கூடிய வகையில் செய்வதனால், இரண்டு மொழிகளுக்குமிடையே ஒப்பு நோக்குவதற்குக் குறைந்தது நூறு சொல்லாக்க விளக்கங்களாவது தேவை. வேறு விதமாகச் சொல்லப் போனால், இந்த வேலையைத் தொடங்கி ஆதி மொழிகளுக்காக இரண்டு பக்கங்களிலும் புனரமைப்புச் செய்து பார்ப்பதற்குக் குறைந்தது நூறு சொற்களின் சோடிகளாவது தேவை; அத்துடன் இத்தகைய புனரமைப்புகள் குரலொலி சொற்பொருள் இரண்டிலும் நியாயமாகவும் நெருக்கமாகவும் ஒன்றோடொன்று ஒத்திருத்தல் வேண்டும். 'முன்-பின்னோ-உகிரிக்' மற்றும் 'முன்-சமோயேதிக்' மொழிகளும் (Proto-Finno-Ugric and Proto-Samoyedic [Janhunen 1981]) பகிர்ந்து கொண்ட சுமார் 140 ஏற்கப்பட்ட சொல்லாக்க விளக்கங்களில் மட்டும் யூராலிக் குடும்பத்தின் புனரமைப்புகளே அமைந்திருக்கின்றன. மிகப் பழமையான உத்தேச யூராலோ-திராவிட மொழிகளின் (Uralo-Dravidian) பெரும்பிரிவில் சுமார் 20க்கு மேற்பட்ட சொல்லாக்க விளக்கங்கள் இருக்கலாம் என்று யாருமே விதிமுறைப்படி எதிர்பார்க்க முடியாது; இவை உத்தேசக் கோட்பாட்டை மெய்ப்பிக்கும் அளவுக்குப் போதியன அல்ல. ஆயினும் இவை உத்தேசக் கோட்பாட்டை நிச்சயமாக மறுப்பவையல்ல. முடிவில் எல்லா மொழிகளுமே ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையனவாக வரலாம்; பூகோளத்தைச் சுற்றிப் பரவியுள்ள மனித இனத்தின் உத்தேசக் குடும்ப மரத்தை உயிரியலிலிருந்து வருவித்த முடிவுடன் எல். எல். கவல்லி-ஸ்பொர்ஸா (L. L. Cavalli-Sforza) சமீபத்தில் ஒப்பிட்டிருக்கிறார்.

(எழுத்துக் குறியீடுகள் அமைப்பதில் ஏற்பட்ட சிரமத்தினால் இதில் ஒரு பந்தி தவிர்க்கப்பட்டது)

மேலும், 'முன்-யூராலிக்' 'முன்-திராவிட' மொழிகள் அமைப்பிலும் பல விதங்களில் ஒத்திருக்கின்றன; உதாரணமாகப் பகுதி நிலையிலே இணையும் இயல்புடைய சொல் வடிவ அமைப்பையும் அதன் தொடர்பான (தொடக்க மெய்யெழுத்துச் சேர்க்கையற்ற) தனியசை அமைப்பையும் கூறலாம். சில இலக்கண வடிவங்களும் ஒத்திருக்கின்றன. 'இன்' உடைமையைக் குறிக்கும் உருபாகவும் (யூ.) அல்லது எழுவாயொழிந்த வேற்றுமை வடிவாகவும் (திரா.) அல்லது 'இ' இறந்த கால அமைப்பாகவும் இருப்பதைக் கூறலாம்; (இது 'முன்-பின்னோ-உகிரிக்' (Proto-Finno-Ugric) பகுதியில் யூராலிக் பிரிவுக்கு மட்டுமே பொருந்தும்; சமொயேடிக் வினை விகுதியான (Samoyedic Verbal suffix) 'y' எந்தக் காலங்களையும் குறிப்பதாகத் தெரியவில்லை.)

பின்னோ-உகிரியருக்கும் முற்கால ஆரியருக்கும் இடையிலான ஆதிகாலத் தொடர்புகள்

சுமார் கி.மு. 4000-2500 ஆண்டுகளில் மத்திய ரஷ்ஷியாவின் காடுகளில் வாழ்ந்த 'முன்-பின்னோ-உகிரியரு'க்கு (the Proto-Finno-Ugrians) தென் ரஷ்ஷியாவின் சமவெளிகளில் வாழ்ந்த 'முன்-இந்தோ-ஐரோப்பிய' (the Proto-Indo-European) மொழி பேசியோர் அயலவராக இருந்தனர் (சுமார் 4500-2800 கி.மு.); பின்னர் அதன் வழிவந்த மொழிகளில் ஒன்றைப் பேசிய 'முன்-ஆரியரின்' (the Proto-Aryans) (சுமார் 2800-2000 கி.மு.) வழித் தோன்றல்கள் கி.மு. 2000ஐ அடுத்து சமஸ்கிருதத்தை இந்தியாவுக்குக் கொண்டு வந்தனர் (பார்பொலாவின் ஆக்கம் - அச்சில்). சில பழைய சமஸ்கிருத இரவல் சொற்கள் பின்னிஷ் மொழியில் பாதுகாக்கப்படுகிறது; ஓர் எடுத்துக்காட்டாக, 'நூறு' என்னும் பொருளுடைய 'sata' 'சத' என்ற பின்னிஷ் சொல், 'sata' என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லுடன் கிட்டத்தட்டச் சரியாக ஒத்திருக்கிறது. ஆதியில் இருந்த பின்னிஷ் மதம் ஆரியக் கொள்ளைகளின் தாக்க விளைவாகக்கூட இருந்திருக்கலாம். இவ்வாறு 'கடவுள்' என்னும் பொருளுடைய 'jumala' என்ற பின்னிஷ் மூலச் சொல், இருக்குவேதப் பாடல்களில் போருக்கும் இடிமுழக்கத்துக்கும் தெய்வமான இந்திரனைக் குறிப்பிடும் 'பிரகாசித்தல்' என்னும் பொருளுடைய 'dyumat' என்ற பழைய ஆரியச் சொல்லில் இருந்து வந்திருக்கலாம். இந்திய ஆரியர்களின் தெய்வங்களில் இந்திரன் உயர்ந்த நிலையைப் பெற்றார்; பின்னிஷ் பழைய தெய்வங்களில் இடிமுழக்கத்தின் தெய்வமான 'உக்கோ' (Ukko)வும் அவ்வாறே கருதப்பட்டார். இன்னொரு எடுத்துக்காட்டு கலேவலாவில் வரும் 'சம்போ' என்னும் அற்புத ஆலையாகும். சுழலும் சுவர்க்கத்தின் நட்சத்திரப் புள்ளிகளுடைய இயலுலக அண்டத்துக்குரிய 'ஆலை'யிலிருந்து இந்த அற்புத ஆலைக்கான எண்ணம் ஏற்பட்டிருக்கலாம் என்று சம்போவின் 'புள்ளிகளுள்ள மூடி' என்ற நிலையான அடைமொழி கருத வைக்கிறது. 'சம்போ' (sampo) என்னும் சொல்லில் இருந்து வரும் 'தூண்' என்னும் பொருளுள்ள திரிபுரு sammas என்பது, skambha அல்லது stambha என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லின் தொடர்பை நினைவூட்டுகிறது; வேதத்தில் இது வானத்தைத் தாங்கி நிற்கும் இயலுலக அண்டத்துக்குரிய தூணைக் குறிக்கிறது.

பின்லாந்தியரின் முன்னோரும் லாப்பியரும்

கிறிஸ்துவுக்கு முந்திய முதல் ஆயிரம் ஆண்டுப் பகுதியில் யூராலிக் மொழிக் குடும்பத்தில் இருந்து கிளைவிட்ட பால்டோ -பின்னிக் (Balto-Finnic), பால்டிக் பிரதேசத்தையும் பின்லாந்தையும் அடைந்து இரு பெரும் கிளைகளாகப் பிரிந்தது. லாப்பியரின் முன்னோர் வட பகுதிகளில், பெரும்பாலும் பின்லாந்தின் பெரும் பகுதிகளில் தங்கிய காலத்தில், பின்லாந்தியரின் முன்னோர் எஸ்தோனியாவிலும் கரேலியாவிலும் பின்லாந்தின் தென் பகுதிகளிலும் குடியேறினர்; (இவர்களுடைய இன்றைய மொழிவழித் தோன்றல்கள் எஸ்தோனியா, கரேலியா, பின்னிஷ் மொழிகளைப் பேசுபவர்களில் அடங்குவர்.) கலேவலாக் கவிதைகள் 'முன்-பின்னிஷ்' (Proto-Finnish) கிளையைச் சேர்ந்தது. பின்லாந்தியரின் முன்னோர் பண்டைய விவசாயத்தில் ஈடுபட்டிருந்ததோடு, ஜெர்மானிய (நோர்டிக் அல்லது ஸ்கன்டினேவிய), பால்டிக் (லத்வியன் + லித்துவேனிய), ஸ்லாவிய (ரஷ்ய) இனத்தவர் உட்பட்ட இந்திய ஐரோப்பிய மொழிகளைப் பேசும் மக்களிடமிருந்து பெற்ற இரவல் சொற்கள், கொள்களிலிருந்து அபிவிருத்தி அடைந்த முன்னேற்றமான கலாசார அடிப்படையையும் கொண்டிருந்தனர். கலேவலாப் பாடல்கள், பின்லாந்தியரின் முன்னோரின் வடக்கு நோக்கிய விரிவாக்கத்தையும், லாப்பியர்பால் இருந்த பகைமையையும், மொழித் தொடர்புகளையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது; இந்த லாப்பியர் இப்பொழுது வட சமுத்திரத்துக்கு அருகில் ஸ்கன்டினேவியாவின் வடபுற எல்லையில் ஒரு சிறிய சிறுபான்மையினராகக் காலம் தள்ளுகின்றனர். லாப்பியர் பரம்பரை பரம்பரையாக வேட்டைக்காரராகவும் கலைமான் மந்தைகளை வளர்க்கும் நாடோ டிகளாகவும் இருந்தனர். கி. பி. 98ல் றோமன் நூலாசிரியர் டஸிட்டஸ் (Tacitus) ஐரோப்பிய வடபுற எல்லைகளைப் பற்றி விபரிக்கையில் வேட்டையாடி, உணவுகள் சேகரித்து, நிரந்தரமான வீடுகளில்லாத 'பென்னி' (Fenni) என்ற ஒரு இனத்தவரைப் பற்றிக் கூறியிருக்கிறார்; இது பெரும்பாலும் இந்த லாப்பியராக இருக்கலாம்.

கலேவலாவின் உள்ளடக்கம்

மகாபாரதத்தில் பாண்டவர்களுக்கும் கெளரவர்களுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட போரினைப் போல அல்லது இராமாயணத்தில் இராமர் இலங்கைக்கு மேற்கொண்ட படையெழுச்சியைப் போல, கிறிஸ்துவுக்கு பிற்பட்ட முதல் ஆயிரம் ஆண்டுப் பகுதியில் நிகழ்ந்த ஸ்கன்டினேவியக் கடல்வீரர்களின் தாக்குதல்களினால் ஏற்பட்ட வரலாற்றுப் பின்னணியுமுடைய கலேவலாவின் போர் நடவடிக்கைகள் இப்பாடல்களின் முதுகெலும்பாக அமைந்தன. ஆனால் எக்காரணம் கொண்டும் இப்பாடல்கள் போர்க் கருப்பொருளை மட்டும் அடிப்படையாகக் கொண்டவையல்ல. இந்தியாவின் காவியங்களில் வரும் சுயம்வரங்களைப் போல, மாப்பிள்ளையாகப் போகிறவர் பெண்ணை நயந்து பெறுதலும் மக்கள் விரும்பும் ஒரு காவியக் கருவாகும். விவசாயம் (படம் 2), கால்நடை வைத்திருத்தல் (வர்ணப் படம் 6), விவாகங்கள், மருத்துவச் சடங்குகள் போன்ற எல்லா வகையான கிராமீய வழக்கங்கள், அல்லது இளம் மக்களின் பொழுதுபோக்குகள் என்பவற்றோடு உலக நோக்கும் மதமும் கூட உட்பட்ட நாளாந்த வாழ்க்கையின் பல்வேறு பண்புகள் பற்றியும் கலேவலா கூறுகிறது. பண்டைய தமிழரின் கலாசாரத்தின் எல்லாப் பக்கங்களையும் சிலப்பதிகாரத்தில் அளித்திருப்பது போல, பண்டைய பின்லாந்தியரின் கலாசாரத்தின் சிறந்த விரிவான வர்ணனையைக் கலேவலாவில் காணலாம். (இருப்பினும் தமிழ் மக்களுடைய நேர்த்தி நுட்பமானதும் பெருமளவில் நகரப் பண்பானதுமான கலாசாரத்திலும் பார்க்க, பின்லாந்தியரின் கலாசாரம் முற்றிலும் கிராமீயமானதும் மிகவும் எளிமையானதுமாகும் என்பதை நாம் மறந்து விடக்கூடாது.) யூராலிக் மொழிகள் பேசும் மக்களின் மிகப் பழைய மதம் அனேகமாக 'ஷமானிசம்' (Shamanism) ஆக இருந்திருக்கலாம்; ஆனால் பால்டிக்-பின்லாந்தியர் தொடர்பு கொண்டிருந்த பிற மக்களின் விளைவாட்சிக்கு உட்பட்ட மதமே கலேவலாவில் பிரதிபலிக்கிறது. உண்மையில், கலேவலாவில் பல உலக நோக்குகளைக் காணலாம்; அவை உலகப் படைப்புப் பற்றிய பாடல்கள், பெரிய சிந்துரம் (great oak) வீழ்த்தப் படுதல் (இது பற்றிக் கீழே கூறப்படுகிறது), ஸ்கன்டினேவியக் கடல்வீரர்களின் சாகசச் செயல்கள் பற்றியும் கிறிஸ்துவம் பற்றியும் பரம்பரைக் கதைகள், விவசாயிகள், மந்திரக்காரர்கள், மந்திரக்காரிகளின் பாடல்கள் ஆகியவை அடங்கிய கற்காலம் வரை பின்நோக்கிச் செல்லக்கூடிய பெளராணிகக் கருத்துகளாகும்.

மாபெரும் சிந்தூரமும், அது வீழ்தலும்

கலேவலாவின் உள்ளடக்கத்துக்கு ஓர் உதாரணமாக அதன் இரண்டாவது பாடலைச் சற்று விரிவாகக் கூற விரும்புகிறேன்; முதலாவது பாடலில் வரும் உலகம் படைக்கப்பட்ட புராணக் கதையைத் தொடர்ந்து இப்பாடல் வருகிறது. ஆதியில் தோன்றிய சமுத்திரத்தில் எழுந்த தீவுகளிலும் தலைநிலப் பரப்பிலும் மரங்களை விதைத்து உண்டாக்க விரும்புகிறான் பேரறிவு படைத்த ஞானியான வைனாமொயினன். மண்வளத்தைக் காக்கும் தேவசக்தியான சம்ஸா பெல்லர்வொயினனால் இது நடைபெறுகிறது. சிந்தூர மரத்தைத் தவிர மற்ற எல்லா விதைகளும் முளைத்துச் செழிக்கின்றன. கடலின் உபதேவதைகள் கொஞ்ச வைக்கோலை எரித்து, அதன் சாம்பர்மேல் சிந்தூர மரத்தின் வித்து விழுந்த பின்னர் தான் சிந்தூரம் முளைக்கத் தொடங்குகிறது. ஆனால் அது ஒரு மாபெரும் விருட்சமாக வானம் வரை வளர்ந்து சூரியனும் சந்திரனும் ஒளிர்வதைத் தடுக்கிறது. முழு உலகமே இருளில் அமிழ்கிறது. வைனாமொயினன் இந்த இராட்சச மரத்தை வீழ்த்தக் கூடிய ஒருவனைத் தேடிக் கிடைக்காமல், கடைசியில் தனது தாயான கடல்மகளை வணங்குகிறான். அவள் பெருவிரல் அளவு நீளமான ஒரு சின்னஞ்சிறிய மனிதனை அனுப்புகிறாள்; விஷ்ணு பகவான் குறள் வடிவில் அவதாரம் எடுத்த போது பலி என்னும் அரக்கன் அவரைத் தவறாக நினைத்ததைபோல, இந்தக் குறள் மனிதனையும் பார்த்து வைனாமொயினன் சிரித்து ஏளனம் செய்கிறான். ஆயினும், வாமனனைப் போல இந்தச் சின்னஞ்சிறிய செப்பு மனிதனும் திடீரென மாபெரும் அளவு உருவத்தைப் பெற்று, அந்தப் பயங்கர மரத்தைக் கோடாரியால் மும்முறை தாக்கி வீழ்த்துகிறான்; (இந்தத் தோற்றம் சென்னிறமான உதயக்கால சூரியனின் உருவகமே என்பதில் சந்தேகமில்லை). இயற்கை இப்பொழுது இருள் என்னும் கேட்டிலிருந்து விடுபட்டு மலர்ச்சியடையத் தொடங்குகிறது. (தேவன் இந்திரன் விருத்திராசுரனைக் கொன்று, இந்த அரக்கன் தடுத்து வைத்திருந்த மழை முகில்களை எல்லாம் விடுவித்து உலகத்துக்கு விடுதலை தந்ததை இங்கு நினைவு கூறலாம்). வீழ்ந்த சிந்தூர மரத்தின் துண்டுகள் உலகெல்லாம் இன்பத்தைப் பரப்புகிறது. இதன் நோக்கம் மந்திர சக்தி வாய்ந்த, புனிதமான சோலை மத்தியில் சிந்தூரத்தைச் சுற்றி 'பீர்' என்னும் பானம் வடிக்கும் சடங்குகள், சிந்தூர மரத்தில் 'பீர்'ப் பானக் கிண்ணங்கள் இயற்றுதல் போன்றவற்றைத் தொடர்புபடுத்துவதாகத் தெரிகிறது. பாடலின் ஏனைய பகுதி ஆதிகாலத்தில் சாதாரணமாகக் கையாளப்பட்ட காடுகளை எரித்தழித்துச் செய்த விவசாயம் பற்றிக் கூறுகிறது; இது இப்பொழுது வழக்கிலில்லை; (சரியாகச் சொல்லப் போனால் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது); அதாவது சாம்பலில் விதைகளை விதைப்பதற்கு முன்னால் பெரும் பிரதேசத்தில் உள்ள எல்லா மரங்களையும் முற்றாக எரிப்பது (படம் 2). எனினும், குயில் வந்து அமர்வதற்காக வைனாமொயினன் ஒரு மிலாறு மரத்தைப் பாதுகாக்கிறான்.

கலேவா

கலேவலா Kalevala என்னும் பெயர் பின்னிஷ் மொழியில் 'இடம்' என்பதைக் குறிப்பிடும் -la என்னும் பெயர் விகுதியில் முடிவடைகிறது. 'கலேவா' என்னும் எஞ்சிய அடி பின்லாந்தியரின் சந்ததியின் ஆதிமுதல்வரின் பெயராகக் கருதப்படுகிறது. இவருக்கு பன்னிரண்டு ஆண் மக்கள் இருந்தனர்; கலேவலாவின் நாயகர்களான வைனாமொயினனும் இல்மரினனும் இவர்களில் அடங்குவர். பின்னிஷ் மொழியில் 'கலேவா' என்பது விண்மீன்களின் பல பெயர்களாக வருகிறது; [மான்தலை விண்மீன்குழுவை (the belt of orion) 'கலேவாவின் வாள்' என்று அழைப்பர்.] இடியேறு போன்ற வானுலகக் காட்சியை 'கலேவலாவின் நெருப்பு' என்பர். கலேவாவின் ஆண் மக்களை, வயல்களை உண்டாக்குவதற்காக (மரங்களை எரித்துச்) சுட்டழித்த காட்டு விவசாயத்துறையின் அதிசக்தி வாய்ந்த பூதங்கள் என்பர். கலேவா என்னும் பெயரின் சொல்லாக்க விளக்கம் உறுதியாக சொல்வதற்கில்லை. 'கொல்லன்' என்னும் பொருள் வரும் kalvis என்ற லித்துவேனியன் சொல்லும் பழைய பால்டிக் கொல்வேலைத் தெய்வம் kalevias என்பதும் தான் தொடர்புபடுத்தக்கூடிய மிக நெருங்கிய விளக்கமாகும்.

இல்மரினன் என்னும் தேவ கொல்லன்

கலேவலாவின் முக்கிய நாயகர்களில் ஒருவனான இல்மரினன் கொல்லன் என்னும் தனிச் சிறப்புடையவன். இவனுடைய முக்கிய அருஞ்செயல்களில் சில: இரும்பைப் படிமானமாக்குதல், சம்போ என்னும் அற்புத ஆலையை உலையில் உருவாக்குதல் (வர்ணப்படம் 2), பாம்புகள் நிறைந்த வயலை உழுதல் (வர்ணப்படம் 5), தங்கத்தில் ஒரு மங்கையை இயற்றுதல், விண்ணுலக ஒளிகளை வடநிலப் பாறைகளிலிருந்து விடுவித்தல் என்பனவாம். பழைய நாடோ டிப் பாடல்களின்படி, இல்மரினன் சம்போவைப் போலவே விண்ணுலகின் கவிகை விமானத்தையும் செய்திருக்கிறான். லாப்புலாந்திலிருந்து கிடைத்த 1692ம் காலத்தைய 'ஷமானிஸ' மதகுருவின் முரசின்படி (drum) இல்மரிஸ் என்னும் மன்புனைவான தெய்வம் காற்றையும் காற்றுவீச்சையும் ஒழுங்கிசைவுப்படுத்தியதாகச் சொல்லப்படுகிறது. பின்னிஷ் மொழியில் ilma என்னும் சொல்லுக்குக் காற்று என்று பொருள். ரஷ்ஷியாவில் வாழும் 'வொத்யாக்ஸ்' (Votyaks) இனத்தவர் இன்னமும் 'இன்மர்' Inmar அல்லது 'இல்மெர்' Ilmer என்னும் விண்ணுக்குரிய தெய்வத்தை வழிபடுகின்றனர்.

வைனாமொயினனும் பாடல்களின் சக்தியும்

கலேவலாவின் முக்கிய நாயகனான வைனாமொயினன் மனிதச் சிறப்பு தெய்வச் சிறப்பு ஆகிய இரண்டும் கொண்ட ஒரு பாத்திரமாகும். புராணத்துறைத் தனிச்சிறப்புகளின் அடிப்படையில் லொண்ரொத் (Lo*nnrot) பின்னதற்கே சாதகமாக இருக்கிறார் என்று தெரிகிறது. முதலாவது பாடலில் வைனாமொயினனே ஆதி காலத்துக் கடலில் பிறந்த படைப்புக் கடவுளாகிறான்; அவனுடைய பெயர் 'அகன்று ஆழமானதும் மெதுவாகப் பாய்வதுமான ஆறு' என்னும் பொருளில் உள்ள va*ina* என்னும் சொல்லில் இருந்து வந்ததால், ஆதியில் தண்ணீரோடு தொடர்புடைய கடவுளாகவும் இந்தியாவின் புராணங்களில் வரும் வருணனைப் போலவும் இருந்திருக்கலாம் என்று கருதவைக்கிறது. வைனாமொயினன் ஒரு கலாசார நாயகனாகவும் கருதப்படுகிறான்; ஒரு படகை முதலில் கட்டியவன் அவனே; ஒரு யாழை முதலில் செய்து இயற்கை முழுவதையும் தனது இசையால் மயக்கியவனும் அவனே. வைனாமொயினனின் பண்பை விளக்கும் சிறப்புப் பெயர்கள் அவனுடைய வயதையும் அறிவையும் அழுத்திக் கூறுகின்றன; அவன் உலகியலுக்கு அப்பாற்பட்ட அறிவு படைத்த ஒரு வல்லமைமிக்க ஞானி; மந்திரப் பாடல்களாலும் சக்தி வாய்ந்த சொற்களாலும் தனது அருஞ்செயல்களை நிகழ்த்துபவன். ஒரு பழைய இறந்த பூதத்திடம் தேவையான மந்திரச் சொற்களைப் பெறுவதற்காக ஒரு மந்திர சூனிய மதகுருவைப்போல பாதாள உலகத்துக்குச் செல்பவன். வைனாமொயினன் ஒரு போர்வீரனைப் போல அடிக்கடி காட்சியளித்தாலும், அவனுடைய போர்வீரனுக்குரிய செயலாற்றல் அவனுடைய ஞானத்தின் தேர்ச்சியளவுக்குப் பாராட்டப்படவில்லை. இதன் தொடர்பாக, நாயகன் வீரன் என்பதைக் குறிக்கும் பின்னிஷ் சொல் sankari, பாடகன் என்னும் பொருளுள்ள பழைய நோர்டிக் (Old Nordic) சொல்லான sangare வரை பின் நோக்கிச் செல்கிறதைக் கவனித்தல் மனதில் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தும். வைனாமொயினனின் சக்தி வாய்ந்த சொற்கள் எதிராளியைச் சேற்றில் அமிழ வைக்கிறது (முகப்பு படத்துக்கான விளக்கம் பார்க்க). வைனாமொயினனின் பாத்திரப் பண்பை எளிமையான முறைகளில் தெரிந்துக் கொள்ளப் பல்வேறு கல்விமான்கள் எடுத்த முயற்சிகள் மிகவும் வித்தியாசமான மாறுபாடான முடிவுகளையே தந்தன. கலேவலாவில் வரும் வேறு பல பாத்திரங்களுக்கும் இது பொருந்தும். இந்தியாவின் காவியங்களின் ஆய்விலும் இத்தகைய நிலமை நிகழ்வதைக் காணலாம்: உதாரணமாக, ஏற்கனவே முற்காலத்தில் இருந்த பல்வேறு தேவர்களின் மறுபிறப்பே பஞ்சபாண்டவர்கள் என்று கூறப்பட்ட அதே வேளையில், வேறு கல்விமான்கள் அவர்களை வரலாற்று மனித நாயகர்கள் என்று கருதுகிறார்கள்.

எலியாஸ் லொண்ரொத்

கலேவலா பழைய நாடோ டிப் பாடல்களின் அடிப்படையில் அமைந்திருந்தாலும், அதன் அமைப்பில் அதன் தொகுப்பாசிரியருக்கும் கணிசமான பங்கு உண்டு என்பதை நாம் மறந்து விடக் கூடாது. இது எலியாஸ் லொண்ரொத்தின் (Elias Lo*nnrot, 1802-18884) ஆக்கமாகவே நிலைத்திருக்கிறது; ஒரு கிராமத்து ஏழைத் தையற்காரரின் மகனான இவர், ஒரு மருத்துவராக வாழ்க்கையைத் தொடங்கி, சிறந்த மிகப் பெரிய அளவிலான கலாசாரச் செயல்கள் முலமாகப் பின்னிஷ் மொழியின் பேராசிரியர் ஆனார். பதினொரு நெடுந்தூரப் பயணங்களில், பெரும்பாலும் தெருக்களே இல்லாத காட்டுப் பிரதேசங்கள் வழியாக, இருபதினாயிரம் கிலோ மீட்டர் தூரம் கால்நடையாகவே சென்று, கலேவலா நாட்டுப் பாடல்கள் அமைப்பில் உள்ள 65,000 பாடல் அடிகளை லொண்ரொத் சேகரித்தார். வைனாமொயினன் தொடர்பான பாடல்கள் பற்றிய முனைவர் பட்டத்துக்கான ஆய்வுக்குப் பின்னர் (1822), "பழைய கலேவலா" என்று அழைக்கப்படும் கலேவலாவின் முதலாவது பதிப்பை 1835ல் வெளியிட்டார். இரண்டாவதும் முழுமையானதுமான பதிப்பு, முதலாவது பதிப்பிலும் பார்க்க இரண்டு மடங்கு நீளத்தில், மொத்தமாக 22,795 அடிகள் கொண்ட ஐம்பது பாடல்களுடன் 1849ல் வெளிவந்தது. 1840-41ல் லொண்ரொத் 'கந்தலேதார்' (Kanteletar) என்னும் யாழிசைப் பாடல் தொகுதி ஒன்றை வெளியிட்டார். இந்த வெளியீடுகளுக்கான முலப் பிரதிகள் இன்னமும் இருந்து, உண்மையான நாடோ டிப் பாடல்களின் தொடர்பு பற்றிய ஒரு தெளிவான கருத்தைத் தருகின்றன. நாடோ டி இலக்கியத்தில், பல்வேறு உண்மையான சுதந்திரமான கிளைக் கதைகளைத் தொடர்புபடுத்தும் இணையற்ற சுமார் 600 அடிகளை லொண்ரொத் தாமே இயற்றிக் கலேவலாவுக்கு ஒரு முழுமையான அமைப்பையும் வடிவத்தையும் கொடுத்தார்.

கலேவலாவுக்கும் கந்தலேதாருக்கும் அடிப்படையாக உள்ள மூல நாடோ டிப் பாடல்களின் ஒரு மாபெரும் தொகுதி Suomen Kansan vanhat runot ('பின்னிஷ மக்களின் பண்டைய பாடல்கள்') என்ற பெயரில் 33 பெரிய பாகங்களாக 1908-1948ல் வெளியிடப்பட்டது. இந்தப் பெரிய செயற்பாடுகூட நூற்றுக்கணக்கான கல்விமான்களாலும் தாமாக முன்வந்த சேவையாளர்களாலும் பின்னிஷ் இலக்கிய மன்றத்தின் ஆவணக் காப்பகத்தில் குவித்து வைக்கப்பட்ட செழிப்புமிக்க சேகரிப்புச் செல்வங்களை வற்றச் செய்ய முடியவில்லை. உலகம் முழுவதிலும் உள்ள பரம்பரை பரம்பரையாக வந்த வாய்மொழிப் பாடல்களின் பழையதும் பெரியதுமான சேகரிப்புகளில் 1831ல் நிறுவப்பட்ட பின்னிஷ் இலக்கிய மன்றமும் ஒன்று. இந்த சேகரிப்புகளில் 1977ல் பின்வருவன அடங்கியிருந்தன: கலேவலாப் பாடல்களின் சீரில் அமைந்த 86,800 பாடல்கள்; மற்றும் சந்த ஒழுங்கில் அமைந்த 129,400 நாடேடிப் பாடல்கள்; 52,400 மந்திரப் பாடல்கள்; 336,000 மந்திரங்கள், நம்பிக்கைகள், சகுனங்கள்; 187,400 விளையாட்டுகள்; 9,300 அர்த்தமற்ற பாடல்களும் புலம்பல்களும்; 103,200 தெய்வீக ஆற்றல் கதைகளும் நினைவாற்றல் கதைகளும்; 77,800 வரலாற்றுக் கதைகளும் உள்ளுர்க் கதைகளும்; 7,700 காரண காரியக் கதைகளும் புராணக் கதைகளும்; 766,500 பழமொழிகள் (ஹெல்சிங்கி பல்கலைக்கழகம் சேகரித்த 1,425,000 திரிபுருப் பழமொழிகளில் இருந்து பெறப்பட்டவை); 117,300 விடுகதைகள்; 23,200 நாடோ டிப் பாடல் மெட்டுகள்; 54,000 மானிடவியல் வர்ணனைகள்.

கலேவலா, பின்லாந்தியரின் தேசீய காவியம்

லொண்ரொத்தின் ஆக்கங்கள், குறிப்பாகக் கலேவலா வெளியீடு 1155 தொடக்கம் 1809 வரை சுவீடிஷ்காரராலும், அதன் பின்னர் (சுவீடிஷ்காரருக்கும் ரஷ்யருக்கும் ஏற்பட்ட போரில் சுவீடிஷ்காரர் தோல்வி கண்ட பின்) 1809ல் இருந்து கடைசியாகச் சுதந்திரம் பெற்ற 1917 வரை ரஷ்ஷியராலும் ஆளப்பட்டு வந்த பின்னிஷ் மக்களின் சுயவிழிப்புணர்விலும் தேசீய உணர்விலும் ஒரு பாரிய விளைபயனை ஏற்படுத்தியது. பழைய பரம்பரைச் செல்வங்களை அழிவிலிருந்து காப்பாற்றி உலக இலக்கியத்துக்கு லொண்ரொத் செய்த சேவையை, பழைய தமிழ்ச் சங்க இலக்கியங்களுக்கு உயிருட்டியவரான பிரபல டாக்டர் உ. வே. சாமிநாதையரின் சேவைக்கு ஒப்பிடலாம். ஜெயன் சிபெலியுஸ் [Jean Sibelius (1865-1957)] அவர்கள் கலேவலாவின் பல பாடல்களை உலகளாவிய இசைக்கு அறிமுகம் செய்தார். இவரால் இசையமைக்கப்பட்டு பின்னிஷ் மக்களின் இதயங்களில் இடம்பெற்ற கலேவலாப் பண்கள், தமிழ் மக்களின் இதயங்களில் இடம்பெற்ற தியாகராஜரின் கீர்த்தனைகளுக்கு இணையாகும். கலேவலா பாடல்கள் மாபெரும் பின்னிஷ் ஓவியர்களுக்கும் அதிகப்படியான உளக்கிளர்ச்சியையும் ஊக்கத்தையும் ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன; இந்த வரிசையில் எல்லாருக்கும் மேலாக அக்செலி கல்லேன்-கல்லேல [Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)]வைக் குறிப்பிடலாம். இந்நூலில் பாடல்களின் தொடக்கத்திலும் முடிவிலும் காணப்படும் கொடிவரைப் பின்னணிப் பிரதிமைகள் இவருடைய கலேவலா சித்திர வெளியீட்டில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை; இவருடைய கலேவலா ஓவியங்கள் சுவர்க்கோலங்களில் சில தெரிந்தெடுக்கப்பட்டு வர்ணப்படங்களாக இந்நூலில் மறுபிரசுரம் செய்யப்பட்டுள்ளன. இன்றைக்கும் ஏரிகளாலும் காடுகளாலும் தனிச் சிறப்பு அளிக்கும் இக்காட்சிகள் பின்லாந்தின் இயற்கை பற்றிய சில அழுத்தமான பதிவுகளை உள்ளத்தில் ஏற்படுத்தத் துணை நிற்கும் என்று நம்பப்படுகிறது; இப்பாடல்களைப் படைக்க ஆதாரமாயிருந்த கலாசாரச் சூழல் பற்றிய ஓவியரின் நோக்கு இந்த ஓவியங்களில் பிரதிபலிக்கின்றது.

ஆர். சிவலிங்கம் அவர்களின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு

கலேவலா நூலின் கெய்த் பொஸ்லி (Keith Bosley) என்பவரின் ஒரு புதிய ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பை 'உலகளாவிய இலக்கியங்கள்' என்ற வரிசையில் ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழக அச்சகம் (Oxford University Press) சமீபத்தில் வெளியிட்டுள்ளது (1989). இந்த மொழிபெயர்ப்புடன் இதற்கு முன் வந்த W.F. கிர்பி (W.F. Kirby 1907, மறுபதிப்பு Gallen-Kallela, 1985), F.B மகோன் jr. (F.B. Magoun jr.- 1963) என்பவர்களின் மொழிபெயர்ப்புகளும் வேறு சில ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புகளும் இந்தத் தமிழாக்கத்துக்குப் பயன்படுத்தபட்டுள்ளன. இதன் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பாளரான இலங்கையில் யாழ்பாணத்தைச் சேர்ந்த திரு. ஆர். சிவலிங்கம் ஓர் அனுபவம் நிறைந்த தமிழ் எழுத்தாளர்; 'உதயணன்' என்ற புனைபெயரில் ஏராளமான சிறுகதைகள், நாவல்களைப் படைத்துத் தமிழ் வாசகர்களுக்கு நன்கு அறிமுகமானவர். இவருடைய 'பொன்னான மலரல்லவோ', 'அந்தரங்க கீதம்' ஆகிய இரண்டு நாவல்களை கொழும்பிலுள்ள எக்ஸ்பிரஸ் நியூஸ்பேப்பர்ஸ் (சிலோன்) லிமிட். நிறுவனம் 'வீரகேசரிப் பிரசுரங்கள்' என்ற வரிசையில் வெளியிட்டன. பத்து வருடங்களுக்கு மேலாகப் பின்லாந்தில் வாழ்ந்து வரும் இவர், பின்னிஷ் மொழியுடனும் பின்னிஷ் கலாசாரத்துடனும் நன்கு பழக்கப்பட்டுவிட்டதால், பின்னிஷ்-கரேலிய முலப் பிரதியிலிருந்து நேரடியாகத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துத் தர முடிந்தது. இவர் தனது நண்பரும் இலங்கை கவிஞருமான எஸ். கிருஷ்ணபிள்ளை ('திமிலைத்துமிலன்') அவர்களின் உதவியுடன் இதன் அமைப்புக்குக் கவனமாக மெருகூட்டியுள்ளார்.

மூல நூலில் இருக்கும் எல்லாக் கவிதைச் சிறப்புகளையும் மொழிபெயர்ப்பில் கொண்டு வருவது சாத்தியமானதல்ல. கலேவலாப் பாடல்கள் நெடில்குறில் ஈரசையாலான நாற்சீரடிகளாக இருக்கின்றன (-v / -வv / -v / -v / ); வழக்கமாக ஒரு சோடியாக அமையும் இத்தகைய இரண்டு அடிகளில், முதல் அடியில் சொல்லப்பட்ட செய்தியையே இரண்டாவது அடி வேறு வார்த்தைகளில் திருப்பிச் சொல்லும். பாடலடியின் கடைசி ஒலியியைபில் அமைவதற்குப் பதிலாக முதலெழுத்துகள் ஒன்றிவரும் மோனைத்தொடையில் பெரும்பாலும் இருக்கின்றன; ஒரு அடியில் உள்ள இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட சொற்கள் ஒரே ஒலியில் தொடங்கும். கடைசியாகக் கூறியதைத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பில் பின்பற்றக் கூடியதாக இருக்கிறது. பின்னிஷ் மூல நூலிலும் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பிலும் வரும் தொடக்கப் பாடல் அடிகளைக் கீழே தருகிறேன்.

Mieleni minun tekevi,    எனதுளத்தில் உள்ளுணர்வு இப்போ விழிக்கிறது

aivoni ajattelevi,    எனதுள்ளே உயிர்பெற்று எழுகிறது எண்ணமெல்லாம்

la*htea*ni laulamahan,    பாடலையான் பக்குவமாய்ப் பாடுவதற்கு வந்திட்டேன்

saa'ani sanelemahan,    பாடலையான் பண்ணுடனே பலபேர்க்கும் பகருகிறேன்

sukuvirtta* suoltamahan    சுற்றத்தின் வரலாற்றைச் சுவையாகச் சொல்வதற்கு

lajivirtta laulamahan.    உற்றதொரு பேரினத்தின் பழங்கதையை ஓதுதற்கு;

Sanat suussani sulavat,    வார்த்தைகளோ வாயினிலே வந்து நெகிழ்கிறது

puhe'et putoelevat,    நேர்த்திமிகு சொற்றொடர்கள் நேராய்ச் சொரிகிறது

kielelleni kerkia*va*t,    நாவிலே நயமாக நன்றாகப் புரள்கிறது

hampahilleni hajoovat.    பாவாகிப் பற்களிடைப் பதமாய் உருள்கிறது.

Veli kulta veikkoseni,    அன்பான சோதரனே, அரியஎன்றன் தோழர்களே!

kaunis kasvinkumppalini,    என்னோடே வளர்ந்துயர்ந்த எழில்மிகுந்த நண்பர்களே !

la*he nyt kanssa laulamahan,    இப்போது வந்திடுங்கள் இணைந்தொன்றாய்ப் பாடிடுவோம்

saa kera sanelemahan,    நற்சுவையாய்ச் சொல்லுதற்கு நல்லுளத்தைத் தாருங்கள்

yhtehen yhyttya*mme    ஒன்றாகக் கூடியுள்ளோம் ஒன்றாகச் சந்தித்தோம்

kahta'alta ka*ytya*mme!    நன்றாய் இருவேறு இடமிருந்து நாம் வந்தோம்;

Harvoin yhtehen yhymme,    அரிதாகக் கூடிடுவோம அரிதாகச் சந்திப்போம்

saamme toinen toisihimme,    அரிதாக ஒருவரினை ஒருவர்நாம் சந்திப்போம்

na*illa* raukoilla rajoilla,    வறிதாகிப் போய்வீணே மயங்குகின்ற எல்லைகளில்

poloisilla Pohjan mailla.    தெரியும்வட பால்நிலத்தில் செழிப்பிழந்த பூமியின்கண்.

Lyo*ka*mme ka*si ka*tehen,    கரத்தோடு கரம்சேர்த்துக் கனிவாகக் கைகோர்த்து

sormet sormien lomahan,    விரலோடு விரல்சேர்த்து விரலையழ காய்க்கோர்த்து

Lauloaksemme hyvia*,    நன்றாய்நாம் பாடிடுவோம் நயம்திகழப் பாடிடுவோம்

parahia pannaksemme,    ஒன்றிச்சீர் கொண்டவற்றை உவகையொடு பாடிடுவோம்

kuulla noien kultaisien,    பொன்னான நல்லிதயம் படைத்தவர்கள் கேட்கட்டும்

tieta* mielitehtoisien,    இனிமையுறு நன்நெஞ்சம் இயைந்தவர்கள் அறியட்டும்

nuorisossa nousevassa,    எழுச்சி மிகுந்தோங்கும் இளைஞர்களின் மத்தியிலும்

kansassa kasuavassa:    வளர்ந்துவரும் தேசீய மக்களவர் மத்தியிலும்

noita saamia sanoja,    யாமறிந்து கொண்டுள்ள நல்லியல்புச் சொற்களையும்

virsia* viritta*mia*,    நமதுளத்தில் ஊறுகின்ற நற்சுவைசேர் கதைகளையும்

vyo*lta* vanhan Va*ina*mo*isen,    முதியவைனா மொயினனரைக் கச்சணியி லேயிருந்து

alta ahjon Ilmarisen,    இல்மரினன் ஊதுலையின் இயைஆழத் தேயிருந்து

pa*a*sta* kalvan Kaukmielen,    தூரநெஞ்சி னன்வாளின் தொடுகூர் முனையிருந்து

Joukahaisen jousen tiesta*,    யொவுகாஹை னன்குறுக்கு வில்லினது வழியிருந்து

Pohjan peltojen perilta*,    வடபால் நிலத்துற்ற வயல் களிலே தானிருந்து

Kalevalan kankahilta.    கலேவலாப் பகுதியதன் கனவெளிக ளுடிருந்து.

(படம் 5ம் அதன் விளக்கமும் இவ்விடத்தில் தவிர்க்கப்பட்டது)

நாட்டுப் பாடல்களைப் பாடுபவர்கள் தங்கள் நிகழ்ச்சியை அறிமுகம் செய்யப் பயன்படுத்தும் ஒரே மாதிரியான நிலையான சொற்றொடர்களே இந்த ஆரம்ப அடிகள். இருவர் கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டு உடல்களை அக்கம்பக்கமாக ஆட்டியசைத்துப் பாடுவது வழக்கம் (படம் 3). 'கந்தலே' (kantele) என்னும் நரம்பிசைக் கருவியின் இசையும் பக்க வாத்திய இசையாக வழங்கப்பட்டது (படம் 4). இரண்டு பிரதான வகைகளாகக் கூறப்படும் எளிமையான இன்னிசைப் பாடல்களாகக் கலேவலா போன்ற பாடல்கள் பாடப்பட்டன (படம் 5). இன்னிசைப் பாடல்கள் எளிமையாக இருப்பினும், திறமையுள்ள பாடகர்கள் அவற்றை தொனி ஏற்றத் தாழ்வற்ற ஓசையிலேயே பலவிதமாக மாற்றியும் திருப்பியும் பாட வல்லவர்கள்.

உண்மையில், தமிழ்நாடு, இலங்கை போன்ற நாடுகளிலும் பார்க்க நில இயலிலும் கலாசாரச் சூழலிலும் முற்றிலும் மாறுபட்ட மொழிபெயர்ப்பு வேலை ஏராளமான சிக்கல்களைத் தரக்கூடிய ஒன்று. நவீன தொலைத்தொடர்பு வளர்ச்சிகள் ஏற்படுவதற்கு முன்னர் பனிமழையும் பனிக்கட்டியில் சறுக்குதலும் தமிழ் மக்கள் முற்றிலும் அறியாத சங்கதிகளாகும் என்பதை இங்கு நினைவுகூர்வோம். அத்துடன் தென் ஆசியாவில் வளராத செடிகளுக்கும் சிறு பழங்களுக்கும் எப்படிப் பெயர் கூறுவது? இத்தகைய பிரச்சனைகள் அனைத்தும் முற்றிலும் தீர்க்கப்படவில்லை; எனினும், இந்தப் பிரச்சனைகள் தொடர்பாக பொதுப் பெயர்களுக்கும் சிக்கலான சொல்லமைப்புகளுக்கும் (மொழிப்பெயர்ப்பில் ஒற்றை இரட்டைப் புள்ளி அடையாளங்கள் இட்டு) நூலின் கடைசியில் முறையே சொற்றொகுதியிலும் விளக்கக் குறிப்புகளிலும் தமிழ் வாசகர்களுக்கு மேலதிக விபரங்கள் தரப்பட்டுள்ளன.

தமிழ் மக்கள் ஆர்வமுள்ள வாசகர்கள் என்பதையும் கலாசாரத்தில் ஈடுபாடுடையவர்கள் என்பதையும் நான் அறிவேன்; இவர்கள், கலேவலாப் பாடல்களின் காலத்துக் காவியங்களான சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, சீவகசிந்தாமணி, கம்பராமாயணம் போன்றவற்றை வைத்திருப்பதற்காகப் பெருமைப் படுபவர்கள். உலகளாவிய இலக்கியங்களில் ஒன்றைச் சிறப்பாகவும் முனைப்பாகவும் அளித்துத் தமிழ் மக்களின் கலாசாரத்துக்கும் தமிழ் இலக்கியத்துக்கும் வளமுட்டிய ஆர். சிவலிங்கம் அவர்களின் சேவையைத் தமிழ் மக்கள் பாராட்டுவார்கள் என்று நம்புகிறேன்; அதேபோல பின்னிஷ் மக்களாகிய நாங்களும் இந்தத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு மூலம் எங்களுடைய பண்டைய பாரம்பரியச் செல்வம் பூகோளத்தின் மறுபக்கத்தில் இருக்கும் நல்ல இலக்கியப் பிரியர்களை அடைய முடிகிறது என்று மகிழ்ச்சியடைகிறோம். கலேவலா முழுமையாக மொழிபெயர்க்கப்பட்ட வகையில் தமிழ் முப்பதாவது மொழியாகும்; சுருக்கமான மொழிபெயர்ப்புகள் பன்னிரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மொழிகளில் வெளியாகியிருக்கின்றன.

இந்த வேலைத் திட்டத்துக்கு உதவியோர்

ஹெல்சிங்கிப் பல்கலைக்கழகத்தின் ஆசிய ஆப்பிரிக்க நாடுகள் தொடர்பான கல்வித் திணைக்களமும் பின்னிஷ் இலக்கிய மன்றமும் [பொதுச் செயலாளர்: உர்போ வெந்தோ (Mr. Urpo Vento)] இணைந்து, கலேவலா தமிழ் வேலைத் திட்டத்தின் நிதியுதவி விண்ணப்பங்களைக் கையாண்டன. திரு. சிவலிங்கத்துக்கு அளிக்கப்பட்ட புலமைப் பரிசிலுக்காகவும் அச்சுவேலை மானியமாக தரப்பட்ட கணிசமான தொகைக்காகவும் பின்லாந்தின் கல்வி அமைச்சுக்கு நன்றி கூறுகிறோம்.

திரு. கலெர்வோ சீக்கலாவுக்கும் (Mr. Kalevaro Siikala) சர்வதேச அலுவல்கள் திணைக்களத்தின் இயக்குனரும் உதவி இயக்குனருமான திரு. முத்தி குஸ்தவ்ஸனுக்கும் (Mr. Matti Gustafson) அத்துடன் கல்வி அலுவல்கள் ஆலோசகர் Ms. மரீத்தா சவோலாவுக்கும் (Ms. Marita Savola) விசேடமான நன்றியைத் தெரிவிக்கிறோம். விசேட தொழில் நிதியை நிர்வகிக்கும் ஹெல்சிங்கி மாநகரமும் ஹெல்சிங்கிப் பல்கலைக்கழகமும் இம்மொழிபெயர்ப்புக்கு முக்கிய ஆதாரமாக இருந்தன. Ms. ஐவி கல்லேன்-கல்லேல (Ms. Aivi Gallen-Kallela), அவருடைய கணவர் டாக்டர் மத்தி சிரேன் (Dr. Matti Siren), 'வெர்னர் ஸொடர்ஸ ஒஸாகே உக்தியோ' (Werner So*derstro*m Osakeyhtio* [WSOY]) என்னும் நிறுவனமும் அதன் நிர்வாக இயக்குனர் டாக்டர் யொர்மா கைமியோவும் (Dr. Jorma Kaimio), முன்னால் இயக்குனர் திரு. ஹன்னு தர்மியோவும் (Mr. Hannu Tarmio), பொர்வோவில் இருக்கும் WSOY அச்சக மேலாளர் திரு. தவுனோ ஹொம்மா (Mr. Tauno Homma)- இவர்கள் எல்லோரும் அக்செலி கல்லேன்-கல்லேல (Akseli Gallen-Kallela)வின் ஓவியங்கள் தொடர்பாக மிகவும் உதவி புரிந்தனர். இந்த நூலின் கணனி அச்சமைப்பையும் சரிபிழைபார்த்தலையும் இந்த அறிமுக உரையின் மொழிபெயர்ப்பையும் திரு சிவலிங்கம் தானே பொறுப்பேற்றுச் செய்து தந்தார். இந்த நூலின் அமைப்பை முற்றுப் படுத்தும் வேலைகளில் திரு. பெத்தரி கொஸ்கிகல்லியோ (Mr. Petteri Koskikallio) பெரிதும் உதவியாக இருந்தார். இந்த நூலைக் கவர்ச்சியாக அச்சிட்டு இலக்கிய பிரியர்களான தமிழ் மக்களுக்கு எட்டக்கூடிய விலையில் சிறப்பாக வெளியிட்ட ஹொங்கொங், ஆல்டனேற்றிவ் அச்சக (Alternative Press, Hong Kong) அதிபர் திரு. கார்லோ ஸ்கெபெல் (Mr. Kaarlo Schepel)லுக்கும் மனப்பூர்வமான நன்றியைத் தெரிவிக்கிறோம்.

Department of Asian and African Studies,

POB 13 (Meritullinkatu 1),

00014 University of Helsinki,

Finland.

1 November 1994

என்னுரை TOP

வணக்கம்

பழைய தமிழ் இலக்கியங்களைப் பின்னிஷ் மொழியில் மொழிபெயர்க்கும் திட்டத்துடன் தான் நான் 1986ல் ஹெல்சிங்கி பல்கலைக்கழகத்தில் நியமனம் பெற்றேன். அந்த வகையில் திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம் இரண்டிற்குமான எனது பங்களிப்பு ஏறக்குறைய முடிந்த நிலையில், அவற்றை வெளியிடுவதில் ஏற்பட்ட சில நடைமுறைச் சிக்கல்கள் காரணமாக பின்னிஷ் மொழியிலிருந்து தமிழுக்கு ஒரு நூலைக் கொண்டு வரலாம் என்ற எண்ணத்தில் 'கலேவலா' என்ற இந்த உலகளாவிய காவியத்தின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்புத் தொடங்கப்பட்டது. மூன்றாண்டு கால முழு நேர உழைப்பின் பலன் இந்த மொழிபெயர்ப்பு. பின்னிஷ் மொழியிலிருந்து தமிழ் கூறும் நல்லுலகுக்கு வந்த முதலாவது நூல் என்ற பெருமை இந்த நூலுக்கு உண்டு. அதே நேரம் ஒரு நீண்ட பிற மொழிக் காவியத்தை தமிழாக்கிய மனநிறைவு எனக்கும் உண்டு.

கலேவலா

இந்த காவியம்பற்றி அறிமுக உரையில் விபரமாகவே சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. 'கலேவா' என்பது ஒரு முதாதையரின் பெயரிலிருந்து வந்த ஓர் இனத்தவரின் பெயர். கலேவா இனத்தவர் வாழ்ந்த இடத்தைக் கலேவலா என்று அழைப்பர். அதுவே இந்நூலின் பெயருமாயிற்று. வாய் மொழிப்பாடல்களாக இருந்ததாலும் இதில் அடங்கியுள்ள மந்திரப் பாடல்களாலும் இதை ஓர் இதிகாச நூல் என்பர் சிலர். ஆனால் இதை தொகுத்து அளித்த முறையிலும் தற்போதைய அமைப்பிலும் இது இதிகாசம் என்ற எல்லையைக் கடந்து உலக இலக்கியம் என்ற தரத்தைப் பெற்றுவிட்டது என்பர் அறிஞர். பின்லாந்தின் தலைசிறந்த புகழ் பூத்த இசைக்கலைஞரான ஜெயன் சிபெல்லியுஸ் (Jean Sibelius) இப்பாடல்கள் சிலவற்றுக்கு இசையமைத்து உலக அளவில் அரங்கேற்றியதும் இந்தக் காவியம் 'உலக இலக்கியம்' என்ற தரத்தைப் பெற ஒரு காரணமாகும். லண்டன் பீபீசீ (BBC) நிலையம் பல தடவைகள் பல வடிவங்களில் இக்காவியத்தின் பகுதிகளை ஒலிபரப்பி உலகளவில் அறிமுகம் செய்தது. பின்லாந்தைப் பொறுத்த வரையில் இது ஒரு தேசீய காவியமாக அங்கீகாரம் பெற்றது. கல்லூரிகளில் பாட நூலாக ஏற்கப்பட்டது. 1835ல் வெளியான முதலாவது பதிப்பின் முன்னுரையின் திகதியான பெப்ரவரி 28 'கலேவலா தினம்' என அரசால் பிரகடனம் செய்யப்பட்டு ஆண்டுதோறும் நாடெங்கும் கொண்டாடப்படுகிறது.

தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு

இம்மொழிபெயர்ப்பு முற்றுப் பெற்றபொழுது நான் இந்நாட்டுக்கு வந்து பதினோரு ஆண்டுகள் முடிவடைந்துவிட்டன. எனவே இவ்வேலையைத் தொடங்கிய சமயம் எனக்கு இந்நாட்டு வாழ்க்கையும் மொழியும் கலாசாரமும் ஓரளவு பழக்கப்பட்டுவிட்டன. அந்த துணிச்சலில் தான் இப்பாரிய பணியைத் தொடங்கினேன். ஆனால் போகப் போகத்தான் அதன் சுமை தெரிந்தது. இந்தியாவிலோ இலங்கையிலோ அன்றேல் உலகின் வேறெந்த முலையிலோ வாழும் ஒரு வாசகருக்கு இம்மொழிபெயர்ப்புக் கிடைக்குமாயின், அவ்வாசகர் முன்பின் கண்டு கேட்டு அறியாத இந்த நாட்டுப் பழக்க வழக்கங்களை, தாவரங்களை, உயிரினங்களைப் பற்றி எவ்வாறு புரிய வைக்கப் போகிறேன் என்ற மலைப்பு ஏற்பட்டது. இன்று இந்த நாட்டில் அறுபது, எழுபது தமிழர்கள் வரையில் நாடெங்கும் சிதறி வாழ்கின்ற போதிலும், அவர்களிடையே தமிழறிவுடையோரைக் காண்பது அரிதாகவே உள்ளது. இங்கு தமிழர்கள் ஒரு நூறு பேர்கூட இல்லாத நிலையில், ஹெல்சிங்கி பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள ஆசிய ஆப்பிரிக்க நாடுகள் தொடர்பான கல்வித் திணைக்களத்தின் நூல் நிலையத்தைத் தவிர வேறு எங்கேயுமே தமிழ் நூல்கள், அகராதிகள் ஆகியவற்றைப் பெறுவதற்கில்லை. இந்த நூல் நிலையத்திலுள்ள தமிழ் மொழி, கலாசாரம் பற்றிய ஐம்பது, நூறு தமிழ், ஆங்கில நூல்களிலும் பெரும்பாலானவை பழைய பதிப்புகள். அதனால் கடந்த ஐந்து பத்தாண்டுகளில் தமிழ் மொழியில் வழக்குக்கு வந்த சொற்களை அறியும் வாய்ப்பும் எனக்கு மிக மிக அரிது. இந்நிலையில் கலேவலா காவியம் தொடர்பாக பின்னிஷ் ஆங்கில மொழிகளில் பெறக்கூடிய அத்தனை நூல்களையும் வாங்கிப் பரப்பி வைத்துக்கொண்டு தனியனாய்த் துணிந்து தொடங்கினேன்.

'ஸ்ரோபரி' (strawberry) என்று ஆங்கிலப் பெயரையே சொன்னால், தமிழ்நாட்டில் எங்கோ ஒரு முலையில் வாழும் ஒரு வாசகர் அதை ஒரு பழம் என்று ஊகிக்கலாம்; ஆனால் பலாப்பழம் போன்ற பெரிய பழமா? இலந்தைப்பழம் போன்ற சிறிய பழமா? என்று ஊகிக்க முடியாமல் போகலாம். மாம்பழம் போன்று இனிமையானதா? வாழைப்பழம் போன்று சுவையானதா? அல்லது வேறு ஏதோ ஒரு விதமானதா? என்று உணர முடியாமல் போகலாம். இதற்கு நானே ஒரு புதிய தமிழ்ப் பெயரையும் கண்டுப்பிடித்துக் கூறினால் குழப்பம் இன்னும் அதிகமாகலாம். அதனால் 'ஒரு பழம்' 'ஒரு செடி', 'ஒரு மரம்' என்று மொழிபெயர்ப்பில் ஆங்காங்கு கூறி, அவற்றின் பின்னிஷ் பெயர்கள், ஆங்கிலப் பெயர்கள், அறிவியல் பெயர்கள் அனைத்தையும் 'விளக்கக் குறிப்புகளில்' தந்திருக்கிறேன். தவிர, ஆம்பல், குவளை, அரசு, சிந்தூரம், சூரை, பேரி போன்ற தாவரங்களின் பெயர்களையும் குயில், அன்னம், கீரி போன்ற பிராணிகளின் பெயர்களையும் வாசகர்கள் ஆங்காங்கு காணலாம். ஆனால் நமது நாடுகளில் வளரும் அசல் ஆம்பல் மலரோ அரச மரமோ அல்லது அங்கே வசிக்கும் அதே குயிலோ கீரியோ இங்கேயும் இருக்கிறது என்று கற்பனை செய்ய வேண்டாம். வருடத்தில் ஆறு மாதங்கள் உறைபனியால் முடப்பட்டிருக்கும் இந்நாட்டில் அந்தத் தாவரங்கள் அப்படியே வளர்வதும் சாத்தியமில்லை; அந்த பிராணிகள் வசிப்பதும் சாத்தியமில்லை. இந்த நாட்டின் தட்பவெப்ப நிலையில் வளரக் கூடிய அதே இனத்தைச் சார்ந்த அதே குடும்பத்தைச் சார்ந்த ஒரு மரம் அல்லது பிராணி என்று விளங்கிக் கொள்ளுமாறு வாசகர்களைக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். இவற்றின் பின்னிஷ் பெயர்கள், ஆங்கிலப் பெயர்கள், அறிவியல் பெயர்களையும் தந்திருக்கிறேன். 'கலேவலா'வின் பின்னிஷ் நூலில் உள்ள சில பின்னஷ் சொற்கள் தற்கால வழக்கில் இல்லை என்பதையும் அவை தற்கால அகராதிகளில் கூட இடம் பெறவில்லை என்பதையும் இங்குச் சுட்டிக் காட்ட விரும்புகிறேன். இதனால் ஒரே சொல்லை மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் வெவ்வேறு விதமாக விளங்கிக் கொண்ட சந்தர்ப்பங்களும் உண்டு. இப்படியான சிலவற்றையும் விளக்கக் குறிப்புகளில் குறிப்பிட்டிருக்கிறேன்.

சில ஒற்றுமைகள்

நாடு, மொழி, கலை, கலாசாரம் போன்றவற்றால் மக்கள் வேறுபட்டு இருந்தாலும், உலகெல்லாம் வாழும் மனித இனத்திடையே மனத்தளவில் சிந்தனையில் நம்பிக்கைகளில் ஓர் ஒற்றுமை இருப்பதை இக்காவியத்தைப் படித்து அறிந்து கொள்ளலாம். மனத்தின் அடியாழத்தில் இருக்கக்கூடிய ஒருமைப்பாடு மனிதக் குலத்துக்குப் பொதுவானது. கனவு, சகுனம், குறி பார்த்தல் போன்றவை நமது புராணங்களிலும் இலக்கியங்களிலும் வருகின்றன. ஒரு காலத்தில் இவையெல்லாம் எல்லா நாடுகளிலும் எல்லா இனத்தவரிடமும் இருந்தன என்பதற்கு இது ஒரு சான்று. இந்தக் 'கலேவலா' என்னும் காவியத்தில் வரும் சில சம்பவங்கள் இதோ:

லெம்மின்கைனன் என்னும் அஹ்தி வடநாட்டுக்குப் புறப்படுகிறான். அவனுடைய மனைவி குயிலி ஒரு கனவு கண்டு அவனது பயணத்தைத் தடுக்கிறாள். அவள் கனவு கண்டு பயந்தது போலவே அவனுக்கு மரணம் வருகிறது. இந்தக் கட்டத்தில் குயிலியின் கூற்று 'வீரபாண்டிய கட்டப்பொம்மனி'ல் வரும் "போகாதே போகாதே என் கணவா, பொல்லாத சொற்பனம் நானும் கண்டேன்" என்ற அடிகளை நினைவூட்டுகிறது:

"அன்பே, இனியஎன் அஹ்தியே, கேளாய்!

போருக்கு நீயும் புறப்பட வேண்டாம்

துயிலும் பொழுது தோன்றிய தோர்கனா

அமைதியாய் உறங்கும் அப்போ கண்டேன்:

உலைக்களம் போல ஒருநெருப் பெழுந்தது

சுவாலையாய் எழுந்து சுடர்விட் டெரிந்தது

சாளரத் தின்கீழ் சரியாய் வந்தது

பின்சுவர்ப் பக்கமாய்ப் பெரிதாய்ச் சென்றது

உடன்சுழன் றங்கிருந் துள்ளே நுழைந்தது

உக்கிரம் கொண்டது உயர்நீர் வீழ்ச்சிபோல்

தரையிலே இருந்து தாவிக் கூரை

பலகணி பலகணி பரவிச் சென்றது." - பாடல் 12.

தடுத்தது அவனுடைய மனைவி குயிலி மட்டுமல்ல; தாயும் தடுத்தாள். அந்நேரம் தலை சீவிக் கொண்டிருந்த லெம்மின்கைனன், அந்தச் சீப்பைச் சுவரில் எறிந்துவிட்டு, "எனக்கு ஏதாவது கெடுதி நேர்ந்தால் இந்த சீப்பிலிருந்து இரத்தம் வடியும்" என்றான். அப்படியே வடநாட்டில் அவன் இறந்தபோது இங்கே சீப்பிலிருந்து இரத்தம் வடிந்தது. அதைக் கண்ட தாய் பதறிக் கொண்டு புறப்பட்டுப் போனாள்.

அந்தரோ விபுனன் மந்திரப் பாடல்கள் தெரிந்த ஒரு பூதம். தனது வயிற்றில் இருக்கும் வைனாமொயினனை ஒரு ஆவி என்று எண்ணி அதை வெளியேற்ற மந்திரம் செபிக்கிறான். அது ஒரு நீண்ட செபம். இடையே அந்த ஆவி தன் இருப்பிடம் போய்ச் சேர்ந்ததற்கு ஓர் அடையாளம் காட்டும்படி இப்படிக் கேட்கிறான்:

அங்குவந் ததற்கோர் அடையா ளம்மிடு

சார்ந்த(தற் கி)ரகசியச் சைகையைக் காட்டு

அடையா ளம்மிடு அதிர்இடி முழக்கமாய்

மின்னலாய் மின்னி வெளியிடு சைகையை

தோட்டக் கதவைத் தொட்டுவீழ்த் துதைத்து

சாளரக் கதவைத் தான்தகர்த் தெறிந்திடு! - பாடல் 17.

தமிழ் மக்களிடையே இருந்த எத்தனையோ வைத்தியம், சோதிடம், வர்மம், மாந்திரீகம் போன்ற அரிய கலைகளில் சில அழிந்துவிட்டன; அல்லது அவை தமது முழுமையை இழந்து குறுகிவிட்டன என்றும் சொல்லலாம். இதற்கு பல காரணங்கள் இருந்தாலும் ஒன்றை இங்கு குறிப்பிட விரும்புகிறேன். மாணவன் தன்னை மிஞ்சிவிடக் கூடாதே என்ற குறுகிய நோக்கில் குரு முழுக் கலையையும் மாணவனுக்குக் கற்பிப்பதில்லை. தன்னை இனம்காட்ட ஏதாவது ஒன்று தனக்கு மட்டும்தான் தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்ற சுயநலத்தில் எதையாவது மறைத்து விடுவார்; அந்த மாணவன் தான் பெற்ற மகனாக இருந்தாலும் இந்தச் சுயநலத்துக்கு விதிவிலக்கில்லை. இப்படியே ஆளுக்கொன்றாய் மறைக்கப் போய் அடியோடு அழிந்ததுமுண்டு. சிலர் தமது வயோதிப காலத்தில் சில ஏட்டுச் சுவடிகளை ஆற்றில் விட்டதாகவும் நெருப்பில் எரித்ததாகவும் அறிந்திருக்கிறோம். இக்காவியத்தில் வைனாமொயினன் வாய்மொழியாக வரும் இந்த அடிகளைப் பாருங்கள்:

"... மந்திரச் சொற்கள் மறைத்தல்ஆ காது

பகர்மந் திரமொழி பதுக்குதல் ஆகா(து)

நிலத்துக் கடியிலே புதைத்தலும் ஆகா(து)

மந்திரவாதிகள் மறைந்துபோ னாலும். - பாடல் 17.

இராவணன் யாழ் மீட்டிச் சிவனை மகிழ வைத்தது தொடக்கம் இசை இயற்கையையே நெகிழ வைத்ததுவரை இசையின் சக்தியை நாம் அறிவோம். இந்தக் காவியத்திலும் வைனாமொயினன் 'கந்தலே' என்னும் யாழை மீட்டி இசையின்பம் அளிப்பதை இரண்டு சந்தர்ப்பங்களில் காண்கிறோம். ஆனால் அந்தரோ விபுனன் மந்திரப் பாடல்களைப் பாடும்போது நிகழ்ந்தவை வருமாறு:

பாடலைக் கேட்கப் பகலவன் நின்றனன்

நின்றே தங்க நிலவும் கேட்டது

அலைகள்நீர்ப் பரப்பில் அசையா நின்றன

அவ்விதம் கரையிலும் அலைகள் நின்றன

அருவிகள் ஓடா(து) அமைந்தே நின்றன

நிமிர்நுரை உறுத்தியா நீர்வீழ்ச்(சி) நின்றது

வுவோக்சிநீர் வீழ்ச்சிப் பாய்ச்சலும் நின்றது

அவ்விதம் யோர்தான் ஆறதும் நின்றது. -பாடல் 17.

வைனாமொயினன் இரண்டாவது தடவை கந்தலே என்னும் யாழை மீட்டியபோது நடந்தவை வருமாறு:

மீட்டினன் வைனா மொயினன் விரலால்

கந்தலே நரம்புகள் கனிவா யொலித்தன

பன்மலை முழுங்கின பாறைகள் மோதின

உயர்குன் றங்கள் ஒருங்கசைந் தாடின

கற்பா(றை) வீழ்ந்து கனதிரைத் தெறித்தன

கூழாங் கற்கள் குளிர்புனல் நகர்ந்தன

தேவ தாருகள் திளைத்தன மகிழ்ச்சியில்

கவின்புற் றரைமரக் கட்டைகள் துள்ளின.

கலேவாப் பெண்கள் கவின்மைத் துனிமார்

சித்திரத் தையலின் மத்தியி லிருந்தனர்

நதியினைப் போலவே நங்கையர் விரைந்தனர்

அருவியைப் போலவே அனைவரு மோடினர்

நகைத்த வாயிள நங்கைய ரோடினர்

மகிழ்ந்த மனத்துடன் மனைவியர் கூடினர்

யாழினை மீட்பதை நலமாய்க் கேட்கவே

இசையின் பத்தை இனிதே நுகர.

மருங்கினில் நின்ற மனிதர்கள் அனைவரின்

கரங்களி லிருந்தன கவிழ்த்தவர் தொப்பிகள்;

பக்கம் முதிய பாவையர் யாவரும்

கன்னம் தாங்கிக் கைகளில் நின்றனர்

நிலத்தூன்(றி) முழங்கால் நின்றனர் மைந்தர்

கந்தலே இசையினைக் கவினுறக் கேட்க

இசையின் பத்தை இனிதே நுகர - பாடல் 44.

பாடல் 9ல் வைனாமொயினனுக்குக் காயம் ஏற்பட்டு இரத்தம் பெருகுகிறது. இப்பாடலிலும் பெரும்பகுதி மந்திரம் சொல்வதாகவே அமைந்து விட்டது. இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்த மந்திரத்தால் ஆணையிடும் சில அடிகள்:

இரத்தமே நில்முன் எதிர்சுவ ரைப்போல்!

மிகுசோரி ஆறே வேலியைப் போல்நில்!

ஆழியில் நிற்கும் வாளென நிற்பாய்!

கொழுஞ்சே றெழுந்த கோரைப் புல்லென!

வயலிலே உள்ள வரம்பினைப் போல்நில்!

நீர்வீழ்ச்சி யில்உறு நெடுங்கல் எனநில்!

வைனாமொயினன் தான் மணம் செய்வதற்கு வட நாட்டு மங்கையைக் கேட்பதற்காக ஒரு படகில் புறப்பட்டுச் செல்கிறான். இதையறிந்த இல்மரினன் தனும் ஒரு சறுக்கு வண்டியில் விரைகிறான். ஒரே பெண்ணுக்குப் போட்டியிட்ட இரு மாப்பிள்ளைகளும் வழியில் ஒருவரையொருவர் சந்திக்கின்றனர். இருவரது மனநிலையும் எப்படி இருந்திருக்கும்? இதோ இது வைனாமொயினனின் கூற்று:

"நட்புடன் படிக்கை நான்ஒன் றமைப்பேன்

பெண்பல வந்தமாய் பெயர்த்தெழல் இல்லை

அவள்நசைக் கெதிர்மணம் ஆவதும் இல்லை,

அவனுக் கேபெண் அளித்திடல் வேண்டும்

அவனுக் கேஅவள் எவனை விரும்பிலும்,

வெறுப்பி ல்லாமல் மிகநீள் காலம்

பல்லாண் டகவை பகையில் லாமல்." - பாடல் 18.

தூரத்தில் மக்கள் கூட்டமாக வருவதை வடநிலத் தலைவி காண்கிறாள். அவள் தனது அடிமைப் பெண்ணுக்குச் சொல்கிறாள்: "பேரிச் சுள்ளியை எடுத்து நெருப்பிலே போடு. அதிலே இரத்தம் ஊற்றெடுத்தால் எம்மைத் தேடி ஒரு போர் வருகிறது என்று அர்த்தம். தண்ணீர் ஊற்றெடுத்தால், அது போரல்ல; நாங்கள் அமைதியாய் வாழலாம்." ஆனால் இரத்தமோ தண்ணீரோ ஊற்றெடுக்கவில்லை; தேன் சுரந்தது. அதற்கு ஒரு முதியவள் பலன் சொல்கிறாள்: "மணப்பெண்ணைக் கேட்டு மாப்பிள்ளையும் குழுவினரும் வருகிறார்கள்" என்று. (பாடல் 18)

இரு மாப்பிள்ளைகளும் போட்டி போட்டுக் கொண்டு வருவதை அறிந்த வடநிலத் தலைவி, "முதிய வைனாமொயினன் நிறைந்த செல்வத்துடன் படகில் வந்து கொண்டிருக்கிறான். நீ அவனையே தேர்ந்து மணந்து கொள்!" என்று மகளுக்கு ஆலோசனை கூறுகிறாள். அதற்கு மகளின் மறுமொழி இது:

"எனைச்சுமந் தவளே,ஓ,என் அம்மா!

எனைவளர்த் தவளே,ஓ,என் அன்னாய்!

வருசெல் வந்தனை மணப்பதற் கில்லை

உயர்மா னிடஅறி வொருபொரு ளல்ல

இனிநான் மணப்பது எழில்நுத லுடையோன்

அங்கம் முழுவதும் அழகு படைத்தோன்;

இதுநாள் வரையில் ஏந்திழை யாரையும்

வியன்பொரு ளுக்காய் விற்றதே இல்லை

மங்கையைத் தானமாய் வழங்குதல் நல்லது ... ..." ஖ பாடல் 18.

சுமார் பதினைந்து இருபது வருடங்களுக்கு முன்னர் கல்கி அல்லது ஆனந்தவிகடன் தீபாவளி மலரில் படித்த ஒரு தமிழ் நாட்டுப் பாடல் நினைவுக்கு வருகிறது. இது ஒரு தமிழ்த் திரைப்படத்திலும் இடம் பெற்றது. அந்த நாட்டுப் பாடலில் சில அடிகள் இவை தான் என்று நினைக்கிறேன்: "ஊரார் உறங்கையிலே உற்றாரும் தூங்கையிலே நல்ல பாம்பு வேடம் கொண்டு நான் வருவேன் சாமத்திலே; நல்ல பாம்பு வேடம் கொண்டு நடுச்சாமம் வந்தாயானால் ஊர்க்குருவி வேடம் கொண்டு உயரத்தில் பறந்திடுவேன்; ஊர்க்குருவி வேடம் கொண்டு உயரத்தில் பறந்தாயானால் செம்பருந்து வேடம் கொண்டு வெந்தூக்காய்த் தூக்கிடுவேன் ... ..." 'கலேவலா' காவியத்தில் வரும் இந்த அடிகள் எப்படி?

"இருப்பையேல் விடுவியா திங்கிருந் தென்னை

ஆழிமீ னாயெனை யாக்கிடப் பாடுவேன்

ஆழவெண் மீனாய் அலையில்மா றிடுவேன்."

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"அவ்விடம் உன்னால் அடைந்திட முடியா

கோலோச்சி மீனாய்க் குமரிபின் தொடர்வேன்."

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"இருப்பையேல் விடுவியா திக்கிருந் தென்னை

அடவியுட் சென்று அங்கே மறைவேன்

கீரியாய்ப் பாறைக் கீழ்க்குழி புகுவேன்."

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"அவ்விடம் உன்னால் அடைந்திட முடியா

நீர்நாய் வடிவாய் நின்பின் தொடர்வேன்."

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"இருப்பையேல் விடுவியா திக்கிருந் தென்னை

மேகப்புள் ளாய் உயரமேற் பறப்பேன்

மேகப் பின்புறம் மிகமறைந் திருப்பேன்."

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

"அவ்விடம் உன்னால் அடைந்திட முடியா

கழுகுரு வெடுத்துக் கன்னிபின் தொடர்வேன்." - பாடல் 38

பின்னிஷ் மொழியில் vilja 'வில்யா' என்ற சொல்லுக்குத் தானியம் என்று பொருள். இந்தச் சொல் இதே பொருளில் இன்றும் வழக்கில் இருக்கிறது. ஆனால் 'கலேவலா' காவியத்தில் இச்சொல் பல இடங்களில் 'செல்வம்' என்ற பொதுச் பொருளில்தான் வருகிறது. ஆங்காங்கு இந்தச் செல்வம் என்ன என்று பார்த்தால் பின்வருவனவற்றில் ஏதாவது ஒன்றைத்தான் அது குறிக்கும்: தானியம், கால்நடை, வேட்டையின் இலக்கு. வாழ்க்கைக்கு முக்கியமான தானியம் என்னும் 'வில்யா' மனிதனின் செல்வமாயிற்று. பின்னர் வாழ்க்கைக்கு முக்கியமான எல்லாம் [உ.ம். கால்நடை] செல்வம் vilja என்று கருதப்பட்டது.

தமிழரும் பண்டைக் காலத்தில் கால்நடையைச் செல்வமாகவே கருதினர். மாடு என்றால் செல்வம் என்ற ஒரு பொருளும் உண்டு. அந்தக் காலத்திலேயே செல்வப் பொருளாகக் கால்நடைகள் அமைந்த காரணத்தினாலேயே அது சமுதாயத்திலே போருக்குக் காலாயமைந்தது. பசுவைக் கவருவோரும், கவருவோரைத் தடுக்க முனைபவரும் மூர்க்கமான போரில் ஈடுபட்டனர் என்று சங்க இலக்கியங்கள் சாற்றுகின்றன. இக்காவியத்திலும் வடநிலத் தலைவிக்கும் கலேவலா இனத்தவருக்கும் பகை ஏற்பட்ட கட்டத்தில் கலேவலாப் பகுதியின் பயிர்களையும் கால்நடைகளையும் அழிப்பேன் என்று வடநிலத் தலைவி கூறி அவ்விதமே செய்யவும் முயல்கிறாள். அவள் கூற்று வருமாறு:

"கவின்பசும் புற்றரைக் கரடியை எழுப்புவேன்

பெரியபற் பிராணியை நறுந்தேவ தாருவில்

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

கால்நடை யாவையும் கவிழ்த்தே வீழ்த்திட

பசுவினம் முழுதையும் பரப்பிடச் சிதறி;

அனைத்துமக் களையும் அழிப்பேன் நோயினால்

உன்றன் இனத்தை ஒன்றிலா தொழிப்பேன்,

என்றுமே இந்த எழில்நில வுளவரை

அவர்களைப் பற்றி அவனியில் பேச்செழா(து)." - பாடல் 43.

'சம்போ'வை இழந்ததால் ஆத்திரம் கொண்ட வடநிலத் தலைவி கலேவலா மக்களுக்குப் பலவிதமான தொல்லைகளைக் கொடுக்கிறாள். முதலில் வழக்கத்தில் இல்லாத கொடிய நோய்களை அனுப்புகிறாள். அடுத்து ஒரு கரடியை ஏவி விடுகிறாள். முன்றாவதாகச் சூரிய சந்திரர்களைத் திருடி ஒரு மலையில் ஒளித்து விடுகிறாள். அதனால் இரவு வந்தது; இடைவிடா திருந்தது. இருள் நிறைந்தது; இரவதே நீண்டது. கலேவலாப் பகுதியில் கடுமிருளானது. சூரிய சந்திரர்கள் எங்கே மறைந்தனர் என்றே தெரியாத நிலையில், வைனாமொயினன் திருவுளச் சீட்டு முலம் உண்மையை அறிய முற்படுகிறான். பூர்ச்ச மரத்தில் துண்டுகள் சீவி, அவற்றை ஒழுங்காக அடுக்கித் திருப்பி, இறைவனைப் பிரார்த்தித்து உண்மையை அறிகிறான். இது வைனாமொயினன் கூற்று:

"ஆண்டவ ரிடமொரு அனுமதி கேட்கிறேன்

ஆம்,சரி யாம்பதில் அதுவொன் றவசியம்:

இறைவனின் சீட்டே இயம்புவாய் உண்மை

தேவனின் திருவுளச் சீட்டே யுரைப்பாய்

செங்கதிர் எமைவிட் டெங்கே சென்றது

எங்கே மறைந்தது எமைவிட் டேமதி?

என்றுமே வாழ்வில் இல்லையே அவைகள்

இல்லை அவற்றைவான் என்றும் காணுதல்.

உள்ளதை உள்ளவா றுரைப்பாய் சீட்டே!

மனிதனின் விருப்புபோல் மற்றுநீ உரையேல்

உண்மைச் செய்தியை உடனிங் கருள்வாய்

விதித்தது எதுவோ விளம்புவாய் அதனை!

திருவுளச் சீட்டுச் செப்பினால் பொய்யுரை

சீட்டின் மகிமைச் சிறப்பதால் குறையும்

திருவுளச் சீட்டேத் தீயிடை வீசுவர்

மனிதரின் ராசிகள் மற்றெரி படலாம்." -பாடல் 49

இக்காவியத்தில் கடவுள் நம்பிக்கை வெளிப்படையாகவே தெரிகிறது. காடு, கடல், சேற்று நிலம் போன்றவற்றின் சக்திகள் அல்லது அதிபதிகள் சிறு தெய்வங்களாவார். உதாரணமாகக் காட்டின் அதிபதி தப்பியோ; அவரது மனைவி மியெலிக்கி; மகன் நுயீரிக்கி; பெண்கள் தெல்லர்வோவும் தூலிக்கியும். காட்டில் ஒரு சம்பவம் நிகழும் போது இவர்களை அழைத்து முறையிட்டு உதவி கோருவதைக் காணலாம். இப்படியான சிறு தெய்வங்களுக்கு மேல் ஒரு கடவுள் இருக்கிறார். இவரை முன்னாளில் 'உக்கோ' Ukko என்று பின்னிஷ் மொழியில் அழைத்தார்கள். 'உக்கோ' என்றால் கிழவன் என்றும் ukko/nen என்றால் முழக்கம் என்றும் பொருள். ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் Old man என்றே மொழிபெயர்த்திருக்கிறார்கள். கடவுளைக் "கிழவா!" என்று விளிக்க எனது மனம் ஒப்பவில்லை. அத்துடன் பெயரில்லாமல் 'முதியவன்' என்று அழைக்கப்பட்ட சில பாத்திரங்களும் காவியத்தில் இடையிடையே வருகின்றன. எனவே 'முது மனிதன்' என்றும், மனுக் குலத்தின் முதல்வன் என்ற பொருளில் 'மனு முதல்வன்' என்றும் தமிழில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன். முது மனிதன், உயர்மா தெய்வம், காற்றுகளையும் இடி முழக்கங்களையும் ஆள்பவர், நீலக் காலுறையும் குதி உயர்ந்த காலணிகளும் அணிந்து முகில்களின் மேல் நடப்பவர் என்றெல்லாம் கடவுள் வர்ணிக்கப்படுகிறார். வெவ்வேறு இடங்களில் வரும் சில அடிகளைச் சேர்த்துக் கீழே தருகிறேன்:

"ஓ,முது மனிதனே, உயர்மா தெய்வமே!

மனுமா முதல்வனே மாபெரும் தேவே!

வானகம் வதியும் மாமுது தந்தையே

முகிற்குலம் புரக்கும் முதுகா வலனே!

முழங்கும் முகில்களை முழுதாள் சக்தியே

வாயுவின் வழியாய் வாக்குரைப்பவனே!

மேகம் மேலுறும் வியன்சபை யமர்பவர்

உயர்ந்து தெளிந்த உயர்மன் றுறைபவர்

நிலைபெறும் சுவர்க்கமாள் நேசத் தந்தை

வருவாய் அழைக்கும் தருணத் திங்கே

கூவி உழைக்கையில் குறைநீக்க வருக

அனல்உமிழ் அலகுறும் அரியவா ளுடன்வா!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ."

நாம் பிரார்த்தனை செய்யும்போது கடவுளிடம் பொதுவாகச் "சிறப்பான வாழ்வு" வேண்டும் என்று கேட்பது வழக்கம். வைனாமொயினனும் ஓரிடத்தில் "சிறப்பான வாழ்வு" வேண்டும் என்று கேட்கிறான்; அடுத்த அடியில் "மேன்மையான மரணம்" வேண்டும் என்றும் கேட்கிறான். இதோ அந்த அடிகள்:

தந்தருள் கர்த்தனே, தந்தருள் இறைவா!

தந்தருள் பாக்கியம் தான்நிறை வாழ்வை

என்றும் சிறப்பாய் இனிதுவாழ் வரத்தை

தந்தருள் மேன்மை தான்மிகு மரணம்

இப்பின் லாந்து இனிமையாம் நாட்டில்

கவின்நிறைந் திடுமிக் கர்யலாப் பகுதியில்.-பாடல் 43.

இந்தக் காவியம் முழுவதிலும் எனக்குப் பிடித்த பகுதி எதுவென்று கேட்டால், இல்மரினனின் திருமணத்தின் பின்னர், மணமகனும் மணமகளும் இல்மரினனின் வீட்டுக்குப் புறப்பட்ட சமயம், அவர்களுக்குத் தனித்தனியே கூறப்பட்ட அறிவுரை தான். அதில் சில அடிகளை மட்டும் இங்கு கூறுவது சாத்தியமில்லை; முழுவதையுமே வாசகர்கள் படிக்க வேண்டும் என்று கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

நன்றி

இந்தத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு, முன்னிணைப்புகள், பின்னிணைப்புகள் யாவும் சேர்ந்து சுமார் ஆயிரம் பக்கங்கள் வந்தன. இதை ஓர் உயர்தர பதிப்பாகவும் வெளியிட விரும்பினோம். ஆயிரம் பக்கங்கள் கொண்ட ஒரு நூல் சிறந்த முறையிலும் பதிப்பிக்கப்பட்டால், ஒரு சராசரி வாசகன் அதை வாங்க முடியாத விலையில் விற்க நேரிடும். அதனால் கொஞ்சம் பெரிய அளவு காகிதத்தில், ஒரு பக்கத்தில் இரண்டு பத்திகளில் (columns) சிறிய எழுத்துகளில் பாடல்களை வெளியிட்டுப் பக்கங்களை 500 அளவில் கொண்டுவரத் தீர்மானிக்கப்பட்டது. அத்துடன் இந்நூல் வெளியீட்டுக்கு ஒரு மானியம் கோரி பின்னிஷ் இலக்கிய மன்றத்தையும் அவர்கள் மூலமாகக் கல்வி அமைச்சையும் ஹெல்சிங்கிப் பல்கலைக்கழகம் அணுகியது. நூறு தமிழர்கள் கூட வாழாத இந்த நாட்டில் ஆயிரம் பக்கங்கள் கொண்ட ஒரு தமிழ் நூலை வெளியிட அவர்கள் உற்சாகத்துடன் உதவிக்கு வந்தார்கள்.

இவ்வளவுக்கும் பின்னணியில் நின்று எல்லாவற்றையும் இயக்கி நிறைவு படுத்தியவர் பேராசிரியர் அஸ்கோ பார்பொலா (Dr. Asko Parpola) அவர்கள். இவரே ஹெல்சிங்கிப் பல்கலைக்கழகத்தின் 'ஆசிய ஆபிரிக்க நாடுகள் தொடர்பான கல்வித் திணைக்கள'த்தின் இந்தியவியல் சம்பந்தப்பட்ட கல்விக்குப் பொறுப்பானவர். இம்மொழிபெயர்ப்புக்கு மனமுவந்து ஓர் அறிமுக உரை எழுதியிருக்கிறார். எனது இனிய நண்பர்.

இந்தக் காவியத்தின் வேறு மொழிபெயர்ப்புகளில் சில உரைநடையிலும் சில கவிதை நடையிலும் வெளிவந்திருக்கின்றன. தமிழிலும் உரைநடையாக வெளியிடுவது என்ற திட்டத்துடன்தான் தொடங்கப்பட்டது. ஆனால் பின்னிஷ் நூல் கவிதையடிகளாக இருந்ததால், அந்தச் சிறிய அடிகளைத் தமிழில் ஆக்கியபோது, தமிழ் மொழிபெயர்ப்பும் இயல்பாகவே கவிதைநடையில் அமைந்துவிட்டது. ஆனால் பல இனப் பாக்களும் கலந்து இருந்தன.

கவிஞர் திமிலைத்துமிலன் இந்த மொழிபெயர்ப்பு முழுவதையும் படித்துப் பார்த்து மரபுக் கவிதைகளாக அமைக்கச் செய்த உதவி மகத்தானது. யாப்பமைதியோடு இருந்த மொழிபெயர்ப்பு அடிகள் தவிர, ஏனைய ஏராளமான அடிகளை யாப்புக்கேற்பத் திருத்திச் சீர்களுள் சரிவர அமைத்துத் தந்தார்.

யாழ்ப்பாணம் பல்கலைக்கழகத்தின் தமிழ்ப் பேராசிரியர் கா. சிவத்தம்பி அவர்கள் பின்லாந்துக்கு வந்திருந்த சமயம் இந்தத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பின் சில பாடல்களைப் பார்வையிட்டுத் தனது கருத்துகளையும் ஆலோசனைகளையும் அன்புடன் கூறினார்.

அலுவகத்துக்குப் போய் மணிக்கூட்டைப் பார்த்துக்கொண்டு எட்டு மணி நேர வேலை செய்திருந்தால் இந்த மொழிபெயர்ப்பு இப்பொழுதும் முடிந்திராது. இதன் பெரும் பகுதியை வீட்டில் இருந்தே செய்து முடித்தேன். சனி, ஞாயிறு, விடுமுறை என்ற ஓய்வில்லாமல் காலை நாலு மணியிலிருந்து இரவு பத்துப் பதினொரு மணிவரை உழைத்த நாட்கள் எத்தனையோ. அப்பொழுதெல்லாம் தேவையான ஒத்துழைப்பைத் தந்து என்னை ஊக்கப்படுத்திய என் மனைவியையும் மக்களையும் இங்கு கட்டாயம் குறிப்பிட வேண்டும்.

மேற்கூறிய அனைவருக்கும் எனது நன்றியைச் சமர்ப்பணம் செய்கிறேன்.

காணிக்கை

பதினொரு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் நான் இந்த நாட்டுக்கு வந்தபோது சந்தித்த முதல் மனிதர் இன்னமும் எனது நெஞ்சில் முதலாம் இடத்திலேயே இருக்கிறார். இவர் பல நாடுகளில் பல இன மக்களோடு சேர்ந்து வாழ்ந்து, அன்புக்கும் பண்புக்கும் அர்த்தம் சொல்லிவிட்டு இங்கே வந்தவர். மனித நேயத்தின் இலக்கணத்தைச் செயலில் காட்டுபவர். எனது உள்ளத்தைத் துடைத்துத் தூய்மையாக்கி அதிலே நட்புக்கு நயம் எழுதி வைத்தவர். 'இறைவனே உயர்ந்தவர் ' என்பது கொள்கை. 'எல்லோரும் நல்லவரே' என்பது கோட்பாடு. பிறப்பால் அமெரிக்கர். வயது எழுபது. இவர் பெயர் டாக்டர் லொயிட் சுவான்ஸ (Dr. Lloyd Swantz). இவருக்கு இந்தத் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பை அந்தரங்க சுத்தியுடன் அர்ப்பணம் செய்கிறேன்.

முடிவாக ...

மொழி, கலை, கலாசாரத்தால் முற்றிலும் வேறுபட்ட ஒரு காவியத்தைத் தமிழில் மொழிபெயர்ப்பதே சிரமம். அதையும் மரபு கவிதையில் சொல்வது மிக மிகச் சிரமம். பின்னிஷ் மொழியில் உள்ள ஒரு வரியை தமிழில் ஒரு சொல்லில் சொல்லக்கூடிய சந்தர்ப்பமும் இருந்தது; ஒரு சொல்லை விளக்கத் தமிழில் நான்கு வரிகள் தேவை என்ற நிலையும் வந்தது. 'விளக்கக் குறிப்புகள்' என்ற பின்னிணைப்பு இவ்வளவு நீளமாக அமைந்ததற்கு இதுவும் ஒரு காரணம். மொழிபெயர்ப்பது, கணனிக்கு ஊட்டுவது, கணனியின் அச்சுப் பிரதிகளில் சரிபிழை பார்ப்பது, திருத்தங்களை செய்வது போன்ற சகல வேலைகளையும் நான் ஒருவனே செய்ய வேண்டியிருந்ததால் ஆங்காங்கு சில பிழைகள் இருக்கலாம். குற்றம் குறைகளை மன்னியுங்கள்; கருத்துகளைக் கூறுங்கள்; திருத்தங்களை எழுதுங்கள்.

அன்புடன்,

ஆர். சிவலிங்கம்

(உதயணன்)

Laakavuorentie 4 C 41,

00970 Helsinki,

Finland.

10.09.1994

பாடல் 1 - வைனா மொயினனின் பிறப்பு TOP

அடிகள் 1-102: பாடல் ஆரம்பம்.

அடிகள் 103 - 176: வாயுவின் கன்னிமகள் கடலின் நீர்ப் பரப்பில் இறங்கிக் காற்றாலும் அலைகளாலும் அணைக்கப்பட்டு நீரன்னை ஆகிறாள்.

அடிகள் 177 - 212: ஒரு பறவை நீரன்னையின் முழங்காலில் கூடு கட்டி அதில் முட்டைகளை இடுகிறது.

அடிகள் 213 - 244: முட்டைகள் கூட்டிலிருந்து உருண்டோ டி உடைந்து பல துண்டுகளாகின்றன; உடைந்த துண்டுகள் பூமி, வானம், சூரியன், சந்திரன், முகில்களாக உருவாகின்றன.

அடிகள் 245 - 280: கடலில் மேட்டு நிலங்கள், வளைகுடாக்கள், கரைகள், ஆழ்ந்த பகுதி, ஆழமற்ற பகுதி ஆகியவற்றை நீரன்னை படைக்கிறாள்.

அடிகள் 281 - 344: நீரன்னையின் வயிற்றில் பிறந்த வைனாமொயினன், வெகுகாலம் அலைகளால் அலைகழிக்கப்பட்டு, முடிவில் கரையேறுகிறான்.

* இவ்வடையாளமிட்ட சொற்களை சொற்றொகுதியில் பார்க்க

** இவ்வடையாளமிட்ட சொற்களை விளக்கக் குறிப்புகளில் பார்க்க

எனதுள்ளத்தில் உள்ளுணர்வு இப்போ விழிக்கிறது

எனதுள்ளே உயிர்பெற்று எழுகிறது எண்ணமெல்லாம்

பாடலையான் பக்குவமாய்ப் பாடுவதற்கு வந்திட்டேன்

பாடலையான் பண்ணுடனே பலபேர்க்கும் பகருகிறேன்

சுற்றத்தின் வரலாற்றைச் சுவையாகச் சொல்வதற்கு

உற்றதொரு பேரினத்தின் பழங்கதையை ஓதுதற்கு ;

வார்த்தைகளோ வாயினிலே வந்து நெகிழ்கிறது

நேர்த்திமிகு சொற்றொடர்கள் நேராய்ச் சொரிகிறது

நாவிலே நயமாக நன்றாகப் புரள்கிறது

பாவாகிப் பற்களிடைப் பதமாய் உருள்கிறது.   10

அன்பான சோதரனே, அரியஎன்றன் தோழர்களே !

என்னோடே வளர்துயர்ந்த எழில்மிகுந்த நண்பர்களே !

இப்போது வந்திடுங்கள் இணைந்தொன்றாய்ப் பாடிடுவோம்

நற்சுவையாய்ச் சொல்லுதற்கு நல்லுள்ளத்தைத் தாருங்கள்

ஒன்றாகக் கூடியுள்ளோம் ஒன்றாகச் சந்தித்தோம்

நன்றாய் இருவேறு இடமிருந்து நாம் வந்தோம் ;

அரிதாகக் கூடிடுவோம அரிதாகச் சந்திப்போம்

அரிதாக ஒருவரினை ஒருவர்நாம் சந்திப்போம்

வறிதாகிப் போய்வீணே மயங்குகின்ற எல்லைகளில்

தெரியும்வட பால்நிலத்தில் செழிப் பிழந்த பூமியின்கண்.   20

கரத்தோடு கரம்சேர்த்துக் கனிவாகக் கைகோர்த்து

விரலோடு விரல்சேர்த்து விரலையழ காய்க்கோர்த்து

நன்றாய்நாம் பாடிடுவோம் நயம்திகழப் பாடிடுவோம்

ஒன்றிச்சீர் கொண்டவற்றை உவகையோடு பாடிடுவோம்

பொன்னான நல்லிதயம் படைத்தவர்கள் கேட்கட்டும்

இனிமையுறு நன்நெஞ்சம் இயைந்தவர்கள் அறியட்டும்

எழுச்சி மிகுந்தோங்கும் இளைஞர்களின் மத்தியிலும்

வளர்ந்துவரும் தேசீய மக்களவர் மத்தியிலும்

யாமறிந்து கொண்டுள்ள நல்லியல்புச் சொற்களையும்

நமதுளத்தில் ஊறுகின்ற நற்சுவைசேர் கதைகளையும்   30

முதிய*வைனா மொயினனரைக் **கச்சணியி லேயிருந்து

*இல்மரினன் ஊதுலையின் இயைஆழத் தேயிருந்து

*தூரநெஞ்சி னன்வாளின் தொடுகூர் முனையிருந்து

*யொவுகாஹை னன்குறுக்கு **வில்லினது வழியிருந்து

**வடபால் நிலத்துற்ற வயல்களிலே தானிருந்து

*கலேவலாப் பகுதியதன் கனவெளிக ளுடிருந்து.

என்தந்தை முன்பொருகால் இனிதிசைத்த பாடலிது

முன்னர்ஒரு கோடரிக்குப் பிடிசமைத்த நேரமதில்

என்அன்னை கற்பித்த எழிற்பாடல் தானிதுவாம்

**தறித்தண்டில் நூலதனைத் தான்சுற்றும் வேளையிலே   40

சிறுகுழந்தை யாய்நிலத்தில் செம்மையுறத் தான்தவழ்ந்து

அவள்முழங்கா லவைமுன்னே அழகாகத் தான்நகர்ந்து

**பால்தாடி கொண்டுள்ள பராரிக் குழந்தையதாய்

வாயில் **புளித்திட்ட பாலொழுக வந்திடுங்கால்.

*சம்போவின் சொற்களுக்குத் தனிப்பஞ்ச மொன்றில்லை

*லொவ்ஹியின் மாயங்கட் கெல்லையே ஒன்றில்லை:

வார்த்தைகளில் சம்போவும் வாகாய் முதிர்ந்ததுண்டு

மாயத்தால் லொவ்ஹியும் மறைந்தன்றோ போய்விட்டாள்

பாடலினால் *விபுனனும் பட்டிறந்து போய்விட்டான்

ஆடலினால் அழிந்திட்டான் ஆடவனாம் *லெ(ம்)மின்கைனன்  50

இன்னும் பலகதைகள் இருக்கின்ற தோதுதற்கு

மன்னும் இவைதவிர மாயவுரை யானறிவேன்

பாதையிலே பொறுக்கியது பாதிக் கதைமேலும்

புதர்களிலே பறித்தெடுத்தேன் மீதிக் கதையின்னும்

பற்றைகளில் நான்கொஞ்சம் பதமாகப் பெற்றிட்டேன்

கண்டுகொண்டேன் முளைகளிலே கதைவேறு கொஞ்சந்தான்

புல்முனையின் பசுமையிலும் புணர்ந்ததுண்டு சிற்சிலவே

சிறுப்பாதைப் பரப்பினிலும் சேர்ந்ததுண்டு சிலகதைகள்

நான்மந்தை களைமேய்த்து நடக்கும் இடையனென

சிறுவனெனப் புல்வெளியில் சென்றிட்ட போதினிலும்   60

தேன்வடியும் மேட்டுநிலச் சீர்சால் மடியினிலும்

பொன்னான குன்றின் புகழ்சார் முடியினிலும்

கருநிறத்து *முரிக்கி யதனை நனிதொடர்ந்தும்

புள்ளியுள்ள நல்லாவாம் *கிம்மோ அருகினிலும்.

குளிர்வந்து தந்ததுண்டு குணமார் சிலகதைகள்

கார்வந்து சொன்னதுண்டு கவினார் சிலகவிகள்

காற்றுவந்து கூறியது கவியொன்று கேட்டேன்யான்

கடலலையும் கூடவந்து கவிகூறக் கேட்டேன்யான்

புதுப்பாடல் புள்ளினங்கள் புகன்றுதர வும்பெற்றேன்

மரநுனிகள் மாயச்சொல் வகைசொல்ல வும்கேட்டேன்.   70

இவற்றையெல்லாம் பந்தாக இணைத்தொன்று சேர்த்திட்டேன்

நயத்துடனே ஒழுங்கமைத்து நற்பொதியாய்க் கட்டிவைத்தேன்

**சறுக்குகின்ற வண்டியிலே தான்பந்தை நான்வைத்தேன்

வண்டியையும் வீட்டுக்கு மகிழ்வூரக் கொண்டுசென்றேன்

களஞ்சியத்தில் வண்டியினைக் கவனமாய் விட்டுவைத்தேன்

சரக்கையெல்லாம் கூடத்தின் சரியான மேற்றளத்தில்

சிறுசெப்புச் சிமிழொன்றில் சேர்த்தேயான் வைத்திருந்தேன்.

பலகாலம் என்கதைகள் படுகுளிரில் தான்தங்கி

பல்லாண்டு மறைவாகப் பாங்கா யிருந்ததுண்டு.   80

என்கதையைப் படுகுளிரில் இருந்தெடுத்து விடலாமா?

உறைகுளிரில் இருந்தந்த உயர்பாட்டை மீட்பதுவா?

சிறுகுமிழை வீட்டுக்குள் சீரமையக் கொண்டுவந்து

ஆசனத்தின் நுனியினிலே அச்சிமிழைத் தான்வைத்து

சீரான கூரைமரத் தம்பத்தின் கீழாக

சிறப்புடைய முகட்டின்கீழ் செம்மையுற வைப்பதுவா?

சொற்களின் பெட்டகத்தைத் துணிவாய்த் திறந்தெடுத்து

கதைகளின் பெட்டகத்தைக் கவனமுடன் தான்திறந்து

பந்தாக விருந்தவதைப் பக்குவமாய்த் தான்கழற்றி

நான்பொதியின் நன்முடிச்சை நன்றாய் அவிழ்ப்பதுவா?   90

சிறப்பான பாட்டொன்று செம்மையுறப் பாடுவன்யான்

சீரான இசைக்கூட்டிச் செம்மையுறப் பாடுவன்யான்

**தானியத்து ரொட்டிசிறி தாயெடுத்து உண்டதன்பின்

**பார்லிப்பா னம்சிறிது பார்த்துப் பருகிவிட்டு;

பார்லியின் பானமது பருகுதற்கு இல்லையெனின்

மதுபானம் கூட வைத்திருக்க வில்லையெனின்

வறட்சியுற்ற வாயதனால் வளமாகப் பாடுவன்யான்

வெறும்நீரை யானருந்தி விருப்புடனே பாடுவன்யான்

எமதிந்த அந்தியினை இன்றே மகிழவைக்க

பேரான இப்பகலைப் பெரிதாய்ச் சிறப்பிக்க   100

நாளை வரும்பொழுதை நலமாக ஆக்கிவைக்க

புதிதாம் புலரியொன்றைப் பொன்னாய்த் தொடங்கிவைக்க.

இவ்விதமே கூறுகதை இனிதாக யான்கேட்டேன்

எவ்வாறு ஆனதென்றும் எளிதாய்த் தெரிந்துகொண்டேன்:

எங்களிடம் தனியாக இரவெல்லாம் வந்திருந்து

தனியாகப் பகலெல்லாம் தானே புலர்வகையில்.

தனியாகத் தோன்றினான் தகைவைனா மொயினனவன்

தோன்றியது நிலையான துய்ய கவிச்செல்வம்

அவனைச் சுமந்த அழகான நங்கையென்னும்

அன்னையாம் *வாயுமகள் அவளிடத்தி லேயிருந்து.   110

வாயுக்குக் கன்னி மகளொருத்தி யன்றிருந்தாள்

வனப்பெல்லாம் இயற்கைமகள் வளமாகத் தான்பெற்றாள்

தூய்மையுடன் பலநாள் துணிவோடு வாழ்ந்திருந்தாள்

திடமான கன்னிகையாய்ச் சீராக வாழ்ந்திருந்தாள்

வாயுவின் முன்றிலிலே வளமாய் விரிபரப்பில்

விண்வெளியின் விசாலித்து விரிந்த விளைநிலத்தில்.

நாளாக நாளாக நன்றாய் மனம்சலித்து

"ஐயகோ, வாழ்விதுவா?" அலுத்திட்டாள் இவ்விதமாய்

தனியாக எப்போதும் தானாகச் சுற்றிவந்து

கன்னிகையாய் எப்போதும் காலத்தைப் போக்கிவந்தாள்  120

வானத்து வெளியெல்லாம் வந்தாள் பவனியதாய்

வெறுமைமிகு விண்வெளியின் வீதியெல்லாம் தான்தவழ்ந்தாள்.

ஆனதனால் மெதுவாய் அங்கிருந்து கீழிறங்கி

அழகுமிகு நீரலைமேல் அவள்படிந்து நின்றிட்டாள்

தெளிவாக நீண்டு தெரியும் சமுத்திரத்தின்

திடமாம் மடியதனில் சேரவந்து வீழ்ந்திருந்தாள்.

அப்போ பெருங்காற்று அதிபலமாய்த் தோன்றியது

கிழக்கிருந்து காலநிலை கெட்டுச் சினந்தெழுந்து

சமுத்திரத்தை யேநுரையாய்த் தாக்கிக் கலக்கிவைக்க

திரைதிரை யாய்மோதிச் சீரழித்த தேயாங்கு.   130

காற்றவளைக் கீழ்மேலாய்க் கலக்கி யசைத்தாட்ட

பாவை யவள்துரத்தப் பட்டாள் நுரைதிரையால்

நீல நிறத்தோடு நீண்ட சமுத்திரத்தில்

வெள்ளைத் திரைபரந்து மிகுந்த கடற்பரப்பில்;

காற்றுவந்து கர்ப்பத்தில் கலந்தந்தக் கன்னிகையும்

சமுத்திரத்தின் நல்வலியால் தகைசால் பொலிவானாள்.

கனமாம் கருவொன்று கவினுதரம் தங்கியதால்

கனத்த வயிற்றோடு கன்னியவள் வாழ்ந்திட்டாள்

ஒன்று இரண்டல்ல உறுமெழுநூ றாண்டுகளாய்

மனித வரலாற்றில் மன்னுபொன்பான் வாழ்காலம்   140

ஆனாலும் ஓர்பிறப்பும் அங்கே நடக்கவில்லை

ஏதும் படைப்பொன்றும் இன்னும் நிகழவில்லை.

நீரன்னை யாகவவள் நெடுநாளாய்ச் சுற்றிவந்தாள்

நீந்திக் கிழக்கினிலும் நீந்தினாள் மேற்கினிலும்

நீந்தி வடமேற்கே நீந்திட்டாள் தெற்கனைத்தும்

வாயுக் கரையெல்லாம் வந்திட்டாள் நீந்தியவள்

பிரசவத்து நோவலியால் பெருந்துயரம் தான்கண்டு

கருவதனால் நேர்ந்திட்ட கடுந்துயரம் தான்கொண்டாள்

ஆனாலும் ஓர்பிறப்பும் அங்கே நடக்கவில்லை

ஏதும் படைப்பொன்றும் இன்னும் நிகழவில்லை.   150

அழுதாள் அரற்றினாள் ஆற்றா தலமந்தாள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாளே இவ்விதமாய்:

"நானோவிந் நாளினிலே நலமிழந்த பாவியையோ

ஏழைச் சிறுமியென எங்கும் அலைகின்றேன்!

ஏதோ முடிவொன்றுக் கிப்போது வந்திட்டேன்

என்றென்று மேயிந்த எழில்வானத் தின்கீழாய்

கடுங்காற்று வந்து கதிகீழ்மேல் நின்றசைக்க

நுரைதிரை யிங்கெழுந்து நொந்தவென்னை யேதுரத்த

அகன்று பரந்திட்ட அந்நீர்ப் பரப்பினிலே

விரிந்து பரந்திட்ட வியன்கடலின் வீழ்மடியில்.   160

பவனத்தி லிருந்திருந்தால் பலனா யிருந்திருக்கும்

காற்றினது கன்னிகையாய் கனநலமாய் வாழ்ந்திருப்பேன்

இப்போது போல எங்குமலைந் தோயாமல்

நீரன்னை யாக நிலைகெட்டுப் போகாமல்:

இங்கே யிருப்பதுவோ இகல்குளிராய்க் காண்கிறது

நீரில் நடுங்கி நிதம்நலிந்து வாடுகிறேன்

எடுத்தே யெறியும் இவ்வலைமேல் வாழ்வதனால்

நெடிதாகி நீண்ட நீர்ப்பரப்பில் நீந்துவதால்.

ஓ,மா **முதுமனிதா, உயர்மா தெய்வமதே!

வானம் முழுவதையும் வலிதாங்கும் தற்பரனே!   170

தேவைப் படும்தருணம் தெரிந்திங்கு வந்திடுவாய்

கூவி யழைக்கையிலே குறைபோக்க வந்திடுவாய்

துயருற்ற பெண்ணெனது துன்பத்தைத் தீர்த்திடுவாய்

வயிற்றில் வரும்நோவின் வாதையைப் போக்கிடுவாய்

விரைவில் வருவாய் வெளிப்படுவாய் இக்கணத்தில்

தேவைமிகு நேரமிது திண்ணமாய் வந்திடுவாய்".

*** *** ***

காலம் சற்றுக் கரைந்துசென் றிட்டது

கணநே ரம்சில கடந்தே முடிந்தது

**நேராய்ப் பறக்கும் **தாரா வந்தது

வறிதாய் அங்கும் இங்கும் பறந்தது     180

கூடொன் றமைக்கும் இடத்தைத் தேடி

குடிலொன்று கட்டி வாழ்ந்திடல் நாடி.

கிழக்கே பறந்தது மேற்கே பறந்தது

கிளர்வட மேற்கொடு தெற்கும் பறந்தது

ஆயினும் அதற்கிட மொன்றும் கிடைத்தில(து)

அங்குவீண் போக்கிட மொன்றுங் கிடைத்தில(து)

கூடொன்று கட்டிக் குடியிருந் தாறிட

வீடொன் றமைத்து விரும்பிவாழ்ந் தோய்திட.

அந்தரந் தன்னிலே அகலா நின்றது

சிந்தனை செய்தது சீருற நினைத்தது    190

"நான்என் கூட்டைக் காற்றில் கட்டவா?

நல்ல வசிப்பிடம் அலையில் அமைக்கவா?

காற்றுவந் தேயதைக் கட்டொடு வீழ்த்தும்

கதறும் திரையதைத் திண்ணம் அழிக்கும்."

அப்போ தங்குநீ ரன்னையாம் பெண்ணாள்

அழகுநீ ரன்னை காற்றதன் கன்னி

கடல்மேல் தன்முழங் காலதைத் தூக்கி

கடலலை மேல்தன் தோளை உயர்த்தி

பொன்வாத் துக்குப் புகலிடம் தந்தாள்

பொலிவாம் ஓரிடம் வாழ்ந்திடத் தந்தாள்.    200

வனப்புறு வாத்தது வண்ணவான் பறவை

வானத்தி லூர்ந்துமே லந்தரம் நின்று

நீரன்னை தந்த முழங்கால் கண்டு

நீல நிறத்துநீர்ப் பரப்பதன் மேலே

புல்வளர் ஓர்திடல் புதிதென் றெண்ணி

பொன்வசந் தப்பரப் பென்றெண் ணியது.

பறந்துவாத் தந்தரம் பறவா நின்று

பவிசுறு முழங்கா லதில்மெது விறங்கி

வீட்டின் தேவையால் கூடொன் றமைத்து

இதப்பத மாயிருந் திட்டது முட்டை     210

எழில் பொன் முட்டை இட்டது ஆறு

இரும்பா லானது ஒன்றுடன் ஏழு.

*** *** ***

முட்டைகளை அப்பறவை முனைந்து அடைக்காக்க

முழங்கால் சூடாகி வெப்பமாய் மாறிற்று;

முதல்நாள் மறுநாளும் முழுதுமடை காத்ததது

மூன்றா வதுநாளும் விரைந்துஅடை காத்ததுவே

அப்போது அங்கிருந்த அழகுநீ ரன்னையவள்

நீரன்னை யான நெடுங்காற் றதன்கன்னி

மேலெல்லாம் வெந்நெருப்பால் வேகுவது போலறிந்து

தோலெல்லாம் தீப்பற்றிச் சுடுவதுபோ லேயுணர்ந்தாள்:  220

முழங்கால் முழுவதிலும் முண்டதீப் பற்றிவந்து

முற்றாய் நரம்புகளு முருகுவதா யாங்குணர்ந்தாள்.

அப்போ தவசரமாய் அசைத்தாள் முழங்காலை

உடலுறுப்பு அத்தனையும் உலுப்பினாள் ஒன்றாக

முட்டைக ளெல்லாம் முழ்கினவே நீரோடி

ஆழி அலைகளிலே அமிழ்ந்தனவே போராடி;

முட்டை யெலாம் மோதுண்டு முற்றாய் நொருங்கிடவே

சிதறினவே யாங்கு சிறுசிறிய துண்டுகளாய்.

அச்சிறிய துண்டுகளோ அமிழவில்லைச் சேற்றினிலே

நீரிற்போய்த் துண்டுகளும் நேராய் அழியவில்லை;   230

துண்டுகள் நற்பொருட்க ளாய்மாறித் தோன்றினவே

தூய பொருட்களெனத் துகளெல்லாம் மாறினவே:

முட்டை யொன்றன் கீழ்ப்பாதி முழுதாக மாற்றமுற்று

பூமியன்னை யாய்க்கீழே பொலிந்து விளங்கிற்று

உடைந்தமுட்டை தன்னுடைய உயர்வான மேற்பாதி

சுவர்க்கமாய் மேலெழுந்து தோன்றி ஒளிர்ந்ததுவே,

மேற்பாதி யிலிருந்த மிகுமஞ்சள் ஒண்கருவோ

மங்கள சூரியனாய் வந்து திகழ்ந்ததுவே,

மேற்பாதி யிலிருந்த வெள்ளைக் கருவதுவும்

நிலவாக வானில் நீள்பவனி வந்ததுவே,     240

முட்டையிலே பன்னிறத்தும் முண்டிருந்த புள்ளியெலாம்

வான வெளியினிலே வந்தனவே விண்மீனாய்,

முட்டையிலே கார்நிறத்தில் முன்பிருந்த யாவையுமே

வானில் முகில்களென மாறித் திகழ்ந்தனவே.

*** *** ***

கரைந்தது நேரம் கடந்தது காலம்

வருடங்க ளோடி மறைந்தன விரைவாய்

புதிய சூரியன் பொலிவுடன் எழுந்தான்

புத்தெழில் நிலவும் பொன்வான் திகழ்ந்தது.

இன்னும் நீந்தினள் எழில்நீ ரன்னை

கன்னிநீ ரன்னை காற்றதன் புதல்வி    250

புகார்நிறைந் திருந்த பொலிதிரை களின்மேல்

நுரைத்தெழுந் திட்ட நுண்திரை மடியில்

அவளின் முன்னால் அகன்ற நீர்ப்பரப்பு

அவளின் பின்னே அகல்தெளிந் திடுவான்.

அங்ஙனம் சென்ற ஆண்டொன் பதிலே

பத்தாவ தான பருவக் கோடையில்

கடலிலே யிருந்து காண்தலை தூக்கினள்

நீரிலே யிருந்து நெற்றியை யுயர்த்தினள்

அடுத்துத் தொடங்கினள் படைத்தற் றொழிலை

பிராணி வகைகளைப் பெரிதும் படைத்தனள்    260

உயர்ந்த தெளிந்த ஒளிர்கடல் மேலே

விரிந்து பரந்த வியன்கடல் மடியில்.

தூக்கிக் கரங்களைச் சுற்றிலும் திருப்பி

மேட்டு நிலங்களை வெளிவரச் செய்தனள்

அடியில் கால்களை அழுத்தமா யூன்றி

மீனினம் வாழும் மிகுகுழி பறித்தனள்

நீரின் அடியிலே நிறைவுடன் நீந்தி

ஆழியின் அடியில் ஆழம் படைத்தனள்.

பின்னர்பக் கத்தைப் பெருங்கரை திருப்பி

கரைகளைக் கொஞ்சம் கவனமாய்ச் செய்தனள்  270

நிலத்தினை நோக்கி நீட்டினாள் கால்களை

**வஞ்சிர மீன்வலை வீச்சிடம் வந்தது

தலையைத் திருப்பித் தரையை நோக்கினள்

கடலின் கரையில் வளைகுடா வந்தது.

நீந்தினள் மீண்டும் நிலத்திலே யிருந்து

அகன்றநீர்ப் பரப்பில் அமைதியும் கொண்டனள்;

நீரின் நடுவே பாறைத் தீவுடன்

கடலின் மறைவிற் கற்குன் றமைத்தனள்

கடலிலே நகரும் கப்பல்கள் மோதி

கடற்றொழி லாளர் காண்தலை யழிக்க.    280

தீவெலாம் தோன்றிச் சீராய் முடிந்தன

பாறைத் தீவுகள் பரவையில் தோன்றின

தூண்கள் வானிடைத் தோன்றி நிமிர்ந்தன

நாடுகண் டங்கள் நன்கே யமைந்தன

பாறைகள் மீதெலாம் பல்கின **சித்திரம்

வெற்பெலாம் கோடுகள் பெற்று விளங்கின;

வைனா மொயினன் வந்து பிறந்திலன்

நிலைபே றுடைக்கவி நிலம்பிறந் திலனே.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

தாயின் வயிற்றுள் தவழ்ந்து திரிந்தான்    290

முப்பது கோடை முழுதாம் பருவமும்

குளிர்தரும் அத்தகைக் கூதிர் காலமும்

புகார்நிறைந் திருந்த பொலிதிரை களின்மேல்

நுரைத்தெழுந் திட்ட நுண்திரை மடியில்.

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

எங்ஙனம் எவ்விதம் இங்கே வாழ்வது

இருண்ட இந்த இகல்மறை விடத்தில்

நெருக்கம் நிறைந்த நிதவசிப் பிடத்தில்

சந்திரன் தண்ணொளி கண்டதே யில்லை

சூரியன் பேரொளி வந்ததே யில்லை.   300

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்வித முரைத்தான்:

"நிலவே விடுவி, கதிரே கரைசேர்,

**தாரகைக் குலமே சதாவழி காட்டு

மனிதனை மர்ம வாயில்க ளிருந்து

அந்நிய மான அகல் கதவிருந்து

கொடியஇச் சிறிய குடம்பையி லிருந்து

குறுகி ஒடுங்கிய குடிலினி லிருந்து.

பயணியை இந்தப் பாரிடைக் கொணர்வாய்

மனிதக் குழந்தையை வளர்வெளிக் கருள்வாய்  310

வானக நிலவின் வண்ணம் காண

சூரியன் ஒளியைச் சுகித்துயான் நயக்க

தாரகைக் குலத்தைத் தனிமையில் நோக்க

வானநட் சத்திர வகையினைக் கற்க."

விண்மதி அவனை விடுவியா நிலையில்

கதிரவன் அவனைக் கைதரா நிலையில்

நாட்கள் எல்லாம் நரகமா யமைய

வாழ்வே சுமையாய் மாறிப் போகும்;

நகர்த்தி கோட்டைக் கதவம் திறந்தான்

மெதுவாய் மோதிர விரலினை யெடுத்து   320

எலுப்பின் பூட்டைச் சிறிதிடை விலக்கி

இடதுகாற் பெருவிரல் இட்டான் வெளியே

நகத்தினை வாயிலின் நனிவெளி நகர்த்தினன்

கதவின் வெளிமுழங் கால்களை வைத்தனன்.

கடலினை நோக்கிக் காண்சிரம் முன்வர

அவனது கரங்கள் அலைகளில் திரும்ப

இங்ஙனம் மானிடன் இருங்கடல் தங்கினன்

மாபெரும் வீரன் வளர்திரை தங்கினன்.

ஐந்து ஆண்டுகள் அங்கே இருந்தனன்

ஐந்தா றாண்டுகள் அவ்வா றிருந்தனன்   330

ஏழாம் ஆண்டோ டெட்டும் முடிந்தது

கடைசியில் நின்றனன் கடற்பரப் பினிலே

பெயரிலா மேட்டில் பின்பவன் நின்றனன்

மரங்களே யில்லா மண்ணதில் நின்றனன்.

முழங்கால் தரையிடை முழுமையாய்ப் பதித்து

கரங்களை ஊன்றி மெதுவாய்த் திரும்பி

நிலவைப் பார்க்க நின்றான் எழுந்து

செங்கதி ரோனைச் சீராய் நயக்க

தாரகைக் குலத்தைத் தனிமையில் நோக்க

வானநட் சத்திர வகையினைக் கற்க.   340

வைனா மொயினனின் வருபிறப் பதுவே

தொன்னிலைப் **பாவலன் தோன்றிய கதையே

அவனைச் சுமந்த அழகிய நங்கை

வாயு மகளாம் தாயிட மிருந்து.

பாடல் 2 - வைனாமொயினனின் விதைப்பு TOP

அடிகள் 1 - 42: வைனாமொயினன் மரங்களற்ற தரைக்கு வந்து, விளைநில மைந்தன் சம்ஸா பெல்லர்வொயினனை விதைக்கச் சொல்லுகிறான்.

அடிகள் 43 - 110 : முதலில் சிந்தூர மரம் முளைக்கவில்லை. பின்னர் முளைத்த மரம் ஓங்கி வளர்ந்து நாட்டையும் சூரியனையும் சந்திரனையும் மறைக்கிறது.

அடிகள் 111 - 224 : ஒரு சிறிய மனிதன் கடலிலிருந்து உதயமாகிச் சிந்தூர மரத்தை வெட்டி வீழ்த்திச் சூரியனையும் சந்திரனையும் மீண்டும் பிரகாசிக்கச்

செய்கிறான்.

அடிகள் 225 - 256 : மரங்களில் பறவைகள் பாடுகின்றன; புல்லினம், பூஞ்செடிகள், சிறுபழச் செடிகள் வளர்கின்றன; பார்லி மட்டும் வளரவில்லை.

அடிகள் 257 - 264 : வைனாமொயினன் நீர்க் கரையின் மணலில் சில பார்லித் தானியங்களைப் பெறுகிறான்; பறவைகளுக்குப் புகலிடமாக ஒரு மிலாறு மரத்தை மட்டும் தவிர்த்துவிட்டுக் காட்டை வெட்டி அழிக்கிறான்.

அடிகள் 265 - 284 : புகலிடத்திற்கு ஒரு மரத்தை விட்டதற்காக நன்றியுள்ள ஒரு கழுகு நெருப்பை உண்டாக்கி வெட்டிய மரங்களை எரிக்கிறது.

அடிகள் 285 -378 : வைனாமொயினன் பார்லியை விதைத்து, அதன் வளர்ச்சிக்கும் செழிப்புக்கும் பெருக்கத்துக்குமாகப் பிரார்த்திக்கிறான்.

எழுந்தான் பின்னர் வைனா மொயினன்

இரண்டுகால் களையும் இத்தரை வைத்தான்

செறிகடல் சூழ்ந்த தீவக நிலத்தில்

மரங்கள்இல் லாத மண்ணதன் மேலே.

பல்லாண் டூழி பயின்றாங் கிருந்தான்

எப்போதும் ஆங்கே இருந்துவாழ்ந் திட்டான்

மொழிகளே யற்று மெளனமா யிருந்தான்

மரங்கள்இல் லாத மண்ணதன் மீதே.

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

நீண்டகா லங்கள் நெடிதுசிந் தித்தான்:    10

இந்த நிலத்தில் எவர்தான் விதைப்பது

பயன்தரு பயிரை பாங்காய் விளைப்பது?

விளைநில மைந்தன் *பெல்லர் வொயினன்

*சம்ஸா என்னும் தனிச்சிறு வாலிபன்

நிலத்தில் அவனே விதைத்திடல் வேண்டும்

பயனுறப் பயிரைப் பண்ணலும் வேண்டும்.

விதைத்தலை நிகழ்த்த வெளிக்கிட் டானவன்

நிலத்திலும் விதைத்தான் சேற்றிலும் விதைத்தான்

வளர்கான் வெளியின் மணலிலும் விதைத்தான்

தேய்ந்து தேறிய குன்றிலும் விதைத்தான்.    20

**தேவ தாருவைத் திகிரியில் வைத்தான்

உவந்தின் **னொன்றை உயர்நிலம் வைத்தான்

கம்பம் **புல்லினைக் கரம்பையில் நட்டான்

நாற்றுச் செடிகளைத் தாழ்நிலம் நட்டான்.

**மிலாறுவைத் தாழ்ந்த விளைநிலம் வைத்தான்

சொரிந்த மண்ணிலே **சிறுமரம் வைத்தான்

**ஒருசிறு பழச்செடி உயர்புது மண்ணிலும்

ஒருசிறு **மரத்தை ஒளிர்பசுந் தரையிலும்

**பேரியைப் புனிதப் பெருமண் தரையிலும்

**அலரியை மேட்டிலும் அவன்நட் டிட்டான்   30

**சூரைச் செடியைத் தொடுவெறு நிலத்திலும்

**சிந்துர மரத்தைத் திடலிலும் நட்டான்.

மரங்கள் யாவும் வளர்ந்துயர்ந் திட்டன

நாற்றுச் செடிகள் நன்றாய் ஓங்கின;

மலர்ந்த முடியுடன் **மரமொன் றெழுந்தது

தேவ தாருவும் செறிந்து விரிந்தது

சதுப்பு நிலத்தில் மிலாறு தழைத்தது

சொரிந்தமண் ணிடையே **சிறுமர வினமும்

புதுமண் புலத்தில் **சிறுபழச் செடியும்

தொல்வெறு நிலத்துச் சூரைச் செடியும்    40

சூரைச் செடிகளின் சுவைமிகு பழங்களும்

சிறுசெடிப் **பழங்களும் திகழ்ந்தன கனிந்து.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிகழ்ந்ததை நோக்க நேரிலே வந்தான்

சம்ஸா என்பான் தானிடு விதைகளை

பெல்லர் வொயினன் பெய்திடு விதைகளை:

மரங்களத் தனையும் வளர்ந்ததைக் கண்டான்

நாற்றுச் செடிகளின் நளினமும் கண்டான்;

சிந்துர மரத்தில் செழுந்தழை இல்லை

தேவநற் றருவில்வேர் தெரியவு மில்லை.    50

அதன்விதி அதுவென அப்பால் சென்றனன்

தானே முளைத்துத் தழைக்குமென் றெண்ணினன்

முன்று இரவுகள் முழுமையாய் முடிய

முன்று பகல்களும் முனைந்துகாத் திருந்தான்.

ஒருமுறை பார்க்கப் போயினன் பின்னர்

வாரமொன் றகல வந்துநோக் கினனால்:

சிந்துர மரத்திற் செழுந்தழை இல்லை

தேவநற் றருவில்வேர் தெரியவு மில்லை.

கண்டனன் பின்னர்நற் கன்னியர் நால்வர்

ஐவர்நீர் எழுந்தனர் அவர்மணப் பெண்போல்;   60

புல்லினை வெட்டியே பொற்புற வைத்தனர்

பனிபடர் புல்லினைப் பாங்குற அள்ளினர்

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்;

வெட்டிய புல்லதை விரைந்தொன் றாக்கினர்

கட்டியே குவித்துக் கவினுற வைத்தனர்.

**நீர்விலங் கொன்றந் நீரில் எழுந்தது

நேராய் எழுந்தது நின்றது அலைமேல்;

காய்ந்தவப் புற்களைக் கனலிடை யிட்டது

கனலதும் ஓங்கிக் கடுகதி எழுந்தது    70

அனைத்தையும் சாம்பரா யாக்கிய தக்கினி

சாம்பர்கள் சேர்ந்தன தகர்துக ளாயின.

துகளெலாம் சேர்ந்தொரு தொடர்திட் டாகியே

தோய்ந்துலர் சாம்பராய் தொட்டுயர்ந் திருந்தது.

ஆங்கிருந் ததுவொரு அழகிய செழும்இலை

செழுமிலை யிருந்ததோர் சிந்துர விதையொடு

அவற்றிலே யிருந்தொரு அரும்முளை வந்தது

பசுந்தளிர் செழுப்பொடு பாங்காய் வளர்ந்தன

எழில்நிலத் தேயொரு இதச்சிறு **செடியென

இரட்டைக் கிளைகளாய்ப் பிரிந்து வளர்ந்தது.    80

கிளைகள் வளர்ந்து கிளர்ந்து விரிந்தன

இலைகள் செழித்து எங்கும் செறிந்தன:

உச்சி உயர்ந்து ஒளிர்விண் நின்றது

வானில் இலைகள் வளர்ந்து விரிந்தன

முகில்களை மோதி முட்டி நிறுத்தின

ஆவிநீ ராவதை அடியோ லகற்றின

ஆதவன் ஒளிர்வதை அவைதடுத் திட்டன

விரிநில வொளியையும் விண்மிசைத் தடுத்தன.

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்    90

சிந்துர மரத்தைச் சிதைப்பவர் உளரோ

அகல்பெரு மரத்தை அழிப்பவர் உளரோ?

மானிட வாழ்வு சோகமா கிறதே

மீனினம் நீந்தச் சிரமமா கிறதே

ஆதவன் ஒளியும் அருகிப் போனதால்

தண்ணில வொளியும் தடுக்கப் பட்டதால்.

ஆயினும் அங்கொரு ஆளும் இல்லையே

விறல்நெஞ் சுடைய வீரன் இல்லையே

சிந்துர மரத்தைச் சிதைத்து வீழ்த்திட

உயர்ந்து நூறான உச்சியை ஒடிக்க.     100

முதிய வைனா மொயினனப் போது

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"அன்னையே, பெண்ணே, அரிதெனைச் சுமந்த

இயற்கையின் மகளே, எனை வளர்த்தவளே!

தண்புன லிருந்தொரு சக்தியை யனுப்பு

தண்புனல் அமைந்த சக்திகள் அனேகம்

சிந்துர மரமிதைச் சிதைத்து விழுத்திட

தீயஇம் மரத்தைச் சிதல்சித லாக்க

உதய சூரியன் ஒளியினி லிருந்து

வண்ண நிலவதன் வழியினி லிருந்து."    110

ஆழியி லிருந்தொரு ஆடவன் எழுந்தான்

அலையிலே யிருந்தொரு ஆண்மகன் எழுந்தான்;

அவனோ பென்னம் பெரியஆ ளல்லன்

ஆயினும் சின்னஞ் சிறியனு மல்லன்:

நீளமோ மனிதன் நேர்பெரு விரலாம்

உயரமோ பெண்ணின் ஒருகைச் சாணாம்.

செப்பினா லான தொப்பிதோ ளதிலே

செப்பினா லான செருப்புகள் காலில்

செப்பினால் செய்து திகழும் கையுறை

கையுறை மீதில் கவின்செப் போவியம்    120

இடுப்பினைச் சுற்றிச் பட்டிசெப் பினிலே

பட்டியின் பின்புறம் **பரசுசெப் பினிலே

பரசின் பிடியொரு பெருவிரல் நீளம்

பரசின் அலகோ பகர்நகத் தளவு.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்:

பார்க்கப் புகுந்தால் பாங்குறு மனிதனே

தோற்றம் நோக்கித் துணிதலும் மனிதனே

நீளமோ மனிதன் நேர்பெரு விரலாம்

உயரமோ எருதின் ஒண்குளம் பளவு.     130

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவன் சொன்னான்

இயம்பினன் அவனே இயம்பினன் இவ்விதம்:

"எவ்வகை இனத்தில் இயைந்தமா னுடன்நீ

எளியமா னுடனே, எத்தகை மனிதன்?

உயரிலா உடலிலும் உயர்ந்துளாய் சற்றே

சவத்தினைக் காட்டிலும் சற்றே சிறந்துளாய்?"

செறிகடல் தோன்றிய சிறுமகன் சொன்னான்

அலைகளில் எழுந்த அவன்விடை பகர்ந்தான்:

"நவில்வகை யாவினும் நானொரு மனிதன்

சிறுமா னுடன்தான் செறிபுனற் சக்தி    140

சிந்துர மரத்தைச் சிதைக்கவே வந்தேன்

அதனைத் துண்டிட் டழிக்கவே வந்தேன்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"எண்ணவே இல்லைநான் உன்னைப் படைத்ததும்

உன்னைப் படைத்து உனையனுப் பியதும்

வலிய சிந்துர மரம்விழற் கல்ல

மாபெரும் மரத்தை மாய்ப்பதற் கல்ல."

அவ்வித மாக அவன்பகர் வேளை

மீண்டும் பார்வையை வீசிய பொழுது    150

மனிதனோ முற்றிலும் மாறிடக் கண்டான்

வீரனோ புதியனாய் விளங்கிடக் கண்டான்.

பாதங்கள் தரையிற் பதிந்து நின்றன

தலையோ நிமிர்ந்து முகிலைத் தொட்டது

தாடியோ முழுங்கால் தன்னிலும் தாழ்ந்தது

தலைமயிர் குதிவரை தழைத்துநீண் டிருந்தது

இருவிழிக் கிடையே இடைவெளி ஆறடி

காற்சட் டையதும் காற்புறம் ஆறடி

முழங்காலின் பக்கமும் முழுமையாய் ஒன்றரை

இடுப்பின் சுற்றள விரண்டா யிருந்தது.    160

கைவிரல் கோடரிக் காம்பினில் வைத்து

அலகினைத் தீட்டி ஆக்கினன் கூர்மை

ஆறு கற்களில் அதனைத் தீட்டினன்

ஏழாம் கல்லிலும் இன்னும் தீட்டினன்.

எழுந்தான் நகர்ந்தான் எதிர்ப்புறம் வந்தான்

இன்னும் சுலபமாய் முன்னே நடந்தான்

அவன்காற் சட்டை அகன்ற உடையொடு

விரிந்தகாற் சட்டை பரந்த உடையொடு;

முதலடி எடுத்து முன்னே வைத்தான்

மென்மைகொண் டமைந்த மிகுமணற் பரப்பில்,    170

இரண்டடி வைத்து இன்னுமுன் வந்து

**ஈரல் நிறத்தில் இயைந்தமண் ணடைந்தான்,

முன்றாம் அடியை முயன்றுமேல் வைத்து

சிந்தூ ரத்தின் செறிவே ரடைந்தான்.

கோடரி கொண்டே கொடுமரம் தாக்கி

ஓங்கி வெட்டினன் உயர்கூ ரலகால்

ஒருமுறை வெட்டி இருமுறை வெட்டினன்

மூன்றாம் முறையும் முயன்றான் விரைவாய்;

அனற்பொறி கோடரி அலகில் எழுந்தது

சிந்துர மரத்தில் தீப்பொறி தெறித்தது,     180

நொந்து சரிந்து வந்தது சிந்துரம்

அடற்பெரு மரமும் ஆட்டங் கண்டது.

முயன்றஅவ் வாறமை மூன்றாம் முறையில்

சிந்துர மரத்தைத் தீர்த்துக் கட்டினன்

பெருவலி மரமும் பெயர்ந்து வீழ்ந்தது

நூறாம் கிளைகளைத் துணிபடச் செய்தது.

கிழக்கே அடிமரத் துண்டைக் கிடத்தினன்

வடமேற் கினிலே மரமேற் பகுதி

வடக்கே இலைதழை வந்துவீழ்ந் ததுவால்

கொம்பர்கள் வடக்கில் குவிந்துவீழ்ந் தனவே.    190

அவனொரு கிளையினை அங்கையி லெடுத்து

எல்லையில் லாத இன்பம் பெற்றான்;

உச்சி மரத்தை ஒடித்தான் எளிதாய்

முடிவிலா மாய வித்தையைக் கண்டான்;

இலையுறும் கிளையை எடுத்தான் தனித்து

திடமாம் அன்பைத் தொட்டெடுத் திட்டான்.

எஞ்சிய சிதைவுகள் எங்கும் சிதறின

மிஞ்சிக் கிடந்த மிகுமரத் துண்டுகள்

உயர்ந்த தெளிந்த ஒளிர்கடல் மேலே

பரந்து விரிந்த படரலை களின்மேல்    200

காற்று வந்துதா லாட்டிச் சென்றது

கடலலை எழுந்து கடத்திச் சென்றது

திறந்த நீரிலே செல்லும் தோணிபோல்

அலைகடல் மீது அலையும் கப்பல்போல்.

வடநா டவற்றை வாயு சுமந்தது;

வடநிலச் **சிறுபெண் மங்கையாங் கொருத்தி

சிறுசிறு துணிகளைச் செம்மையாய்த் தோய்த்தாள்

உடைகளைக் கழுவி உலரவும் வைத்தாள்

நீரின் கரையில் நிலைத்தபா றையிலே

நீண்ட கரையில் நிலவும் முனையில்.    210

மிதந்ததுண் டுகளை மெல்லியள் கண்டாள்

கைப்பை ஒன்றிலே கவனமாய்ச் சேர்த்தாள்

பையினை யெடுத்துப் படர்ந்தில் லடைந்தாள்

முன்றிலில் வைத்தாள் முழுநீள் பிடிப்பை

மாயவித் தைக்கு வலுசரம் செயற்கு

படைக்கலம் மந்திரப் பணிக்காய்ச் செய்ய.

சிந்துர மரத்தைச் சிதைத்தபோ தினிலே

தீயஅத் தருவும் தீர்த்தழிந் ததுவால்

கதிரவன் மீண்டும் கதிர்களைத் தந்தான்

திங்களின் நீள்நிலா திரும்பிவந் திட்டது     220

மேகம் நீண்டு மேலே மிதந்தது

வானவில் விண்ணில் வளைந்து நின்றது

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்.

முழுதாய்க் காடுகள் முளைத்துத் தழைத்தன

வனங்கள் செழித்து வளர்ந்திட லாயின

தருக்களில் இலைகள், தரையினிற் புற்கள்,

மரங்களிற் பாடி மகிழ்புட் குலங்கள்,

பாடும் பறவைகள் பரவசப் பட்டன

மரத்தின் உச்சியில் **மணிக்குயில் கூவின.    230

பூமியிற் சிறுபழச் செடிகள் பொலிந்தன

வயல்களில் பொன்னிறப் பூக்கள் மலர்ந்தன

பல்லினப் புற்களும் பாங்காய் முளைத்தன

வளர்ந்தன பற்பல வடிவங் களிலே;

ஆயினும் பார்லி அங்கெழ வில்லை

அரிதாம் அப்பயிர் அதுமுளைத் திலதே.

முதிய வைனா மொயினன் அதன்பின்

எங்கும் நடந்தே எண்ணிப் பார்த்தான்

நீலக் கடலின் நீள்கரை தன்னில்

மாபெருங் கடலின் மடிவின் எல்லையில்;    240

ஆறுதானிய அருமணி கண்டான்

ஏழு விதைகளை எடுத்தனன் ஆங்கே

ஆழியின் எல்லை யாம்பரப் பிடத்தே

மணல் நிறைந்திட்ட வண்கரை மீது

அவற்றைக் **கீரியின் அருந்தோல் வைத்தான்

கோடை அணிலின் குறுங்கா லடியில்.

விதைகளை நிலத்தில் விதைக்கச் சென்றான்

சென்றான் தானியச் செழும்விதை தூவ

*கலேவலாப் பகுதியின் கற்கிணற் றருகே

*ஒஸமோ வின்வயல் உளவிளை விடத்தே.    250

மரமிசை யொருபுள் வாய்திறந் திசைத்தது:

"ஒஸமோவின் பார்லி ஒன்றுமே முளையா

கலேவலாவின் **பயிறும் கவினுற வளரா

மண்ணைக் கிளறிப் பண்செய் யாவிடில்

அடர்வன மரங்களை அழித்தி டாவிடில்

அழித்த மரங்களை எரித்தி டாவிடில்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

கூரிய அலகுக் கோடரி செய்தான்

விரிபெரும் பகுதியை வெட்டியே அழித்தான்

மண்ணைக் கிளறிப் பண்செய் திட்டான்    260

வியன்மர மனைத்தையும் வெட்டி வீழ்த்தினன்

தனிமிலா றொன்றே தவிர்ந்து நின்றது

பறவை யினங்கள் பாங்குறத் தங்க

குயில்வந் திருந்து கூவுதற் காக.

விண்ணிலோர் கழுகு வீச்சா யெழுந்தது

விண்ணகம் முழுவதும் மேவிப் பறந்தது

அதனைப் பார்க்க அவ்விடம் வந்தது:

"இம்மரம் மட்டுமேன் இங்குநிற் கிறது?

மிலாறு மரத்தையேன் வீழ்த்திட வில்லை?

எழிலுறு மரமிதை ஏன்வெட் டிடவி(ல்)லை?"   270

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"இம்மரம் மட்டுமிங் கிருப்பதன் காரணம்:

பறவைகள் வந்து பாங்காய்த் தங்க

வானக் கழுகு வந்துநன் கமர."

விண்ணகப் பறவை விறற்கழு குரைத்தது:

"இங்குநீ நல்லதோர் இருந்தொழில் செய்தனை:

மிலாறு மரத்தினை வெட்டா திட்டனை

உன்னதத் தருவை உயர்ந்திட விட்டனை

பறவைகள் வந்து பாங்குறத் தங்க

நானே வந்து நன்றா யமர."     280

விண்ணகப் பறவைதீ விரைந்துமுட் டிற்று

எரியினை யோங்கி எழுந்திட வைத்தது

வடக்கின் காற்று வன்கா டழித்தது

வடகீழ்க் காற்றும் மரங்களை யுண்டது

எல்லா மரங்களும் எரிந்து முடிந்தன

சாம்பலாய் மாறித் தகர்துக ளாயின.

அப்போ முதிய வைனா மொயினன்

ஆறு விதைகளை அள்ளினான் ஒன்றாய்

ஏழு விதைகளை எடுத்தான் கையில்

கீரித் தோலதன் கீழே யிருந்து     290

கோடை அணிலின் காலிடை யிருந்து

கோடைப் **பிராணியின் கொழுங்கா லிருந்து.

பிற்பா டவன்நிலம் வித்திடப் போனான்

தானிய மணிகளைத் தூவிச் சிதறி

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"விதைக்கப் போகிறேன் நான்இவ் விதைகளை

படைப்பின் பெரியோன் பணைவிர லிருந்து

சகலதும் வல்லோன் தன்கரத் திருந்து

இந்தப் புவிமிசை இவைமுளைத் துயர

வளர்ந்து செழித்து வளமுடன் பல்க.    300

புவியின் கீழெழில் பொலிமுது மகளே!

மண்ணின் மங்கை, மாநிலத் தலைவி!

முளையை வெளியே முளைத்துய ரச்செய்

செழித்து வரச்செய் திகழ்மண் துணையால்;

நிலத்தின் சக்தி நிதம்பொய்க் காது

இந்தப் பூமி இருக்கும் வரைக்கும்,

தந்தவன் அன்பு தரித்திருப் பதனால்

இயற்கையின் மகளின் இருந்துணை யதனால்.

மண்ணே, எழுவாய் வளர்துயி லிருந்து!

படைப்போன் புற்களே, படுக்கையி லிருந்து!   310

தண்டுகள் எழட்டும் தரையினைக் கிழித்து!

காம்புகள் கிளர்ந்து கடுகநின் றிடடட்டும்!

கதிர்மணி யாயிரம் கவினொடு வரட்டும்!

நூறுநூ றாகக் கிளைபடர்ந் திடட்டும்!

எனது உழவினில், எனது விதைப்பினில்,

எனது உழைப்பிற் கியையூ தியமாய்!

ஓ, மனு முதல்வ, உயர்மாதெய்வமே!

விண்ணகம் வாழும் மேல்வகைத் தந்தையே!

முகிற்குலம் புரக்கும் முதுகா வலனே!

நீராவி அனைத்தையும் நிதமாள் பவனே!    320

முகில்கள் யாவையும் குவிவுற வணைத்து

சந்திக்க வைப்பாய் தவழ்வான் வெளியில்,

இயக்குவாய் கிழக்கில் இருந்தொரு முகிலை

வடமேற் கொன்று வந்துதிக் கட்டும்

மேற்கி லிருந்து மிகுதியை அனுப்பு

அனுப்புதெற் கிருந்தும் அதிவிரை வாக

தொல்வா னிருந்து தூறல்கள் வரட்டும்

எழிலியி லிருந்துதேன் துளிகள் விழட்டும்

முதுபுவி முளைக்கும் முளைகளின் மீது

உயிர்பெற் றுயரும் பயிர்களின் மீது."    330

மானிட முதல்வன், மாபெருந் தேவன்

நிலைபெறும் சுவர்க் கமாள் நேசத் தந்தை

மேகம் மேலுறும் வியன்சபை யமர்பவர்

உயர்ந்து தெளிந்த உயர்மன் றுறைபவர்;

ஒருமுகில் கிழக்கிருந் துடன் வருவித்தார்

வடமேற் கிருந்தொரு மழைமுகில் படைத்தார்

இன்னொன்றை மேற்கே இருந்தும் அனுப்பினார்

அனைத்தையும் தெற்கிருந் தவர்விரை வித்தார்

அனைத்தையும் ஒன்றுசேர்த் தழுத்தித் தள்ளினார்

ஒன்றுடன் ஒன்றை உராயப் பிணித்தார்.    340

வானத் திருந்து மாரியைப் பொழிந்தார்

தேன்துளி தெளித்தார் திரள்முகில் அதனால்

முளைத்து வந்த முளைகளின் மேலே

உயிர்பெற் றுயர்ந்த பயிர்களின் மேலே.

கூர்முனை ஒன்று குதித்துமே லெழுந்தது

இளந்தூர் ஒன்று இதமாய் வளர்ந்தது

பசுமை வயலின் படர்நிலத் திருந்து

வைனா மொயினனின் கைவினைத் திறத்தால்.

இரண்டு நாட்கள் இனிது முடிந்தன

இரண்டாம் முன்றாம் இரவுகள் போயின    350

முழுமையாய் வாரம் ஒன்று முடிந்தபின்

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

வளர்ச்சியைப் பார்க்க வலமாய் வந்தான்

தானே உழுது தானே விதைத்த

ஊக்கத் துறுபலன் நோக்குதற் காக;

விரும்பிய வாறே விளைந்தது பார்லி

ஆறு வழிகளில் அகல்கதிர் செறிந்து

தண்டுகள் முத்திசை தாமே பிரிந்து.

முதிய வைனா மொயினனு மாங்கே

செலுத்தினான் பார்வை திரும்பினான் சுற்றி    360

குலவும் வசந்தக் கோகிலம் வந்தது

வளர்ந்த மிலாறினை வந்ததும் கண்டது:

"இம்மரம் மாத்திரம் ஏனிங்கு நின்றது?

மிலாறு மட்டுமேன் வீழாது நின்றது?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"இம்மரம் மட்டுமேன் இங்குநிற் கிறதெனில்

மிலாறு மட்டுமேன் வீழ்ந்திட விலையெனில்

உனக்காய் நீவந் துறைவதற் காக;

குயிலே குயிலே கூவுவாய் இப்போ

இனிய நெஞ்சால் இன்பமாய்ப் பாடு.    370

வெண்பொன் நெஞ்சால் மிகுபாட் டிசைப்பாய்

**ஈயநன் நெஞ்சால் எழிற்பா விசைப்பாய்

காலையில் பாடு, மாலையில் பாடு,

நண்பகல் ஒருமுறை நலமிகப் பாடு

என்விளை நிலமிரும் மகிழ்ச்சியில் திளைக்க

எனதுகா னகமெல்லாம் எழிலொடே வளர

தடமெல்லாம் தாழ்விலாச் செழிப்பினில் கொழிக்க

எனதுமா நிலமெல்லாம் எழில்வளம் பொலிய."

கலேவலா - பின்லாந்தின் தேசிய காவியம்

பாடல்கள் 3-10

பாடல் 3 - பாடற்போட்டி

அடிகள் 1 - 20: வைனாமொயினன் அறிவில் விருத்தி பெற்றுப் பிரபலமாகிறான்.

அடிகள் 21 -330: அவனுடன் போட்டிக்கு வந்த யொவுகாஹைனன், அவனை அறிவில் வெல்ல முடியாமல் போருக்கு அழைக்கிறான். சினங் கொண்ட வைனாமொயினன் மந்திரப் பாடல்களைப் பாடி அவனைச் சேற்றில் அமிழ வைக்கிறான்.

அடிகள் 331 - 476: மிகவும் துயருற்ற யொவுகாஹைனன், தனது சகோதரி ஐனோவை வைனாமொயினனுக்கு விவாகம்ம்செய்து தருவதாக வாக்களிக்கிறான். அதை ஏற்றுக்கொண்டு வைனாமொயினன் அவனை விடுவிக்கிறான்.

அடிகள் 477 - 524: மன வருத்தத்துடன் வீட்டுக்குச் சென்ற யொவுகாஹைனன், தனக்கு ஏற்பட்ட துரதிர்ஷடங்களைப் பற்றித் தாயாருக்குக் கூறுகிறான்.

அடிகள் 525 - 580: வைனாமொயினன் தனது மருமகனாக வரப் போவதை அறிந்து தாயார்மகிழ்ச்சியடைகிறாள். ஆனால் மகள் ஐனோ கவலைப்பட்டு அழுகிறாள்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

வாழ்நாள் முழுதும் வாழ்ந்தே வந்தான்

*வைனோ நிலத்து வனவெளி களிலே

கலேவலா எனும்புதர்க் கவின்சம வெளியில்.

தன்கதை பலப்பல தாழ்விலா திசைத்தான்

மந்திரப் பாடல்கள் மாண்புறப் பயின்றான்.

நாளும் பொழுதும் பாடியே வந்தான்

இரவோ டிரவாய் இசைத்தே வந்தான்

நீண்ட தொன்மையின் நினைவுக் கதைகளை

தொடக்க காலத் தூயநற் கதைகளை    10

எல்லாச் சிறாரும் இவைகற் றிலராம்

வீரர்கள் மாத்திரம் விளங்கிக் கொண்டனர்

தீமை நிறைந்து தெரியுமிந் நாட்களில்

வாழ்வே முடிவுறும் வறுங்கடை நாட்களில்.

பாடற் செய்திகள் பரந்து கேட்டன

வெளியே செய்திகள் விரைந்து கேட்டன

வைனா மொயினனின் வனப்புறு பாடல்

நாயகன் தந்த ஞானச் செல்வம்

செய்திகள் சென்று தெற்கிலே பரவி

வடநிலம் புகுந்தும் விளக்கம் தந்தன.   20

இருந்தா னிளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

லாப்பு லாந்தின் இளைத்ததோர் பையன்

ஒருமுறை கிராமம் ஒன்றிடைச் சென்றான்

அற்புதப் பாடலை அங்கே கேட்டான்

பாடல்கள் பாடும் பாங்கினைக் கேட்டான்

எழில்மிகும் பாடல்கள் இசைப்பதைக் கேட்டான்

வைனோ என்னும் வளமுறு நாட்டில்

கலேவலா எனும்புதர்க் கவின்சம வெளியில்

அவைஅவன் அறிந்த அரும்பா டலிலும்

தந்தையின் பாட்டிலும் சாலச் சிறந்தவை.   30

அதனால் அகத்தே அல்லல் எழுந்து

நெஞ்சில் பொறாமை நிறைந்து வழிந்தது

வைனா மொயினன் எனும்வான் பாடகன்

தன்னிலும் சிறந்த தகையோன் என்பதால்;

அன்னையை நோக்கி அவன் புறப்பட்டான்

ஈன்ற குரவரை எதிர்கொள வந்தான்

புறப்படும் போதே புகன்றான் ஒருமொழி

மீண்டும் வருவது வெகுநிசம் என்றே

*வைனொலா நாட்டின் வதிவிடங் களிலே

எதிர்த்துவை னோவை எழிற்பாட் டிசைக்க.   40

தந்தை அவனைத் தடுத்துச் சொன்னார்

தந்தையும் தடுத்தார் தாயும் தடுத்தாள்

அவன்வை னோநிலம் அடைவது பற்றி

வைனோவை எதிர்த்து வாதிடல் பற்றி;

"எதிர்ப்புப் **பாடல்கள் எழுந்தாங் கேமிகும்

பாடல்கள் தோன்றிப் படுவாய் மயக்கில்

வாயும் தலையும் வளர்பனிப் புதையும்

இரண்டுகை முட்டியும் இதனால் மரக்கும்

கைகளை அசைத்தல் கடினம தாகும்

கால்களை நகர்த்தலும் கைகூ டாது."    50

இளைஞன் யொவுகா ஹைனன் சொன்னான்:

"எந்தையின் அறிவு ஏற்றமிக் குயர்ந்தது

தாயின் அறிவுமத் தகைசால் சிறந்தது

எனதறி வதைவிட இயல்பாற் சிறந்தது;

போட்டிநான் விரும்பிப் போட்டேன் என்றால்

மனிதர்கள் மத்தியில் வந்தெதிர்த் தேனெனில்

போட்டிப் பாணன்மேற் பொங்கிநான் பாடுவேன்

சொல்பவன் மீது சொற்களை வீசுவேன்

தேர்ந்த பாடகன் செருக்கறப் பாடுவேன்

தோற்ற பாடகனாக் குவேன் அவனை    60

பாதம் கல்லின் படுவணிப் புதையும்

மரத்தின் ஆடைகள் அரைத்தல மிருக்கும்

உள்ளம் பெரிய கல்லாய்க் கனக்கும்

தோள்களின் மீது தோன்றும் பாறைகள்

கல்லின் உறைகள் கைகளை முடும்

கடுங்கல் தொப்பி கொடுந்தலை யிருக்கும்."

புறப்பட் டேகினன் புகல்மொழி கேளான்,

வீரிய மழிந்த விலங்கினை எடுத்தான்

விலங்கதன் வாயினில் வெங்கனல் வந்தது

கால்களி லிருந்து கனற்பொறி யெழுந்தது   70

ஆங்கார விலங்கில் அணிகல மேற்றினன்

வன்னப் பொன்னிலாம் வண்டியின் முன்னே;

தானே வண்டியில் தருக்கோ டேறினன்

ஆசனத் தேறி அமர்ந்து கொண்டனன்

தாவும் பரிமேற் சாட்டை வீசினன்

மணிமனைச் சவுக்கால் மற்றதை அடித்தான்

புரவியும் பயணம் புறப்பட் டதுவே

பாய்பரி விரைந்து பறந்துசென் றதுவே.

தொடங்கிய பயணம் தொடர்ந்து நடந்தது

ஒருநாள் சென்றான் இருநாள் சென்றான்    80

முன்றாம் நாளும் முழுதும் விரைந்தான்

முன்றாம் நாளின் முடிவிலே பயணம்

வந்து சேர்ந்தான் வைனோ நாட்டில்

கலேவலா என்னும் கடும்புதர்ச் சமவெளி.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வன்

பாதை வழியே படர்ந்துகொண் டிருந்தான்

அமைதியாய்த் தன்வழி அவன்வர லானான்

வைனோ என்னும் வளமுறு நாட்டில்

கலேவலா என்னும் கடும்புதர்ச் சமவெளி.   90

வந்தான் இளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

நேருக்கு நேராய் நெடுவழி வந்தான்

ஏர்க்கால் ஏர்க்காலை இடித்துமுட் டியது

வளர்பரிக் கழுத்து வட்டப் பட்டியும்

இழுவைப் பட்டியும் பட்டியில் மோதின

இழுவை வளையம் வளையத் திடித்தது.

இங்ஙனம் ஆங்கே இரண்டும் நின்றன

நிலைத்து நின்றனர் நினைத்துப் பார்த்தனர்

வியர்வை ஏர்க்கால் மீமிசை வழிந்தது

ஏர்க்கால் களிலே எரிப்பொறி பறந்தது.    100

முதிய வைனா மொயினன் கேட்டான்:

"எந்த இனத்தை இயைந்தவன் நீதான்?

முட்டாள் தனமாய் முன்னே வந்தாய்

இவ்வழி விவேகம் இன்றியே வந்தாய்

வளைமரக் கண்ட **வளையம் முறித்து

இளமரத் தமைந்த ஏர்க்கால் உடைத்து

எனது வண்டியை இடித்து நொருக்கி

நான்படர் வண்டியை நாடிச் சிதைத்தது?"

அப்போ திளைய யொவுகா ஹைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:   110

"நான்தான் இளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

எதுஉன் சொந்த இனம்அதை இயம்பாய்

எந்த இனத்தை இயைந்தவன் நீதான்

இழிந்தவன், இழிந்த பாங்கினில் இயைந்தோன்?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

தனது பெயரைத் தானே புகன்று

தொடர்ந்து மேலும் சொல்லுரை பகர்ந்தான்:

"இளைஞன் யொவுகா ஹைனன் நீயெனில்,

விலகிநில் வழியை விட்டுச் சற்றே,

என்னிலும் பார்க்க இளையவன் வயதில்".   120

அப்போ திளைய யொவுகா ஹைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"இளமை ஒருபொருட் டில்லைமா னுடரில்

இளமையும் முதுமையும் ஏதெனல் இல்லை

அறிவிற் சிறந்தோர் ஆரிங் கறியலாம்

ஆற்றலும் திறனும் ஆர்க்குள தறியலாம்

நிற்கலாம் பாதையில் நிகரில் அறிவினன்

மற்றவன் விலகி வழியினை விடலாம்;

முதிய வைனா மொயினன் நீயெனில்

நிலைபெறும் பாடகன் நீயே யென்றால்     130

பாடல் நாமே பாடத் தொடங்குவோம்

படித்த சொற்களைப் பகரத் தொடங்குவோம்

ஒருவரை ஒருவர் சோதனை செய்து

ஒருவரை ஒருவர் தோற்கச் செய்வோம்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"என்னைப் பற்றியான் எதுசொல வப்பா?

மாயம் தெரிந்ததோர் வளர்பா டகனாய்

என்றும் வாழ்ந்தேன் எனதுவாழ் நாளில்

இவ்விளை நிலத்தில் இந்நிலப் பரப்பில்    140

இல்லத்து வயலின் எல்லைப் புறத்தில்

வீட்டுக் குயிலினைக் கேட்டுக் கொண்டே;

ஆயினும் அவைகள் அங்ஙனம் இருக்க,

செப்புவாய் எனக்குச் செவிகள்தாம் கேட்க

உனக்கு தெரிந்தவை எனைத்து என்பதை

மற்றையோர் தமைவிடக் கற்றுக் கொண்டதை?"

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"சிலசங் கதிகள் தெரியும் எனக்கு

தெரியும் அவைகள் தெளிவாய் எனக்கு

அவற்றின் விளக்கமும் அறிவேன் நன்றாய்;   150

புகைத்துளை ஒன்று முகட்டில் இருந்தது

அடுப்பின் அருகே அனலும் இருந்தது.

நன்றாய் ஒருகடல் நாயும் வாழ்ந்தது

அங்கே சுற்றித் திரிந்ததப் புனல்நாய்

மருங்கே யிருந்த வஞ்சிர மீனையும்

வெண்ணிற மீனையும் விருப்போ டுண்டது.

வெண்ணிற மீனின் விரிவயல் மென்மை

வஞ்சிர மீனின் வளர்ப்பரப் பகன்றது

**கோலாச்சி மீன்பனிக் கொழும்புகார் மீதும்

சேற்றுமீன் குளிரிலும் சிந்தின முட்டை.   160

கூனிய கழுத்துறும் **மீனினம் ஒன்று

ஆழத்தில் இலையுதிர் காலத்து நீந்தும்

கோடையில் உலர்ந்தநன் மேடையில் சினைக்கும்

ஓரத்துக் கரையெலாம் உலாவியே திரியும்.

இதுவும் போதா தின்னமு மென்றால்

நுட்பச் செய்திவே றுளநன் கறிவேன்

இன்னொரு சங்கதி எனக்குத் தெரியும்:

**மானிடம் கொண்டே வடக்கில் உழுதனர்

பெண்பரி தெற்குப் பெரும்பகு தியிலும்

லாப்பில் **காட்டெரு தும்பயன் பட்டன;   170

*பிஸாமலை மரங்களைப் பெரிதும் அறிவேன்

அறிவேன் *அசுர மலைத்தேவ தாருவை

பிஸாமலை மரங்கள் பெரிதுயர்ந் துறுபவை

வளர்தோங் கசுர மலைத்தேவ தாருவாம்.

மூன்றுநீர் வீழ்ச்சிகள் முழுவலி யுடைத்தாங் (கு)

ஊன்று மூவேரிகள் உயர்சிறப் புடனுள

மூன்று உயர்ந்த முதுமலை தாமும்

வானக் கூரை வளைவின் கீழே:

*ஹமேஎனு மிடத்தில் *ஹல்லா நீர்ச்சுழி

*கரேலி யாவில் *காத்ரா வீழ்ச்சி    180

*வுவோக்ஸியை யாரும் வென்றது மில்லை

*இமாத்திரா யாரும் கடந்தது மில்லை."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"பிள்ளையின் அறிவு, பெண்ணின் புத்தி,

தாடி யுளோர்க்குத் தகுந்ததே யில்லை,

பொருத்தமே யில்லைப் புணர்மனை யுளார்க்கு

ஆழ்ந்த முலத்தின் அர்த்தம் சொல்வாய்,

நித்தியப் பொருட்களின் தத்துவம் சொல்வாய்!"

பின்னர் இளைய யொவுகா ஹைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:   190

"ஒருசிறு **குருவியின் பிறப்புத் தெரியும்

அதுஒரு பறவை இனமெனல் புரிவேன்

**விரியன் பாம்பு விடப்பாம் புணர்வேன்

**நன்னீர் மீனை மீனென் றுணர்வேன்

இரும்பு கடினம் என்பதை யறிவேன்

கருமைச் சேறு கடும்உவர்ப் புணர்வேன்

கொதிக்கும் நீரோ கொடுந்துய ரிழைக்கும்

நெருப்பின் சூடு பெருங்கே டமைக்கும்.

புனல்தான் தொன்னாள் பூச்சு மருந்து

நீர்ச்சுழி நுரையே நேர்ப் பரிகாரம்    200

படைத்தவன் தான்பெரும் மந்திர வாதி

இறைவன் தான்பழம் மருத்துவ னாவான்.

நீரின் பிறப்பு நீண்மலை முடியில்

தீயின் பிறப்புத் திகழ்சொர்க் கத்தே

இரும்பின் முலம் துருவின் துகள்கள்

தாமிரம் கிடைப்பது மாமலை முடிவில்.

ஈரமேல் நிலமே வீறுகொள் பழம்பதி

அலரி மரமே முதல்வளர் தருவாம்

தேவதா ரடியே திகழ்முத லில்லம்

கல்லால் ஆனதே கலயமா தியிலே."    210

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இன்னமும் நினைவில் இருப்பன வுளவோ

குதர்க்கம் யாவும் கூறி முடிந்ததோ?"

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"இன்னமும் நினைவில் இருப்பன கொஞ்சம்

அந்நே ரத்தை அகத்திடை மீட்கிறேன்

ஆழியை நான்உழும் அப்போ தினிலே

ஆழியில் ஆழம் அமைந்தஅந் நேரம்

மீனின் வளைகள் மிகத்தோண் டுகையில்   220

ஆழத்தின் ஆழம் அகழ்ந்தவே ளையிலே

ஏரிகள் யாவும் இயற்றிடும் நேரம்

பருவதம் யாவையும் பாங்குறப் பிரித்து

குன்றுகள் யாவையும் குவித்தவே ளையிலே.

வேறென்ன நானே ஆறாம் மனிதன்,

ஏழாம் விறல்சேர் ஏந்தலும் நானே

இந்த வையகம் தோன்றிய பொழுது

பைங்கால் பிறந்து பரவிய பொழுது

நீள்வான் இடைத்தூண் நிறுவிய பொழுது

சுவர்க்க வளைவுகள் தோன்றிய வேளை    230

நன்னிலா வானில் நகர்ந்தநே ரத்தே

செங்கதிர்க் குதவிகள் செய்தநே ரத்தே

தாரகைக் குலத்தைச் சமைத்தஅவ் வேளை

நீலவான் மீன்கள் நிறைத்தவந் நேரம்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"உண்மையில் நீதான் உரைத்தவை பொய்யே

அந்நே ரம்நீ அவனியில் இல்லை

ஆழப் பெருங்கடல் அன்றுழு கையிலே

கடலிற் குழிகள் குடைந்தவே ளையிலே

மீனின் வளைகள் மிகத்தோண் டுகையில்   240

ஆழத்தின் ஆழம் அகழ்ந்தபோ தினிலே

ஏரிகள் அனைத்தும் இயைந்தபோ தினிலே

பருவதம் யாவையும் பாங்குறப் பிரித்து

குன்றுகள் யாவையும் குவித்தவே ளையிலே.

உன்னைக் கண்டவர் ஒருவரு மில்லை

கண்டது மில்லைக் கேட்டது மில்லை

இந்த வையகம் தோன்றிய பொழுது

பைங்கால் பிறந்து பரவிய பொழுது

நீள்வான் இடைத்தூண் நிறுவிய பொழுது

சுவர்க்க வளைவுகள் தோன்றிய வேளை.   250

நன்னிலா வானில் நகர்ந்தநே ரத்தே

செங்கதிர்க் குதவிகள் செய்தநே ரத்தே

தாரகைக் குலத்தைச் சமைத்தஅவ் வேளை

நீலவான் மீன்கள் நிறைத்தவந் நேரம்."

அப்பொழு திளைய யொவுகள் ஹைனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"கூர்மைஎன் அறிவில் கூடிடா வேளை

கிளர்வாட் கூர்மையைக் கேட்பது உண்டு;

ஓ,நீ முதிய வைனா மொயின!

பாரியவா யுடைப் பாடகன் நீயே    260

எங்கள்வாள் முனைகளே இனித்தீர்ப் பளிக்கும்

வாள்களின் வீச்சே வருவிறல் காட்டும்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"அச்சம் என்பதென் ஆண்மையில் இல்லை

உனதுவா ளினிலோ உன்னறி வினிலோ

கத்தி முனையிலோ கள்ளத் தனத்திலோ.

அதுவது இப்போ தப்படி யிருப்பதால்,

கடுவாள் வீரம் காட்டஎண் ணுகிலேன்

உன்னுடன் மோதி, ஓ,நீ இழிந்தவன்,

ஓ,இழிந் தவனே, உன்னுடன் மோதி."   270

அப்பொழு திளைய யொவுகா ஹைனன்

தன்வாய் கோணித் தலையைத் திருப்பி

கறுத்தத் தாடியைக் கையால் முறுக்கி

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே;

"எதிர்வாள் வீச்சை எவன்ஏற் கானோ

வன்வாள் முனையை மதிக்கான் எவனோ

அவனைப் பன்றியே ஆகப் பாடுவேன்

படுநீள் முகத்துப் பன்றி யாக்குவேன்

அத்தகு மனிதரை அங்ஙனம் செய்வேன்

அவனையவ் வாறே இவனையிவ் வாறே    280

அடர்எருக் குவியலில் அழியப் பண்ணுவேன்

முதுப்பசுத் தொழுவ முலையிற் போடுவேன்."

வைனா மொயினன் வஞ்சினங் கொண்டான்

வெஞ்சினத் தோடு வெட்கமு மடைந்தான்

அதனால் பாடற் கவனே தொடங்கினன்

அறிவுச் சொற்களை அவன்வெளி யிட்டான்;

பாடல்கள் குழந்தைப் பாடல்க ளல்ல

பிள்ளைப்பா வல்லது பெண்கேலி யல்ல

விறல்மிகும் தாடிகொள் வீரனின் பாட்டது

எல்லாப் பிள்ளையும் இசைக்கொணாப் பாட்டது   290

பாதிப் பையன்கள் பயின்றிடாப் பாட்டது

மூன்றிலோர் காதலர் மொழிந்திடாப் பாட்டது

தீமை நிறைந்து தெரியுமிந் நாட்களில்

வாழ்வே முடிவுறும் வறுங்கடை நாட்களில்.

முதிய வைனா மொயினன் பாடினன்

இப்புவி குலுங்கிற்(று) ஏரிகள் கலங்கின

தாமிர வெற்புகள் தலைநடுக் குண்டன

பெரும் பாறைகளோ பிளக்கத் தொடங்கின

குன்றுகள் இரண்டு கூறாய்ப் பறந்தன

சிகரம் சிதறித் தெரிகரை வீழ்ந்தன.    300

இளைய யொவுகா ஹைனனைப் பாடினான்:

உடைகளை நாற்றுச் செடிகளா யாக்கினான்

புரவியின் பட்டியை அலரியா யாக்கினான்

இழுவை**வார் அதைவளர் **சிறுமர மாக்கினான்;

பொன்னொளிர் வண்டிமேற் போந்தவன் பாடினான்

வாவியில் மரத்தினைப் போல்விழப் பாடினான்,

தளர்மணி தொங்கிய சாட்டையைப் பாடியே

நீரதன் கரையிலே நின்றபுல் லாக்கினான்,

வெண்சுட்டி முகத்தொடு விறற்பரி பார்த்தவன்

படிசுனை யருகுறும் பாறையா யாக்கினான்.   310

கனகமார் அவனது கைப்பிடி வாளினை

விண்ணகத் தொளிர்தரு மின்னலா யாக்கினான்,

வளமுறுங் கோலத்து வச்சிர தனுவதை

புனலின்மேற் பொலிவுறும் வானவில் லாக்கினான்,

அலர்சிறை பொருந்திய அம்புகள் அனைத்தையும்

விரைந்துவிண் பறந்திடும் பருந்துக ளாக்கினான்

கோணிய அலகுடை நாயினைப் பார்த்தவன்

நிலத்திலே கல்லென நிற்கவே சபித்தனன்.

பாடலால் தலைமிசைப் பதித்தநல் தொப்பி

மேலே எழுந்துவிண் மேகமாய் நின்றது,   320

மற்றொரு பாடலால் மலர்கரக் கையுறை

**குவளை மலரெனக் குளிர்புனல் நின்றது,

அவனணிந் திருந்த நீலமே லாடை

மேகக் கூட்டமாய் விண்மிசை யூர்ந்தது,

எழிலாய் இணைந்த இடுப்பின் பட்டி

விண்மிசை சிதறி விண்மீ னானது.

யொவுகா ஹைனனைத் தொடர்ந்தும் பாடினான்

சென்றான் அரைவரை சேற்றுச் சகதியில்

புதைந்தது இடுப்புப் பூட்டுச் சகதியில்

சென்றது **கக்கம் செறிமண் வரைக்கும்.   330

இப்போ திளைய யொவுகா ஹைனன்

தெரிந்து கொண்டனன் சீராய் உணர்ந்தனன்

தான்வந்த வழியைச் சரியாய் அறிந்தனன்

பயண மொன்றினைப் படுமனம் கொண்டதும்

பாப்போட் டியிலே பாடிட வந்ததும்

முதிய வைனா மொயினனை எதிர்த்ததும்.

நிலத்தில் காலைப் பெயர்த்துப் பார்த்தான்

முன்கால் தூக்க முடியவே யில்லை

அடுத்த காலையும் அசைத்துப் பார்த்தான்

அதுகற் காலணி இறுகிக் கிடந்தது.    340

பின்னர் இளைய யொவுகா ஹைனன்

வளர்நோ வறிந்தான் வருத்தப் பட்டான்

தொல்லைகள் கூடத் துயரம் உணர்ந்தான்.

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"ஓ,உயர் ஞான வைனா மொயின!

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வ!

மாயச் சொற்களை மீளப் பெறுவாய்

மந்திரப் பாடலை வாங்குவாய் திரும்ப

இந்தச் சிக்கலில் இருந்தெனை விடுப்பாய்

துன்பத் திருந்து தூக்கிநிம் மதிதா    350

அதிக பெறுமதி அளிப்பேன் உனக்கு

அரிதாம் பரிசுகள் அளிப்பேன் பற்பல."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"சரிதான் எனக்குத் தருவாய் எவ்வெவை

மாயச் சொற்களை மீளப் பெற்றால்

மந்திரப் பாடலை வாங்கிக் கொண்டால்

இந்தச் சிக்கலில் இருந்துனை மீட்டால்

துன்பத் திருந்துகை தூக்கியே விட்டால்?"

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"என்னிடம் தனுக்கள் இரண்டு உள்ளன    360

எழிலார் குறுக்கு இருஞ்சிலை இரண்டு

அவற்றிலே ஒன்று அடுகதித் தாக்கும்

மற்றொன் றோகுறி வைத்தே பாயும்

இரண்டு வில்லில்நீ ஒன்றைப் பெறுவாய்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"ஆ,உன் தனுக்களில் ஆசையே இல்லை

அவ்இழி சிலைகளில் அக்கறை இல்லை

என்னிட முண்டு எண்ணிலாச் சிலைகள்

சுவர்களொவ் வொன்றிலும் சொருகியுள் ளனவே

ஆப்புகள் அனைத்திலும் அனேகம்உள் ளனவே   370

மனித ரின்றியே வானெலாம் திரியும்

வேட்பவ ரின்றியே வெளித் தொழில் புரியும்."

இளைய யொவுகா ஹெனனைப் பாட

மேலும் சேற்றில் மிகஆழ்ந் திட்டான்.

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"என்னிடம் தோணிகள் இரண்டு உள்ளன

மங்கல மான மரக்கல மிரண்டு

கனமிலாத் தோணி கடுகதி செல்லும்

பெரும் பாரமேற்றும் பிறிதொரு தோணி

இரண்டி லொன்றை எடுத்துச் செல்வாய்."   380

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"அத்தோ ணிகளில் ஆசையே இல்லை

இரண்டில் ஒன்றையும் இல்லைநான் பெறுதல்

அவற்றில் என்னிடம் அநேகமுள் ளனவே

உருளையொவ் வொன்றிலும் உறும்தடைப் பட்டே

ஒவ்வொரு குடாவிலும் உறும்அடை பட்டு

சீறுகாற் றெதிர்த்தும் சிலதோணி செல்லும்

சீரறு நிலையிலும் சிலபட கேகும்."

இளைய யொவுகா ஹெனனைப் பாட

மேலும் சேற்றில் மிகஆழ்ந் திட்டான்.   390

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன் :

"என்னிடம் உள்ளன இருபொலிக் குதிரை

எழிலார் புரவிகள் இரண்டென் னிடமுள

ஒன்றன் கடுகதிக் கொப்பிணை யில்லை

இழுவையின் இலட்சணம் எனலாம் மற்றது

இரண்டி லொன்றைநீ யீங்குபெற் றகல்வாய்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"அட,உன் புரவியில் ஆசையு மில்லை

வெண்காற் குதிரைகள் வேண்டிய தில்லை

அவற்றில் என்னிடம் அனேகமுள் ளனவால்   400

தொட்டிகள் அனைத்திலும் கட்டிக் கிடக்கும்

நிறைந்தே தொழுவம் அனைத்திலும் நிற்கும்

தெளிபுனல் போலத் திரண்ட முதுகுடன்

பின்புறங் கொழுத்த பெருந்தசை யுடனே."

இளைய யொவுகா ஹெனனைப் பாட

மேலும் சேற்றில் மிகஆழ்ந் திட்டான்.

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"ஓ,நீ முதிய வைனா மொயின!

மாயச் சொற்களை மீளப் பெறுவாய்

மந்திரப் பாடலை வாங்குவாய் திரும்ப   410

பொன்தொப்பி நிறைகொள் பொற்கா சளிப்பேன்

அள்ளுமோர் தொப்பிகொள் வெள்ளிக ளளிப்பேன்

எந்தைபோ ரினிலே இவைகளைப் பெற்றார்

வெற்றிப் போரிலே பெற்றதிப் பொருள்கள்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"வெள்ளிகள் எதுவும் வேண்டவே வேண்டாம்

இழிந்தோய், உனதுபொற் காசுகள் ஏற்கேன்

அவைகள் என்னிடம் அனேகம் உள்ளன

களஞ்சியம் அனைத்தும் கனத்தே கிடப்பன

பெட்டிகள் அனைத்தும் பெருகவே உள்ளன    420

நிலாவொளி நிகர்ப்ப நிலைபெறும் பொன்னாம்

தொல்பக லோன்போல் தோன்றிடும் வெள்ளிகள்."

இளைய யொவுகா ஹைனனைப் பாட

மேலும் சேற்றில் மிகஆழ்ந் திட்டான்.

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"ஓ,நீ முதிய வைனா மொயின!

இந்தச் சிக்கல் இருந்தெனை விடுவிப்பாய்

துன்பத் திருந்து தூக்கிநிம் மதிதா

வீட்டு வைக்கோல் மிகுபோர் தருவேன்

அகல்மண் வயலெலாம் அடைக்கலம் தருவேன்   430

என்னுடை வாழ்வைமீட் டெடுப்பதற் காக

என்னைமீட் டெடுத்துக் கொள்வதற் காக."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான் :

"வைக்கோற் போரிலே இச்சையும் இல்லை

இழிந்தமா னிடனே செழித்தமண் வயலிலும்;

மண்வயல் அனேகம் உண்டே எனக்கும்

எல்லாத் திசையிலும் இருப்பன அவைகள்

எல்லா வெளியிலும் இகல்போர் உளவாம்

எனது வயல்கள்தாம் எனக்குகந் தனவாம்

தானியக் குவியல்கள் சாலச் சிறந்தவை."   440

இளைய யொவுகா ஹைனனைப் பாட

மேலும் சேற்றில் மிகஆழ்ந் திட்டான்.

பின்னர் இளைய யொவுகா ஹைனன்

ஆற்றல் அனைத்தும் அழிந்த நிலையில்

தாடை வரைக்கும் தாழ்ந்தே நின்றான்

தாடியோ தீதுறும் தலத்திலே யிருக்க

வாயினை நிறைத்து வன்சே(று) ஆர்ந்திட

படுமரத் துண்டிலே பற்கள்போய் இறுக.

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன்:

"ஓ,உயர் ஞான வைனா மொயின!    450

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வ!

மீண்டும் பாடுநின் மேனிலைப் பாடலை

இளைத்த எனக்கிவ் விகவாழ் வருள்வாய்

எனக்கு விடுதலை இதிலிருந் தருள்வாய்

நீரோடை வந்ததென் நிலக்காற் கீழே

மண்ணும் எரிச்சலைக் கண்களில் தந்தது.

புனிதநற் சொற்களை இனிதுமீட் டழைத்தால்

மந்திர சக்தியை வரமீட் டெடுத்தால்

தருவேன் உனக்குச் சகோதரி *ஐனோ

தருவேன் உனக்குத் தாயீன் தனையை    460

தூய்மையா க்குவள்நின் தொல்வாழ் விடத்தை

நிலத்தைப் பெருக்கி நலத்தைச் செய்வாள்

மரத்தின் தட்டை உலர்த்தி எடுப்பாள் ;

கழுவித் தருவாள் முழுமே லாடைகள்

நேர்த்தியாய் பொன்னுடை நினக்கவள் நெய்வாள்

தேன்பல காரம் செய்வாள் இனிப்பாய்."

முதிய வைனா மொயினன் முடிவில்

இவ்வுரை கேட்டு இன்பமே கொண்டான்

யொவுகா ஹைனனின் யுவதியைப் பெற்றால்

கடுமுது காலம் கவனிப் பாளென.   470

களிப்பெனும் கல்லில் கருத்தோ டமர்ந்து

உயர்கவிக் கல்லில் ஓய்தலைப் பெற்று

ஒருகணம் பாடினான் மறுகணம் பாடினான்

படர்மும் முறையும் பாடலை யிசைத்தான்

புனிதச் சொற்களை இனிதுமீட் டழைத்தான்

மாயச் சொற்றொடர் மீளவும் பெற்றான்.

இளைய யொவுகா ஹைனன் மீண்டான்

தாடையோ சேற்றைத் தவிர்வெளி வந்தது

தாடியோ தீதுறும் தலம்வெளி வந்தது

பாறையில் இருந்துமீள் பரியதும் வந்தது   480

வண்டியோ புனற்கரை மரத்தினால் வந்தது

சலக்கரைப் புதர்நீள் சாட்டையும் வந்தது.

சறுக்குவண் டியிலே சாடியே ஏறினான்

வண்டியில் ஏறி வளமாய் அமர்ந்தான்

முறிந்த மனத்துடன் விரைந்தே சென்றான்

இதயம் நிறைந்திடும் துயருடன் சென்றான்

அன்புறும் அன்னையின் அருகினை நோக்கியே

உயர்வுறும் ஈன்றவர் உறைவிடம் நோக்கியே.

பெரும்ஒலி யார்ப்பக் கடுகதி சென்றான்

அகல்இல் நோக்கி ஆவலாய்ப் போனான்   490

வருகளஞ் சியத்தே வண்டியை நொருக்கி

வாயிற் படியிலேர்க் காலினை யுடைத்தான்.

அன்னையென் பவள்ஆழ் சிந்தனை செய்தாள்

தந்தையார் இங்ஙனம் வந்தெதிர் சொன்னார் :

"வன்கா ரணத்தொடே வண்டியை உடைத்தாய்

ஏர்க்கால் உடைத்ததில் இயல்கருத் துண்டு

ஏனப்பா நூதனம் இவ்வண்டி ஓட்டம்

வெகுமுட் டாள்போல் வீடேன் வந்தாய்?"

இளைய யொவுகா ஹைனன் அப்போது

கண்ணீர் பெருக்கிக் கவலைப் பட்டான்    500

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்

தொப்பியைத் தூக்கி அப்புறம் வைத்தான்

உதடுகள் உலர்ந்து உரத்துப் போயின

வாய்வரை நாசி வளைந்து வந்தது.

தயங்கி தயங்கித் தாயவள் கேட்டாள்

வருத்தத் தாலொரு வாய்வினாக் கேட்டாள்:

"எதற்கு அழுதனை? என்மகன் இயம்பு!

இரங்கிய தெதற்கென் இளமையின் பயனே!

உதடுகள் உலர்ந்து உரத்தது எதற்கு

வாய்வரை நாசி வளைந்தது மெதற்கு?"   510

இளைய யொவுகா ஹைனன் இயம்பினன் :

"அன்னையே, தாயே, எனைச்சுமந் தவளே!

நிகழ்வின் காரண நிலையொன் றுண்டு

மந்திர வேலைகள் வலிதில் நடந்தமை

கண்ணீர் சிந்தக் காரண மாயின

மாயவித் தைகளால் வாய்புலம் பிட்டது;

நானும் இதற்காய் நாளெலாம் அழுவேன்

வாழ்நாள் முழுவதும் வேதனைப் படுவேன்

சமர்ப்பணம் செய்தேன் சகோதரி ஐனோ

அன்னையின் மகளை அளிக்கவாக் களித்தேன்   520

வைனா மொயினனைப் பேணுதற் காக

பாடகன் வாழ்க்கைப் படுதுணை யாக

உறுநொய் துற்றோன் ஒருதுணை யாக

முலையில் கிடப்போன் பாதுகாப் பிற்காய்."

செங்கரம் இரண்டையும் தேய்த்தனள் அன்னை

அங்கை இரண்டையும் அன்னாள் தேய்த்தபின்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"அரியஎன் மகனே, அழுவதை நிறுத்து!

எதுவுமே காரணம் இல்லை அழற்கு

அதிகம் துன்புறற் கவசியம் இல்லை;   530

நான்நாட் களெலாம் நண்ணிய தொன்று

நாளெலாம் வாழ்வில் நச்சிய தொன்று

உயர்ந்தோன் எமது உறவினன் ஒருவன்

விறலோன் ஒருவன் வருவான் என்றே

வைனா மொயினன் மருமக னாக

உயர்பா டகனே உறவின னாக."

இளைய யொவுகா ஹைனன் சோதரி

செய்தியைக் கேட்டுச் சிந்தினள் கண்ணீர்

ஒருநாள் அழுதாள் இருநாள் அழுதாள்

வாயிற் படிகளின் வலமிருந் தழுதாள்    540

பெருந்துயர் கொண்டு பின்னரும் அழுதாள்

இதயத் துயரினால் ஏங்கியே அழுதாள்.

அவளது அன்னை அவளிடம் சொன்னாள்:

"என்னுயிர் ஐனோ, எதற்காய் அழுதாய்?

மாவலோன் ஒருவன் மாப்பிள்ளை யாவான்

உயர்ந்தோன் ஒருவனின் உயர்மனை யிருந்து

பல்கணி வழியே பார்வையைச் செலுத்தி

பேச்செலாம் பேசலாம் பீடத் தமர்ந்து."

இவ்விதம் அந்த எழில்மகள் இசைத்தாள்:

"அன்னையே, தாயே, எனைச்சுமந் தவளே!   550

அழுவதற் கெனக்கோர் அருங்கா ரணமுள

அழுதேன் எனது அழகுறும் குழற்கே

சடையாய் **வளர்ந்தஎன் தாழ்குழற் கழுதேன்

மென்மையாய் வந்தஎன் பொன்முடிக் கழுதேன்,

இளமையில் எல்லாம் ஒளித்தே யிருந்து

மறைவாகிப் போயின் வளர்ந்ததன் பின்னே.

எனதுவாழ் நாளெலாம் இதற்காய் அழுவேன்:

எல்லவன் ஒளியின் இனிமையைப் பார்த்து

விண்மதி ஒளியின் மென்மையைப் பார்த்து

வானத் தொளிரும் வண்ணம் பார்த்து.    560

இளமையில் இவற்றை இழத்தலும் வேண்டும்

வளர்சிறு வயதில் மறத்தலும் வேண்டும்

என்னுடைச் சகோதரன் இருந்தொழில் தளத்தில்

பரியுமென் தந்தையின் பலகணிப் பீடம்."

அன்னை யென்பவள் அவள்மகட் குரைத்தாள்

பிள்ளைக் கிவ்விதம் பிரியமாய்ப் பகர்ந்தாள்:

"தோய்மதி யீனத் துன்பம் தவிர்ப்பாய்

கண்ணீர் சொரியக் காரண மில்லை

எதுவித ஏதுவும் எழுதுயர்க் கில்லை

அல்லற் படுவதில் அர்த்தமும் இல்லை    570

கடவுளின் செங்கதிர் கதிர்களை ஒளிரும்

இகதலத் தெத்தகு இடத்திலு மிருந்து

மகிழ்பிதாச் சாளரம் மட்டிலு மல்ல

சோதரன் தொழிற்களத் தொன்றிலு மல்ல.

வளர்சிறு பழவகை மலையிலே யுண்டு

தனியொரு **பழவகை தரையிலும் உண்டு

அவற்றைநீ நன்குபோய் ஆய்ந்தெடுத் திடலாம்

புகுமிட மெங்கணும் போய்ப்பறித் திடலாம்

தந்தையின் வயல்வெளி தன்னிலென் றென்றும்

சகோதரன் **தீய்ந்நிலம் தங்குதற் கில்லை."    580

பாடல் 4 - ஐனோவின் முடிவு TOP

அடிகள் 1 - 30: வைனாமொயினன் யொவுகாஹைனனின் சகோதரி ஐனோவைக் காட்டில் சந்தித்து உரையாடுகிறான்.

அடிகள் 31 - 116: ஐனோ அழுதபடியே வீட்டுக்கு ஓடிப் போய்த் தாயாருக்குச் சொல்லுகிறாள்.

அடிகள் 117 - 188: தாயார் அழுகையை நிறுத்திவிட்டு, அலங்காரம் செய்து கொண்டு மகிழ்ச்சியுடன் இருக்கச் சொல்லுகிறாள்.

அடிகள் 189 - 254: ஐனோ மென்மேலும் அழுது ஒரு வயோதிப மனிதனை விவாகம் செய்ய முடியாது என்கிறாள்.

அடிகள் 255 - 370: ஐனோ கவலையில் காடுகளில் திரிந்து, ஒரு அபூர்வமான கடற்கரையை அடைந்து அதில் குளிக்கும் பொழுது அமிழ்ந்து போகிறாள்.

அடிகள் 371 - 434: அவளுடைய மரணச் செய்தியை ஒரு முயல் போய் வீட்டில் சொல்லுகிறது.

அடிகள் 435 - 518: அவளுடைய தாய் இரவு பகலாக அழுகிறாள்.

அதன்பின் இளமைப் பருவத்து ஐனோ

யொவுகா ஹைனனின் யெளவனச் சோதரி

துடைப்பம் பெறற்காய்த் தொடர்கா டடைந்தாள்

சென்றாள் **தூரிகை தேடிப் புதரிடை

ஒன்றைத் தந்தைக் கொடித்துச் சேர்த்தாள்

இரண்டாவ தொன்றை எடுத்தாள் தாய்க்காய்

மூன்றாவ தொன்றை முனைந்தாங் கெடுத்தாள்

தாழ்வில் செழுமைச் சகோதர னுக்காய்.

வீடு நோக்கிக் காலடி பெயர்த்தனள்

**பூர்ச்சம் புதர்கள் புணர்வழி யூடே    10

முதிய வைனா மொயினன் வந்தனன்

காரிகை யவளைக் காட்டிலே கண்டனன்

இலைதளை அடர்ந்த இருள்சோ லையிலே;

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"பிறருக் கல்ல பருவப் பெண்ணே,

எனக்குமட் டும்தான் இளங்கா ரிகையே

நித்தில ஆரம் நீகழுத் தணிவாய்

திகழ்மார் பதிலே சிலுவையை அணிவாய்

எழிலார் குழலை இணைத்துப் பின்னி

பட்டுத் துணியைப் பாங்குறக் கட்டு."    20

இனிவரும் சொற்களில் இளமகள் இசைத்தாள்:

"உனக்காக அல்ல ஒருவர்க்கு மல்ல

மார்பிற் சிலுவை மாண்போ டணிதல்

பட்டுத் துணியினால் பைங்குழல் பிணைத்தல்

**கப்பல் துணியில் அக்கறை இல்லை

கோதுமை ரொட்டிக் குறுதுய ரில்லை

கைத்தறித் துணிகளில் காலங் கழிக்கிறேன்

ரொட்டித் துகள்களில் திட்பமாய் வளர்கிறேன்

அன்புடை நெஞ்சத்(து) அப்பா அருகில்

மங்காப் பாசத்து மாதா துணையில்."    30

திருகிப் பிடுங்கினள் மார்பின் சிலுவையை

விரலணி விலக்கினள் விரல்களி லிருந்து

கழுத்தி லிருந்து கழற்றினள் மணிகள்

சிரசி லிருந்து செந்துணி விலக்கினள்

நிலத்தினி லிட்டனள் நிலத்துக் காக

சோலையில் எறிந்தனள் சோலைக் காக

விழிநீர் சிந்தி வீட்டை அடைந்தனள்

துன்புற் றழுதவள் தோட்டம் நடந்தனள்.

தந்தை பலகணி தன்மருங் கிருந்தார்

கோடரிப் பிடியைச் சீர்செய் தவராய்:    40

"எதற்காக அழுகிறாய், எளியஎன் மகளே?

எளியஎன் மகளே, இளமைப் பெண்ணே!"

"ஏங்கி அழுவதற் கேதுக் கள்ளுள

கவலைப் படற்கும் காரணம் உள்ளன

அதனா லேதான் அழுகிறேன் அப்பா

மிகவழு(து) அதனால் விண்ணப் பிக்கிறேன்

மார்பின் சிலுவை வறிதே கழன்றது

பட்டியி லிருந்தொரு படர்பூட் டவிழ்ந்தது

வியன்மார் பிருந்த வெள்ளிச் சிலுவையும்

இடுப்புப் பட்டியின் இயல்செப் பணியும்."   50

இருந்தான் சோதரன் எழில்வா யிற்கடை

வண்டிஏர் செதுக்கிய வண்ணம தாக:

"எதற்காக அழுகிறாய், எளியஎன் சோதரி?

எளியஎன் சோதரி, இளமைப் பெண்ணே!"

"ஏங்கி அழுவதற் கேதுக் கள்ளுள

கவலைப் படற்கும் காரணம் உள்ளன

அதனா லேதான் அழுகிறேன் சோதரா

மிகவழு(து) அதனால் விண்ணப் பிக்கிறேன்

விரலி லிருந்து விரலணி கழன்றது

கழுத்தி லிருந்து கதிர்மணி உதிர்ந்தது    60

விரலி லிருந்தஎன் வியன்பொன் மோதிரம்

கழுத்து மாலையின் கவின்வெண் மணிகள்."

இல்லின் கூடத்(து) இருந்தாள் சோதரி

பொன்னிலே கச்சணி பின்னிய வண்ணம்:

"எதற்காக அழுகிறாய், எளியஎன் சோதரி?

எளியஎன் சோதரி, இளமைப் பெண்ணே!"

"ஏங்கி அழுவதற் கேதுக் கள்ளுள

கவலைப் படற்கும் காரணம் உள்ளன

அதனால் அழுகிறேன் அருமைச் சோதரி

மிகவழு(து) அதனால் விண்ணப் பிக்கிறேன்   70

புருவத் திருந்து பொன்னணி கழன்றது

கூந்தலின் வெள்ளணி குலைந்து வீழ்ந்தது

நீலப் பட்டு நீள்விழி யிருந்து

சென்னிறப் பட்டும் சென்னியி லிருந்து."

முன்மணி மண்டபத்(து) அன்னை இருந்தாள்

பாலிருந் தாடை பகுத்த வண்ணமே:

"எதற்காக அழுகிறாய், எளியஎன் மகளே?

எளியஎன் மகளே, இளமைப் பெண்ணே!"

"தாயே, என்னைத் தனிசுமந் தவளே!

எனைவளர்த் தவளே, என்னுயி ரன்னாய்!   80

"ஏங்கி அழுவதற் கேதுக் கள்ளுள

கவலைப் படற்கும் காரணம் உள்ளன

எளியஎன் தாயே, இதனால் அழுகிறேன்,

மிகஅழு(து) இதனால் விண்ணப் பிக்கிறேன்

துடைப்பம் பெறற்காய்த் தொடர்கா டடைந்தேன்

சென்றேன் தூரிகை தேடிப் புதரிடை

ஒன்றைத் தந்தைக் கொடித்துச் சேர்த்தேன்

இரண்டாவ தொன்றை எடுத்தேன் தாய்க்காய்

மூன்றாவ தொன்றை முனைந்தாங் கெடுத்தேன்

தாழ்வில் செழுமைச் சகோதர னுக்காய்.   90

வீடு நோக்கிக் காலடி பெயர்த்தேன்

நற்புதர் வழியாய் நடந்தே வந்தேன்

குகைவழி வந்தகுரிசில் *ஒஸ் மொயினன்

தீய்ந்த நிலத்தில் *கலேவைனன் கூறினன்:

"எனக்காய் அணிவாய் எளிமைப் பெண்ணே

எனக்காய் மட்டும் எளிமைப் பெண்ணே

கழுத்தில் அணிவாய் கவின்மணி மாலை

திகழ்மார் பதிலே சிலுவையை அணிவாய்

எழிலார் குழலை இணைத்துப் பின்னி

பட்டுத் துணியினால் பாங்குறக் கட்டு."   100

சிறந்தஎன் மார்புச் சிலுவையைப் பெயர்த்தேன்

கழுத்தி லிருந்து கழற்றினேன் மாலை

நீல நூலினை நீள்விழி யிருந்து

சிவப்பு நூலினைச் சிரசினி லிருந்து

நிலத்திற் போட்டேன் நிலத்திற் காக

சோலையில் எறிந்தேன் சோலைக் காக

இங்ஙனம் நானே இயம்பினேன் பின்னர்:

"உனக்கா யல்ல ஒருவர்க்கு மல்ல

மார்பிற் சிலுவை மாண்போ டணிதல்

பட்டுத் துணியினால் பைங்குழல் பிணைத்தல்   110

கப்பல் துணியில் அக்கறை இல்லை

கோதுமை ரொட்டிக் குறுதுய ரில்லை

கைத்தறித் துணிகளில் காலங் கழிக்கிறேன்

ரொட்டித் துகள்களில் திட்பமாய் வளர்கிறேன்

அன்புடை நெஞ்சத்(து) அப்பா அருகில்

மங்காப் பாசத்து மாதா துணையில்."

பின்னர் இவ்விதம் அன்னையும் சொன்னாள்

பெற்றவள் மகளைப் பார்த்துப் பேசினாள்:

"அழுகையை நிறுத்துஎன் அன்புடைப் புதல்வி!

ஏக்கம் எதற்கென் இளமையின் பயனே!    120

உருகிய வெண்ணையை ஓராண் டுண்பாய்

பாங்குளோர் தமைவிடப் பசுமையாய் வருவாய்,

ஆண்டிரண் டினிலே அயில்வாய் **பன்றியை

வேறெவர் யாரிலும் மென்மையாய் வருவாய்,

உண்பாய் மூன்றில் ஒளிர்பா லேட்டை

ஏனைய யாரிலும் எழிலாய் வருவாய்.

மலையதி லுள்ள மண்டபம் சென்று

சீருடன் இருக்கும் சிறுஅறை திறப்பாய்

பெட்டக மீமிசை பெட்டக மாங்குள

பெட்டிக ளருகில் பெட்டிக ளிருக்கும்    130

திறப்பாய் மிகமிகச் சிறந்த பெட்டியை

மின்னும் முடியை மெதுவாய்த் திறப்பாய்

கனகத் தியற்றிய கச்சுகள் ஆறும்

நீலப்பா வாடை ஏழும் இருக்கும்

நிலவின் மகளால் நெய்தவை தாமவை

செங்கதி ரோன்மகள் செய்தவை தாமவை.

நற்சிறு பெண்ணாய் நானிருக் கையிலே

நளிர்இளம் பெண்ணாய் நானிருக் கையிலே

சிறுபழம் நாடிச் சென்றேன் வனத்துள்

பனிமலைச் சரிவிலே பழம்சில தேடினேன்   140

நிலாமகள் அப்போ(து) நெய்ததைக் கேட்டேன்

பெருங்கதி ரோன்மகள் பின்னிடக் கேட்டேன்

நீல நிறப்பொழில் நேர்பின் புறத்தில்

செழித்த பசும்பொழில் திகழ்பக் கத்தே.

மாதரின் பக்கம் வந்தேன் மெதுவாய்

அரிவையர் தமது அருகே நெருங்கி

நாரியர் தம்மிடம் நான்கேட் டேனால்

இனிவரும் சொற்களில் இயம்பினன் நானே:

'திங்களின் மகளே, நின்பொன் தருவாய்,

வெங்கதிர் மகளே, வெள்ளியைத் தருவாய்,   150

எதுவுமே யற்ற இச்சிறு மிக்கு

கனிவாய்க் கேட்கும் காரிகை எனக்கு.'

திங்களின் மகளும் செம்பொன் தந்தாள்

வெங்கதிர் மகளும் வெள்ளிதந் திட்டாள்

பொன்னை எனது புருவம் வைத்தேன்

வெள்ளியைச் சென்னி விளங்கவைத் திட்டேன்

மலரைப் போல மனையை நாடினேன்

தேடிவந் தேன்என் தாதையி னிடமே.

அணிந்துநான் பார்த்தேன் அந்நாள் மறுநாள்

தனிமுன் றாம்நாள் தரித்துப் பார்த்தேன்   160

புருவத் துப்பொன் பிரித்தே எடுத்து

சென்னிவெள் ளியையும் சேர்த்தே யெடுத்து

குன்றுயர் மாடம் கொண்டே சேர்த்து

பத்திர மாகப் பெட்டகத் திட்டேன்,

அன்று முதல்அவை அங்கே இருந்தன

இன்று வரைநான் எடுத்துப் பார்த்திலன்.

நயனத் தணிவாய் நல்லதோர் பட்டணி

பூணுவாய் புருவம் பொலிவுறு பொன்னணி

நித்தில ஆரம் நேர்கழுத் தணிந்து

பூணுக மார்பிற் பொன்மணிச் சிலுவை    170

மென்மையாய் செய்த மேலுடை அணிக

நுட்பமாய் நெய்த நூலா டையது

கம்பளி யதிலியை கனத்தபா வாடையும்

பாவாடை மேலொரு பட்டுப் பட்டியும்

பாங்குறப் பட்டிலே பண்ணுகா லுறையும்

எழிற்கா லணியும் இருகால் பூணுக;

கார்குழல் பின்னிக் கட்டிய பின்நீ

பட்டுப் பட்டி பாங்குறச் சூடுக

கனகநல் மோதிரம் கைவிரற் புனைந்து

பொன்னிலாம் வளையல்கள் பூணுக கைகளில்.   180

அவ்விட மிருந்து அகத்திடை வருக

களஞ்சியப் பக்கல் காலடி வைக்க!

உவகையில் திளைப்பர் உறவினர் எல்லாம்

திளைப்பர் இனத்தவர் செழுமென் னினைவில்;

பாதையில் பூப்போல் பவனிநீ வந்து

**சிறுபழம் போலே செம்மையுற் றுலவுவை

முன்னரை விடவும் முழுமெரு கொளிர்வாய்

அன்றிலும் பார்க்க அழகுடன் பொலிவாய்."

இவ்வித மொழிகளில் இயம்பினாள் அன்னை

மகளுக் கன்புடன் மாதா புகன்றாள் ;    190

ஆயினும் புதல்வி அதைமனம் கொண்டிலள்

மாதா மொழிகளை மகளோ கேட்டிலள்

அப்புறத் தோட்டத்து அழுது திரிந்தனள்

துன்பம் தோய்ந்து தோட்டம் நடந்தனள்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னாள்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தாள் :

"நலமுறு நெஞ்சம் நயக்கும் உணர்வெது?

பாக்கியம் பெற்றோர் பயனுறு நினைவெது?

உறுநல நெஞ்சம் உணர்ந்திடு மிவ்விதம்

பாக்கியம் பெற்றவர் பாங்குறும் பேறிது   200

தொன்னீர் தோன்றிடும் துள்ளலைப் போலவும்

அல்லது மென்னீர் அலையது போலவும் ;

பாக்கியம் அற்றோர் பாங்குறும் உணர்வெது?

தனிநீள் வாலுடைத் தாரா நினைவெது?

பாக்கியம் அற்றோர் பாங்குறும் உணர்விது

தனிநீள் வாலுடைத் தாரா நினைவிது

பருவத முடியின் பனிக்கட் டியைப்போல்

கிணற்றிடைப் பட்ட கிளர்நீ ரதைப்போல்.

அடிக்கடி நானோர் அல்லலில் வீழ்கிறேன்

அல்லலின் பிள்ளையாய் அடிக்கடி தாழ்கிறேன்   210

எண்ணம் மிதிபடும் எளியபுல் லாயினன்

பேதையாய் தவழ்கிறேன் பெரும்புதர் நடுவில்

புற்றரை மத்தியில் போய்நான் திரிகிறேன்

தோப்பிலும் தூற்றிலும் தொடர்ந்தலைந் துழல்கிறேன்

கிளர்ந்தெழும் மனநிலை **கீலிலும் சிறப்பி(ல்)லை

என்னுளம் கரியிலும் இ(ல்)லையொரு வெளுப்பே.

அமையும்என் நிலையோ அருமையாய் இருந்திடும்

மென்மேல் என்நிலை மேன்மையுற் றிருந்திடும்

பிறப்பெடா திருந்தால் வளர்ந்திடா திருந்தால்

பெரிதாய் நானுருப் பெறாதிருந் திருந்தால்   220

இன்னல்கள் நிறைந்த இவைபோல் நாட்களில்

இன்பங்க ளற்ற இத்தகு பூமியில்;

ஆறாம் நிசிவய ததில்இறந் திருந்தால்

அன்றெட் டாம்நிசி வயதழிந் திருந்தால்

எனக்கெனத் தேவைகள் ஏற்பட் டிருக்கா(து):

தூயசாண் நீளத் துணியது ஒன்றும்

அகத்தினில் வாழ அருநிலப் பரப்பும்

அன்னை யவளின் அழுகைசிற் றளவும்

எந்தையின் கண்ணீர் இன்னும் சிறிதும்

சகோதரன் விழிநீர் சற்றும் இருக்கா(து)."    230

அங்ஙனம் ஒருநாள் மறுநாள் அழுதாள்

அன்னையும் பின்னர் அகங்கனிந் துசாவினள் :

"பேதாய், பொருமுவ தெதற்குப் பெண்ணே?

வியாகுலப் பெண்ணே, வீண்முறை யீடேன்? "

"நான்பே தைப்பெண் நான்அழல் இதற்கே

முழுப்பொழு தும்நான் முறையீ டிட்டேன்

பேறிலா எனைநீ பெறுமா றுரைத்தாய்

உன்னுயிர் மகளுக் குரைத்தாய் இதனை

முதியஆ டவற்கு வதுவைக் கிசைத்தாய்

வயதாம் மனிதர்(க்கு) வழிகாட் டென்றாய்   240

தொய்து தளர்ந்தோன் துணையென எண்ணி

முலையிற் கிடப்போன் மனைவியா கென்றாய்

ஆணையிட் டாயேல் அதுநன் றிதைவிட

ஆழக் கடலின் அலைகள் அடியில்

தொல்வெண் மச்சச் சோதரி யாகென

தவழ்மீன் குழுநடுச் சகோதர னாகென ;

நடுக்கடல் இதைவிட நன்றா யிருக்கும்

அலைக்கீழ் வாழ்வது அருமையா யிருக்கும்

வெண்மீ னதனின் அண்முசோ தரியாய்

மீனின் மத்தியில் மிகுசகோ தரனாய்    250

வயதே றியவன் மனைவியா காமல்

தொய்ந்து தளர்ந்தோன் துணையா காமல்

தளர்கா லுறையொடு தள்ளா டுபவர்க்(கு)

தடிமேல் வீழ்ந்து தடுமா றுபவர்க்(கு). "

மலைமிசை யுள்ள மண்டபம் சென்றாள்

மண்டபத் துள்ளே மங்கையும் போனாள்

பேர்மிகும் சிறந்த பெட்டியைத் திறந்து

மூடியைப் பின்னால் வேகமாய்த் தள்ளி

அம்பொன் கச்சுகள் ஆறையும் தேடி

நீலப்பா வாடைகள் ஏழையும் கண்டாள்    260

அவைகளை எடுத்து அணிந்தாள் அவளே

அலங்கார மெல்லாம் அருமையாய்ச் செய்தாள் ;

பொன்னணி யதனைப் பூண்டாள் நுதலில்

வெள்ளியால் ஆனதை மிலைந்தாள் குழலில்

நீலப் பட்டதை நீள்விழிக் கணிந்து

சிவப்பிலாம் இழைகளை சிரசிற்சூ டினளே.

களஞ்சியம் அகன்று கடிதினிற் போந்து

கழனிப் பரப்பெலாம் கடந்தப் பாலும்

சதுப்பிலும் மேட்டுத் தரையிலும் திரிந்து

கலங்கிமங் கொளியிற் காடெலாம் அலைந்தாள்   270

னோ போக்கிலே புதுப்பாட் டிசைத்தாள்

அலைந்து திரிகையில் அவள்இவை புகன்றாள் :

"இதயம் நிறைய இன்னல் இருக்குமால்

தலைவலி ஒன்றும் தனியாய் வந்தது

ஆனாலும் இன்னல் இன்னலா காது

வலியென வந்தது வலியா யிராது

அதிட்டம் அற்றநான் அழிந்திட நேர்ந்தால்

மிகுதுயர் பேதைநான் விலகவும் நேர்ந்தால்

இப்பெருந் துன்பங்க ளிடையிலே யிருந்து

இவற்றிலே யிருந்தகன் றெழுந்திட முடிந்தால்.   280

இதுதான் உவப்பாய் எனக்குறும் நேரம்

வியனுல கிருந்துநான் விடைபெற் றேக

*மரண உலகின் மடிமேல் நடக்க

*துவோனி உலகைத் தொடர்ந்திடும் நேரம்;

என்னுயிர்த் தந்தை இனியழ மாட்டார்

தூயதாய் எனக்காய்த் துயர்ப்பட மாட்டாள்

சோதரி முகத்தில் துளிநீர் இராது

சகோதரன் விழிநீர் தான்சிந் தாது

அகல்நீர் புரண்டுநான் அழிந்து போனாலும்

மீன்நிறை கடலில் வீழ்ந்துவிட் டாலும்    290

ஆழத் தலைகளில் அமிழ்ந்துபோ னாலும்

கருநிறச் சேற்றில்நான் கடிதமிழ்ந் தாலும்."

ஒருநாள் நடந்தாள் இருநாள் நடந்தாள்

முன்றா வதுநாள் முற்றும் நடந்தாள்

கடைசியில் வந்தவள் கண்டாள் அலைகடல்

முதுபுதர்க் கடற்கரை முகம்கொடுத் திட்டாள்

இராவெனும் பொழுதும் எதிர்கொள வந்தது

மயங்கிருள் வந்துமுன் மறித்துநின் றதுவே.

அழுதனள் கன்னி அந்திப் பொழுதெலாம்

இருளாம் இரவெலாம் ஏங்கித் தவித்தனள்   300

நீர்நனைந் திட்ட நெடுங்கரைப் பாறையில்

வான்விரி பரந்த வளைகுடா எல்லையில்;

புலர்மறு காலைப் பொழுதும் விடிந்தது

கடல்முனை நோக்கி கயல்விழி செலுத்தி

வன்கடல் முனைமும் மாதரைக் கண்டனள்

மூவரும் கடலில் மூழ்கிக் குளித்தனர்

ஐனோ நான்காம் அரிவையா யிணைந்தாள்

ஆங்கொரு மெல்லியள் ஐந்தாவ தாகினள்.

அணிமேற் சட்டையை **அலரிமேற் போட்டாள்

**அரசில்பா வாடை யதனை யிட்டனள்   310

காலுறை கழற்றிக் கழித்தாள் வெறும்தரை

பாதணி எடுத்தீர்ம் பாறையில் வைத்தனள்

மணிகளை விலக்கி மணற்றரை சிந்தினள்

மிகுபரற் கற்றரை விரலணி வைத்தனள்.

பாறை தெரிந்தது படுகடல் நடுவண்

பொன்போல் மின்னிப் பொலிவாய் ஒளிர்ந்தது

நினைத்தனள் பாறையை நீந்தியே யடைய

நச்சினள் பாறைப் பக்கம் சாரவே.

பாவையும் முடிவிலே பாறையைச் சார்ந்து

பாங்குற விருந்தனள் பாறையுச் சியிலே   320

பொலிவுற மிளிரும் பொற்பா றையிலே

எண்ணிலா வர்ணம் இயைந்தொளிர் பாறையில்;

பாறையும் மெதுவதாய்ப் பைம்புனல் தாழ்ந்தது

அலைகளின் அடியிலே ஆழ்ந்துபோ னதுவால்

பாவையும் பாறையும் படுபுனல் அடியில்

ஐனோவும் பாறையின் அடிமிசைச் சென்றனள்.

அந்த இடம்தான் **கோழியின் அழிவிடம்

அங்குதான் பேதை அப்பெண் ணிறந்தாள்

மரணித்த நேர மங்கையின் கூற்றிது

ஆழத் தமிழ்கையில் அவள்புகல் மொழிகள்:  330

"குரைகடல் நானும் குளித்திடச் சென்றேன்

நீரின் பரப்பிலே நீந்தமுற் பட்டேன்

அங்கே நானோரு கோழியாய் வீழ்ந்தேன்

அங்கே பறவையாய் அகாலத் திறந்தேன்

என்னுடைத் தாதை என்அன் பப்பா

என்றுமே இந்த இகமுள வரையில்

பிடிக்கவே மாட்டார் பிறழ்மீ னாங்கே

படர்ந்து செறிந்தஅப் படர்புனற் பரப்பில்.

கரையிலே நானும் கழுவிடப் போனேன்

குரைகடல் இறங்கிக் குளித்திடச் சென்றேன்   340

அங்கே நானொரு கோழியாய் வீழ்ந்தேன்

அங்கே பறவையாய் அகாலத் திறந்தேன்

என்னுடை அன்னை என்அன் பம்மா

என்றுமே இந்த இகமுள வரையில்

குளிர்புனல் அள்ளிக் கொள்ளாள் கலயம்

மனையின் அயலுள வளைகுடா வதனில்.

கரையிலே நானும் கழுவிடப் போனேன்

குரைகடல் இறங்கிக் குளித்திடச் சென்றேன்

அங்கே நானொரு கோழியாய் வீழ்ந்தேன்

அங்கே பறவையாய் அகாலத் திறந்தேன்   350

என்னுடைச் சோதரன் அன்புச் சோதரன்

என்றுமே இந்த இகமுள வரையில்

அடுப்போர்ப் புரவிக் காங்குநீர் வழங்கார்

கடலின் அயல்சார் கரைகளிற் சென்றேன்.

கரையிலே நானும் கழுவிடப் போனேன்

குரைகடல் இறங்கிக் குளித்திடச் சென்றேன்

அங்கே நானொரு கோழியாய் வீழ்ந்தேன்

அங்கே பறவையாய் அகாலத் திறந்தேன்

என்னுடைச் சோதரி அன்புச் சோதரி

என்றுமே இந்த இகமுள வரையில்    360

நனிநீ ரள்ளி நயனம் கழுவாள்

மனையின் அருகுள வளைகுடா வதனில்.

கடல்நீ ராகக் காணும் அனைத்தும்

என்னுடல் ஓடும் இரத்தமே யாகும்

கடல்மீ னாகக் காணும் அனைத்தும்

என்னுடல் எடுத்த இறைச்சியே யாகும்

கரையிலே காணும் தாவர மனைத்தும்

வாய்ப்பிலாப் பேதையின் வளர்விலா வெலும்பே

பூமியில் தோன்றும் புல்லின மனைத்தும்

சிதைந்த பேதையின் சிகையதே யாகும்."  370

*** *** ***

மடமகள் முடிவிலே மரித்தனள் இவ்விதம்

எழிலுறும் கோழியொன் றிறந்ததிவ் விதமே.

இச்செய்தி யிப்போயா ரெடுத்தேக வல்லார்

வாயாலே யாரிந்த வார்த்தைபோய்ச் சொல்வார்

பொற்பாவை சீரான புகழ்பெற்ற வீட்டில்

மடவாளின் கவினான வளர்தோட்டக் காட்டில்?

கரடிவந் திச்செய்தி கடிதேற்றுச் செல்லும்

வாய்கொண்டு இவ்வார்த்தை வடிவாகச் சொல்லும்

ஆனாலும் செய்திசொலக் கரடிவர வில்லை

அதுதொலைந் தாயிற்றாம் ஆன்கூட்ட மொன்றில்.   380

இச்செய்தி யிப்போயா ரெடுத்தேக வல்லார்

வாயாலே யாரிந்த வார்த்தைபோய்ச் சொல்வார்

பொற்பாவை சீரான புகழ்பெற்ற வீட்டில்

மடவாளின் கவினான வளர்தோட்டக் காட்டில்?

ஓநாய்வந் திச்செய்தி உடன்கொண்டு செல்லும்

வாய்கொண்டு இவ்வார்த்தை வடிவாகச் சொல்லும்

ஆனாலும் செய்திசொல ஓநாய்வர வில்லை

அதுதொலைந் தாயிற்றாம் மறிக்கூட்ட மொன்றில்.

இச்செய்தி யிப்போயா ரெடுத்தேக வல்லார்

வாயாலே யாரிந்த வார்த்தைபோய்ச் சொல்வார்   390

பொற்பாவை சீரான புகழ்பெற்ற வீட்டில்

மடவாளின் கவினான வளர்தோட்டக் காட்டில்?

நரியொன்று இச்செய்தி நனிகொண்டு செல்லும்

வாய்கொண்டு இவ்வார்த்தை வடிவாகச் சொல்லும்

ஆனாலும் செய்திசொல நரிவந்த தில்லை

அதுதொலைந் தாயிற்றாம் வாத்துக்கள் நடுவில்.

இச்செய்தி யிப்போயா ரெடுத்தேக வல்லார்

வாயாலே யாரிந்த வார்த்தைபோய்ச் சொல்வார்

பொற்பாவை சீரான புகழ்பெற்ற வீட்டில்

மடவாளின் கவினான வளர்தோட்டக் காட்டில்?   400

முயலொன்று பெறும்செய்தி மொழிகொண்டு செல்லும்

வாய்கொண்டு இவ்வார்த்தை வடிவாகச் சொல்லும்

செய்தியது முயல்கொண்டு சென்றங்கு சொல்லும்:

"மனிதரிடை இச்செய்தி மறைந்திட மாட்டாதே. "

முயல்வந்து செய்திகொடு முனைந்தோடிச் சென்று

**'முழுநீளச் செவி' யாங்கு கதைகொண்டு போந்து

வளைவான கால்கொண்டு வலுவிரைவி லோடி

**'சிலுவைவாய்' யதுவாங்கு சென்றுகடி தடையும்

பொற்பாவை சீரான புகழ்பெற்ற வீட்டில்

மடவாளின் கவினான வளர்தோட்டக் காட்டில்.   410

வந்தமுயல் *சவுனாவின் மண்டபத்து ளோடி

மண்டபத்து வளைவினிலே பருங்கியது வாடி.

குளியலறை மண்டபத்தில் கோதையர்கள் கூடி

தூரிகையும் கையுமாய் வரவேற்றார் நாடி:

"சமையலாய் மாறவா சடிதியிலே வந்தாய்

பூத்தபெரு விழிகளினைப் பொரித்திடவா வந்தாய்

இல்லத்து எசமானர் இரவுணவுக் காக

இல்லையேல் எசமாட்டி நல்லுணவுக் காக

அல்லையேல் அருமைமகள் சிற்றுணவுக் காக

அதுவுமிலை யேல்மகனின் பகலுணவுக் காக?"   420

பின்னர் மெதுவாகப் பேசிற்று முயலும்

கூர்**'வட்ட விழி' விரிவாய்க் கூறிற்றே யாங்கு:

"பெரும்பாலும் இவண்வந்து பிசாசுதான் கூடும்

பெய்யுகல மதிற்சேர்ந்து கறிகளாய் மாறும்;

இப்போது நானிந்தச் செய்திகொடு வந்தேன்

என்வாயால் நானிந்த மொழியியம்பு கின்றேன்.

அழிந்ததுவே இங்கோயோர் அழகினிலும் அழகு

ஆ, அழிந்து போனதொரு **தகரமார் பணியே

வீழ்ந்ததுவே வெள்ளியினால் ஆனதொரு பட்டம்

**வெறிதாழ்ந்து போனதொரு செப்பினரும் பட்டி   430

அலைகடலின் ஆழத்தில் அதுதாழ்ந்து போச்சே

அலைதிரையின் அடிநீரில் அதுமாண்டு போச்சே

வெண்மீனின் நல்லதொரு சோதரியே யாக

மீனினத்தின் நடுவணொரு சோதரனே யாக."

*** *** ***

அன்னை அறிந்து அல்லலுற் றழுதாள்

புனற்றடம் போலப் புரண்டது விழிநீர்

இதன்பின் அன்னை இயம்பத் தொடங்கினள்

திரமிகு மொழிகளில் செப்பிட லானாள்:

"தவப்பே றில்லாத் தாயீர் வேண்டாம்

என்றும் ஆயுளில் இச்செயல் வேண்டாம்    440

தங்கள் மகளிரைத் தாலாட் டாதீர்

அவரவர் பிள்ளையை ஆராட் டாதீர்

மனம்மா றானால் வதுவைசெய் யாதீர்

என்போல் அதிட்டம் இல்லா அன்னையாய்,

பெண்களைச் சீராய்ப் பெரிதுதா லாட்டி

சிறியகோ ழிகளை விருப்புற வளர்த்தேன்."

அன்னை அழுதாள் கண்ணீர் உருண்டது

வருபுன லாகப் பெருகி வழிந்தது

நீல நிறத்து நெடுவிழி யிருந்து

காணாப் **பாக்கியக் கன்னங் களின்மேல்.   450

ஒருதுளி உருள உருண்டதின் னொன்று

வருபுனலாகப் பெருகி வழிந்தது

காணாப் பாக்கியக் கன்னத் தின்வழி

மிதந்து பரந்த வியன்மார் பகத்தே.

ஒருதுளி உருள உருண்டதின் னொன்று

வருபுனலாகப் பெருகி வழிந்தது

மிதந்து பரந்த வியன்மார் பூடே

மேதகு நெசவார் மேலுடை மீதே.

ஒருதுளி உருள உருண்டதின் னொன்று

வருபுனலாகப் பெருகி வழிந்தது   460

மேதகு நெசவார் மேலுடை வழியாய்

சிவப்பினில் இயைந்த செழுங்கா லுறைமேல்.

ஒருதுளி உருள உருண்டதின் னொன்று

வருபுனலாகப் பெருகி வழிந்தது

சிவப்பினில் இயைந்த செழுங்கா லுறைவழி

பொன்னிறம் மின்னும் புதுக்கா லுறைமேல்.

ஒருதுளி உருள உருண்டதின் னொன்று

வருபுனலாகப் பெருகி வழிந்தது

பொன்னிறம் மின்னும் புதுக்கா லுறைவழி

படிமிசை நிலத்தில் பாதத் தின்கீழ்    470

தரையில்ஓ டும்நீர் தரைக்காய்ச் சேர்ந்தது

நீரா யோடுநீர் நீர்க்காய்ச் சேர்ந்தது.

ஓடி நிலத்தில் ஒன்றாய்ச் சேர்ந்தநீர்

**ஓடு மாறாக உருக்கொளத் தொடங்கி

நதிகள் முன்றாய் நன்றாய் வளர்ந்தது

அவள்அழும் செயலால் ஆங்குகும் விழிநீர்

தலையினி லிருந்து தவழ்ந்திடு கண்ணீர்

கண்மட லிருந்து கழிந்திடு கண்ணீர்.

தோன்றிற் றப்பா ஒவ்வொரு நதியிலும்

முன்று பயங்கர முழுநீர் வீழ்ச்சிகள்,   480

ஒவ்வொரு வீழ்ச்சியில் உயரும் நுரையிலும்

முன்று பாறைகள் முறையாய் எழுந்தன,

ஒவ்வொரு பாறை யுளமுனை தோறும்

பைம்பொன் இயைந்த பருவதம் வந்தது,

ஒவ்வொரு பருவத உச்சியின் மேலும்

முன்று மிலாறு மரங்கள் முளைத்தன,

ஒவ்வொரு மிலாறு மரமுடி யினிலும்

அம்பொன் குயில்கள் அமர்ந்தன முன்று.

குயில்கள் இனிதே கூவத் தொடங்கின:

ஒருகுயில் இசைத்தது :'காதல்,காதல்!'   490

மறுகுயில் விளித்தது :'அன்னே,அன்பே!'

முன்றாம் குயிற்குரல் :'இன்பம்,இன்பம்!'

'காரல், காத' லென் றிசைத்த கருங்குயில்

முன்றுமா தங்கள் முழுதும் இசைத்தது

காதலை யறியாக் காரிகைக் காக

ஆழியில் உறங்கும் அரிவைக் காக.

'அன்பே, அன்பே'யென் றழைத்த குயிலது

ஆறுமா தங்கள் ஆங்கிருந் திசைத்தது

அமைதியை இழந்த அன்பருக் காக

துன்பத்து முழ்கிய துணைவருக் காக.    500

'இன்பம், இன்ப'மென் றிசைத்த குயிலது

வாழ்நாள் எல்லாம் மணிக்குரல் தந்தது

இன்பம் இழந்த இணையிலாத் தாய்க்காய்

விழிநீர் நாளெலாம் விடுமன் னைக்காய்.

இனிவரும் சொற்களில் இயம்பினள் அன்னை

கிளர்குயிற் கூவல் கேட்டபின் மொழிந்தாள் :

"அரும்பே றிழந்த அன்னையெக் காலும்

நெடுநாள் கூவல் நின்றுகேட் டிடற்க

காதிலே குயிலின் கானம் வீழ்கையில்

என்னுளம் அடித்து எழுந்து மாய்கிறது    510

கண்ணீர் விழிகளில் கழிந்துபாய் கிறது

கன்னம் வழியாய்ப் புனல்கழி கிறது

**பயற்றம் விதையிலும் பருத்தநீர்த் துளிகள்

**அவரையைக் காட்டிலும் கொழுத்த நீர்த்துளிகள்;

குறுகுமென் வாழ்நாள் கொடுமுழத் தளவு

குன்றுமென் உயரம் குறுஞ்சாண் அளவு

மேனி முழுவதும் மிகுபல மிழந்தேன்

வசந்தக் குயிலிசை வந்துவீழ் கையிலே. "

பாடல் 5 - கடற்கன்னி TOP

அடிகள் 1-72 : வைனாமொயினன் மீன் பிடிக்கச் சென்று யொவுகாஹைனனின் சகோதரி ஐனோவை மீன் வடிவில் பிடித்துத் தோணியில் ஏற்றுகிறான்.

அடிகள் 73-133 : அவன் அந்த மீனை வெட்டப்போகும் சமயத்தில், அவள் நழுவி நீரில் குதித்துத் தான் யார் என்று சொல்கிறாள்.

அடிகள் 134-163 : வைனாமொயினன் அந்த மீனை மீண்டும் பிடிக்க முயன்று தோல்வியடைகிறான்.

அடிகள் 164-241 : மனமுடைந்து வீடு திரும்பிய அவனை, வடநாட்டு மங்கையை நேசிக்கும்படி அவனுடையகாலம் சென்ற தாய் ஆலோசனை கூறுகிறாள்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

செய்தி எங்கணும் செறிந்து சென்றது

பாரெலாம் புதினம் பரவிச் சென்றது

நீருக் கடியில் நித்திரை செய்த

அழகிய நங்கை அழிந்த செய்தியே.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

பரவும் செய்தியாற் பெரிதும் வருந்தினன்;

மாலையில் அழுதான் காலையில் அழுதான்

இரவுகள் எல்லாம் இரங்கி அழுதான்

வியனெழில் நங்கை வீழ்ந்தது கேட்டு

தூயவள் நீரில் துயில்வதைக் கேட்டு   10

சேற்றுக் கடலுள் சென்றதை யறிந்து

அலையின் அடியில் அமிழ்ந்ததை அறிந்து.

சுடுநெடு மூச்சும் துயருமாய்ச் சென்றான்

இதயம் நிறைய இன்னலைச் சுமந்து

நீலக் கடலின் நீண்ட கரைகளில்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

**"கனவின் சக்திநின் கனவினைப் புகல்க

காசினி நிறைந்தநின் காட்சியைப் புகல்க

*அஹ்தோ வாழும் அகமெங் குளது

*வெல்லமோ மகளிர்தம் நல்லுலா வெவ்விடம்?"  20

கனவின் சக்திதன் கனவினைச் சொன்னது

காசினி நிறைந்த காட்சியைச் சொன்னது:

"அஹ்தோ வாழும் அகமாங் குளது

வெல்லமோ மகளிர்தம் நல்லுலா வவ்விடம்

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்

ஆழத் தடியினில் அலைகளின் கீழே

மிகுகருஞ் சகதி மேடையின் மேலே.

அதுவே அஹ்தோ அமைவசிப் பிடமாம்

வெல்லமோ மகளிர் நல்லுலா விடமாம்   30

அகலம் குறைந்ததோர் ஒடுங்கிய மாடம்

அளவில் சிறியதோர் குறுகிய கூடம்

பளிங்குக் கற்களின் படர்சுவர்ப் பக்கம்

கனத்துத் தடித்தகற் கட்டிகள் நடுவண்."

முதிய வைனா மொயினனப் போது

**தோணித் துறைக்குத் துரிதமாய்ச் சென்று

மீன்பிடிக் கயிற்றை விழியுறல் செய்து

மீன்பிடி முளையை மீளவும் நோக்கி

பருமுளை ஒன்றைப் பையிலே போட்டு

கரும்பொன் முளையைச் கைச்சாக் கிட்டான்.  40

படகின் துடுப்பைப் பதமாய்ச் செலுத்தி

திண்ணமா யடைந்தான் தீவின் கரையை

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியை

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையை.

மீன்பிடி முளையுடன் விழித்தாங் கிருந்தனன்

மீன்பிடி கயிற்றுடன் விழித்தாங் கிருந்தனன்

அசைத்தனன் கைவலை அதனைமுன் பின்னாய்

தூண்டில் இரையினைத் தூரத்து வீசினன்

அசைத்து முன்பின் அதனை நகர்த்தினன்;

செப்பின் பிடிகோல் செறிநடுக் குற்றது   50

வெண்பொற் கயிற்றினில் கிண்கிணி யோசை

பொன்னணிக் கோலினில் இன்னிசை யெழுந்தது.

பலநாள் கழிந்து ஒருநாள் நடந்தது

பலவிடி வகன்று ஒருவிடி வியன்றது

மீன்பிடி முள்ளை மீனொன் றெடுத்தது

தொங்கிய தம்மீன் தொடுமுள் முனையில்;

தோணியின் உள்ளே மீனை இழுத்தனன்

தோணித் தட்டிலே தூக்கிப் போட்டனன்.

தீரமாய்ப் பார்த்தனன் திருப்பிப் புரட்டினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்: 60

"உயர்மீ னினத்தில் ஒருவகை மீனிது

இதுபோல் மீனை என்றுமே பார்த்திலேன்!

**வெண்மீ னதைவிட மென்மையில் மிகுதி

**நன்னீர் மீனிலும் நன்கமை வெண்மை

**கோலாச்சி மீனிலும் குறைந்தது கருமை

மிகுசினை மீனெனின் மென்மையாய்க் காணேன்

ஆணென நோக்கிலும் அவ்வியை பில்லை

இதன்தலை மொட்டை இளம்பெண் ணல்ல

**அப்புவாழ் மகளெனின் அரைப்பட்டி எங்கோ!

இல்லப் பறவையா இல்லையே காதுகள்!   70

**ஆழிமீன் போல அதிகஒற் றுமைகள்

அலைகளின் அடியிலே உலாவரும் **மீனிது."

வைனா மொயினனின் வாள்இடுப் பினிலே

வெள்ளியின் நிறத்து மிகுகூர் மையது

பக்கத் திருந்து கத்தியை இழுத்தான்

விரியுறை யிருந்து வெண்முனைக் கத்தியை

கொழுமீன் கிழித்துக் கூறுகள் போட

தொடுமீன் வெட்டித் துண்டுதுண் டாக்க

உதய காலை உணவுடன் சேர்த்து

காலை யுணவாய்க் களிப்புடன் அமைக்க   80

நண்பகல் உணவாய் நன்றாய்ச் சமைக்க

இரவின் உணவாய் இனிதே யாக்க.

விரும்பினன் வஞ்சிர மீனினை வெட்ட

கத்தியால் கிழிக்கக் கருதி யிருந்தனன்;

விரைந்தது வஞ்சிர மீனும் கடலில்

எழில்மிகு மீனும் எகிறிப் பாய்ந்தது

செந்நிறத் தோணியின் திகழ்தட் டிருந்து

வைனா மொயினனின் வன்பட கிருந்து.

அப்போ ததுதன் அருஞ்சிர முயர்த்தி

துலங்கும் வலப்புறத் தோளையும் உயர்த்தி   90

ஐந்தாவ தாய்வரும் அலையதன் மேலே

ஆறாவ தாயுயர் அலையதன் மேலே

வியன்வலக் கரத்தை வெளியிலே காட்டி

இடதுகா லதையும் எடுத்துயர்த் தியது

ஏழாவ தாயுயர் எழிற்றிரை யதன்மேல்

உயர்ந்துபின் வந்த ஒன்பதாம் அலையில்.

அவ்வா றிருந்து இவ்வித மொழிகளில்

உரைத்தே அதுதான் உரைசெய லானது:

"ஓ,நீ முதிய வைனா மொயின!

இங்குநான் வந்தது இதற்கா யல்ல  100

மிளிர்வஞ் சிரமீன் வெட்டுதற் கல்ல

கொழுமீன் போலெனைக் கூறிடற் கல்ல

உனது காலை உணவுக் கல்ல

உதயகா லத்து உணவுக் கல்ல

பருவஞ் சிரமீன் பகலுண வல்ல

அரும்இர வுணவாய் ஆவதற் கல்ல."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"அவ்வா றாயின் எதற்காய் வந்தாய்?"

"இதற்கா யேதான் இங்குனை யடைந்தேன்

நேர்கை யணைப்பில் நின்கோ ழியதாய்   110

என்றுமுன் அருகில் இருப்பதற் காக

இல்லத் துணையென முழங்கா லிருக்க

படுக்கையை விரித்துப் பக்குவம் செய்ய

தலையணை யெடுத்துத் தனியாய் வைக்க

தோன்றுநின் சிறுகுடில் சுத்தம தாக்க

நிலத்தைப் பெருக்கி நலத்தைப் பேண

வீட்டுள் ளடுப்பை மூட்டிவைத் திருக்க

விளக்கினை ஏற்றி விளங்கவைத் திருக்க

தொடுபரும் ரொட்டிகள் சுட்டுவைத் திருக்க

அடர்தே னடைகளை ஆக்கிவைத் திருக்க   120

**பானக் கலயம் படிசுமந் தேக

உனக்காம் உணவினை ஒழுங்குசெய் தமைக்க.

வருநான் கடல்வாழ் வஞ்சிர மல்ல

விரிதிரை யடிவாழ் மீனின மல்ல

நானோர் இளம்பெண் நல்லிள அணங்கு

இளமை யொவுகா ஹைனன் சோதரி

வாழ்நாள் எலாம்நீ தேடிய மங்கை

வாழ்க்கை முழுதும்(நீ) மனங்கொளும் வனிதை.

ஏறும் வயோதிபத் திழிந்த மனிதனே,

மடத்தனம் மிகுந்த வைனா மொயினனே,   130

ஆதரிப் பதற்கு அறியாய் நீயே

வெல்ல மோவின் வியன்னீர் நங்கையை

அஹ்தோ பெற்ற அழகிய பிள்ளையை."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்:

"ஓ,நீ யொவுகா ஹைனனின் சோதரி

வருவாய் மீண்டும் மற்றொரு முறையே!"

வந்திலள் மீண்டும் மங்கை ஒருமுறை

வாழ்நாள் முழுக்க வரவே யில்லை

இப்போது திரும்பி இளங்கொடி சென்றாள்  140

மிகுபுனற் பரப்பில் விலகி மறைந்தாள்

படர்ஒளி விளங்கும் பாறைகள் உள்ளே

ஈரல் நிறத்துப் பாறைப் பிளவிடை.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

எண்ணினன் கருத்தில் இவற்றையப் போது

என்ன செய்வது எங்ஙனம் வாழ்வது;

பட்டுநூல் கொண்டொரு பருவலை பின்னினன்

நீரதன் குறுக்கிலும் நேரிலும் வீசினன்

வீசினன் **நீரிணை மீண்டும் வீசினன்

அமைதிநீர்ப் பரப்பிடை அசைத்தசைத் திழுத்தனன்  150

பருவஞ் சிரம்வாழ் பாறைகள் நடுவில்

வைனோ நிலத்திடை வயங்குநீர்ப் பரப்பில்

கலேவலாப் பகுதியின் கரைபுனல் முனையில்

ஆங்கிருண் டியைந்திடும் ஆழத்து நீரில்

விரிந்து படர்ந்து செறிந்தநீர திலே

யொவுகோ நாட்டின் உறுநதி யனைத்திலும்

லாப்பு லாந்தின் வளைகுடாக் கரைகளில்.

உறுபல் லினமீன் பெரிதும் பிடித்தனன்

அகல்புனல் நிறைந்த அனைத்தையும் பிடித்தனன்

தேடுமீன் மட்டும்கை கூடவே யில்லை   160

இதயத் திருந்தமீன் எதிர்ப்பட வில்லை

வெல்ல மோவின் விரிபுனல் மங்கை

அஹ்தோ பெற்ற அழகிய பிள்ளை.

முதிய வைனா மொயினன் அதன்பின்

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்

தொப்பியைச் சற்றுத் தொடுபுறம் சாய்த்து

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"ஓகோ, நானொரு உயர்பைத் தியந்தான்

ஆண்மைக் கேற்ற அறிவற் றவன்நான்

முன்னொரு நாள்மனம் என்னிட மிருந்தது   170

அந்த மனமெலாம் சிந்தனா சக்தியே

உயர்ந்தசிந் தனைகள் நிறைந்து

கிடந்தன

அதுவெலாம் முன்னர் அன்றொரு நாளில்;

எனினும் இன்றைக் கிந்த நாட்களில்

இன்னல் நிறைந்த இன்றைய நாட்களில்

வயதும் வலிமையும் வாடியநாட் களிலே

சிந்தனை யனைத்துமே சீரழிந் தொழிந்தன

உள்ளுணர் வதன்தரம் உடைந்துகாண் கிறது

எல்லாம் எதிர்மா றியங்குகின் றனவே.

பல்லாண் டவட்காய்ப் பார்த்துநான் இருந்தேன்  180

வாழ்க்கையிற் பாதிநாள் வளர்விருப் புற்றேன்

வெல்ல மோவின் நற்புனல் மங்கை

கடைசியிற் புனல்தரு கவினுறு நங்கை

என்றுமே தோழியாய் எனக்கினி யவளாய்

வாழ்நாள் முழுவதும் மனையாள் ஆக

போட்டஎன் தூண்டிலைப் பார்த்துவந் தெடுத்தாள்

தோணியில் எனக்காய்த் துள்ளிவந் தமர்ந்தாள்;

அவளைவைத் திருக்கும் அறம்தெரிந் திலன்யான்

எடுத்தில் லடைந்திட இயலவே யில்லை

ஆனதால் மீண்டும் அவள்நீ ரடைந்தாள்   190

அலைகளின் ஆழத் தடிமிசை சென்றாள்."

*** *** ***

சிறுதூரம் அப்படியே சென்றான் அவன்பயணம்

துயரநெடு மூச்சோடும் சோர்ந்து நடந்துவந்தான்

அதன்பின் அவன்வீடு அதுநோக்கி வந்திட்டான்

வரும்போது இவ்வாறு வாஞ்சையொடு கூறிவந்தான்:

"குயிலினங்கள் முன்நாளில் கூடிவந்து கூவுமிங்கு

அந்நாள் அவைஎனது அகமகிழ்ச்சிக் காய்க்கூவும்

முன்னர் அவைகூவும் முழுக்காலை மாலையிலும்

நண்பகல் வேளையிலும் நன்கொருகால் கூவிடுமே,

எதற்காய் இனியகுரல் இன்றுவளம் மாறியது?  200

எழிலார் குயிலின்று எவ்வண்ணம் மாறியது?

இடர்வந் தழித்ததுவே இனிமைதரும் நற்குரலை

துயர்வந்து தீய்த்ததுவே தோய்ந்தநறை இன்குரலை

ஆனதினால் கூவுவதே இல்லையவை இப்போது

கதிரவன் சாய்பொழுதும் கண்டுஅவை கூவவில்லை

மாலை யிலேவந்து மகிழ்விப்ப தில்லையென்னை

காலை யிலேவந்து களிசேர்ப்ப தில்லையவை.

இதன்மேலே சிந்திக்க எனக்கெதுவு மில்லையந்தோ

எவ்வண் இருப்பதுவோ எவ்விதம்யான் வாழ்வதுவோ

வாழ்க்கைதான் இவ்வுலகில் வாகாய் நடப்பதெல்லாம்   210

இந்நாட்டின் நற்பயணம் இயல்பாய் நடக்கையிலே;

இப்போ துயிரோடு என்தாய் இருப்பாளேல்

என்னைப் பயந்தவள்தான் தன்னுணர்வோ டிங்கிருந்தால்

இயலும் அவளாலே எடுத்துண்மை தான்சொல்ல

எவ்வாறு தாங்கி இவ்வுலகில் வாழ்வதென்று

இன்னலுற்றுப் போயுடைந்த இதயம் தனையின்று

துயரமுற்றுத் தீய்ந்து தொலைந்த அதைஎன்று

இடுக்கண் மிகவுடைய இத்தகைய நாட்களிலே

இடும்பைவந் துற்ற இத்தகைய போழ்தினிலே."

அன்னையிதைக் கல்லறைக்குள் ஆங்கிருந்து கேட்டனளே  220

மென்திரையின் கீழிருந்து விடையதனைத் தந்தாளே:

"உன்னன்னை இன்னும் உயிரோடே தானுள்ளாள்

உன்னையே ஈன்றெடுத்தாள் உள்ளாள் விழிப்போடு

இதுதான் அவள்உனக்கு எடுத்துகந்து சொல்லுவது

எங்ஙனம்தான் தாங்குவது இந்தத் துயரையென்று

இன்னலுற்றுப் போயுடைந்த இதயம் தனையின்று

துயரமுற்றுத் தீய்ந்து தொலைந்த அதைஎன்று

இடுக்கண் மிகவுடைய இத்தகைய நாட்களிலே

இடும்பைவந் துற்ற இத்தகைய போழ்தினிலே;

வடபால் மகளிர் வாழிடத்து நீசெல்வாய்   230

அங்கே மகளிர் அழகில் மிகச்சிறந்தார்

அங்கே இருமடங்கு அழகுடைய நங்கையராம்

உயிர்ப்பு ஐந்தாறு உயர்மடங்கு உள்ளவராம்

யொவுகோவின் சோம்பல் நாரியர்போல் இல்லையவர்

*லாப்லாந்தின் பாங்கறியாப் பிள்ளைகளே அல்லர்அவர்.

என்மகனே அங்கே எடுப்பாய் மனையாளை

வடபால் எழில்சிறந்த மங்கையர்கள் தம்மிடையே

அழகு நயனம் அமைந்தவளை நீயடைவாய்

பார்வைக் கழகுப் பேரழகி யோர்பெண்ணை

கடுகதியில் செல்லும் கால்கள் உடையாளை  240

சுறுசுறுப்பு என்றும் தொடுசெயலில் சேர்ந்தாளை."

பாடல் 6 - சகோதரனின் பழிவாங்கல் TOP

அடிகள் 1-78 : வைனாமொயினனில் வெறுப்புற்ற யொவுகாஹைனன் வைனாமொயினனின் வடநாட்டுப் பயணத்தின்போது வழியில் காத்திருக்கிறான்.

அடிகள் 79-182 : வைனாமொயினன் வரும்பொழுது யொவுகாஹைனன் அம்பு எய்கிறான்; ஆனால் குதிரை மட்டுமே இறக்கிறது.

அடிகள் 183-234 : வைனாமொயினன் நீரில் விழுந்து கடலுக்குள் அடித்துச் செல்லப்படுகிறான். வைனாமொயினனை எய்ததற்காக யொவுகாஹைனன் மகிழ்ச்சியடைகிறான்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

ஒருபய ணம்செய உடன்முடி வெடுத்தான்

கிளர்குளிர் நிறைந்த கிராமம் அதற்கு

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே.

வழுது **நிறப்பொலிப் புரவியை எடுத்தான்

பயற்றம் **தண்டுப் பதநிறக் குதிரையை

வாயிலே பொற்கடி வாளமும் மாட்டி

தலையிலே வெள்ளியின் தலையணி சூட்டி

வியன்முது கேறி மெதுவா யமர்ந்து

அகற்றிப் பரப்பி அவன்கால் போட்டு   10

ஆரம்ப மானது அரியதோர் பயணம்

மெதுவாய்ப் பயணம் மிகநீண் டதுவாம்

வழுது நிறத்து வான்பொலிப் பரியில்

பயற்றம் தண்டுப் பதநிறக் குதிரை.

படர்ந்தான் வைனோ பரந்த நிலத்திடை

கலேவலாப் பகுதிக் கடும்புதர்ப் பாதை

நிமிர்பரி விரைந்தது நீண்டது பயணம்

வீடுபின் தங்க மிகுவழி குறுக.

கடல்கள் யாவையும் கடந்தே சென்று

வெட்ட வெளிகளில் விரைந்திட லானான்  20

எழுபரிக் குளம்பில் ஈரம் படாமல்

அதன்கால் நீரில் அமிழ்ந்துபோ காமல்.

இளைஞன் யொவுகா ஹைனன் என்பவன்

லாப்பு லாந்தினன் இளைத்த இளைஞன்

நெஞ்சிலே வன்மம் நெடுநாள் வைத்து

அவனுளம் நிறைய அழுக்கா றுற்றான்

முதிய வைனா மொயினன் மீது

படர்புகழ் நிலைபெறும் பாடகன் மீது.

மிகுகனக் குறுக்கு வில்லொன் றியற்றி

அதற்கென அமைத்தான் அழகுறும் அம்பு ;  30

உரம்பெறும் இரும்பில் உறுசரம் செய்தான்

செம்பிலாம் தகட்டினைச் சேர்த்துமேற் பதித்தான்

பொன்னால் அதையலங் காரமே புனைந்தான்

வெள்ளியை உருக்கி வேலைகள் புரிந்தான்.

தேவை நாணொன்று தேடல்எங் ஙனமோ

சிலைக்குநாண் எங்குதான் சென்றுபெற் றிடலாம்?

**அரக்கராம் விலங்கதன் நரம்புகள் எடுத்தான்

**பிசாசமாம் செடியதன் நாரிலே தொடுத்தான்.

வில்லின் வேலை விரைவாய் முடிந்தது

குறுக்குவில் நிறைவைக் கொண்டிட லானது  40

பார்வைக்கு வில்லும் பகட்டாய் இருந்தது

செலவுக்கு ஏற்பச் செம்மையாய்த் தெரிந்தது.

வில்லின் முதுகில் விறற்பரி** நின்றது

பரியின் குட்டியோ பாய்ந்தது அடியில்

சிலையின் வளைவிலே சேயிழை உறங்கினள்

பதுங்கியே முதுகில் படுத்திருந் ததுமுயல்.

கணைகளைக் கொஞ்சம் கவனமாய்ச் செய்தான்

அம்புகள் அனைத்திலும் அமைந்தமுச் சிறகுகள்

அடிப்புறம் சிந்துர மரத்தினால் ஆனது

முனைகள் **மரப்பிசி னாலே முடிந்தன   50

வாளிகள் இங்ஙனம் வடிவாய் முடிந்ததும்

கட்டினான் இறகுகள் கணைகளின் மீது

**தூக்கணங் குருவியின் தோகை கொஞ்சமாம்

**சிட்டுக் குருவியின் சிறகுகள் கொஞ்சமாம்.

வாளிகள் அனைத்தையும் வயிர மாக்கினான்

கணைகள் யாவையும் கடுங்கூ ராக்கினான்

ஊரும் பிராணியின் காரிருள் நஞ்சுடன்

உரகத்து நச்சு உதிரம் பூசினன்.

மொட்டையம் புகளை முழுத்தயா ராக்கினன்

வளைத்து இழுக்கவில் வலுதயா ரானது   60

வைனா மொயினனின் வழிபார்த் திருந்தான்

**அமைதிநீர் மனிதனை அங்கெதிர் பார்த்தான்

மாலையில் பார்த்தான் காலையில் பார்த்தான்

பார்த்தான் நண்பகல் நேரத் தொருமுறை.

பார்த்தான் வைனா மொயினனைப் பலகால்

பலகால் களைப்பே இன்றிப் பார்த்தான்

பலகணி யிருந்தும் பலதிசை பார்த்தான்

சின்னாள் இருந்தான் சிறுகுடிற் பின்புறம்

தெருவழி வந்தே செவிகொடு கேட்டான்

வயற்புறம் வந்து வறிதுகாத் திருந்தான்   70

முதுகினில் அம்புறைத் தூணிமொய்த் திருந்தது

நல்வில் தயாராய் நற்புயத் திருந்தது.

இன்னமும் இன்னமும் எதிர்பார்த் திருந்தான்

பக்கத்து வீட்டின் பக்கலில் நின்றான்

நின்றனன் மேட்டின் நிமிர்முடி யேறி

நின்றான் வளைவிலே நிலத்து முனையினில்

நின்றான் நுரைத்தநீர் வீழ்ச்சியின் அருகில்

நின்றான் புனித நதியின் கீழ்ப்புறம்.

பலநாள் கழிந்து ஒருநாள் நடந்தது

பலவிடி வகன்று ஒருவிடி வியன்றது    80

வடமேற் கவன்விழி வைத்தவே ளையிலே

செங்கதி ரோன்கீழ் சென்னியைத் திருப்பினன்

கரும்புள்ளி யொன்று கடலில் தெரிந்தது

நிமிர்நுரை திரைமேல் நீலமாய்த் தெரிந்தது;

"கிழக்கே தெரிவது கிளர்கார்க் கூட்டமா

வடகீழ்க் கரையிலே வருகதிர் உதயமா?"

கிழக்கே தெரிவது கிளர்கார் அல்லவே

வடகீழ்க் கரையிலே வருகதிர் அல்லவே

வந்தவன் முதிய வைனா மொயினன்

என்றுமே நிலைத்த இசைப்பா டகனவன்   90

விரிவட பால்நிலம் விரைந்து செல்பவன்

காரிருள் புவிக்குக் கடுகிச் செல்பவன்

**வழுது நிறப்பொலிப் புறவியிற் சென்றான்

பயற்றம் தண்டுப் பதநிறக் குதிரையில்.

பின்னர் இளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

லாப்பு லாந்தின் இளைத்த இளைஞன்

செய்தனன் தயார்நிலை தீயுமிழ் வில்லினை

தேர்ந்து எடுத்தனன் சிறந்த கணையினை

வைனா மொயினனின் வன்தலை நோக்கி

அமைதிநீர் மனிதனை அழிப்பதற் காக.  100

விரைந்து வந்து வினவினள் அன்னை

விரைந்தாள் பெற்றவள் விசாரணை செய்தாள்:

"குறுக்கு வில்லதன் இலக்கு எவர்க்கு

இரும்பு வில்லினை எடுத்தது எதற்கு?"

அப்பொழு திளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"குறுக்கு வில்லதன் இலக்கு அவனே

இரும்பு வில்லினை எடுத்ததும் இதற்கே

வைனா மொயினன் அவன்வன் தலைக்கு

அமைதிநீர் மனிதனை அழிப்பதற் காக;  110

முதிய வைனா மொயினனை எய்வேன்

என்றுமே நிலைத்த இசைப்பா டகனை

இதயத் தூடாய் ஈரலின் ஊடாய்

தோள்தசை ஊடாய்த் துளைப்பதற் காக".

தாயார் எய்வதைத் தடுத்து நின்றனள்

இங்ஙனம் தடுத்தவள் இயம்பினள் மீண்டும்:

"வைனா மொயினனை வாளிகொண் டெய்யேல்

கலேவலா மனிதனைக் கனன்றுகொல் லாதே

வைனோ என்பவன் மாபெரும் உறவினன்

மைத்துனன் சோதரி மைந்தனே **யாவான். 120

வைனா மொயினனை வாளிகொண் டெய்தால்

கலேவலா மனிதனைக் கணையால் வீழ்த்தினால்

இன்பம் உலகத் திருந்தே ஒழியும்

பாடல்கள் அழியும் பாரினில் இருந்தே

இன்பமே உலகின் இணையற் றதுவாம்

பாடல்கள் பார்மிசைப் பயனுள தாகும்

**இறந்தோர் உலகில் இருப்பதைப் பார்க்கிலும்

**செத்தோர் உலகினில் செறிந்ததைப் பார்க்கிலும்."

அப்போ திளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

சிறிது நேரம் சிந்தனை செய்தான்    130

கொஞ்ச நேரம் நின்றுயோ சித்தான்

செங்கரம் எய்தலைச் செய்யச் சொன்னது

ஒருகை எடுத்தது மறுகை தடுத்தது

உந்துதல் செய்தன உறுவிரல் நரம்புகள்.

முடிவினில் இவ்விதம் மொழியத் தொடங்கினன்

உரைத்தான் அவனே உரைத்தான் இவ்விதம்:

"தொல்லையில் இருதரம் தொலைந்தது போலவே

உலகில்எம் இன்பமே ஒழிந்து போகட்டும்

பாடல்கள் யாவும்இப் பாரைநீங் கட்டும்

எய்வது நிச்சயம் எய்தலைத் தவிரேன்."  140

பெரிதாய்ப் பயங்கரப் பேர்வில் வளைத்து

செப்பின் சிலையைச் சிறிதே இழுத்து

இடமுழங் காலில் எடுத்துமேல் வைத்து

வலது பாதத்தின் வலுவடித் தாங்கி

அம்புறு தூணியில் அம்பொன் றெடுத்தான்

பொற்சிறை மூன்று பொருந்திய கணையை

விரைந்து செல்லும் விறல்வெங் கணையை

கடுங்கூர் மிகுந்த கணையை எடுத்து

சிலையின் பள்ளம் திணிப்புற வைத்து

நாணுடன் கணையை நன்றாய்ச் சேர்த்தான்.  150

பின்னர் பயங்கரப் பெருஞ்சிலை தூக்கி

வலது தோளில் வலுவுடன் வைத்து

வசதியாய் வில்லை வளைத்திட நின்றான்

வைனா மொயினனை வதைப்பதற் காக,

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"மாய்ப்பாய், மிலாறு மரத்தின் முனையே!

தைப்பாய், தேவ தாருவின் தண்டே!

அறைவாய், பிசாசுச் செடியின் நாணே!

தழுவுமென் கரங்கள் தாழ்ந்தநே ரத்தில்

உறுசரம் எழுந்து உயர்ந்துபோ கட்டும்,   160

உந்துமென் கரங்கள் உயர்ந்த வேளையில்

சரிந்து கணைகள் தாழ்ந்துபோ கட்டும்!"

விரல்களை வில்லின் விசையினில் வைத்தான்

அவனும் முதற்கணை அதனை ஏவினான்

உயரப் பறந்தெழுந் துடன்அது சென்றது

சிரசின் மேலே திகழ்வான் நோக்கி

முகிலை முட்டி மோதிச் சென்றது

சிதறிய முகிலில் சென்றதே சுழன்று.

அங்ஙனம் எய்தனன் அதுபணிந் திலதால்

இன்னொரு கணையை எடுத்துச் செலுத்தினன்  170

தாவிய கணைமிகத் தாழ்ந்தே சென்றது

கிளர்மண் தாயின் கீழாய்ச் சென்றது

அன்னை பூமியோ அழிவின் பக்கம்

பெருமண் மேடெலாம் பிளக்கப் பார்த்தன.

மீண்டும் எய்தனன் மூன்றாங் கணையை

மூன்றாம் தடவை முழுநேர்ப் பாய்ச்சல்

**நீல மாட்டின் தோளைத் துளைத்து

முதிய வைனா மொயினனின் கீழே;

வழுது நிறப்பொலிப் புரவியை எய்தான்

பயற்றம் தண்டுப் பதநிறக் குதிரையை   180

தோளின் கீழே தொடுதிசைப் பகுதி

இடது பக்கத்து இயல்முன் காலில்.

முதிய வைனா மொயினனப் போது

விரல்கள் தாழ்ந்து விரிபுனல் நனைய

கைகள் திரும்பி கடல்அலை தோய

முட்டி நுரையில் மூழ்கிட வீழ்ந்தான்

நீல மாட்டின் நிமிர்முது கிருந்து

பயற்றந் தண்டுப் பரிமிசை இருந்து.

அப்பொழு தொருபெரும் அடர்காற் றெழுந்தது

கடல்மிசைக் கொடியதோர் கருந்திரை யெழுந்தது  190

வைனா மொயினனை வளமாய்த் தாங்கி

கரையிருந் துதைத்துக் கடலுட் சென்றது

அகன்று பரந்த அந்நீர்ப் பரப்பில்

திறந்து பரந்த திகழ்நீர்ப் பரப்பில்.

அத்துடன் இளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

பெருமையாய் நாவை அசைத்துப் பேசினன்:

"ஓ,நீ இல்லை வைனா மொயினன்

ஒளிர்விழி யுடனே உயிரோ டில்லை

வளருமிவ் வுலகின் வாழ்நாள் என்றும்

பொன்னிலாத் திகழும் பொற்பொழு தெல்லாம்   200

வைனோ நிலத்து வன்பரப் பேகுவாய்

கலேவலா எனும்புதர்க் கவின்சம வெளி.

அங்கே ஆறு ஆண்டுகள் உழல்வாய்

அலைந்து உழல்வாய் அருமேழ் கோடைகள்

எட்டு ஆண்டுகள் இன்னலை அடைவாய்

அகன்று பரந்த அகல்நீர்ப் பரப்பில்

இந்த அகன்ற இருநீர்ப் பரப்பில்

ஆறு ஆண்டுகள் அலைவாய் மரம்போல்

தேவ தாருபோல் ஏழாண் டிருப்பாய்

எட்டாண் டிறுமரக் கட்டைபோல் ஆவாய்!"  210

அதற்கு பின்னர் அவன்இல் சென்றான்

அங்கே அன்னை அவனிடம் கேட்டாள்:

"வைனா மொயினனை எய்தது உண்டா

கலேவா மைந்தனைக் கொலைசெய் தாயா?"

நன்றென இளைஞன் யொவுகா ஹைனன்

மறுமொழி யாக வழங்கினன் ஒருசொல்:

"வைனா மொயினனை எய்ததும் உண்டு

கலேவா மனிதனைக் கவிழ்த்ததும் உண்டு

ஆழ்கடல் பெருக்க அவனை அனுப்பினேன்

அலைகளைக் கூட்ட அவனை அனுப்பினேன்;   220

திரைநுரை நிறைந்த திகழ்பெருங் கடலில்

அலையெழுந் தெறியும் ஆழக் கடலில்

முதியமா னிடன்தன் முழுவிரல் தாழ்த்தி

கரங்களைத் திருப்பிக் கடல்நீர் அமிழ்ந்து

பக்கமாய் நகர்ந்து புக்கினான் புதைந்தே

முதுகினில் தங்கி மூழ்கினான் ஆழம்

அலைகளின் மேலே உழலுவான் அங்கே

ஒதுங்குவான் அங்கே உயர்நுரைத் திரைகளில்."

ஆயினும் இவ்விதம் அன்னையும் சொன்னாள்:

"சிறுபே தாய்நீ செய்தது தீவினை   230

இங்ஙனம் வைனா மொயினனை எய்தது

வழங்கிய கலேவா மனிதனை அழித்தது

உயர்வுறும் அமைதிநீர் ஒருதனி மனிதனை

கலேவலா பெற்றநற் கவின்திறல் வீரனை."

பாடல் 7 - வைனாமொயினனும் லொவ்ஹியும் TOP

அடிகள் 1 - 88 : வைனாமொயினன் பல நாட்கள் கடலிலே மிதக்கிறான்.

அடிகள் 89 - 274 : முன்னொரு காலத்தில் வைனாமொயினன் காட்டை அழித்தபொழுது கழுகு வந்து அமர்வதற்காக ஒரு மரத்தை மட்டும் விட்டிருந்தான். நன்றியுள்ள அந்த கழுகு வைனாமொயினனைத் தனது சிறகில் சுமந்து சென்று வடநாட்டில் சேர்க்கிறது. வடநாட்டுத் தலைவி அவனைத் தனது வசிப்பிடத்துக்கு அழைத்துச் சென்று ஆறுதல் தருகிறாள்.

அடிகள் 275 - 322 : வைனாமொயினன் தனது சொந்த நாட்டுக்குச் செல்ல விரும்புகிறான். அவன் சம்போவைச் செய்து தந்தால், சொந்த நாட்டுக்கு அனுப்புவதோடு தனது மகளையும் விவாகம் செய்து தருவதாக வடநாட்டுத் தலைவி கூறுகிறாள்.

அடிகள் 323 - 368 : வைனாமொயினன் தான் சொந்த நாட்டுக்குச் சென்றதும் சம்போவைச் செய்வதற்குக் கொல்ல வேலைக் கலைஞன் இல்மரினனை அனுப்புவதாக வாக்களிக்கிறான். வடநாட்டுத் தலைவியிடம் ஒரு குதிரையையும் வண்டியையும் பெற்றுச் சொந்த நாட்டுக்குப் புறப்படுகிறான்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நீண்ட கடலிடை நீந்திச் சென்றனன்

உழுத்த மரமென உடலசைத் தேகினன்

திரிந்தனன் உழுத்த தேவதா(ரு) மரம்போல்

கோடையாம் காலக் கொளும்அறு நாட்களாய்

அடுத்து வந்தூர்ந்த ஆறு இரவுகள்

அவனுக்கு முன்னால் அகன்ற நீர்ப்பரப்பு

அவனின் பின்னே தெளிந்தநல் வானம்.

இரவுகள் மீண்டும் இரண்டு நீந்தினான்

நீந்தினான் இரண்டு நீண்ட பகலிலும்   10

நீந்தினான் ஒன்பதாம் நிசிபுலர் வரையிலும்

அவ்விதம் எட்டாம் அப்பகல் கழிந்ததும்

வந்ததே உடலின் வாதைகள் பெரிதாய்

வாதையும் வளர்ந்து வேதனை தந்தது

ஏனெனில் கால்களில் இல்லையாம் நகங்கள்

பொலிவுறு கைவிரற் பொருத்துகள் இல்லை.

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"துயரப் பிறவிநான் துர்ப்பாக் கியவான்

திணிவுறும் துன்பத் தீதுகொள் சென்மம்   20

உரிமைகொள் நாடகன் றொதுங்கிச் செல்கிறேன்

வாழ்ந்தநல் நாட்டினை வலுவில் இழக்கிறேன்

வாழ்நாள் முழுவதும் வானதன் கீழே

தினகரன் திங்களின் திறந்த வெளியிலே

வெங்கால் எங்ஙணும் விரட்டிய நிலையிலே

தொடுதிரை திரண்டு துரத்தும் தன்மையில்

அகன்று பரந்த அந்நீர்ப் பரப்பில்

விரிந்து பரந்த வியன்கடல் மடியில்;

குளிரில் விறைத்துக் கொடுகிக் கிடக்கிறேன்

விதிர்ப்பு வந்ததால் வியாகுலம் வந்தது   30

பொழுதெலாம் எறியும் பொங்கலை வசித்தலால்

தண்ணீர்ப் பரப்பிலே தவித்திருப் பதனால்.

எதுவும் தெரியவும் இல்லை எனக்கு

எப்படி இருப்பது எங்ஙனம் வாழ்வது

தீமைகள் நிறைந்தஇத் தீயநாட் களிலே

காலம் கரையும்இக் காலகட் டத்தில்.

காற்றிலே எனக்குக் கட்டவா ஓர்குடில்

வாரியில் எனக்கொரு வசிப்பிடம் அமைக்கவா?

காற்றிலே எனக்குக் கட்டினால் ஓர்குடில்

ஆதாரம் காற்றில் அதற்கென இல்லையே   40

வாரியில் எனக்கொர் வசிப்பிடம் அமைத்தால்

வாரியும் வீட்டை வாரிச் செல்லுமே."

லாப்பிருந்து ஒருபுள் எழுந்தூர்ந்து இவர்ந்தது

வடகிழக் கிருந்து வந்ததோர் கழுகு

அதன்அள வதுபெரி தானது மல்ல

ஆனால் அதுசிறி தானது மல்ல

ஒற்றை இறகதால் உளநீர் துடைத்தது

மற்றோர் இறகினால் வான்பெருக் கிற்று

பறவையின் வாலது பரவையில் தங்கிட

அலகது குன்றிலும் அதியுயர்ந் திருந்தது.   50

பறவை பறந்தது, பறவை கிளர்ந்தது

பார்த்துத் திரும்பிப் பறவை சுழன்றது;

பறவையும் வைனா மொயினனைப் பார்த்தது

நீல நிறத்து நீள்கடற் பரப்பில்:

"எதற்கு மனிதா இக்கடல் உள்ளாய்

வீரனே அலைகளில் மிதக்கிறாய் எதற்கு?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"கடலில்நான் வந்ததன் காரணம் இதுதான்

அலைகளின் நடுவே ஆடவன் வந்துளேன்   60

வந்தனன் தேடியே வடபுல வனிதையை

நாடினேன் நாரியை நனியிருட் பூமியில்.

விரைந்தே பயணம் மேற்கொள லானேன்

உருகா திருந்த ஒளிர்கட லதன்மேல்

பலபகற் பொழுதில் ஒருபகற் பொழுது

பலநாட் காலையில் ஒருநாட் காலை

**தொல்தீ வமைந்த துரவினை அடைந்தேன்

அழகிய **யொவுகா ஆற்றினை அடைந்தேன்

எனக்குக் கீழே எழிற்பரி எய்தனன்

எனக்கு விடுகணை ஏறிய ததன்மேல்.   70

இங்ஙன மாய்நான் இருங்கடல் வீழ்ந்தேன்

விரல்கள் முன்னர் விழுந்தன அலையில்

காற்றுவந் தென்னை கடத்திச் சென்றது

அலைகள் எழுந்தெனை அடித்துச் சென்றன.

வடமேற் கிருந்தொரு வாடை வந்தது

கிழக்கிருந் தொருபெருங் கிளர்காற் றூர்ந்தது

வாடை இழுத்து வலுதொலை சென்றது

கரையிலே இருந்து காற்றெடுத் தூர்ந்தது;

பற்பல பகலெலாம் படுபோ ராடினேன்

நீந்திநான் சென்றேன் நெடுநிசி பற்பல  80

இந்த அகன்ற இருநீர்ப் பரப்பிலே

திறந்து பரந்த திகழ்நீர்ப் பரப்பில்;

எதுவும் தெரியவே யில்லை எனக்கு

சிந்தனை யில்லைத் தெளிவுமே யில்லை

இறுதியில் எங்ஙனம் இறப்பேன் என்று

எவ்வகை மரணம் எனக்குறு மென்று

வளர்பசி எனக்கு மரணம் தருமோ

அல்லது கடலில் ஆழ்வதால் வருமோ?"

காற்றினைச் சேர்ந்த கழுகு சொன்னது:

"வளர்வே தனையால் வருந்துதல் வேண்டாம்  90

எழுந்திரு எழுந்தென் இகல்முது கமர்வாய்

எழுந்திரு இறகின் இயல்முனை யமர்வாய்

கடலிருந் துன்னைக் கடிதுகொண் டூர்வேன்

உன்மனத் துள்ள உறைவிடம் செல்வேன்

இன்னமும் அந்நாள் என்நினை வுளது

இனியஅந் நாட்களை இன்னும் நினைக்கிறேன்

கலேவலாக் காடுகள் கடிதுநீ அழித்துழி

ஒஸ்மோ நிலவனம் ஒருங்குநீ வெட்டுழி

மிலாறெனும் ஒருமரம் விட்டாய் வளர

அழகிய ஒருமரம் ஆங்குற விடுத்தாய்   100

பறவைகள் வந்து பாங்குறத் தங்க

நானே வந்து நன்றாய் அமர."

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

தண்ணீ ரிருந்து தலையைத் தூக்கினன்

மாகட லிருந்து மனிதன் எழுந்தனன்

விரிதிரை யிருந்த வீரன் உயர்ந்தான்

சிறகுகள் மீது ஏறி யமர்ந்தான்

கழுகதன் இறகின் கவின்முனை யமர்ந்தான்.

காற்றின் பறவைஅக் கழுகதன் பின்னர்

முதிய வைனா மொயினனைச் சுமந்து   110

தூக்கிச் சென்றது தொடர்வாய்வு இடையே

பவனப் பாதையில் பறந்து சென்றது

எழில்வட பால்நிலத் தெல்லையை நோக்கி

புகார்படி *சரியொலாப் புகுநிலப் பரப்பில்;

வைனா மொயினனை மகிழ்ந்தாங் கிறக்கி

விண்ணில் ஏறி விரைந்து மறைந்தது.

அங்கே வைனா மொயினன் அழுதனன்

அங்கே அவனும் அழுது புலம்பினன்

கடலின் விரிந்த கரையதில் நின்று

அறிபெயர் தெரியா அவ்விடத் திருந்து   120

நுறுகா யங்கள் நொந்தரு கிருந்தன

ஆயிரம் புயல்கள் அடித்து வீசின

அசிங்கமாய்த் தாடியும் அமைந்தாங் கிருந்தது

சிகையும் சேர்ந்து சிக்கலாய் இருந்தது.

இரண்டு மூன்று இரவுகள் அழுதான்

அழுதான் பகலின் அத்தனை பொழுதிலும்

போக்கிடம் எதுவெனப் புலப்பட வில்லை

அன்னிய னாதலின் அவன்வழி தெரிந்திலன்

வீட்டினை நோக்கி மீண்டும் சென்றிட

பழகிய இடங்களைப் பார்த்துச் செல்ல   130

பிறந்த இடத்தை அறிந்தவன் செல்ல

வாழ்ந்தநாட் டிற்கு மறுபடி செல்ல.

வடபுலம் சார்ந்த வளர்சிறு **நங்கை

வெண்மை நிறத்து மெல்லியள் ஒருத்தி

உயர்கதி ரோடொரு உடன்பா டுற்றவள்

தினகர னோடும் திகழ்மதி யோடும்

ஒன்றாய் இவைகள் உதிப்பது என்றும்

ஒன்றாய் இவைகள் எழுவது என்றும்

இவைகளின் முன்னர் எழுந்திருப் பவளவள்

சூரிய சந்திரர் தோன்றிடு முன்னர்   140

சேவற் கோழியின் கூவலின் முன்னர்

கோழிக் குஞ்சுதன் பாடலின் முன்னர்.

ஆட்டுரோ மங்கள் ஐந்தை எடுப்பாள்

ஆடுகள் ஆறிருந் தவற்றை எடுப்பாள்

இணைப்பாள் ரோமம் இயல்கைத் தறியில்

அவற்றில் ஆடைகள் அழகுற நெய்வாள்

ஆதவன் உதயம் ஆவதன் முன்னர்

வண்ணநற் கதிரொளி வருவதன் முன்னர்.

மேலும் அடுத்துநீள் மேசையைக் கழுவி

படர்ந்த நிலத்துப் பரப்பினைப் பெருக்குவள்  150

சிறுசிறு குச்சியில் செய்ததூ ரிகையால்

இலைதழை கட்டிய இயைதுடைப் பத்தால்;

குப்பைகள் யாவையும் கூட்டி யெடுத்து

செப்பினாற் செய்த பெட்டியிற் சேர்த்து

கதவம் வழியே கடிதெடுத் தேகினள்

முன்றிற் பக்க முதுதோட் டத்திட

தோட்டத் தாங்கே தூரத் தொலைவில்

வேலியோ ரத்து வெட்ட வெளியினில்;

குப்பைமே டதிலே சற்றுநிற் கையிலே

என்னவோ கேட்டது பின்னாய்த் திரும்பினள்  160

அழுகுரல் கேட்டது ஆழியில் இருந்து

ஆற்றினூ டாகவும் அக்குரல் கேட்டது.

ஓடி நடந்து உடன்மீண் டேகினள்

விரைந்தவள் நின்றாள் வீட்டின் கூடம்

நின்றவள் வெளியே நேர்ந்ததைக் கூறினள்

சென்றதும் அவ்விடம் செப்பினள் இங்ஙனம்:

"ஆழியில் இருந்தோர் அழுகுரல் கேட்டேன்

ஆற்றினூ டாகவும் அக்குரல் கேட்டேன்."

*லொவ்ஹி என்பவள் வடநிலத் தலைவி

நீக்கல் எயிறுள நீள்வட முதுபெண்  170

விரைந்துதோட் டத்து வெளிக்குச் சென்றனள்

வந்து வேலியின் வாயிலில் நின்றனள்;

காதைக் கொடுத்துக் கவனமாய்க் கேட்டாள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"இதுவோ குழந்தையின் அழுகைபோ லில்லை

பூவையர் புலம்பல் போலவும் இல்லை

தாடி வைத்த தலைவனின் அழுகை

தாடையில் தாடி தரித்தவர் அழுகை."

நீள்பட கொன்றினை நீரிலே தள்ளினள்

அலையில்முப் பலகையின் படகைத் தள்ளினள்  180

தோணியை வலிக்கத் தொடங்கினள் தானே

வலித்து வலித்து விரைந்துமுன் னேறினள்

அடைந்தாள் வைனா மொயினனின் அருகை

புலம்பிய தலைவன் புக்கிடம் போயினள்.

வைனா மெயினன் வறிதாங் கழுதான்

அமைதிநீர் மனிதன் அங்கே புலம்பினன்

அலரிக் கொடுஞ்செடி அமைபுனல் ஓரம்

**சிறுபழச் செடியதன் குறுபுதர்ப் பக்கம்.

தாடி தளர்ந்தது தனிவாய் அசைந்தது

தாடையோ சற்றும் தளர்ந்தசைந் திலது.   190

வடநிலத் தலைவி வருமா றுரைத்தாள்:

பின்வரு மாறுபேச் சுரை யாடினாள்:

"ஓ,நீ, அதிட்டம் ஒன்றிலா முதியோய்!

அன்னிய நாட்டில் அமர்ந்தீங் குள்ளாய்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

தலையை தூக்கிச் சற்றுமேற் பார்த்து

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"இப்போழு தியானே இதுதெரிந் துணர்வேன்

அன்னிய நாட்டிலே அமர்ந்திருக் கின்றேன்

சிறிதும் முன்னர் அறியா இடம்தான்   200

நான்சொந்த நாட்டில் நற்சீ ருற்றவன்

சொந்தவீட் டில்நான் தொல்சிறப் புற்றவன்."

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"ஒன்றையிப் போது உனக்குச் சொல்லவா

உன்னிடம் கேட்க உண்டா அனுமதி

எந்த இனத்தை இயைந்தவன் நீதான்

வீரனே யாயினும் எவ்வகை வீரன்?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்: 210

"நன்று, எனையே நன்றாய் அறிவார்,

முன்னொரு நாளில் முழுப்புகழ் உற்றவன்

மாலை வேளையில் மகிழ்வோ டிருப்பவன்

எல்லா இடத்திலும் இனியபா டகனாய்

வைனோ என்னும் வளமுறு றாட்டில்

கலேவலா எனும்புதர்க் கவின்சம வெளியில்

ஆயின்இன் றெவ்வள வாகநான் தாழ்ந்தேன்

எனக்கே தெரிந்தில தென்னை யாரென்று."

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்: 220

"இரும்சே றகன்று எழுவாய் மனிதா

தேடுக விறலோய் செழும்புதுப் பாதை

புகலுக நினக்குப் புணர்துன் பத்தை

நடந்த கதையை நயம்படக் கூறு."

அழுகையை இங்ஙனம் அவள்புகன் றடக்கினள்

வீரனின் புலம்பலிவ் விதம்தடுத் தகற்றினள்

தன்னுடைத் தோணியில் தான்கொணர்ந் தேற்றினள்

தோணியின் தட்டிலே துணிந்திருப் பாட்டினள்

துடுப்பினைத் தானெடுத் துறுபுன லிட்டனள்

வளமதாய் அமர்ந்தவள் வலிக்கவும் தொடங்கினள்  230

வடபுல நிலமிசை மற்றவள் சென்றனள்

அன்னியன் தன்னையே அகத்திடைச் சேர்த்தனள்.

அவன்பசிக் குணவினை அமைவுறக் கொடுத்தனள்

நனைந்த அம்மனிதனை நன்குலர் வாக்கினள்

நீள்பொழு தவனுடல் நிலைபெறத் தேய்த்தனள்

உடலினைத் தேய்த்து உயர்சூ டேற்றினள்

மனிதனை மீண்டும்நல் வயநிலைக் காக்கினள்

வீரனை மேலும் சீருறச் செய்தனள்

விசாரணை செய்தாள் விரிவாய்க் கேட்டாள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்: 240

"வைனா மொயினனே மனமடி வெதற்கு

*அமைதிநீர் மனிதனே அழுதது எதற்கு

இன்னல் நிறைந்தவவ் விகல்தீ திடத்திலே

கடலினோ ரத்துக் கரையதன் மேலே?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"ஏங்கி யழவெனக் கேதுக் கள்ளுள

கவலைப் படற்குக் காரணம் உண்டு

நெடும்பொழு தாழியில் நீந்தித் திரிந்தேன்

எற்றலை நடுவே எறிபட் டுழன்றேன்  250

அகன்று பரந்த அந்நீர்ப் பரப்பில்

திறந்து பரந்த திகழ்நீர்ப் பரப்பில்.

இதற்காய் வாழ்நாள் எல்லாம் அழுவேன்

வாழ்க்கை முழுவதும் மனமடி வுறுவேன்

சொந்தநா டகன்று தொடர்ந்து நீந்தினேன்

பழகிய இடமாம் பதிபிரிந் தெழுந்தேன்

முன்னறி யாதஇம் முதுமுன் வழிக்கு

அன்னிய மானஇவ் வருவா யிலுக்கு;

இங்குள்ள மரங்கள் எனைக்கடிக் கின்றன

தாருவின் குச்சிகள் தாம்அடிக் கின்றன   260

மிலாறுவின் தடிகள் மிகவறை கின்றன

இன்னொன் றின்னலை எடுத்தளிக் கின்றது;

பயில்கால் மட்டுமே பழக்கப் பட்டது

கதிரையும் முன்னர் கண்ட துண்டுயான்

அன்னிய மானஇவ் வகல்நாட் டினிலே

பழக்கப் படாதஇப் படர்புது வாயிலில்."

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவள் சொன்னாள்:

"வைனா மொயினா, வறிதழ வேண்டாம்!

அமைதிநீர் மனிதா, அழுதிரங் கிடற்க!  270

இங்கு நீ வந்தது இனியநற் செய்கை

தரிப்பது இங்குநீ தரமிகும் செய்கை

உண்ணலாம் தட்டிலே உயர்வஞ் சிரமீன்

அத்துடன் பன்றி இறைச்சியை அயிரலாம்."

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"அன்னிய உணவில் ஆக்கமே இல்லை

சிறப்பாக இருப்பினும் பிறிதொரு வீட்டில்.

சிறப்புமா னிடர்க்குத் திகழ்தாய் நாடே

உயர்வா யிருக்கும் உரியவீ டதுதான்;   280

இரக்கமிக் கிறையே, இரங்குவாய் எனக்கு!

கருணையின் கர்த்தா, கதிதா எனக்கு!

சொந்தநா டடையத் தூயோய், அருள்வாய்!

நான்வாழ்ந் திருந்த நாட்டையந் நாட்டை!

உரியநாட் டிருப்பதே உயரிய **சிறப்பு

மிலாறுக் காலணி மிதிதட நீரு(ண்)ணல்

அன்னிய தேசத் தந்நாட் டருந்தும்

தேங்குபொற் குவளைத் தேனதைக் காட்டிலும்."

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்; 290

"அப்படி யாஎனக் களிப்பது யாதுநீ

உடையநா டதையே அடையச் செய்திடில்

வயல்உன் னுடையதில் வாழ்ந்திடச் செய்தால்

நின்சவு னாவை நீபெறச் செய்தால்?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"என்னப்பா கேட்கிறாய் என்னிட மிருந்து

என்றன் நாட்டுக் கெனையனுப் புதற்கு

சொந்த வயல்களில் நன்குசேர்ப் பதற்கு

கொஞ்சுமென் குயிலின் கூவலைக் கேட்க

சொந்தப் பறவையின் சிந்தினைக் கேட்க  300

தொப்பிகொள் பொற்பண மிப்போ தேற்பையா

தொப்பி நிறைந்திடும் பற்பல வெள்ளிகள்."

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்;

"ஓ,உயர் ஞான வைனா மொயின!

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வ!

கிளர்பொற் காசுநான் கேட்கவு மில்லை

வெள்ளிகள் எனக்கு வேண்டிய தில்லை.

பொற்பணம் சிறுவரின் பொருள்விளை யாட்டில்

வெள்ளியும் புரவியின் வெறும் அலங்காரம்  310

*சம்போவை உன்னால் சமைக்க முடிந்தால்

**முதிர்ஒளி நிறங்களில் மூடியும் செய்தால்

அன்னத் தோகையின் அணிமுனை யிருந்து

மலட்டு மாட்டின் மடிப்பா லிருந்து

ஒற்றைப் பார்லி ஒளிர்மணி யிருந்து

ஒற்றை ஆட்டின் உரோமத் திருந்து

அப்போ துனக்கோர் அரிவையைத் தருவேன்

ஊதிய மாயோர் உயர்மகள் தருவேன்

சொந்த நாட்டைநீ சார்ந்திடச் செய்வேன்

உன்றன் பறவையின் உயர்குரல் கேட்க   320

சொந்தக் குயிலின் தொல்லிசை கேட்க

மீண்டும் உனது மிளிர்வயல் வெளியில்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"சம்போ எனக்குச் சமைக்க இயலா

அவிரொளி மூடியை அடிப்பதும் அரிது

ஆயினும் சொந்தநா டதில்எனைச் சேர்ப்பாய்

இங்ஙனுப் பிடுவேன் கொல்லன்*இல் மரினனை

அவன் சம்போவை ஆக்குவான் உனக்கு

அவிரொளி மூடியை அமைப்பான் உனக்கு   330

உன்றன் பெண்ணை உவகைப் படுத்த

உன்றன் மகளின் உளமகிழ் விக்க.

"அவனொரு கைவினை யாளன்நற் கொல்லன்

கலைத்திறன் படைத்த கைவினைக் கலைஞன்

விண்ணைச் செய்த வினைவலான் அவனே

அவனே சுவர்க்க மூடியை அடித்தோன்

ஆயினும் சுத்தியல் அடிச்சுவ டில்லை

கருவிகள் படுத்திய கறைஅதில் இல்லை.

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்: 340

"அவனுக் களிப்பேன் அரியஎன் மகளை

எனதுபெண் அவனுக் கென்றே யுரைப்பேன்

அரிய சம்போவை அமைப்பவ னுக்கு

அவிரொளி மூடியை அடிப்பவ னுக்கு

அன்னத் தோகையின் அணிமுனை யிருந்து

மலட்டு மாட்டின் மடிப்பா லிருந்து

ஒற்றைப் பார்லி ஒளிர்மணி யிருந்து

ஒற்றை ஆட்டின் உரோமத் திருந்து."

படர்ஏற் காலில் பரியினைப் பூட்டினள்

மண்ணிறப் புரவியை வண்டியின் கட்டினள்   350

முதிய வைனா மொயினனை ஏற்றினள்

அவனைப் பொலிப்பரி வண்டியில் அமர்த்தினள்

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவள் சொன்னாள்

இயம்பினள் அவளே இயம்பினள் இவ்விதம்:

"உயரத் தலையை உயர்த்தலும் வேண்டாம்

உயர்த்திப் பார்த்தலும் வேண்டாம் உச்சியை.

பொலிப்பரி சிறிதும் களைக்கா திருந்தால்

மாலை வேளையும் வராது இருந்தால்;

உயரத் தலையை உயர்த்துதல் செய்தால்

உயர்த்தி உச்சியை நோக்குதல் செய்தால்  360

அழிவு வந்தே அடைந்திடும் உன்னை

தீய காலமும் தேடியே வந்திடும்."

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

உயர்பரி அடித்து ஓடச் செய்தனன்

விரையச் செய்தனன் பிடர்மயிர்ப் புரவி

ஒலியெழும் பயணம் பொலிவுறச் செய்தனன்

நீளிருள் வடபால் நிலத்திடை யிருந்து

மருண்ட சரியோலா மண்ணிடை யிருந்து.

பாடல் 8 - வைனாமொயினனின் காயம் TOP

அடிகள் 1 - 50 : பயணத்தின் போது வழியில் வைனாமொயினன் அழகாக உடையணிந்த வடநில மங்கையைக் கண்டு தனக்கு மனைவியாகும்படி கேட்கிறான்.

அடிகள் 51 - 132 : கடைசியில் வடநில மங்கை தனது தறிச் சட்டத்தில் சிந்திய துகள்களில் ஒரு தோணியைச் செய்து அதைத் தொடாமல் நீரில் விட்டால் அவனுடைய விருப்பத்திற்கு இணங்குவதாகக் கூறுகிறாள்.

அடிகள் 133 - 204 : வைனாமொயினன் தோணியைச் செய்யும் பொழுது, கோடரி முழங்காலில் தாக்கியதால் ஏற்பட்ட இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்த முடியவில்லை.

அடிகள் 205 - 282 : வைனாமொயினன் இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்தப் பரிகாரம் தேடிப் புறப்பட்டு, இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்துவதாகக் கூறும் ஒரு முதியவனைச் சந்திக்கிறான்.

வனப்புறும் வனிதை **வடபுல நங்கை

நிலத்திடைக் கீர்த்தி நீரிலும் சிறந்தோள்

வானத்து வளைவில் வனப்பா யிருந்தாள்

விண்ணக வில்லின் மின்னலா யொளிர்ந்தாள்

தூயநல் லாடை சுத்தமா யணிந்து

வெண்ணிற உடையில் வண்ணமா யிருந்தாள்.

பொன்னிழை ஆடையைப் பின்னி யெடுக்கிறாள்

வெள்ளியில் சோடனை வேலைகள் செய்கிறாள்

தங்கத் தானது தறியில்நெய் கருவி

வெள்ளியில் ஆனது நல்லச் சுக்கோல்.    10

அவளது பிடியிலே அசைந்தது கருவி

சுழன்றது அச்சவள் சுந்தரக் கரத்தில்

செப்பின் சட்டம் சத்தம் எழுப்பின

வெள்ளியின் அச்சிலே மிகுஒலி எழுந்தது

ஆடையை நங்கையும் அழகுற நெய்கையில்

ஆடையை வெள்ளியில் ஆக்கிய போதினில்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

செய்தான் பயணம் திகழுதன் வழியில்

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் திருந்து

புகார்படி சரியொலாப் புகுநிலத் திருந்து.   20

சிறுதொலை பயணம் செய்தவப் பொழுது

கொஞ்சத் தூரம் குறுகிய நேரம்

கைத்தறி அசைந்த காற்றொலி கேட்டது

உயரத் தலைமேல் ஒலியது கேட்டது.

அப்போ தலையை அவன்மேல் தூக்கினன்

படர்வான் நோக்கிப் பார்வையை விட்டனன்:

வானத் தொருவில் வனப்பா யிருந்தது

வில்லில் இருந்தனள் மெல்லியள் ஒருத்தி

ஆடைகள் செய்கிறாள் அவள்தங் கத்தில்

வெள்ளியில் ஓசை விளைக்கிறாள் அவளும்.  30

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிறுத்தினன் பரியை நேராய் அக்கணம்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே

இயம்பினன் அவனே இயம்பினன் இவ்விதம்:

"வருவாய் பெண்ணே எனதுவண் டிக்கு

எனது வண்டியுள் இறங்கி வருவாய்."

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அரிவை

இவ்விதம் அவளே இயம்பிக் கேட்டனள்:

"வனிதை உனது வண்டியில் எதற்கு

வண்டியுள் வனிதை வருவது எதற்கு?"    40

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நன்று என்று நயமாய்ச் சொன்னான்:

"வனிதை எனது வண்டியில் இதற்கே

வண்டியுள் வனிதை வருவதும் இதற்கே

தேனில் ரொட்டிகள் செய்வதற் காக

பானம் வடிப்பதை பார்லியில் அறிய

இருக்கையில் அமர்ந்து இசைப்பதற் காக

சாளர வாயிலில் தனிமகிழ் வடைய

வைனோ நாட்டின் வளர்கா வெளிகளில்

கலேவலா வென்னும் கவின்பெரு விடங்களில்."  50

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அரிவை

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:

"நான்புற் படுக்கையில் நடந்த பொழுதிலே

மஞ்சள் புற்றரைப் பவனியில் வந்துழி

நேரம் கடந்த நேற்றைய மாலையில்

தகிகதிர் வானில் சாய்ந்துசெல் பொழுதில்

சோலையில் இருந்தொரு தூயபுள் இசைத்தது

எழில்வயற் **பறவையின் இன்னிசை மாந்தினேன்

மகளிரின் வயமெழு மனவுணர் விசைத்தது

எழில்மரு மகள்மன இயல்புமாங் கிசைத்ததே.  60

பறவையை நோக்கிப் படிநின் றுரைத்தேன்

பின்வரும் வார்த்தையில் பிறிதொன் றுசாவினேன்:

'பறவையே, பறவையே, சிறுவயற் பறவையே!

பாடுவாய் செவிகளில் பாடலைக் கேட்க:

இரண்டிலே சிறந்தது எதுவெனப் புகல்வாய்

உயர்வெவர் வாழ்வென ஒருமொழி சொல்வாய்

தந்தையர் இல்லிடைத் தையலர் வாழ்க்கையா

கணவரின் வீட்டகக் காரிகை வாழ்க்கையா?'

சிறியபுள் ஆங்கே சீருறும் சொல்லில்

தண்வயற் பறவையும் தந்ததோர் விளக்கம்:  70

'வேனிற் பொழுதெலாம் மிகமிக ஒளிரும்

அதைவிட ஒளிரும் அரிவையின் இயல்பு;

உறைபனி இரும்பு உறுகுளி ரடையும்

மருமகள் நிலைமையோ மற்றதிற் **குளிராம்;

தந்தையார் வீட்டில் தரிக்கும் தையலோ

நன்னிலம் தந்த நற்சிறு பழமாம்;

மணப்பவன் வீட்டில் மருமகள் என்பவள்

சங்கிலி பூட்டிய தனிநாய் போன்றவள்;

அடிமைக் கின்பம் அரிதாய் வந்துறும்

என்றும் மருமகட் கில்லையிந் நிலையே.' "  80

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"பறவை சொன்னது பயனிலாக் கூற்று

வயற்புட் கூற்று வாய்வழிக் கத்தல்

வீட்டிலே மகளிர் வெறுங்குழந் தைகளாம்

மங்கையாய் மலர்வது மணம்பெறும் போதே

வருவாய் எனது வண்டியில் மங்காய்

எனது வண்டியுள் இறங்கிநீ வருவாய்

மதிப்பே யற்ற மனித னல்லயான்

ஏனைய வீரர்க் கிளைத்தவ னல்லயான்."   90

கூறினள் காரிகை கூர்மையாய் ஒருமொழி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"உனையொரு மனிதனென் றுரைத்திடு வன்யான்

நாயகன் என்று நானுனை மதிப்பேன்

கிளர்பரி மயிரைநீ கிழிக்க முடியுமா

முழுக்கூர் மையிலா மொட்டைக் கத்தியால்

முடிச்சு ஒன்றினுள் முட்டைவைப் பாயா

பார்த்தால் முடிச்சுப் பாங்குதோன் றாமால்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

கிளர்பரி மயிரைக் கிழித்துக் காட்டினன்  100

முழுக்கூர் மையிலா மொட்டைக் கத்தியால்

முற்றிலும் முனையிலா மொட்டைக் கத்தியால்;

முடிச்சு ஒன்றினுள் முட்டையை வைத்தனன்

பார்க்க முடிச்சுப் பாங்குதோன் றாமால்.

வனிதையை வண்டியுள் வருமா றியம்பினன்

தனது வண்டியுள் தையலை யழைத்தான்.

கூறினள் காரிகை கூர்மையாய் ஒருமொழி:

"நன்று உன்னிடம் நான்வரு வேன்எனின்

கல்லதன் தோலைக் கடிதுரித் தெடுத்தால்

கம்பங் கள்பனிக் கட்டியில் வெட்டினால்   110

சிறுதுண் டேனும் சிதறி விடாமல்

சிறுநுண் துகளும் சிந்துதல் இன்றி."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

சிறிது கூடச் சிரமமில் லாமல்

கல்லின் தோலை கடிதுரித் தெடுத்தான்

கம்பங் கள்பனிக் கட்டியில் வெட்டினான்

சிறுதுண் டேனும் சிதறி விடாமல்

சிறுநுண் துகளும் சிந்தி விடாமல்.

வனிதையை வண்டியுள் வருமா றுரைத்தான்

தனதுவண் டியுனுள் தையலை அழைத்தான்.   120

கூறினள் காரிகை கூர்மையாய் ஒருமொழி

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னாள்:

"நன்றுநான் எவனை நாடுவேன் தெரியுமோ?

எனக்கொரு படகை இயற்றுவோன் தன்னை,

என்தறி மரத்தில் இழிந்த துகள்களில்

தறியின் சட்டத் துண்டுகள் தம்மில்,

படகை நீரிற் படுத்துவோன் தன்னை

புதுப்பட கலையிற் புணர்த்துவோன் தன்னை,

முழங்கால் படகில் முட்டுதல் கூடா

படகில் முட்டிகள் படுதலும் கூடா    130

திகழ்புயம் எங்ஙணும் திரும்புதல் கூடா

வயத்தோள் முன்னே வருதலும் கூடா."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இல்லையெந் நாட்டும் இல்லையெப் புவியும்

இவ்வா னின்கீழ் எங்ஙணும் இல்லை

படகைக் கட்டும் பணித்திறன் உள்ளோன்

என்னைப் போலொரு எழிற்பட கமைப்போன்."

தறிமரம் சிந்திய தனித்துகள் எடுத்தான்

பகுதறிச் சட்டப் பலகைகள் சேர்த்தான்   140

படகு ஒன்றினைப் படைக்கத் தொடங்கினான்

பலகைகள் நுறு பதிக்கும் படகினை

உருக்கினால் ஆன உயர்மலை முடியில்

இரும்பினால் ஆன இகல்மலை முனையில்.

திறனாய்ச் செய்தான் செறிபட கொன்று

பலகையால் மாண்பொடு படகைச் செய்தான்

கட்டினான் முதல்நாள் கட்டினான் மறுநாள்

கட்டினான் மூன்றாம் நாளும் கடுகதி

முதுமலை கோடரி முட்டிய தில்லை

தொல்குன் றலகு தொட்டது மில்லை.    150

மூன்றா வதுநாள் முடிந்த வேளையில்

கோடரிப் பிடியைக் **கூளி அசைத்தது

**அலகை கோடரி அலகை இழுத்தது

கொடிய சக்தியால் பிடிவழு வியது:

பாறையிற் கோடரி பட்டுத் தெறித்தது

கூர்முனை தவறிக் குன்றிற் பாய்ந்தது

பாறையில் பட்ட கோடரி திரும்பி

புகுந்தது தசையில் புதைந்து கொண்டது

இளைஞன் முழங்கால் இரிந்துட் சென்றது

வைனா மொயினன் வன்கால் விரலுள்;    160

அவனது தசைக்குள் **அலகை அறைந்தது

புதைந்தது **பிசாசு புணர்நரம் பூடே

சோரி பொங்கிச் சுரந்து வழிந்தது

நீரூற் றெனவே நில்லா திழிந்தது.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே

உரைத்தே இவ்விதம் உரைசெய லாயினன்:

"அலகு வளைந்த அடர்கோ டரியே

கோடரி யதனின் கூரிய அலகே    170

மரத்தை மோதி விழுத்தும் நினைப்போ

**ஊசி மரத்தை யழிக்கும் உன்னலோ

தேவ தாருவைச் சிதைப்பதாய்க் கருத்தோ

பெரும்பூர்ச் சமரம் பிளப்பதாய் உணர்வோ

எனது தசைக்குள் ஏறிய வேளையில்

எனது நரம்பினுள் இறங்கிய போதினில்?"

மந்திரச் சொற்களை வழங்கத் தொடங்கினான்

மனத்திலே உன்னி மந்திரம் கூறினான்

மூலமாம் மொழிகளை ஆழமாய்க் கூறினான்

ஓதினான் அடுக்காய் ஒழுங்காய் உரைத்தான்  180

ஆயினும் நெஞ்சில் அவையிலா தொழிந்தன

இரும்புமூ லத்தின் சிறந்தநற் சொற்கள்,

சட்டமாய் நின்று கட்டும் திறத்தன

வன்பூட் டாகும் மந்திரச் சொற்கள்,

இரும்பினா லான இரணம் காக்க

நீலவாய் அலகின் காயம் போக்க.

குருதி நதிபோற் குமுறிப் பாய்ந்தது

நீள்நுரை ததும்பிநீர் வீழ்ச்சிபோல் வந்தது;

பழச்செடி தரையில் படிந்திடப் பாய்ந்தது

புற்றரைச் செடிகளில் பற்றையில் பாய்ந்தது  190

ஆங்குமண் மேடெதும் **அமைந்திட வில்லை

முகிழும் சோரிநீர் மூழ்கா நிலையில்

தடையில் குருதியில் தாழா நிலையில்

வருபுனல் ஆறென வழிந்தசெங் குருதி

முதுபுகழ் வீரன் முழங்கா லிருந்து

வைனா மொயினன் வன்கால் விரலால்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

பாறை யிருந்துசில் பாசிகள் பிடுங்கி

பாசிகள் சதுப்புப் படிவிலும் சேர்த்து

மண்ணிலே யுளமண் மேட்டிலும் எடுத்தான்    200

அகல்குரு திப்பொந் தடைப்பதற் கெண்ணி

தீயதாம் சக்தியின் வாயிலை மூட;

ஆயினும் பயனெதும் அதனால் இலது

சிறிதும் அச்செயல் சித்தித் திலது.

வருத்தம் வளர்ந்து வாதையைத் தந்தது

துன்பம் தொடர்ந்து தொந்தர வானது.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

கண்ணீர் விட்டுக் கதறிய ழுதான்;

புரவியைச் சேணம் பூட்டினன் பின்னர்

மண்ணிறப் புரவி வண்டிமுன் நின்றது  210

வண்டியில் தானே வலுவிரை வேறினன்

அமர்ந்து கொண்டனன் அவ்வண் டியினுள்.

சவுக்கைச் சுழற்றிச் சாடினன் பரியை

மணிமுனைச் சாட்டை வான்பரி அறைந்தான்

பறந்தது புரவி பயணம் விரைந்தது

வண்டி உருண்டது வருதொலை குறைந்தது.

காணவோர் சிற்றூர் கண்ணில் தெரிந்தது

மூன்று தெருவின்முற் சந்தியும் வந்தது.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

வருதாழ் தெருவில் வண்டியைச் செலுத்தினன்  220

தாழ்ந்த தெருவின் தாழ்ந்தவீட் டுக்கு.

இல்ல வாயிலில் இவ்வா றுசாவினன்:

"இந்த வீட்டிலே எவரெனு முளரோ

இரும்பினால் விளைந்த இரணம தாற்ற

வீரன் அடைந்த வெந்துயர் மாற்ற

இன்னலை யாக்கும் இரணம் போக்க?"

ஆங்கொரு குழந்தை அகலத் திருந்தது

அடுப்பின் அருகில் அமர்ந்தொரு சிறுவன்

இவ்வுரை யப்போ திவ்வித மொழிந்தான்:

"இந்த வீட்டிலே எவருமே யில்லை    230

இரும்பினால் விளைந்த இரணம தாற்ற

வீரன் அடைந்த வெந்துயர் மாற்ற

காயத்தால் வந்த கடுநோ தீர்க்க

இன்னலை ஆக்கும் இரணம் போக்க;

அடுத்த வீட்டில் ஆரும் இருப்பர்

அங்ஙனம் செல்வாய் அடுத்தவீட் டுக்கு."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

சவுக்கைச் சுழற்றி சாடினன் பரியை

திரும்பி வண்டி சென்றது பறந்தது.

தூரம் சிறிது தொலைந்தபின் அங்ஙனம்   240

வந்தது ஒருதெரு வழியின் மத்தியில்

வீதியின் மத்தியில் வீடொன் றிருந்தது.

வந்தில் வாயிலில் வருமா றுசாவினன்

இரந்தவன் கேட்டான் இற்பல கணிவழி:

"இந்த வீட்டில் எவரெனு முளரோ

இரும்பினால் விளைந்த இரணம தாற்ற

இரத்த மழையைத் தடுத்து நிறுத்த

அறுநரம் பதிலொழு கருவியைத் தடுக்க?"

முதிர்ந்தபெண் ஒருத்தி முழுநீள் அங்கியில்

அடுக்களை மணையில் அமர்ந்தே உளறுவாய்   250

வயதுறும் மாது வருமா றுரைத்தாள்

மூன்றுபல் தெரிய மொழிந்தனள் ஆங்கு:

"இந்த வீட்டிலே எவருமே யில்லை

இரும்பினால் விளைந்த இரணம தாற்ற

செந்நீர் மூலம் தெரிந்தவ ரில்லை

காயத் தால்வரு கடுநோ தீர்க்க

அடுத்த வீட்டில் ஆரும் இருப்பர்

அங்ஙனம் செல்வாய் அடுத்தவீட் டுக்கு."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

சவுக்கைச் சுழற்றி சாடினன் பரியை    260

திரும்பி வண்டி சென்றது பறந்தது.

தூரம் சிறிது தொலைந்தபின் அங்ஙனம்

பாதையின் உயரம் படியுயர் வீதி

வீடுகள் நடுவண் மிகவுயர் வீடு

வந்தில் வாயிலில் வருமா றுசாவினன்

கூரை மரப்பின் குறுகிநின் றுசாவினன்:

"இந்த வீட்டில் எவரெனு முளரோ

இரும்பினால் விளைந்த இரணம தாற்ற

இரத்தவெள் ளத்துக் கிடுதற் கொருஅணை

இரத்தப் பெருக்கைத் தடையிட் டடைக்க?"  270

ஆன வயதோன் அடுப்பரு கிருந்தான்

வளர்நரைத் தாடியில் மணையிலே இருந்தான்

உறுமினான் கிழவன் உறும்அடுப் பருகில்

கடுநரைத் தாடியன் கத்தினான் கண்டதும்:

"உயர்ந்த பொருட்கள் உடன்மூ டுண்டன

சிறந்த பொருட்கள் தினம்தோற் றிட்டன

படைத்தவன் பகர்ந்த படிமுச் சொற்களால்

மூலத்து ஆழம் மூண்ட நியதியால்:

எழில்நதி வாயிலும் ஏரிகள் தலையிலும்

பயங்கர அருவிகள் பாயும் கழுத்திலும்   280

வளைகுடாப் பகுதிமேல் வருநில முனையிலும்

ஒடுங்கிய பூமி உடன்தொடு கரையிலும்."

பாடல் 9 - இரும்பின் மூலக்கதை TOP

அடிகள் 1-266 வைனாமொயினன் இரும்பின் மூலத்தை முதியவனுக்குச் சொல்லுகிறான்.

அடிகள் 267-416 : முதியவன் இரும்பை நிந்தித்து இரத்தப் பெருக்கை நிறுத்த மந்திர உச்சாடனம் செய்கிறான்.

அடிகள் 417-586 : முதியவன் தனது மகன் மூலம் ஒரு மருந்து தயாரித்துக் காயத்துக்குப் பூசிக் கட்டுவிக்கிறான். வைனாமொயினன் குணமடைந்து, கடவுளின் கருணையை நினைத்துக் கடவுளுக்கு நன்றி கூறுகிறான்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

வண்டியி லிருந்து வந்துகீ ழிறங்கினன்

தானே துயர்ப்படாத் தகவில் இறங்கினன்

உதவிக ளின்றி உடன்தா னிறங்கினன்

வீட்டின் உள்ளே விரைந்து சென்றனன்

கூரையின் கீழ்நடை கொண்டே சென்றனன்.

குடுக்கை வெள்ளியில் கொணரப் பட்டது

கொளும்பொன் கிண்ணமும் கொணரப் பட்டது.

கொள்கலன் கொஞ்சமும் கொள்ளவு மில்லை

ஒருதுளி தானும் உட்செல வில்லை    10

முதிய வைனா மொயினனின் குருதி

வீரன் பாத மிகுபொங் கிரத்தம்.

உறுமினன் கிழவன் உறும்அடுப் பருகில்

கடுநரைத் தாடியன் கத்தினான் கண்டதும்:

"எவ்வகை மனித இனத்தினன் நீதான்

வீரனே யாயினும் எவ்வகை வீரன்?

ஏழு தோணிகள் எலாம்நிறை குருதி

எட்டுத் தொட்டிகள் முட்டிய இரத்தம்

படுமுழங் காலால் பாக்கிய மற்றோய்,

பாய்ந்து தரையில் பரந்துபோ கின்றது;   20

எனக்கு நினைவுள தேனைய மந்திரம்

ஆயினும் பழையது அறநினை வில்லை

முதல்இரும் புதித்த மூலத் தொடக்கம்

தொடக்கத் தின்பின் தொடர்ந்ததன் வளர்ச்சி."

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"இரும்பின் பிறப்பு எனக்குத் தெரியும்

உருக்கின்உற் பத்தி உணர்வேன் நானும்

தாய்களின் முதலவள் தவழ்காற் றாகும்

சலமே மூத்தவன் சகோதரர் களிலே    30

இரும்புடன் **பிறப்பில் எல்லாம் இளையவன்

மத்தியில் அமைந்ததே வளர்நெருப் பாகும்.

மானிட முதல்வன், மாபெருந் தேவன்,

விண்ணில் உள்ள மேலவன் அவனே,

நீர்பிரிந் ததுவாம் நீள்வாய் விருந்து

நீரில் இருந்தே நிலமும் வந்தது

ஏழ்மை இரும்புக் கில்லைப் பிறப்பு

பிறந்ததும் இல்லை வளர்ந்ததும் இல்லை.

மானிட முதல்வன், வானகத் திறைவன்,

அகங்கை இரண்டை அழுத்தித் தேய்த்தான்   40

இரண்டையும் ஒன்றாய் இணைத்து அழுத்தினான்

இடமுழங் காலில் இயைந்த முட்டியில்

அதிலே பிறந்தனர் அரிவையர் மூவர்

மூவரும் இயற்கை முதல்தாய் மகளிர்

துருவுடை இரும்பின் தொல்தா யாக

நீலவா யுருக்கின் நெடுவளர்ப் பன்னையாய்.

நங்கையர் நடந்தனர் நல்லுலாப் போந்தனர்

வானத்துக் காரின் வளர்விளிம் பெல்லையில்

பூரித்து மலர்ந்த பூத்த மார்புடன்

மார்பின் காம்பில் வந்துற்ற நோவுடன்;   50

பாலைக் கறந்து படிமிசைப் பாய்ச்சினர்

மார்பகம் நிறைந்து பீரிட்டுப் பாய்ந்தது;

தாழ்நிலம் தோய்ந்து சகதியில் பாய்ந்தது

அமைதியாய் இருந்த அகல்புனல் கலந்தது.

கறந்தனள் ஒருத்தி கருநிறப் பாலாம்

மூவர்மங் கையரில் மூத்தவள் அவளே;

மற்றவள் கறந்தது மதிவெண் ணிறப்பால்

மங்கையர் மூவரில் மத்தியில் உள்ளவள்;

சிவப்பாய் கறந்தனள் திகழ்மூன் றாமவள்

மங்கையர் மூவரில் வளர்இளை யவளே.   60

கருமைப் பாலைக் கறந்தவள் எவளோ

அவளால் பிறந்தது அருமெல் இரும்பு;

கவின்வெண் ணிறப்பால் கறந்தவள் எவளோ

அவளால் பிறந்தது அரும்உருக் கென்பது;

கனிசெந் நிறப்பால் கறந்தவள் எவளோ

அவளால் பிறந்தது அடுகன இரும்பு.

காலம் சற்றுக் கரைந்துசென் றிட்டது

தானே இரும்பது சந்திக்க விரும்பி

அன்புடை மூத்த அண்ணன் சகோதரன்

படர்செந் நெருப்பொடு பழக நினைத்தது.   70

கனலது தீய குணம்சற் றுடையது

ஆங்கா ரத்தொடு ஆவேச மானது;

பாக்கிய மற்ற பாவியை எரித்தது

இரும்பாம் பேதைத் தம்பியை எரித்தது.

ஓடி இரும்பு ஒளியப் பார்த்தது

ஒளிந்து தன்னைக் காக்கவுள் ளியது

கனன்ற கனலின் கரங்களி லிருந்து

சினந்த தீயின் செவ்வா யிருந்து.

அபயம் பெற்றது அதன்பின் இரும்பு

இனிதொளி **வபயம் இரண்டையும் பெற்றது  80

தனிநகர்ந் தசைந்த சகதிச் சேற்றினில்

கிளைத்துப் பாய்ந்த கிளர்நீ ரூற்றில்

தடம்திறந் தகன்ற சதுப்பு நிலத்தில்

கடினமாய்க் கிடந்த கடுங்குன் றுச்சியில்

அன்னம் முட்டை யிடும்அயல் இடங்களில்

வாத்துக் குஞ்சைப் பொரிக்குமால் பதிகளில்.

இரும்பு சேற்றில் இருந்தது ஒளிந்து

சதுப்பின் அடியில் தலைநிமிர்ந் திருந்தது

ஓராண் டொளித்தது ஈராண் டிருந்தது

மூன்றாம் ஆண்டும் முயன்றொளித் திருந்தது  90

இரண்டடி மரத்தின் இடைநடு வினிலே

முதுபூர்ச் சமர மூன்றுவே ரடியில்.

ஆயினும் தப்பிய தில்லையவ் விரும்பு

கொடிய நெருப்பின் கொல்கரத் திருந்து;

மீண்டொரு முறைவர வேண்டி யிருந்தது

தீயின் வசிப்பிடத் திருவா யிலுக்கு

படைக்கல அலகாய் படைக்கப் படற்கு

வாளின் அலகாய் மாற்றப் படற்கு.

ஓடிய **தோநாய் ஒன்றுறை சேற்றில்

செறிபுத ரிடையே திரிந்ததோர் கரடி   100

ஓநாய் **அடியில் உறுசேறு ஊர்ந்தது

கரடியின் கால்களில் காடு கலைந்தது.

கனிந்தாங் கெழுந்தது கடினவல் இரும்பு

உருக்கின் துண்டாங் குருவம் கொண்டது

ஓநாய் பாதம் ஊன்றிய இடத்தில்

கரடியின் குதிகள் கல்லிய இடத்தில்.

இல்மரி னன்எனும் கொல்லன் பிறந்தான்

பிறந்ததும் வளர்ந்ததும் இரண்டும் நிகழ்ந்தன

நிலத்தவன் பிறந்தது நிலக்கரிக் குன்றிலே

நிலத்தவன் வளர்ந்தது நிலக்கரிப் பரப்பிலே   110

செப்பின் சுத்தியல் செங்கரத் திருந்தது

சிறியதோர் குறடும் சேர்ந்தே இருந்தது.

இல்மரி னன்பிறப் பிரவுநே ரத்திலாம்

கொல்லவே லைத்தளம் எல்பகல் செய்தனன்

ஓர்இடம் பெற்றனன் உயர்தொழில் தளம்உற

ஊதுலைத் துருத்தியை ஓர்இடம் நிறுவிட

சேற்று நிலத்தொரு சிற்றிடம் கண்டனன்

ஈரமாய் அச்சிறு இடமதே யானதாம்

சென்றனன் அவ்விடம் செம்மையாய்ப் பார்த்திட

அண்மையில் நின்றவன் ஆய்வினைச் செய்யவே  120

அவ்விடம் ஊதுலைத் துருத்தியை அமைத்தவன்

உலைக்களம் ஒன்றினை உருப்பெறச் செய்தனன்.

ஓநாய்ச் சுவட்டை ஒற்றியே போனான்

கரடியின் அடியையும் கவனித் தேகினன்;

கண்டனன் அவ்விடம் கடினநல் இரும்பு

உருக்கதன் துண்டுகள் இருப்பதும் கண்டான்

ஓநாய்ச் சுவடுகள் உள்ளவவ் விடத்தில்

கரடியின் குதிக்கால் பதிவுகாண் பதியில்.

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்:

'ஐயகோ, ஏழைநீ யானகார் இரும்பே   130

இருக்கிறாய் கேவல மானவிவ் விடத்தில்

தாழ்ந்தவாழ் விடத்தில் தான்வாழ் கின்றாய்

ஓநாய்ச் சுவட்டில் உறுசேற் றுநிலம்

கரடியின் பாதம் பதிந்துகாண் பதியில்!'

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்:

'உன்னுடை விளைவு என்னவாய் இருக்கும்

தீயில் உன்னைத் தோய்த்துக் காய்ச்சினால்

உலைக்களத் தினிலே உன்னையிட் டாக்கால்?'

இதைக்கேட் டேழை இரும்பு அதிர்ந்தது

அதிர்ந்தல மந்து அச்சம் கொண்டது    140

கனலின் சொல்லைக் காதில் கேட்டதும்

பெருங்கன லுடைய பேச்சு வந்ததும்.

இல்மரி னன்எனும் கொல்லன் கூறினன்:

'வருத்தப் படற்கு வகையேது மில்லை

தெரிந்தோரை நெருப்புத் தீய்ப்பதே யில்லை

சுற்றத்தை நெருப்புச் சுடுவதும் இல்லை.

கொதிகன லோனுடைக் கூடத் திருந்தால்

கொழுந்துவிட் டெரியும் கோட்டையில் வந்தால்

அழகுறும் உருவாங் கடைவதே யியல்பு

வனப்பொடு வண்ணமும் வருவதே யுண்டு    150

ஆண்களுக் குரிய அழகுறும் வாளாய்

பாவையர் இடுப்பின் பட்டிப் பட்டமாய்.'

அங்ஙனம் அந்தநாள் அன்று முடிந்ததும்

இரும்பைச் சதுப்பில் இருந்தே எடுத்து

சேற்று நிலத்தில் செறிந்ததை மீட்டு

கொல்லன் உலைக்குக் கொணரப் பட்டது.

கொல்லன் இரும்பைக் கொடுங்கனல் தள்ளினன்

இரும்பை உலையிடை இட்டனன் கொல்லன்

ஒருமுறை ஊதினான் இருமுறை ஊதினான்

மூன்றாம் முறையும் மீண்டும் ஊதினான்    160

குழைந்து இரும்பு குழம்பாய் வந்தது

கடின இரும்பு கனிந்தே வந்தது

கொண்டது வடிவம் கோதுமைக் களிபோல்

தானிய அடைக்குச் சரிப்படும் பசையாய்

கொல்லன் உலையில் கொதித்த தீயதில்

கொழுந்துவிட் டெரியும் கொதிகனற் சக்தியில்.

அப்பொழு தேழை இரும்பழுது உரைத்தது:

'ஓகோ, கொல்ல, உயர்இல் மரின!

இங்கிருந் தென்னை எடுப்பாய் வெளியே

வருத்தும் சென்னிற வளர்கன லிருந்து!'   170

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

'ஒளிர்கன லிருந்து உனைநான் எடுத்தால்

கோரமாய் ஓர்உரு கொள்ளுவாய் நீயே

கொடுமை நிறைந்த கருமம் செய்வாய்

தாக்கவும் கூடும்நின் சகோதர னையே

இன்னலைத் தருவைநின் அன்னையின் சேய்க்கே.'

ஏழை யிரும்பப் போத(஡)ணை யிட்டது

சுத்தமாய் உண்மையாய்ச் சத்தியம் செய்தது

ஆணை உலைமேல் ஆணைகொல் களம்மேல்

ஆணைசுத்தி யல்மேல் ஆணைகட் டையின்மேல்  180

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னது

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தது:

'கடித்து விழுங்கக் கனமர முண்டு

உண்ணவும் கல்லின் உள்ளங்க ளுண்டு

தாக்கவும் மாட்டேன் சகோதரன் தனைநான்

அன்னையின் பிள்ளைக் கின்னலும் செய்யேன்.

எனக்குச் சிறந்தது அழியாது இருப்பதே

என்றுமே வாழ்ந்து இருப்பதே மிகநலம்

தோழரோ டிணைந்து துணையாய் இருப்பது

தொழிலாள ராயுதத் தொன்றா யிருப்பது   190

சொந்த உறவினை உண்பதைப் பார்க்கிலும்

ஆனஎன் உறவினை அழிப்பதைப் பார்க்கிலும்.'

அப்போ கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

கவினழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்

இரும்பை அனலில் இருந்தே எடுத்தான்

அதனைப் பட்டடை அதன்மேல் வைத்தான்

அதனை மென்மையாய் அடித்தே எடுத்தான்

கருவிகள் கூர்மையாய்க் கவினுறச் செய்தான்

ஈட்டிகள் கோடரி எல்லாம் செய்தான்

பல்வகை யான படைக்கலம் செய்தான்.   200

ஆயினும் குறைபா டதிலெதோ விருந்தது

ஏழை இரும்பில் இடர்ப்பா டிருந்தது

இரும்பின் நாக்கு இளகா திருந்தது

உருக்கின் வாயே உருவாக வில்லை

இரும்பிலே சிறிதும் இல்லையே வலிமை

அதனை நீரிலே அமிழ்த்தாத போது.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

சிறிது தானே சிந்தனை செய்தான்:

சாம்பலை ஒன்றாய்த் தான்சிறி தெடுத்து

காரநீர் கொஞ்சம் கலந்துசற் றிணைத்து   210

உருக்கை உருக்கும் ஒருபசை யாக்கி

செய்தனன் இரும்பை இளக்கும் திரவம்.

நாவினால் திரவம் நக்கிப் பார்த்து

சுவைத்தான் நினைத்தது தோன்றிற் றோவென

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

'இவைகள் உகந்ததாய் இன்னமும் இல்லை

திரவம் உருக்கைச் செய்யுமா றில்லை

இரும்பில் பொருட்கள் இயற்றுமா றில்லை.'

நிலத்தி லிருந்தொரு நெடுவண் டெழுந்தது

நீலச் சிறகுடன் நேர்புல் திடலால்    220

அசைந்தது நகர்ந்தது அசைந்து படர்ந்தது

கொல்லுலை வேலைக்கு உளகளம் சுற்றி.

இங்ஙனம் அப்போ தியம்பினன் கொல்லன்:

'வண்டே, நிறைகுறை மனிதனே, ஓஓ!

தேனை உனது சிறகில் சுமந்துவா!

திகழுமுன் நாவிலே தேன்அதை ஏந்திவா!

அறுவகைப் பூக்களின் அலர்முடி யிருந்து

எழுவகைப் புல்லின் எழில்மடி யிருந்து

உருக்குப் பொருட்களை உருவாக் குதற்கு

இரும்பிற் பொருட்களை இயற்றுவ தற்கு.'  230

குளவியொன் றப்போ கூளியின் குருவி

அங்கே பார்த்து அதனைக் கேட்டது

குந்திப் பார்த்தது கூரைக் கோடியில்

பார்த்தது **மிலாறுப் பட்டைகீழ் இருந்து

உருக்குப் பொருட்கள் உருவம் ஆவதை

இரும்பில் பொருட்கள் இயற்றப் படுவதை.

பறந்தது ரீங்காரம் இட்டுஅது சுழன்றது

பரப்பி வந்தது பேயின் பயங்கரம்

திரிந்தது சுமந்து செறிஅரா நஞ்சம்

விரிகருங் கிருமி விடத்துடன் வந்தது   240

எறும்பதன் அரிக்கும் எரிதிர வத்தொடு

வந்தது தவளையின் மர்மநஞ் சுடனே

ஊட்டவே ஆலம் உருக்குப் பொருள்களில்

கூட்டவே இரும்பு பதஞ்செயும் திரவம்.

அவனே கொல்லன் அவ்வில் மரினன்

நித்திய வாழ்வுடை நேரிய கொல்லன்

எண்ணம் கொண்டான் இனிதுசிந் தித்தான்

தேன்உண் வண்டு திரும்பி வந்தது

தேவைக் குரிய தேனுடன் வந்தது

தேனைச் சுமந்து திரும்பி வந்தது    250

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

'எனக்கு நல்லது இவைகள் இருப்பது

செவ்வுருக் காக்கும் திரவம் சமைக்க

இரும்பின் பொருட்களை விரும்பி அமைக்க.'

அடுத்து உருக்கை அவன்கை எடுத்து

ஏழை இரும்பையும் எடுத்தான் ஒன்றாய்

நெருப்பில் இருந்ததை நேர்கைக் கொண்டு

உலையில் இருந்ததை ஒன்றாய் எடுத்தான்.

தீக்குணம் கொண்டது செவ்வுருக் கப்போ

இரும்புக் கடங்காப் பெருஞ்சினம் வந்தது   260

அதுதீக் குணத்தால் ஆணையை மீறி

வறுநாய் போல மாண்பை இழந்தது;

இழிந்துசோ தரனை எற்றிக் கடித்தது

உற்றசுற் றத்தை உறுவாய் கொண்டது

குருதியை ஆறாய்ப் பெருக வைத்தது

படர்நீ ரூற்றாய்ப் பாய வைத்தது."

உறுமினான் கிழவன் உறும்அடுப் பருகில்

தாடி அசைந்தது தலைகுலுங் கிற்று:

"இரும்பதன் பிறப்பு எனக்குத் தெரியும்

உருக்கதன் தீய வழக்கமும் தெரியும்.   270

ஓ,நீ ஏழை, ஏழை இரும்பு,

ஏழை இரும்பு, பயனிலா இரும்பு,

உருக்கு அடுத்தது ஒருசூ னியப்பொருள்

நீயும் பிறந்த நிலையிப் படியா

தீயவை செய்யத் தினம்வளர்ந் திட்டது

தோற்றம் கொண்டது தொடர்பெரும் பொருட்களாய்?

முன்ஒரு கால்நீ முழுப்பெரி தல்லை

பெரியையு மல்லை சிறியையு மல்லை

அத்தனை அழகு அமைந்தது மில்லை

தீமைஅவ் வளவு திகழ்ந்தது மில்லை    280

நீபால் ஆக நிலைத்தவே ளையிலே

சுவையுறும் பாலாய் சுரந்தபோ தினிலே

இளமைப் பெண்ணின் எழில்மார் பகத்தில்

வனிதையின் கைகளில் வளர்ந்தநே ரத்தில்

விண்ணக மேக விளிம்பின் எல்லையில்

வளர்ந்து பரந்த வானதன் கீழே.

அப்போது நீயோ பெரியையும் அல்லை

பெரியையும் அல்லைச் சிறியையும் அல்லை

ஊற்றுச் சேற்றில் ஒளிந்த வேளையில்

தெளிந்த நீராய்த் திகழ்ந்த போதினில்   290

சதுப்பு நிலத்தின் தான்அகல் வாய்தனில்

கடினப் பாறைக் கற்குன் றுச்சியில்

மண்ணின் சேற்றுள் மாறிய வேளையில்

செந்துரு மண்ணாய்த் தேறிய வேளையில்.

அப்போது நீயோ பெரியையும் அல்லை

பெரியையும் அல்லைச் சிறியையும் அல்லை

**காட்டே றுன்னைச் சேற்றுறுத் துகையில்

**புல்வாய் மேட்டில் போட்டு மிதிக்கையில்

கால்களால் ஓனாய் கடிதழுத் துகையில்

கரடியின் பாதம் கடந்தவே ளையிலே.   300

அப்போது நீயோ பெரியையும் அல்லை

பெரியையும் அல்லைச் சிறியையும் அல்லை

சேற்றினில் இருந்துனை மீட்டவே ளையிலே

சதுப்புப் பூமியில் பெறப்படும் போதினில்

கொல்லன் தளத்துக் கொணர்ந்தநே ரத்தில்

இல்மரி னன்உலைக் களத்துறும் வேளையில்.

அப்போது நீயோ பெரியையும் அல்லை

பெரியையும் அல்லைச் சிறியையும் அல்லை

கடும்இரும் பாயாங் குறுமிய வேளையில்

அடிவெந் நீர்உனை அமுக்கிய போதினில்   310

உலைத்தீ அதிலே அழுத்திய நேரம்

சத்தியம் உண்மையாய்த் தான்செய்த வேளை

கொல்களம் மீதிலும் கொளும்உலை மீதிலும்

சுத்தியல் மீதிலும் தொடுகட்டை மீதிலும்

கொல்லனின் வேலை கொள்கள மீதிலும்

உலைத்தரை மீதிலும் உரைத்த(஡)ணை யிடுகையில்.

பேருரு இப்போ பெற்றுவிட் டாயா?

உனக்கு ஆத்திரம் உதித்தே விட்டதா

இழிந்தோய், உன்ஆணை இன்றுடைந் திட்டதா?

நாய்போல் மதிப்பு நாசமா கிற்றா?    320

இன்னல் உனது இனத்துக் கிழைத்தனை

வறியஉன் கேளிரை வாயில் கொண்டனை.

தீய செயல்உனைச் செயத்தூண் டியதார்?

கொடுந்தொழில் செயவுனைக் கூறிய தெவர்கொல்?

உனைப்பயந் தவளா? உன்னுடைத் தந்தையா?

அல்லது மூத்தஉன் அருஞ்சகோ தரனா?

அல்லது இளையஉன் அருஞ்சகோ தரியா?

அல்லது யாரெனும் அரும்உற வினரா?

உந்தையும் அல்ல உன்தாய் அல்ல

மூத்த சகோதரன் முதல்எவ ரும்மிலர்    330

இளைய சகோதரி எவருமே அல்ல

உரிய உறவினர் ஒருவரும் அல்ல;

நீயாய்த் தானே நிகழ்த்தினை தீத்தொழில்

நெடும்பெரும் பிழையை நிகழ்த்தினை நீயே.

உணர்வாய் வந்து உன்தவறு இப்போ(து)

தீச்செய லுக்குச் செய்பரி காரம்

உனது தாயிடம் உரைப்பதன் முன்னர்

முறைப்பாடு செய்வதன் முன்பெற் றோரிடம்

அளவிலா வேலைகள் அன்னைக் குண்டு

பெரிய தொல்லைகள் பெற்றோர்க் குண்டு   340

தனையன் ஒருவன் தான்பிழை செய்கையில்

பிள்ளை ஒன்று பெருந்தவ றிழைக்கையில்.

இரத்தமே உனது பெருக்கை நிறுத்து!

உயர்சோரி ஆறே ஓட்டம் நிறுத்து!

பாய்வதை நிறுத்து பார்த்துஎன் தலையில்!

படர்ந்தென் நெஞ்சிற் பாய்வதை நிறுத்து!

இரத்தமே நில்முன் எதிர்சுவ ரைப்போல்!

மிகுசோரி ஆறே வேலியைப் போல்நில்!

ஆழியில் நிற்கும் **வாளென நிற்பாய்!

கொழுஞ்சே றெழுந்த கோரைப் புல்லென!  350

வயலிலே உள்ள வரம்பினைப் போல்நில்!

நீர்வீச்சி யில்உறு நெடுங்கல் எனநில்!

ஒருமனம் அப்படி உனக்கு இருந்தால்

வேகமாய் ஓடிப் பாயவேண் டுமென

தசைகள் ஊடே தான்செறிந் தோடு

எலும்பின் வழியே இனிப்பரந் தோடு

உடம்பின் உள்ளிடம் உனக்குச் சிறந்தது

தோலின் கீழே தொடர்தல்மிக் குகந்தது

நல்லது பாய்வதும் நரம்புக ளூடாய்

எலும்புகள் வழியாய்ப் பரம்பலும் நன்று   360

படிமிசை வீணாய்ப் பாய்வதைக் காட்டிலும்

அழுக்கிலே சிந்தி அகல்வதைக் காட்டிலும்.

பாலே மண்மேல் பரந்துசெல் லாதே

களங்கமில் குருதியே கடும்புல்புக் காதே

மனிதரின் சிறப்பே வளர்புல் ஏகேல்

வீரர்பொற் றுணையே மேடுசெல் லாதே

இருப்பிடம் உனக்கு இதயத் துள்ளது

சுவாசப் பைகளின் தொடர்கீழ் அறைகளில்;

பகருமவ் விடங்களில் பரவுக விரைவாய்

விளங்குமவ் விடங்களில் வேகமாய்ப் பாய்வாய்!   370

ஓடிட நீயொரு உயர்நதி யல்லை

பெருகிட நீயொரு பெருவாவி யல்ல

சிந்திடச் சதுப்புச் செழுநில மல்லைநீ

மரக்கலம் மோதித் தெறிக்குநீ ரல்லைநீ.

ஆனதால் அன்பே அறச்செய் பெருக்கினை

உலர்ந்துபோ அங்ஙனம் உடன்செய் யாவிடில்!

வரண்டதும் உண்டுமுன் வளர் *துர்யா வீழ்ச்சியும்

*துவோனலா நதியும் சேர்ந்துலர்ந் துள்ளது

கடலும் விண்ணும் காய்ந்தது வரண்டது    380

வரட்சிமுன் பெரிதாய் வந்தநே ரத்தில்

கொடுந்தீ பற்றிக் கொண்டநே ரத்தில்.

இதற்குநீ இன்னும் பணியா திருந்தால்

நினைவினில் உளவே நேர்பிற வழிகள்

புகல்வேன் அறிந்து புதிய மந்திரம்

அலகை யிடத்தொரு கலயம் கேட்பேன்

குருதியை அதனுள் கொதிக்கவும் வைப்பேன்

மூண்டசெங் குருதி முழுதையும் ஆங்கே

ஒருதுளி தானும் பெருநிலம் விழாமல்

சிவந்த இரத்தம் சிந்தப் படாமல்    390

பெருநிலத் திரத்தம் பெருக விடாமல்

மென்மேற் குருதி மிகுந்துபா யாமல்.

எனக்கிலை மனித சக்தியே என்றால்

மானிட முதல்வன் மகனல்ல என்றால்

இரத்தப் பெருக்கைத் தடுத்து நிறுத்த

நரம்பில் பாய்வதை வரம்பிட் டணைக்க

விண்ணிலே உள்ளார் விண்ணகத் தந்தை

எழில்முகில் களின்மேல் இருக்கும் இறைவன்

மனிதர்கட் கெல்லாம் மாபெரும் சக்தி

வீரர்கட் கெல்லாம் மிகப்பெரும் வீரன்   400

இரத்தத் தின்வாய் அடைத்து நிறுத்த

வெளிவரும் குருதியை முழுதாய் நிறுத்த.

மானிட முதல்வா, மாபெரும் கர்த்தா!

விண்ணுல கத்தே நண்ணிவாழ் இறைவா!

தேவையாம் தருணம் தெரிந்திங் கெழுக

வருவாய் அழைக்கும் தருணத் திங்கே

திணிப்பாய் நினது திருமாண் கரங்கள்

அழுத்துவாய் நினது அருவிறற் பெருவிரல்

காயத் துவாரம் கடிதடைத் திறுக்க

தீய கதவைத் திண்ணமாய் அடைக்க;    410

மென்மை இலைஅதன் மீதே பரப்பு

**தங்கநீ ராம்பலால் தடுத்ததை மூடு

குருதியின் வழிக்குக் கொள்தடை யொன்றிட

வெளிப்படும் பெருக்கை முழுப்படி நிறுத்த

குருதிஎன் தாடியில் கொட்டா திருக்க

ஓடா திருக்கஎன் உடுகந் தையிலே."

அங்ஙனம் இரத்த அகல்வா யடைத்தான்

அங்ஙனம் இரத்த அதர்வழி யடைத்தான்.

அனுப்பினான் மகனை அவன்தொழில் தலத்தே

பூசுமோர் மருந்து புண்ணுக் கியற்ற    420

புல்லில் இருக்கும் புணர்தா ளிருந்து

ஆயிரம் தலைகொள் மூலிகை யிருந்து

தரையிலே வடியும் தண்நறை யிருந்து

சொட்டும் இனியதேன் துளியிலே யிருந்து.

வேலைத் தலத்தே விரைந்தான் பையன்

பூச்சு மருந்தை வீச்சொடே சமைக்க

சிந்துர மரத்தைச் செல்வழி கண்டான்

இவ்விதம் கேட்டான் இகல்சிந் துரத்தை:

"உன்கிளை களிலே உண்டோ தேறல்

பட்டையின் உள்ளே படிதேன் உளதோ?"   430

சிந்துர மரமும் செப்பிய தொருமொழி:

"நேற்றே நேற்று நிகழ்பகல் வேளையில்

தேன்சொட் டியதென் செறிகிளை களிலே

தேன்மூடி நின்றதென் செழும்பசும் உச்சியில்

முகிலிலே யிருந்து முகிழ்ந்து வடிந்ததேன்

முகிலின் ஆவியில் முகிழ்ந்ததேன் அதுவே."

ஒடித்தான் சிந்துர ஒளிர்மரச் சுள்ளிகள்

எடுத்தான் மரத்திலே இருந்துஉகு துகள்களை

சிறந்த புல்லில் சிற்சில எடுத்தான்

பல்வகை மூலிகை பலவுமே எடுத்தான்    440

இவைகளைக் காணொணா திந்நாட் டினிலே

எல்லா இடத்திலும் இவைவளர்ந் திலவாம்.

கலயம் எடுத்து கனலிலே வைத்தான்

அதனுள் கலவையை அவன்கொதிப் பித்தான்

நிறைத்தான் சிந்துர நிமிர்மரப் பட்டைகள்

சேர்த்தான் சிறப்பாய்த் தேர்ந்த புற்களை.

கலகல ஒலியொடே கலயம் கொதித்தது

மூன்று இரவுகள் முழுதும் கொதித்தது

வசந்தத்து மூன்று வருபகல் கொதித்தது

பூச்சு மருந்தினைப் பார்த்தான் பின்னர்   450

பயன்படுத் தத்தகு பதமா மருந்தென

உகந்ததா மந்திரம் உறுமருந் தென்று.

ஆயினும் தகுந்ததாய் அம்மருந் தில்லை

உறுமந் திரமருந் துகந்ததா யில்லை;

சேர்த்தான் மேலும் சிலவகைப் புற்களை

பல்வகை மூலிகை பலதையும் சேர்த்தான்

பல்வே றிடங்களில் பாங்குறப் பெற்றவை

அவைசதப் **பயண அரும்வழி சேர்த்தவை

தந்தவை ஒன்பது மந்திர வாதிகள்

எண்மர் வைத்தியம் அறிந்தவர் ஈந்தவை.   460

கொதிக்க வைத்தான் அடுத்துமூன் றிரவுகள்

இறுதியாய் ஒன்பது இரவுகள் வைத்தனன்

அடுப்பினில் இருந்து எடுத்தான் கலயம்

பூச்சு மருந்தினைப் பார்த்தான் மீண்டும்

பயன்படுத் தத்தகு பதமா மருந்தென

உகந்ததா மந்திரம் உறுமருந் தென்று.

கிளைபல செறிந்த **வளவர சொன்று

வயலின் ஓரம் மறுகரை நின்றது

கொலைத் தொழிற் பையன் கூர்ந்ததை உடைத்து

இரண்டே இரண்டு பாகமாய்க் கிழித்தான்;   470

பூச்சு மருந்தைப் பூசினான் அதனில்

வைத்தியம் செய்தான் மருந்தத னாலே

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"மருந்து இதி லொரு மகிமை இருந்தால்

புண்களின் மீது பூசலாம் என்றால்

பூசிக் காயம் போக்கலாம் என்றால்

அரசே முழுமையாய் அமைந்துநன் கெழுவாய்

சிறந்துமுன் னரிலும் செழுமையாய் எழுவாய்!"

அரசு முழுமையாய் அமைந்துநன் கெழுந்தது

சிறந்துமுன் னரிலும் செழுமையாய் எழுந்தது  480

முடிவரை வளர்ந்து வடிவாய் நின்றது

அடிமரம் இன்னும் அமைந்துநன் கிருந்தது.

பின்னரும் மருந்தை நன்குசோ தித்தான்

பயனுடன் மருந்தின் பரிகரிப் புணர்ந்தான்

தேய்த்தான் உடைந்து சிதறிய கற்களில்

பகுபட வெடித்த பாறையில் தேய்த்தான்;

கற்கள் கற்களாய் கடும்பலத் தொன்றின

பாறைகள் இணைந்து பாங்காய்ப் பொருந்தின.

வேலைத் தலத்தினால் மீண்டான் பையன்

பூச்சு மருந்தினை ஆக்கலில் இருந்து    490

கலவை மருந்தினைக் கலப்பதில் இருந்து

முதியோன் கரங்களில் அதைஅவன் வைத்தான்:

"இதோநம் பிக்கைக் கேற்றநல் மருந்து

சித்தி வாய்ந்த சிறப்புறு மருந்து

மலைகளை இணைக்க வல்லது ஒன்றாய்

அனைத்துப் பாறையும் இணைத்திட வல்லது."

நாக்கினால் கிழவன் நன்குசோ தித்தான்

இனிய வாயால் நனிசுவைத் திட்டான்

பயன்பரி காரம் பாங்கா யுணர்ந்தான்

சித்தியும் சிறப்பும் தேர்ந்தறிந் திட்டான்.    500

வைனா மொயினனில் மருந்தைப் பூசினன்

நோயடைந் தோனை நுவல்சுக மாக்கினன்

மேற்புறம் பூசினன் கீழ்ப்புறம் பூசினன்

பூசினன் மத்திய பாகமும் பூர்த்தியாய்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"எனது தசையினால் இதைப்போக் கிலன்யான்

கர்த்தரின் தசையால் கடிதுபோக் குகிறேன்

எனது சக்தியால் இதுசெய் திலன்யான்

சர்வவல் லவனின் சக்தியால் செய்கிறேன்   510

எனது வாயினால் நான் பேசவில்லை

இறைவனின் வாயினால் நான்பேசு கின்றேன்;

எனது வாயே இனியது என்றால்

இறைவனின் வாயே இனியது அதனிலும்

எனது கரங்கள் சிறந்தவை என்றால்

இறைவனின் கரங்கள் அதனினும் சிறந்தவை."

பூச்சு மருந்தைப் பூசிய பொழுது

சிறப்புறு மருந்தைத் தேய்த்தபோ தினிலே

நினைவின் சக்தியில் பாதியை நீக்கி

வைனா மொயினனை மயங்கச் செய்தது;   520

அறைந்தான் இப்புறம் அறைந்தான் அப்புறம்

அமைதி அற்றனன் ஆறுதல் அற்றனன்.

ஓட்டினன் கிழவன் உறுநோய் இங்ஙனம்

துன்பம் தருநோய் தூரவிலக் கினான்

**நோவின் குன்றில் நோவை ஏற்றினான்

நோவின் மலையின் நுவல்முடி யேற்றினான்

**சிலையிடை நோவைத் திணித்தனன் அங்கே

தந்தனன் பாறைகள் பிளக்கத் தகுதுயர்.

எடுத்தனன் ஒருபிடி இயல்பட் டுத்துணி

நீளத் துண்டுகள் நிலைபெற வெட்டினன்   530

சிறுசிறு துண்டுகள் சிதையக் கிழித்தனன்

உருட்டிச் சுற்றுத் துணிஉரு வாக்கினன்;

கட்டினன் உருட்டிய பட்டுத் துணியினால்

கட்டினன் அழகுறு பட்டுத் துணியினால்

மனிதனின் முழங்கால் வருரணம் சுற்றினன்

வைனா மொயினன் வல்விரல் சுற்றினன்.

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"ஆண்டவன் பட்டுத் துணிஇது ஆகுக

ஆகுக சுற்றுத் துணிஇறை ஆடையே   540

நலமுறும் இந்த நன்முழங் காற்கு

தூய்மை யுறுங்கால் தொடுபெரு விரற்கு

இப்பொழு தருள்மிகும் இறைவனே, பாரீர்!

மாபெரும் கர்த்தரே, வந்துகாப் பளியும்!

அருள்வீர் துன்பம் அணுகா தெதுவும்

தீதெதும் தொடரா திருந்துகாப் பீரே!"

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

உதவி வந்ததை உணரப் பெற்றான்

வாய்த்தது நலமும் வந்தே விரைவில்

வளர்ந்து தசைகள் வளமும் பெற்றன   550

பெற்றனன் கீழ்ப்புறம் பெரும்நலம் சுகமும்

மறைந்தன நோவும் நோயும் மத்தியில்

போனது பக்கத் திருந்த புணர்நோ

அழிந்தது மேற்புறத் தமைந்த காயமும்

முன்னரைக் காட்டிலும் முழுப்பலம் பெற்றான்

நலம்மிகப் பெற்றான் நாடுமுன் நாளிலும்

நடக்க முடிந்தது நன்குஇப் பொழுதவன்

முழங்கால் மடக்க முடிந்தது நிறுத்த,

அடியொடு நோயும் நோவும் அற்றன

துளியும் இல்லை தொடர்வதை வருத்தம்.   560

முதிய வைனா மொயினனப் போது

விழிகளைத் திருப்பி மேலே நோக்கி

ஆங்கு பார்வையை அழகாய்ச் செலுத்தினன்

சிரசின் மேலே தெரிவிண் உலகு

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"கருணையாங் கிருந்து கணந்தொறும் பெருகும்

அன்பும் அபயமும் அனுதினம் கிடைக்கும்

வானத்தில் விண்ணின் மறுஉல கிருந்து

எல்லாம் வல்ல இறையிட மிருந்து.    570

இறைவனே, நன்றி இப்போ புகல்வோம்,

இறைநின் புகழே இசைப்போம் கர்த்தரே!

இந்த உதவியைத் தந்தமைக் கெனக்கு

அன்புடை அபயம் அளித்தமைக் கெனக்கு

கொடுயதாய் வந்த இடும்பையி லிருந்து

இரும்பின் கூரிய இன்னலி லிருந்து!"

முதிய வைனா மொயினனப் போது

பின்வரும் பொழிகளில் பேசினன் பின்னும்:

"இனிவரும் மக்களே இதுஅற வேண்டாம்

வேண்டாமெப் போதும் மிகுவளர் மக்காள்   580

வீம்புவார்த தைக்கு மிளிர்பட கமைத்தல்

படைத்தலும் வேண்டாம் படகுக் கைமரம்;

மன்னுயிர் போம்வழி வகுத்தவன் இறைவன்

பயணத் தெல்லையைப் பகர்ந்தவன் கர்த்தன்

மனித தீரத்தில் வயமேது மில்லை

வீரனின் சக்தியில் விளைவேது மில்லை."

பாடல் 10 - சம்போவைச் செய்தல் TOP

அடிகள் 1 - 100 : வைனாமொயினன் வீட்டுக்கு வந்து, இல்மரினனை வட பகுதிக்குச் சென்று சம்போவைச் செய்து வடநில மங்கையைப் பெறும்படி கூறுகிறான்.

அடிகள் 101 - 200 : இல்மரினன் வடபகுதிக்குச் செல்ல மறுக்கிறான். வைனாமொயினன் வேறு வழிகளைக் கையாண்டு அவனை வடபகுதிக்கு அனுப்புகிறான்.

அடிகள் 201 - 280 : இல்மரினன் வடபகுதிக்கு வருகிறான். அங்கு அவன் நன்கு வரவேற்கப்பட்டுச் சம்போவைச் செய்வதாக வாக்கு அளிக்கிறான்.

அடிகள் 281 - 432 : இல்மரினன் சம்போவைச் செய்து முடித்ததும் வடநிலத் தலைவி அதை வடக்கே மலைப் பாறைகளில் வைக்கிறாள்.

அடிகள் 433 - 462 : இல்மரினன் தனது வேலைக்கு ஊதியமாக வடநில மங்கையைக் கேட்கிறான். அவள் தான் இன்னமும் வீட்டை விட்டுப் புறப்படக்கூடிய நிலையில் என்கிறாள்.

அடிகள் 463 - 510 : இல்மரினன் ஒரு படகைப் பெற்று வீட்டுக்குத் திரும்பி, தான் வட பகுதியில்சம்போவைச் செய்துவிட்டதாக வைனாமொயினனுக்குக் கூறுகிறான்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

எடுத்தான் **பழுப்பு இகல்பொலிப் புரவி

புரவியைச் சேணம் பூட்டினன் பின்னர்

மண்ணிறப் புரவி வண்டிமுன் நின்றது

வண்டியில் தானே வலுவிரை வேறினன்

அமர்ந்து கொண்டனன் அவ்வண் டியினுள்.

சவுக்கைச் சுழற்றிச் சாடினன் பரியை

மணிமுனைச் சாட்டையால் வான்பரி அறைந்தனன்

பறந்தது புரவி பயணம் விரைந்தது

வண்டி உருண்டது வருதொலை குறைந்தது   10

மிலாறுவின் சட்டம் மிகச்சல சலக்க

**பேரியின் ஏர்க்கால் பின்கட கடத்தது.

அதன்பின் தொடர்ந்து அவன்பய ணித்தான்

நாட்டின் பரப்பிலும் நகர்நிலச் சதுப்பிலும்

திறந்து கிடந்த செறிவன வெளியிலும்.

ஒருநாள் சென்றான் இருநாள் சென்றான்

சென்றான் அங்ஙனம் மூன்றாம் நாளிலும்

வந்தான் பாலம் வருநீள் முடிவில்.

கலேவலா விருந்த கவின்பெரு விடங்களில்

வந்தான் ஒஸ்மோ வயல்களின் எல்லையில்.   20

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவன் சொன்னான்

உரைத்தே அவன்தான் உரைசெய லாயினன்:

"ஓநாய், உணவுகொள், கனவுகாண் பவரை,

லாப்லாந் தியரை இங்குகொல், நோயே,

'நான்இல் செல்லேன்' என்றவர் நவின்றார்

மேலும் 'வாழேன் விழியோ' டென்றார்

'இனிஇவ் வுலகில் இல்லைநான்' என்றார்

பொன்னிலாத் திகழும் பொற்பொழு தெல்லாம்

வைனோ என்னும் வளமுறு நாட்டில்

கலேவலா எனும்புதர்க் கவின்சம வெளியில்."   30

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

பாடினான் மந்திரப் பாடலைப் பயின்றான்

பாடினான் தேவ தாருயர்ந் தலர்ந்தது

மலருடன் பொன்னிலை வளர்ந்து செழித்தது

எட்டிநின் றதுஅதன் எழில்முடி வானை

தவழ்முகில் களின்மேல் தழைத்து நின்றது

படர்கிளை வானில் பரப்பி நின்றது

திகழ்வான் எங்கும் செறிந்து நின்றது.

பாடினான் மந்திரப் பாடலைப் பயின்றான்

திங்களின் நிலவு திகழப் பாடினன்    40

பொன்முடித் தாரு பொலியப் பாடினன்

கவின்கிளைத் **தாரகைக் கணத்தைப் பாடினன்

அதன்பின் தொடர்ந்து பயணம் செய்தனன்

நச்சிய வசிப்பிடம் புக்கச் சென்றனன்

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்

தொய்ந்து சரிந்த தொப்பியை அணிந்து,

அவனே கொல்லன் அவ்வில் மரினனை

கவினழி வில்லாத கைவினைக் கலைஞன்

வழியனுப் புவதாய் வாக்களித் தானே

தன்தலை போயினும் தருவதாய்ச் சொன்னான்   50

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

புகார்படி *சரியொலாப் புகுநிலப் பரப்பில்.

நிமிர்பொலிப் பரியை நிறுத்தினன் முடிவில்

ஒஸ்மோ வின்புது உயர்வய லருகில்

முதிய வைனா மொயினன் அதன்பின்

வண்டியில் இருந்தே வன்தலை தூக்கி

வேலைத் தலத்தின் மிகுஒலி கேட்டனன்

நிலக்கரிக் குடிசையின் **கலக்கொலி கேட்டனன்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

வேலைத் தலத்தில் தானே நுழைந்தனன்   60

இருந்தனன் அங்கே கொல்லன்இல் மரினன்

வியன்சுத் தியலால் வேலைசெய் தவனாய்.

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

"வருவாய் முதிய வைனா மொயினனே

இந்நீள் நாட்கள் எங்கே சென்றனை

எங்கே இருந்தனை இத்தனை காலமும்?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"அங்கே சென்றேன் அந்தநீள் நாட்கள்

அங்கே இருந்தேன் அத்தனை காலமும்    70

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

புகார்படி சரியொலாப் புகுநிலப் பரப்பில்

லாப்பின் பனியிலே வழுக்கிச் சென்றேன்

மந்திர அறிஞரின் வன்புலத் திருந்தேன்."

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"ஓகோ, முதிய வைனா மொயின!

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வ!

பார்த்தது என்ன பயணப் போதிலே

வந்தாய் நின்இல் வழங்குக விபரம்"    80

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"சங்கதி எ(வ்)வளவோ சாற்றுதற் குண்டு

வடக்கே வாழ்கிறாள் வனிதை ஒருத்தி

குளிர்மிகும் கிராமக் குமரி ஒருத்தி

வாழ்வின் துணைவனை வரிக்கிறாள் இல்லை

நலமிகும் கணவரை நாடுவாள் இல்லை

வடநிலப் பாதி புகழ்கிற தவளை

அழகில் நிகரே அற்றவள் என்று:

விழியின் புருவத் தொளிரும் சந்திரன்

சூரியன் அவளின் மார்பிலே மிளிரும்    90

தோள்களில் துள்ளும் **தாரகைக் கூட்டம்

ஏழு தாரகை எழில்முது கொளிரும்.

இப்போது கொல்லன் இல்மரி னன்நீ,

கவின்அழி வில்லாக் கொல்வினைக் கலைஞ!

செல்வாய், அந்தச் சேயிழை அடைவாய்,

மின்னும் கூந்தலின் பொன்தலை காண்பாய்

சம்போ என்னும் சாதனம் செய்தால்

பாங்குடன் ஒளிரும் மூடியும் படைத்தால்

அரிவையை ஊதிய மாகநீ அடைவாய்

அழகியைத் தொழிற்குப் பலனாய் அடைவாய்."   100

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

"ஓகோ, முதிய வைனா மொயினனே!

வாக்களித் தனையோ மற்றெனைத் தரலாய்

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

உன்தலை காத்தற் குறுதுணை யாக

உனக்கு விடுதலை தனைப்பெறற் காக?

என்நீள் வாழ்நாள் என்றுமே செய்யேன்

பொன்னிலாத் திகழும் பொற்பொழு தெல்லாம்

வடபால் நிலத்து வசிப்பிடம் போகேன்

சரியோ லாப்புறத் துறுகுடில் செல்லேன்    110

மனிதரை உண்ணும் மருண்டபூ மிக்கு

இகல்வலார் அழிக்கும் ஏழ்மைநாட் டுக்கு."

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இன்னோர் அற்புதம் இருக்கிற தங்கே

மலர்முடித் தேவ தாரொரு மரமுள

மலர்முடி யோடு வளர்பொன் இலைகள்

ஆங்குஒஸ் மோவின் அகல்வயல் எல்லையில்

உச்சியில் திங்களின் உயர்நிலா வொளிரும்

கவின்கிளைத் தாரகைக் கணங்கள் இருக்கும்."   120

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

"நம்புதற் கில்லைநீ நவிலும்இக் கூற்றைநான்

நேரிலே போயதைப் பார்வைகொள் வரையிலும்

எனதுகண் களால்அதை எதிர்கொளும் வரையிலும்!"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"நம்புதல் உனக்கு நன்கிலை யென்பதால்

நேரிலே சென்றுநாம் நிகழ்வதைப் பார்க்கலாம்

உணரலாம் பொய்யா உண்மையா என்பதை."

ஏகினர் பார்த்திட இருவரும் நேரில்

மலர்களால் மூடிய வளர்முடி மரத்தை    130

முதிய வைனா மொயினன் முதலில்

கொல்லன்இல் மரினன் கூடும் அடுத்தவன்.

அங்கே இருவரும் அடைந்தநே ரத்தில்

ஒஸ்மோ வயலில் ஒருப்படும் எல்லையில்

நிறுத்தினன் நடையை நின்றனன் கொல்லன்

திகைத்தனன் கண்டு தேவ தாருவை

கிளர்தா ரகைக்கணம் கிளையில் இருந்தது

மரத்தின் முடியினில் வளர்நிலா இருந்தது.

முதிய வைனா மொயினனு மாங்கே

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   140

"இப்போநீ கொல்ல, இனியசோ தரனே!

மரத்தில் ஏறுவாய் மதியினை எடுக்க

கைகளில் தாரகைக் கணத்தினைக் கொள்ள

உச்சியைப் பொன்னிலே உடைய மரத்திலே!"

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

ஏறினன் உயரத் தெழில்மரம் மேலே

விண்வரை உயர விரைந்துயர் வேறினன்

கவினுறு திங்களைக் கைகொள வேறினன்

எடுத்திட ஏறினன் இனியதா ரகைக்குழாம்

திகழ்பொன் முடியுடைத் தேவதா ருவிலே.   150

பொன்மலர் முடியொடு பொலிந்த தாரது

அகன்ற தலையுடை அருந்தரு மொழிந்தது:

"ஐயகோ, சித்தம் அற்றபேய் மனிதா,

அனுபவம் அற்ற அப்பாவி மனிதா,

வேடிக்கை மனிதனே விரிகிளை ஏறினாய்

வந்தனை குழந்தைத் தனமாய் முடிவரை

திங்களின் சாயையைச் சீராய்ப் பெறற்காய்

பொய்யாம் உடுக்களைப் புக்கெடுப் பதற்காய்!"

முதிய வைனா மொயினனப் போது

பதமென் குரலால் பாடத் தொடங்கினன்   160

தொடர்காற் றெழுந்து சுழலப் பாடினன்

கொடுங்காற் றகோரம் கொள்ளப் பாடினன்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"சுழல்கால் இவனையுன் தோணியிற் கொள்வாய்

பவனமே உனது படகினில் பெறுவாய்

கொண்டுநீ சேர்ப்பாய் கொடுந்தொலை நாட்டில்

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே!"

காற்றுச் சுழன்று கடுகதி எழுந்தது

வாயு ஆங்கார மதுகொண் டெழுந்தது    170

கொல்லன்இல் மரினனைக் கொண்டு சென்றது

தூர தேசத்துத் தூக்கிச் சென்றது

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

புகார்படி சரியொலாப் புகுநிலப் பரப்பில்.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

சென்றான் தொடர்ந்து செய்தான் பயணம்

காற்று வீசிய கடுவழி சென்றான்

வாயு வீசிய வழியினிற் சென்றான்

திங்களின் மேலும் செங்கதிர்க் கீழும்

தாரகைக் கணத்தின் தயங்குதோள் மீதும்;  180

வடபால் முற்றம் வரையிலும் சென்றான்

சரியொலா சவுனா தம்தெரு சென்றான்

அவனை நாய்களோ அறியவே யில்லை

கடுங்குரை நாய்கள் கவனிக்க வில்லை.

லொவ்ஹி என்பவள் வடநிலத் தலைவி

நீக்கல் எயிறுள நீள்வட முதுபெண்

வந்துமுற் றத்தில் வனப்பொடு நின்றாள்

இவ்விதம் தானே இயம்பிட லானாள்:

"எவ்வகை மனித இனத்தினன் நீதான்

வீரனே யாயினும் எவ்வகை வீரன்    190

பவனம் வீசும் பாதையில் வந்தாய்

வந்தாய் வாயுவின் வழியின் தடத்திலே

ஆயினும் நாய்கள் அவைகுரைத் திலவே

சடைவால் நாய்கள் சத்தமிட் டிலவே."

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

"நானும் இங்கு நண்ணிய துண்மையாய்

கிராமத்து நாய்கள் கிளர்ந்தெழ அல்ல

செறிசடை வால்நாய் சினப்பதற் கல்ல

அன்னிய மானஇவ் வகல்கடை வாயிலில்

அறிமுக மற்றஇவ் வகல்வாய் வழியினில்."  200

அந்த வடநிலத் தலைவியும் அதன்பின்

உறுநவ அதிதியை உசாவினாள் இப்படி:

"அறிந்ததுண் டோ நீ, அறிமுகம் உண்டோ ?

உண்டோ கேட்டது உனக்குத் தெரியுமோ?

இல்மரினன் எனும் வல்லஅக் கொல்லனை

கைவினை வல்லோன் கவின்மிகும் கலைஞன்?

எதிர்பார்த் தவனை இருந்தோம் பலநாள்

இருந்தோம் வருவான் இங்கென வெகுநாள்

இந்த வடபால் இயைநிலப் பகுதியில்

சம்போ புதியாய்ச் சமைப்பதற் காக."   210

அவனே கொல்லன் அவ்வில் மரினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"அறிவேன் என்றும் சொல்லலாம் அவனை

வல்லஇல் மரினன் எனுமக் கொல்லனை

ஏனெனில் நான்இல் மரினன்என் பான்தான்

கவினழி வில்லாக் கலைஞனும் நானே."

லொவ்ஹி என்பவள் வடநிலத் தலைவி

நீக்கல் எயிறுள நீள்வட முதுபெண்

வீட்டினுக் குள்ளே விரைந்து சென்றனள்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னாள்:  220

"எனது செல்வியே, இளமென் மங்கையே,

பிள்ளைகள் அனைத்திலும் பெரும்இகல் பிள்ளாய்,

அணிவாய் ஆடைகள் அனைத்திலும் சிறந்ததை

வெண்மையாய் உள்ளதை மேனியில் தரிப்பாய்

மென்மையாய் இருப்பதை மிலைவாய் மார்பில்

நேர்த்தியாய் இருப்பதை நெஞ்சிலே அணிவாய்

சிறந்த அணிகளைச் செழுங்கழுத் தேற்றி

தரிப்பாய் நல்லதைத் தண்ணுதற் புருவம்

கன்னம் செந்நிறக் கவினுற மாற்றி

அலங்கா ரிப்பாய் அழகாய் வதனம்    230

இப்போ கொல்லன்இல் மரினன் என்பவன்

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்

சம்போ செய்யத் தானிங் குற்றான்

திகழ்ஒளி மூடியும் செய்வான் அதற்கே."

வடபால் நிலத்து வளமுறு நங்கை

நீரிலும் நிலத்திலும் நெடும்புகழ் பெற்றவள்

ஆடைகள் அனைத்திலும் அரியதை எடுத்தாள்

சுத்தமா யிருந்த சுடருடை எடுத்தாள்

ஆடைகள் அணிந்தாள் அலங்கரித் திட்டாள்

தலையணி ஆடை நலஒழுங் கமைத்தாள்    240

செப்பினால் பட்டியை செறித்தனள் இடையில்

பொன்னிலாம் மின்னரைக் கச்சினைப் பூட்டினள்.

வீட்டினி லிருந்து விரைந்தனள் கூடம்

முற்றத்தில் மெல்லடி வைத்துநின் றிட்டாள்

பேரொளி அவளது பெருவிழித் தெரிந்தது

காதுகள் உயர்ந்து கவினுற விளங்கின

முகத்திலே அழகது முழுமையா யிருந்தது

செழுமையாய் மிளிர்ந்தன சிவந்தகன் னங்கள்

பொன்னணி மின்னின பொலிந்துமார் பினிலே

மின்னின சென்னியில் வெள்ளிநல் அணிகள்.  250

அவளே வடநிலத் தலைவியப் போது

கொல்லன்இல் மரினனைக் கூட்டிச் சென்று

வடபால் நிலத்து மாடங்கள் காட்டி

கூடம் சரியொலா எங்கும் காட்டினள்.

அங்கே அவனுக் கருவிருந் தளித்து

பானம் நிறையப் பாங்காய்க் கொடுத்து

மனம்நிறைந் தவனை உபசரித் திட்டாள்

தானே இவ்விதம் சாற்றத் தொடங்கினள்

"ஓகோ, கொல்ல, உயர்இல் மரின!

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞ!  260

சம்போ உன்னால் சமைக்க முடிந்தால்

முதிர்ஒளி நிறங்களில் மூடியும் செய்தால்

அன்னத் திறகின் அணிமுனை யிருந்து

மலட்டுப் பசுவின் மடிப்பா லிருந்து

ஒருசிறு பார்லி ஒளிர்மணி யிருந்து

கோடை ஆட்டின் குறுமயி ரிருந்து

அரிவையைப் பெறுவாய் அதற்கூ தியமாய்

அப்பணிக் கேற்ப அழகியைப் பெறுவாய்."

அப்போ கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   270

"என்னால் சம்போ இயற்றிட முடியும்

முதிர்ஒளி நிறங்களில் மூடியும் செய்வேன்

அன்னத் திறகின் அணிமுனை யிருந்து

மலட்டுப் பசுவின் மடிப்பா லிருந்து

ஒருசிறு பார்லி ஒளிர்மணி யிருந்து

கோடை ஆட்டின் குறுமயி ரிருந்து

ஏனெனில் விண்ணை இயற்றியோன் நானே

வானக மூடியை வனைந்தவன் நானே

ஒன்றுமே யில்லா ஒன்றினி லிருந்து

அடிப்படை எதுவுமே அற்றதி லிருந்து."   280

அவன்சம் போசெய ஆயத்த மானான்

முதிர்ஒளி நிறங்களில் மூடியும் செய்ய

வேலைத் தலமாய் வேண்டினன் ஓரிடம்

கேட்டான் வேண்டிய கருவிவே லைக்கு;

ஆயினும் வேலைக் கங்கிட மில்லை

தொடர்தொழில் தலமும் துருத்தியும் இல்லை

இல்லை உலைக்களம் இல்லைப் பட்டடை

இல்லை சம்மட்டி இல்லைக் கைப்பிடி.

அப்போ கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:  290

"தளர்முது பெண்கள் சந்தே கிப்பர்

சிறுமன மாந்தர் செய்வர் குறைத்தொழில்

இழிந்தவன் கூடஆண் இதுசெய மாட்டான்

சோம்புறு மனிதனும் வீம்பெதும் செய்யான்."

ஓரிடம் தேடினன் உலைக்களம் வைக்க

பார்த்தனன் ஒருதடம் பட்டடை அமைக்க

அவ்வட நாட்டின் அகல்பரப் பினிலே

வடநிலத் தமைந்த வயற்பரப் பினிலே.

ஒருநாள் தேடினன் மறுநாள் தேடினன்

மூன்றாம் நாளும் முடிவாய்த் தேடினன்    300

கடைசியில் மின்னுமோர் கல்லினைக் கண்டான்

கண்டான் கனத்துச் செறிந்தகற் பாறை.

தேடலை நிறுத்தித் தேர்ந்தஅவ் விடத்தில்

கொழுங்கன லாங்கே கொல்லன் மூட்டினன்

அங்கே பட்டடை அமைத்தான் முதல்நாள்

மறுநாள் உலைக்களம் மகிழ்ந்தொன் றமைத்தான்.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்

உறுபொருட் களையவ் வுலையினில் வைத்து

உலையின் அடியில் உயர்தொழில் தொடங்கினன்  310

அடிமைகள் கொண்டான் அவ்வுலை ஊத

இயக்கினர் துருத்தியை இடைநின் றடிமைகள்.

ஊதினர் அடிமைகள் உலையினை நின்று

துருத்தியை இயக்கித் தொடர்தொழில் செய்தனர்

கோடைகா லத்துக் கொள்பகல் மூன்றிலும்

கோடைகா லத்துக் குளிர்நிசி மூன்றிலும்

கற்கள் குதிகாற் களின்கீழ் வளர்ந்தன

எழுந்தன பாறைகள் இகல்பெரு விரலடி.

அவ்விதம் வந்து அணைமுத லாம்நாள்

அவனே கொல்லன் அவன்இல் மரினன்    320

இருந்து குனிந்துள் எட்டிப் பார்த்தான்

அவனது உலைக்கள அடிப்புறம் தன்னில்

என்ன வருவது என்பதை அறிய

தீயினி லிருந்து செருகன லிருந்து.

உலையில் குறுக்குவில் ஒன்றிருந் தெழுந்தது

விளங்குபொன் தனுவது வெப்பத் திருந்து

முனையது வெள்ளியம் முழுவில் தங்கம்

செப்பின் ஒளியொடே திகழ்விற் கைப்பிடி.

சிலையது பார்க்கச் சிறப்புறு தோற்றம்

ஆயினும் தீச்செயல் அதன்கண் ஆனது    330

கேட்டது நாள்தொறும் கிளர்வில் ஓர்தலை

இருதலை கேட்டது இயையும் நல்நாள்.

அவனே கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

நெஞ்சத் ததனால் நிறைவே இல்லை

வேறிரு துண்டாய் வில்லை முறித்தான்

மீண்டும் போட்டான் வெங்கனல் மீதே

ஊதினர் அடிமைகள் உடன்நின் றுலையை

துருத்தியை இயக்கித் தொழிலதை ஆற்றினர்.

அந்தநாள் முடிந்து அடுத்தநாள் வந்தது

கொல்லன்இல் மரினன் குறிப்பாய்த் தானே  340

இருந்து குனிந்துள் எட்டிப் பார்த்தனன்

அவனது உலைக்கள அடிப்புறம் தன்னில்

உலையில் இருந்து உதித்ததோர் படகு

செந்நிறப் படகு செறிகன லிருந்து

முன்முனைப் படகு பொன்னில் மிளிர்ந்தது

**மிண்டுக் குவடு மிளிர்ந்தன செப்பால்.

பார்க்க நன்றாய்ப் படகு இருந்தது

ஆயினும் தீச்செயல் அதன்கண் ஆனது

காரண மின்றிப் போருக் கெழுந்தது

ஆதார மின்றி அதுபோர் கேட்டது.    350

அந்தக் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

நெஞ்சத் ததனால் நிறைவே இல்லை

துண்ட துண்டமாய்த் துணித்தான் படகை

அனலிலே மீண்டும் அதையிட் டிட்டான்

ஊதினர் அடிமைகள் உடன்நின் றுலையை

துருத்தியை இயக்கித் தொழிலதை ஆற்றினர்.

முடிந்தது அந்நாள் மூன்றாம் நாள்வர

கொல்லன்இல் மரினன் குறிப்பாய்த் தானே

இருந்து குனிந்துள் எட்டிப் பார்த்தனன்

அவனது உலைக்கள அடிப்புறம் தன்னில்    360

கன்னிஆ வொன்று கனலுலை எழுந்தது

பொன்னின் கொம்புடன் பொருகன லிருந்து

தாரகைக் கணம்அதன் தனிநுதல் இருந்தது

தலையினில் சூரிய சக்கரம் இருந்தது.

பார்க்க நன்றாய்ப் பசுவும் இருந்தது

ஆயினும் தீச்செயல் அதன்கண் ஆனது

படர்வனம் பொழுதெலாம் படுத்துக் கிடந்தது

பாலைவீ ணாகப் படியிற் கறந்தது.

அந்தக் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

நெஞ்சத் ததனால் நிறைவே இல்லை    370

துண்ட துண்டமாய்த் துணித்தான் பசுவை

அனலிலே மீண்டும் அதையிட் டிட்டான்

ஊதினர் அடிமைகள் உடன்நின் றுலையை

துருத்தியை இயக்கித் தொழிலதை ஆற்றினர்.

நடந்தது அந்நாள் நான்காம் நாள்வர

அவனே கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

இருந்து குனிந்துள் எட்டிப் பார்த்தனன்

அவனது உலைக்கள அடிப்புறம் தன்னில்

உழுபடை ஒன்று உலையில் எழுந்தது

பொன்னின் கொழுவுடன் புணர்கன லிருந்து  380

செம்பொன் கொழுவது செப்பிற் கைமரம்

வெள்ளியிற் கைப்பிடி மேற்புறம் ஆனது.

பார்க்கநன் றாயுழு படையோ இருந்தது

ஆயினும் தீச்செயல் அதன்கண் ஆனது

கலப்பை கிராமக் கனவயல் உழுதது

ஊரவர் நிலங்களை உழுபடை உழுதது.

அந்தக் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

நெஞ்சத் ததனால் நிறைவே இல்லை

ஓரிரு துண்டாய் உழுபடை முறித்து

அனலிலே மீண்டும் அதையிட் டிட்டான்   390

உலையிற் காற்றை ஊதச் செய்தனன்

வேகமாய் வாயுவை ஊதச் செய்தனன்.

வெங்கால் எழுந்து வேகம் கொண்டது

கீழ்மேல் காற்றுகள் கிளர்ந்து வீசின

தென்காற் றின்னும் சினந்துவீ சிற்று

வடகாற் றுக்கிர மாகவீ சிற்று.

வீசின ஒருநாள் வீசின மறுநாள்

வீசின விரைந்து மிகமூன் றாம்நாள்

சாளரம் தன்னில் தணலெரி மூண்டது

கதவுகள் எல்லாம் கனற்பொறி கக்கின   400

விரைந்தன தூசுகள் விண்ணினை நோக்கி

புகையெலாம் திரண்டு முகில்களாய் மாறின.

அந்தக் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

முடிந்தஅந் நாள்பின் மூன்றுநாள் முடிவில்

இருந்து குனிந்துள் எட்டிப் பார்த்தனன்

அவனது உலைக்கள அடிப்புறம் தன்னில்.

கண்டான் சம்போ கனிந்துட் பிறந்ததை

ஒளிரும் மூடியும் வளர்வதைக் கண்டான்.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்  410

தகுசுத் தியலால் தட்டினன் தட்டினன்

அடித்துமென் மேலும் அடித்து அறைந்தனன்

திறமையின் பயனாய்ச் செய்தான் சம்போ;

சம்போ ஒருபுறம் தானிய ஆலை

இன்னொரு பக்கம் இலவண ஆலை

மூன்றாம் பக்கம் முழுப்பண ஆலை.

அரைக்கத் தொடங்கிய தப்புதுச் சம்போ

சுடர்மிகும் மூடியும் சுழன்றே வந்தது

அந்தியில் கொள்கலம் ஆர்ந்திட அரைத்தது,

ஒருகலம் நிறைய உணவுக் கரைத்தது    420

விற்பனைக் கொன்றை விரைந்தே அரைத்தது

அரைத்தமூன் றாவது அகச்சே மிப்பாம்.

வடநில முதியவள் மகிழ்ச்சியில் மிதந்தாள்

வந்துபெற் றேகினள் மாபெரும் சம்போ

வடநிலக் குன்றதன் மணிமுக டதன்மேல்

செப்பினால் இயைந்தசெம் மலைகளுக் குள்ளே

பூட்டினள் ஒன்பது பூட்டுகள் போட்டு;

இறங்கின சூழ்ந்ததை இகல்வல் வேர்கள்

ஒன்பது மடங்கிலோர் **ஆறடி ஆழம்;

அன்னையாம் புவியில் அதிலொன் றிறங்க  430

மற்றவேர் நீர்க்கரை வழியரு கிறங்க

மூன்றாம் வேர்முது மனைமலைச் சென்றது.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

பெண்ணைப் பெறற்குப் பெருமையோ டெழுந்தான்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"இப்போ மங்கை எனக்குத் தானே

சம்போ இயற்றிச் சரியாய் முடித்ததால்

ஒளிரும் அழகுறும் ஒருமூ டியுடன்?"

வடக்கின் அழகிய மங்கையப் போது

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:   440

"ஆரப்பா இனிவரும் அடுத்த ஆண்டினிலே

ஆரப்பா மூன்றாம் அடர்கோ டையதில்

குயிலை இங்கேக் கூவச் செய்வது

பறவைகள் அனைத்தையும் பாட வைப்பது

இன்னொரு நாடுநான் ஏகுவ தானால்

அந்நிய நாட்டிலோர் அருஞ்சிறு பழம்போல்?

இந்தக் கோழி இல்லா தொழிந்தால்

இந்த வாத்தும் எங்கும் அலைந்தால்

வழிமாறி அன்னையின் வம்சமும் போனால்

**செந்நிறப் பழமும் சீர்கெட் டழிந்தால்   450

இன்குயில் அனைத்தும் இல்லா தொழியும்

மகிழ்வுறும் பறவைகள் மறைந்தே போகும்

இந்த மலையின் எழில்முடி யிருந்து

இந்த மேட்டு எழில்நிலத் திருந்து.

அதுவிலா தெனக்கோ அவகா சமி(ல்)லை

கன்னிஎன் பருவம் கடக்கவு மில்லை

இந்தவே லைகளை இயற்றவும் வேண்டும்

அலர்கோ டைப்பொழு தவசர நாட்களில்:

படிமிசை சிறுபழம் பறிபடா திருக்கும்

நீர்க்கரைப் பாடல்கள் நிகழா திருக்கும்   460

உயர்மேட் டினிலம் உலாவற் றிருக்கும்

அழகுதோப் பெலாம்நான் ஆடா திருக்கும்."

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்

தொய்ந்து சரிந்த தொப்பியை அணிந்து

சிறிதுசித் தத்தே சிந்திக்க லானான்

நீண்ட நேரமாய் நிகழ்த்தினன் யோசனை

இல்லகப் பயணம் எப்படிச் செய்வது

பழகிய நாடு படர்வது எங்ஙனம்    470

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் திருந்து

புகார்படி சரியொலாப் புகுநிலத் திருந்து.

வடநிலத் தலைவி வருமா றுரைத்தாள்:

"ஓகோ, கொல்ல, உயர்இல் மரின!

சோர்ந்து மனமது துயரம் கொண்டதேன்

சரிந்து தொப்பியும் சாய்ந்து வந்ததேன்

பயணம் செய்வது பற்றிய எண்ணமா

வாழ்ந்தமுன் னிடத்து மீள்வது பற்றியா?"

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

"எனது எண்ணம் ஏகுவ தங்கே     480

எனதுவீட் டிற்கு இறந்துபோ தற்கு

எனதுநாட் டிற்கு இளைத்தே குதற்கு."

அந்த வடநிலத் தலைவியும் அதன்பின்

மனிதனுக் குணவும் பானமும் வழங்கி

படகுபின் தட்டில் பாங்குற அமர்த்தினள்

படகின் துடுப்போ படர்செப் பானது

காற்றினை வீசக் கட்டளை யிட்டனள்

வடக்குக் காற்றினை வளர்கதி வீச.

அதன்பின் கொல்லன் அவன்இல் மரினன்

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்  490

நுவல்சுய நாட்டினை நோக்கிச் சென்றனன்

நீலக் கடலின் நீண்ட பரப்பிலே.

பயணம் ஒருநாள் பயணம் இருநாள்

சென்றான் அங்ஙனம் மூன்றாம் நாளிலும்

கொல்லன்இப் போது கூடும்இல் அடைந்தான்

பிறந்து வளர்ந்த பேரிடம் அடைந்தான்.

முதிய வைனா மொயினன் கேட்டனன்

இல்மரி னன்எனும் கொல்ல னிடத்தே:

"சகோதர, கொல்ல தகைஇல் மரின!

கவின்அழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞ!  500

புதிய சம்போ புனைந்து முடிந்ததா

திகழ்ஒளி மூடியும் செய்து முடிந்ததா?"

கொல்லன்இல் மரினன் கூறினன் இங்ஙனம்:

தானாய் ஒருபதில் தகுதியாய் உரைத்தான்:

"அரைத்திடு கின்றது அதிநவச் சம்போ

சுழன்றிடு கின்றது சுடர்மூ டியதும்

அந்தியில் கொள்கலம் ஆர்ந்திட அரைக்கும்

அரைக்குமோர் கொள்கலம் அதுஉண வுக்காம்

விற்பனைக் கரைக்கும் வேறொரு கொள்கலம்

சேமிக்க அரைக்கும் திரும்ப மூன்றாவதை."  510

கலேவலா - பின்லாந்தின் தேசிய காவியம்

பாடல்கள் 11-18

பாடல் 11 - லெம்மின்கைனனின் விவாகம் TOP

அடிகள் 1-110 : லெம்மின்கைனன் தீவின் உயர் குலப் பெண்களில் ஒரு மனைவியைப் பெறப் புறப்பட்டுப் போகிறான்.

அடிகள் 111-156 : அந்தத் தீவின் பெண்கள் முதலில் அவனை ஏளனம் செய்கிறார்கள்; பின்னர் நட்பாகப் பழகுகிறார்கள்.

அடிகள் 157-222 : அவன் தேடி வந்த குயிலிக்கி அவனுடைய எண்ணத்துக்கு இணங்கவில்லை; அதனால் அவன் குயிலிக்கியைப் பலவந்தமாக வண்டியில் ஏற்றிக் கடத்திச் செல்கிறான்.

அடிகள் 223-314 : குயிலிக்கி அழுகிறாள்; குறிப்பாக லெம்மின்கைனன் போருக்குச் செல்வதை அவள் விரும்பவில்லை. அதனால் லெம்மின்கைனன் தான் இனிமேல் போருக்குச் செல்வதில்லை என்றும் குயிலிக்கி இனிமேல் கிராமத்துக்கு நடனம் ஆடச் செல்வதில்லை என்றும் ஒருவருக்கொருவர் சத்தியம் செய்து கொடுக்கிறார்கள்.

அடிகள் 315-402 : லெம்மின்கைனனின் தாய் தனது மருமகளைக் கண்டு மகிழ்ச்சி அடைகிறாள்.

*அஹ்தியைப் பற்றியிஃ தறிந்துசொல் தருணம்

போக்கிரி அவன்நிலை புகன்றிடும் நேரம்

தீவினில் வசித்துத் திகழுமிவ் வஹ்தி

*லெம்பியின் குறும்புடை அம்புவி மைந்தன்

வானுயர் இல்லில் வளர்ந்தவன் அவனே

அன்புமிக் கன்னையின் அருகினில் வளர்ந்தோன்

படர்ந்தகல் வளைகுடாப் பகுதியின் முடிவில்

காண்தொலைக் குடாவதன் கைவளைப் பரப்பில்.

*தூரநெஞ் சினனவன் மீனயின் றுயர்ந்தான்

ஒருவகை **மீனயின் றுயர்ந்தனன் அஹ்தி   10

மனிதரில் சிறந்தவோர் வல்லவ னானான்

சிவந்தநற் குருதிபோல் திகழ்ந்தவா லிபனாம்

தரமுடன் அமைந்தது தலைஅவ னுக்கே

தீரமும் திறமையும் திகழ்ந்தன துணையாய்;

ஆயினும் சிறுகுறை அவனில் இருந்தது

தனித்தவன் நடத்தையில் தரம்குறைந் திருந்தது:

பூவைய ரோடுதன் பொழுதெலாம் கழிப்பான்

அலைந்திரா முழுவதும் அவன்திரிந் திடுவான்

மங்கையர் தம்மையே மகிழவைத் திடுவான்

குழலியர் தம்முடன் குலவிக் களிப்பான்.   20

தீவக மடந்தையாய்த் திகழ்பவள் *குயிலி

தீவக மடந்தை தீவின் மலரவள்

வானுயர் வீட்டில் வளர்ந்தாள் அவளே

எழிலாய் அழகாய் இனிதாய் வளர்ந்தாள்

தந்தையின் இல்லில் சதாஅமர்ந் திருப்பவள்

அழகுயர் சாய்மணை ஆசனப் பலகையில்.

நெடிதாய் வளர்ந்தவள் நீள்பெரும் சீர்த்தியள்

தூரதே சத்தால் துணைவர்கள் வந்தனர்

மிகமிகப் புகழுடை மெல்லியள் இல்லம்

சிறந்ததோட் டத்துச் சீர்சால் பகுதி.   30

அவளைத் தன்மகற் கருக்கன் கேட்டனன்

அவள்புக வில்லை அருக்கனின் நாடு,

அருக்கனின் அருகே அவள்ஒளி வீசி

கோடையிற் காயக் கொண்டிலள் விருப்பே.

சந்திரன் கேட்டான் தன்மகற் கவளை

சந்திர நாடு தான்புக் கிலளாம்,

சந்திர னருகில் தண்ணொளி வீசி

வானம் சுற்றி வரும்விருப் பிலளே.

தாரகை கேட்டது தன்மகற் கவளை

தாரகை நாடு தான்புக் கிலளாம்,    40

நீண்ட இரவுகள் நேத்திரம் சிமிட்டி

குளிர்வான் இருக்கக் கொண்டிலள் விருப்பே.

*எஸ்த்தோனி யாவிருந் தேகினர் வரன்மார்

*இங்கிரி யாவிருந் தெழுந்தனர் பிறசிலர்

அங்கெலாம் பாவை அவள்புக் கிலளாம்

அவளே அளித்தாள் அதற்கோர் மறுமொழி:

"விரயமா கிறது வீணாய் நும்பொன்

வெள்ளியும் வீணாய் விரைந்தழி கிறது

நாடுஎஸ்த் தோனியா நான்புக மாட்டேன்

போவதே யில்லைநான் போகவே மாட்டேன்   50

எஸ்த்தோனி(ய) நீரில் எழிற்பட கோட்டேன்

தீவினில் பகடையாய் தினந்தொறும் மாறேன்

எஸ்த்தோனி யாமீன் எடுத்துண மாட்டேன்

எஸ்த்தோனி யா**ரசம் எடுத்துநான் குடியேன்.

இங்கிரி யாவும் ஏகநான் மாட்டேன்

அதன்நீர்க் கரைக்கும் அயல்மேல் நிலத்தும்

பசியுள தாங்கு பலதும் குறைவு

மரக்**குச் சியொடு மரங்களும் பஞ்சம்

குடிநீர்ப் பஞ்சம் கோதுமைப் பஞ்சம்

உறுதா னியத்து ரொட்டியும் பஞ்சம்."   60

குறும்பன் லெம்மின் கைனனப் போது

அழகிய தூர நெஞ்சினன் அவன்தான்

செய்தான் முடிவு செய்திடப் பயணம்

தீவதன் மலரைத் திருமணம் செய்ய

தனித்துவம் வாய்ந்த மணப்பெண் அவளை

அழகிய கூந்தல் அமைந்த பாவையை.

ஆயினும் சொன்னாள் அன்னையோர் தடையே

வயோதிப மாது வந்தெச் சரித்தாள்:

"செல்வஎன் மகனே சென்றிட வேண்டாம்

உன்னிலும் பார்க்க உயர்விடம் நோக்கி   70

அங்கே உன்னை அவர்கள் ஏற்றிடார்

உயரிய தீவின் உறவினர் மத்தியில்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்

எழிலார் தூர நெஞ்சினன் இயம்பினன்:

"என்இல் சிறந்ததே இல்லையா யிடினும்

என்னினம் சிறந்ததே இல்லையா யிடினும்

காரியம் என்உடற் கவினால் ஆகும்

நேர்பிற சிறப்பால் நினைத்தது நடக்கும்."

அன்னை தடையாய் இன்னும் நின்றாள்

லெம்மின் கைனன் செய்பய ணத்து    80

தீவில் வாழ்ந்த சிறப்பினத் துக்கு

உயர்வாய் வாழ்ந்த உறுகுடி யினரிடம்:

"ஏளனம் செய்வராங் கிருக்கும் மகளிர்

பாவையர் உன்னைப் பார்த்துச் சிரிப்பர்."

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"அரிவையர் சிரிப்பைநான் அடக்குவேன், ஆமாம்,

நிறுத்துவேன் மகளிர் நிகழ்த்தும் சிரிப்பை

வழங்குவேன் பையனை மார்பினில் சுமக்க

தருவேன் குழந்தையைத் தளிர்க்கர மணைக்க   90

அப்போ தேளனம் அவர்கள் செய்திடார்

இகழ்ச்சியாய் என்னை எதுவுமே சொல்லார்."

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அன்னை:

"அடடா, பேதைநான் ஆகினேன் வாழ்வில்,

தீவின் மகளிரைச் செய்தால் கேவலம்

அவமானம் தூய மகளிர்க் களித்தால்

அதனால் நீயோ அடைவது கலகம்

பெரும்போர் தொடர்வது பிறிதொரு உண்மை

அனைத்துத் தீவின் அருமண வாளரும்

வாளொடு நூறென வந்திடு வார்கள்   100

பேதை மகனே பெரிதுனைத் தாக்குவர்

சுற்றித் தனியாய்ச் சூழ்ந்து வளைப்பர்."

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

தாயினெச் சரிக்கை தனையும் இகழ்ந்தான்

எடுத்தான் சிறந்த எழிற்பொலிப் புரவி

ஏர்க்காற் பூட்டினன் இகல்தெரி புரவி

புறப்பட் டெழுந்து போனான் பயணம்

தீவின் போர்பெறும் திருவூ ரதற்கு

தீவதன் மலரைத் திருமணம் செய்ய

தீவின் தனித்துவச் செல்வியாம் மகளை.   110

நங்கையர் லெம்மின் கைனனை நகைத்தனர்

மங்கையர் கேலி வலுவாய்ச் செய்தனர்

பாதையில் வினோதமாய்ப் படர்ந்தபோ தினிலே

தோட்டத்து வினோதத் தொடர்பய ணத்திலே,

வண்டியை அதுகவிழ் வரையும் ஓட்டினன்

உருட்டி வாயிலில் உடனதை வீழ்த்தினன்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

தன்வாய் கோணித் தலையைத் திருப்பி

கறுத்தத் தாடியைக் கையால் முறுக்கி

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   120

"இதுபோல் கண்டதே இல்லைமுன் னாளில்

இல்லையே கண்டதும் இல்லையே கேட்டதும்

என்னைப் பார்த்தொரு பெண்சிரிப் பதனை

ஏளனம் மகளிர் என்னைச் செய்வதை."

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"விரும்புமித் தீவில் வெற்றிடம் உண்டா

இடமெது முண்டா இந்நில மேட்டில்

என்விளை யாட்டை இனிவிளை யாட

நிலமெதும் உண்டா நிகழ்த்துவதற் காடல்   130

தீவக மகளிரைச் செறிகளிப் பூட்ட

கூந்தலார் பெண்களைக் கூடிநன் காட?"

தீவுப் பெண்கள் செப்பினர் இப்படி

கடல்முனைக் கன்னியர் கள்விடை கூறினர்:

"ஆமாம், தீவிலே அகல்வெற் றிடமுள

தீவின் மேட்டிலே திகழிட முளது

உன்விளை யாட்டை உயர்வாய் நிகழ்த்த

ஆடலைச் செய்ய அகல்நில முண்டு

ஆயனுக் கேற்ற அமைவெறும் பூமி

எரித்த காடு இடையனுக் குண்டு    140

தீவுப் பிள்ளைகள் தேகம் மெலிந்தவர்

ஆயினும் கொழுத்தவை அணிபரிக் குட்டிகள்."

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

தொழிலொன் றிடையனாய்த் துணிவுடன் பெற்றான்

மந்தை மேய்த்தலை வளர்பகல் செய்தான்

இரவில் மகளிரின் இனிமையில் களித்தான்

அங்குள பெண்களோ டாடி மகிழ்ந்தான்

**கூந்தலார் பெண்களைக் கூடிநன் காடினான்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனனிவ் வாறு

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்    150

அரிவையர் நகைப்புக் கமைத்தான் முடிவு

ஏளனப் பேச்சை இல்லா தொழித்தான்;

அந்த இடத்திலோர் அரிவையும் இல்லை

தூய்மையா னவளும் சொல்லவாங் கில்லை

அவன்தொடாப் பெண்ணென அறுதியிட் டுரைக்க

அவன்அரு கேதுயில் அயராப் பெண்ணென.

எல்லோர் நடுவிலும் இருந்தாள் ஒருகுமர்

தீவின் உயர்ந்த செழுங்குடி மரபாள்

ஏற்கா திருந்தாள் எம்மண மகனையும்

நினையா திருந்தாள் நேரிய கணவனை   160

குயிலிக்கி அழகிய குமரியே அவளாம்

தீவிலே மலர்ந்த செழும்எழில் மலரவள்.

குறும்பன் லெம்மின் கைன னப்போது

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்

அணிந்து காலணி அழித்தான் நூறு

துடுப்புகள் வலித்துத் தொடர்ந்துநூ றழித்தான்

பெண்ணவள் தேடும் பெரும்வே லையிலே

அக்குயி லிக்கியை அடையுமெ ண்ணத்தில்.

குயிலிக்கி என்னும் கொழுமெழில் மங்கை

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:   170

"எளிய மனிதா எதற்கா யலைகிறாய்?

கரைநிலப் புள்போல் கடிதூர்ந் தலைகிறாய்?

இங்குள பெண்டிரை ஏன்கேட் டலைகிறாய்?

**ஈயநெஞ் சினரை ஏன்விசா ரிக்கிறாய்?

இங்கிதற் கெனக்கு இலையவ காசம்

திரிகைக் கல்லைச் சேர்த்தரைக் கும்வரை

உலக்கையை இடித்து உறத்தேய்க் கும்வரை

உரலை இடித்தணு உருவாக் கும்வரை.

மதியேன் நான்சிறு மதிபடைத் தோரை

சபலம் சிறுமதி தாம்உடை யோரை,   180

உரம்பெறும் தரமுடை உடல்தான் வேண்டும்

உரமும் தரமும் உடையஎன் உடற்கு,

அழகும் எழிலும் அமையுருத் தேவை

எழிலார் அழகுடை எனதுரு வதற்கு,

வடிவுடைக் கவினார் வதனமே தேவை

வடிவும் கவினும் வாய்ந்தஎன் முகத்துக்(கு)."

காலம் சற்றுக் கரைந்துசென் றிட்டது

அரிதாய் மாதத் தரைக்கூ றழிந்தது

பலநாள் சென்று ஒருநாள் வந்தது

பலமாலை களிலே ஒருமாலை வேளை   190

விளையாட் டினிலே மின்னார் மூழ்கினர்

அழகுறும் அரிவையர் ஆடலில் ஆழ்ந்தனர்

இரகசிய மாக இருந்தவூர்த் தோப்பில்

புல்தரைப் பக்கமாய்ப் புணர்வெளி ஒன்றிலே

எல்லோர்க் கும்**மேல் இருந்தனள் குயிலி(க்கி)

தீவதன் சிறப்புடைச் செறிபுகழ் மலரவள்.

வந்தனன் போக்கிரி மன்னுசெங் கதுப்பினன்

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் விரைந்தனன்

தனக்கே உரிய தனிப்பொலிப் புரவியில்

தேர்ந்தே எடுத்த சிறப்புறும் குதிரையில்   200

விளையாட் டயரும் வியன்நில மத்தியில்

அழகிய மாதர் ஆடிய இடத்தில்;

குயிலிக்கி அவளைக் குறுகியே பற்றினன்

ஏற்றினான் பெண்ணை இயைந்ததன் வண்டி

அமர்த்தினன் தனதுதோ லாசனத் தவளை

வண்டியின் அடியில் வைத்தனன் அவளை.

சவுக்கினால் பரியைச் சாடினான் ஓங்கி

சாட்டை சுழற்றிச் சாற்றிநன் கறைந்தான்

அவனது பயணம் அவ்வா றெழுந்தது

புறப்படும் போதே புகன்றனன் இவ்விதம்:   210

"ஒருக்கால்(உம்) வேண்டாம் ஓ,இள மடவீர்!

நடந்த கதையினை நவிலவும் வேண்டாம்

மற்றுநான் இங்கே வந்தது பற்றியும்

செல்வியைக் கடத்திச் சென்றது பற்றியும்.

பகருமிம் மொழிக்குப் பணியா விடிலே

கொடிய சம்பவம் கூடுமுங் களுக்கு

பாடுவேன் போர்க்களம் படரநும் துணைவர்

பாடுவேன் வாளிற் படநும் இளைஞர்

என்றுமே அவர்தம் செய்திகள் கேட்கீர்

வாழ்நாள் என்றுமே மற்றவர் காணீர்   220

பாதையில் அவர்கள் படர்ந்துசெல் வதையும்

வண்டியிற் செல்வதும் வயலிடைக் காணீர்."

மெய்குயி லிக்கி மேல்முறை யிட்டாள்

தீவின் மலரவள் தேம்பி அழுதாள்:

"இங்கிருந் தென்னை ஏகிட விடுவாய்

பிள்ளை சுதந்திரம் பெறவிடு விப்பாய்

திரும்பியே வீடு சென்றிட விடுவாய்

அழுது புலம்பும் அன்னையின் அருகில்,

எனைச்சுதந் திரமாய் ஏக விடாயேல்

வீட்டுக்குச் செல்ல விடாதுபோ னாலோ   230

இன்னும் சோதரர் இருக்கிறார் ஐவர்

எழுவர் மாமனின் மக்கள் இருக்கிறார்

முயலைத் தொடர்ந்து முன்னோடி வருவர்

கன்னியின் தலையைக் காத்திட வருவர்."

அவட்கு விடுதலை அமையா நிலையில்

கண்மடை திறந்து கண்ணீர் பெருக்கினள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"பேதைநான் வீணாய்ப் பிறந்தேன் உலகில்

வீணாய்ப் பிறந்தேன் வீணாய் வளர்ந்தேன்

வாழ்நாள் முழுக்க வாழ்ந்தேன் வீணாய்   240

பெறுமதி யற்ற பிறன்கைப் பட்டேன்

மதிப்பெது மில்லா மனிதனைச் சேர்ந்தேன்

போரிடும் ஒருவன் புறம்வந் தணைந்தேன்

ஓய்விலாப் போர்செயும் ஒருவனைச் சார்ந்தேன்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்

எழில்மிகு தூர நெஞ்சினன் இயம்பினன்:

"கண்ணே, குயிலி(க்கி), கனிவன் புளமே!

எனது சிறிய இனியநற் பழமே!

எதற்கும் துன்பம் இவ்வா றுறாதே

உனைநான் வருத்தேன் ஒருபொழு தேனும்    250

அணைப்பினில் இருப்பாய் அடி,நான் உண்கையில்,

கரங்களில் இருப்பாய் கனி,நான் நடக்கையில்,

அருகினில் இருப்பாய் அயல்நான் நிற்கையில்,

பக்கத் திருப்பாய் படுக்கும் பொழுதே.

எனவே நீயும் எதற்கு வருந்தல்?

நெடுமூச் செறியும் நீள்துயர் எதற்கு?

இதற்கா வருந்தி இடர்நீ படுகிறாய்

இதற்கா நெடுமூச் செறிந்து அழுகிறாய்

பஞ்சம் பசுக்கள், பஞ்சம் ரொட்டி,

எல்லாம் குறைவு என்றே எண்ணமா?    260

எதற்கும் வருந்தல் இப்போ வேண்டாம்

பசுக்களும் என்னிடம் பலப்பல உண்டு

கறக்கும் பசுக்களும் கணக்கிலா துள்ளன

முதலில் சதுப்பு நிலத்து **'மூ ரிக்கி'

அடுத்துக் குன்றில் அலையு(ம்) **'மன் ஸிக்கி'

**'புவோலுக் கா'எரி காட்டின்மூன் றாவது

உண்ணா மலேஅவை உரமாய் உள்ளன

கவனிப் பின்றியே கனசிறப் புற்றன;

மாலையில் கட்டி வைப்பது மில்லை

காலையில் அவிழ்த்துக் கலைப்பது மில்லை   270

அவைக்கு வைக்கோல் அளிப்பது மில்லை

உப்பில் உணவில் பஞ்சமொன் றில்லை.

அல்லது இதற்கா உள்வருந் துகிறாய்?

நெடுமூச் சிதற்கா நீயெறி கின்றாய்?

உயர்உற வினர்எனக் குற்றிலர் என்றா?

எனக்குச் சிறந்தவீ டில்லையே என்றா?

உயருற வினரெனக் குற்றிலர் எனினும்

எனக்குச் சிறந்தவீ டில்லையே எனினும்

என்னிட முளதொரு இகல்மகத் துவவாள்

ஒளிவிடும் அலகொடு ஒருவாள் உண்டு   280

அதுவே எனக்கு அதியுயர் உறவு

அதுவே எனக்கு ஆம்சீர்க் குடும்பம்

அலகைகள் அமைத்து அருளிய வாளது

கடவுளர் தீட்டிக் கைத்தரும் வாளது

எனது உறவினை இவ்வா றுயர்த்தினேன்

என்குடும் பத்தை இயல்சிறப் பாக்கினேன்

கூர்மை மிக்கஅக் கொடுவாள் அதனால்

அலகுமின் எறிக்கும் அந்தவாள் அதனால்."

பேதைப் பெண்ணாள் பெருமூச் செறிந்தாள்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:   290

"ஓகோ, அஹ்தி, லெம்பியின் புதல்வா!

ஒருபெண் என்போல் உனக்குவேண் டுமெனின்

துணைவாழ் நாளெலாம் தொடரவேண் டுமெனின்

கோழிஉன் அணைப்பில் கொள்ளவேண் டுமெனின்

அகலா நிரந்தர ஆணையொன் றுரைப்பாய்

போருக்கு இனிமேல் போகேன் என்று

பொன்பெற நேரினும் போகேன் என்று

வெள்ளியின் ஆசையால் விலகேன் என்று."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   300

"அழியாச் சத்தியம் அளிக்கிறேன் நான்இதோ

போருக்கு இனிமேல் போகவே மாட்டேன்

பொன்தேவைப் படினும் போகவே மாட்டேன்

வெள்ளியை விரும்பியும் விலகவே மாட்டேன்;

நீயொரு சத்தியம் நிகழ்த்துவாய் இப்போ

போகாய் உன்ஊர்ப் புறம்நீ என்று

விருப்புடன் துள்ளி விளையாட் டயர

ஆசையாய் நடனம் ஆடிக் களித்திட."

அப்போ(து) இருவரும் அளித்தனர் சத்தியம்

ஒப்பந்தம் என்றும் உரைத்தனர் நிலைபெற   310

எனைவரும் உணர்ந்திடும் இறைவனின் முன்நிலை

சர்வவல் லோனது தண்முகத் தின்கீழ்

போகேன் அஹ்தி போருக்கு என்று

குயிலிக்கி ஊர்ப்புறம் குறுகேன் என்று.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

ஓங்கி அடித்தான் உறுபரி சவுக்கால்

பொலிப்பரி யதனைப் புடைத்தான் சவுக்கால்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"தீவின்புற் றிடரே, செலவிடை பெறுகிறேன்,

ஊசிமர வேரே, உயர்தா ரடியே,    320

நற்கோ டையில்நான் நடந்த தடங்களில்

குளிர்கா லத்துயான் உலாவிய இடங்களில்

மேகமூ டிராநட மாடிய விடங்களில்

சீறிய காற்றிலே போயொதுங் கிடங்களில்

இக்கான் கோழியை இனிதுதே டுகையிலே

இந்தவாத் தினைத்துரத் திட்டநே ரத்திலே."

பயணம் தொடர்ந்து பாங்காய் நடந்தது

வீடு கண்ணில் விரைந்து தெரிந்தது

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அரிவை

இயம்பினள் அவளே இயம்பினள் இவ்விதம்:   330

"அங்கோர் வசிப்பிடம் அதோ தெரிகிறது

சிறிதாய் வறிதாய்த் தெரிகின் றதது

அந்தக் குடிசை ஆருக் குரியது

உரியது யார்க்கப் பொலிவிலா இல்லம்?"

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அவனே

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"வசிப்பிடம் பற்றி வருந்தவும் வேண்டாம்

குடிசைக் காய்ப்பெரு மூச்சதும் வேண்டாம்

வேறு வசிப்பிடம் விரைந்துகட் டப்படும்

மிகவும் சிறந்தவை அவைநிறு வப்படும்   340

பலமிகச் சிறந்த பலகை யவற்றால்

சிறப்பு மிகுந்த மரங்கள் அவற்றினால்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

விரைந்து வந்து வீட்டை அடைந்தான்

அருமை அன்னை அருகை அடைந்தான்

மதிப்புடைப் பெற்றவர் வயமருங் கணைந்தான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அன்னை

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"காணவே யிலையுனைக் கனநாள் மகனே,

வெகுநாள் அந்நிய நாட்டில்வே றிருந்தாய்."   350

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"அவமா னம்அவ் வரிவையர்க் கமைத்தேன்

பதிலடி தூய பாவையர்க் களித்தேன்

பார்த்தெனை அவர்கள் பழித்ததற் காக

நன்கெனை அவர்கள் நகைத்ததற் காக;

வண்டியில் சிறந்ததோர் வனிதையைக் கொணர்ந்தேன்

அவள்தோ லிருக்கையில் அமரவைத் திட்டேன்

வண்டிப் பீடம் வைத்தேன் அவளை

தூயகம் பளியில் சுற்றி யெடுத்தேன்    360

கோதையர் நகைக்குக் கொடுத்தேன் பதிலடி

ஏந்திழை யாரின் ஏளன உரைக்கு.

அன்னையே, தாயே, எனைச்சுமந் தவளே!

என்னுடை அம்மா, எனைவளர்த் தவளே!

எதற்கே கினனோ அதனைப் பெற்றேன்

தேடிய தெதுவோ நாடியஃ துற்றேன்;

சிறந்ததோர் மெத்தையைத் தெரிந்து விரிப்பாய்

தருவாய் மென்மைத் தலையணை யினிதே

சொந்தஎன் நாட்டில் சுகத்துடன் படுக்க

என்னுயிர்க் கினிய இளமைப் பெண்ணுடன்."   370

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அன்னை

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:

"இறைவனே, உனக்கு இயம்பினேன் நன்றி,

கர்த்தனே, நின்புகழ் கனிந்தே இசைத்தேன்,

எனக்கொரு மருமகள் ஈந்ததற் காக

நல்லதீ ஊத நல்லவள் ஒருத்தியை

துணிநெய்யச் சிறந்த துடியிடை ஒருத்தியை

நல்லுடை பின்ன வல்லவள் ஒருத்தியை

துணிமணி தோய்த்துப் பணிசெயு மொருத்தியை

துணிமணி வெளுக்கத் துணைதந் ததற்காய்.   380

நீபெற்ற பேற்றை நினைத்துநீ நன்றிசொல்

நல்லதே பெற்றாய் நல்லதே யடைந்தாய்

நல்லதைக் கர்த்தர் நயந்துதந் ததற்காய்

அருங்கரு ணைக் கடல் அளித்தநன் மைக்கு.

பனித்திண்மப் **பறவை பரிசுத்த மானது

அதனிலும் தூய்மை அரியஉன் துணைவி

நுவல்கடல் அலையும் நுரையே வெண்மை

அதனிலும் வெண்மைநீ அரிதுபெற் றவளாம்

கடலிடை வாத்து கவின்வனப் புடையது

அதனிலும் வனப்புநீ அரிதுகொணர்ந் தவள்   390

உயர்வான் தாரகை ஒளிமய மானது

அதனிலும் ஒளிர்பவள் அரியஉன் மணப்பெண்.

கூடத்தின் தரையைக் கூட்டி **அகற்று

பயன்மிகு பெரிய பலகணி கொணர்வாய்

பொற்சுவ ரெல்லாம் புதிதாய் நிறுத்து

வசிப்பிட மனைத்தையும் மாற்று சிறப்புற

கட்டு கூடங்கள் கடிமனைக் கெதிரே

பூட்டு கூடத்தில் புதிய கதவுகள்

இளம்பெண் ஒருத்தியை இன்றுநீ பெற்றதால்

நேர்எழில் பெண்ணை நீபார்த் ததனால்   400

உன்னிலும் மேலாம் உயர்சிறப் பொருத்தியை

உன்னினத் தோரிலும் உயர்ந்தவள் ஒருத்தியை."

பாடல் 12 - சத்தியம் தவறுதல் TOP

அடிகள் 1 - 128 : குயிலிக்கி சத்தியத்தை மறந்து கிராமத்துக்குப் போகிறாள். அதனால் சினமடைந்த லெம்மின்கைனன் அவளை விலக்கிவிட்டு வடபகுதி மங்கையிடம் புறப்படுகிறான்.

அடிகள் 129 - 212 : லெம்மின்கைனனின் தாய் அவன் அங்கே கொல்லப்படலாம் என்று தடுக்கிறாள். தலை வாரிக் கொண்டிருந்த லெம்மின்கைனன் தனக்கு கெடுதி நேர்ந்தால் அந்தச் சீப்பில் இருந்து இரத்தம் பெருகும் என்று உரைக்கிறான்.

அடிகள் 213 - 504 : அவன் புறப்பட்டு வட நாட்டுக்கு வருகிறான். அங்கே மந்திரப் பாடலைப் பாடி எல்லா அறிஞர்களையும் வீட்டிலிருந்து வெளியேற்றுகிறான், ஒரேயொரு கொடிய இடையனைத் தவிர.

அதன்பின் அஹ்தி லெம்மின் கைனன்

அவன்தான் அழகிய தூர நாட்டினன்

எல்லாக் காலமும் இனிதே வாழ்ந்தான்

இளமைப் பருவ ஏந்திழை தன்னுடன்;

போருக் கேயவன் போனதும் இல்லை

குயிலிக்கி கிராமம் குறுகவு மில்லை.

போயின பலநாள் புலர்ந்தது ஒருநாள்

காலைகள் கழிந்தொரு காலையும் வந்தது

அவன்தான் அஹ்தி லெம்மின் கைனன்

மீன்சினைக் கின்றதோர் வியனிட மடைந்தான்  10

மாலையில் வீடு வந்தனன் இல்லை

அடுத்தநாள் இரவும் அவன்இல் வந்திலன்

குயிலிக்கி அதனால் குறுகினள் கிராமம்

அங்குள மகளிரோ டாடிடப் போனாள்.

இந்தச் செய்தியை எவர்கொண் டேகுவர்

இப்புதி னத்தை எவர்போய்ச் சொல்வார்?

அஹ்தியின் சகோதரி அவள்*ஐ னிக்கி

செய்தியை அவளே தெரிந்தெடுத் தேகினள்.

செய்தியைச் சுமந்து சென்றாள் அவளே:

"அன்பே, அஹ்தி, அரியஎன் சோதரா,  20

குயிலிக்கி எழுந்து குறுகினள் கிராமம்

அந்நியர் வாயில்போய் அடைந்தனள் அவளே

சென்றனள் கிராமப் பெண்டிரோ டாட

நறுங்குழ லாருடன் நடமிடச் சென்றாள்."

அஹ்திப் பையன் அவன்நிக ரில்லான்

அவன்தான் குறும்பன் லெம்மின் கைனன்

கோபம் கொண்டான் குரோதம் கொண்டான்

நீண்ட நேரமாய் நெடுஞ்சினங் கொண்டான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே

"ஓ,என் அன்னையே, உயர்வய தினளே!  30

என்மே லாடையை எடுத்துநீ கழுவினால்

கறுத்தப் பாம்பின் கடுங்கொடு நஞ்சிலே,

உடன்அதை விரைவாய் உலரப் பண்ணினால்,

போருக்கு நானும் புறப்பட் டிடுவேன்

வடபால் இளைஞர் வளர்தீத் தடத்தே

லாப்பு மைந்தர் இருப்பிடம் அதற்கு

குயிலிக்கி கிராமம் குறுகியே விட்டாள்

அந்நியர் வாயிலை அடைந்தே விட்டாள்

அந்தப் பெண்களோ டவள்விளை யாட

நறுங்குழ லாருடன் நடனமா டற்கு."  40

குயிலிக்கி இப்போ கூறினள் ஆமாம்

முதலில் பெண்ணவள் மொழியமுன் வந்தாள்:

"அன்பே, இனியஎன் அஹ்தியே, கேளாய்!

போருக்கு நீயும் புறப்பட வேண்டாம்

துயிலும் பொழுது தோன்றிய தோர்கனா

அமைதியாய் உறங்கும் அப்போ கண்டேன்:

உலைக்களம் போல ஒருநெருப் பெழுந்தது

சுவாலையாய் எழுந்து சுடர்விட் டெரிந்தது

சாளரத் தின்கீழ் சரியாய் வந்தது

பின்சுவர்ப் பக்கமாய்ப் பெரிதாய்ச் சென்றது  50

உடன்சுழன் றங்கிருந் துள்ளே நுழைந்தது

உக்கிரம் கொண்டது உயர்நீர் வீழ்ச்சிபோல்

தரையிலே இருந்து தாவிக் கூரை

பலகணி பலகணி பரவிச் சென்றது."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"பெண்களின் கனவைநான் நம்புவ தில்லை

மனைவியர் சத்திய வாக்கும்நான் நம்பேன்

அன்னையே, தாயே, எனைச் சுமந்தவளே!

எனதுபோ ராடையை இங்கே கொணர்க!   60

எனதுபோ ருடைகளை ஏந்திவந் திடுக!

உள்ளுணர் வென்னுள் ஓ,விழிக் கின்றது

போருக் கானதாம் **பானம் பருக

போருக் குரியநற் புதுநறை நுகர."

இவ்வா றப்போ தியம்பினள் அன்னை:

"ஓ,என் அஹ்தி, உயர்ந்தஎன் மகனே!

போருக்கு நீயும் புறப்பட வேண்டாம்!

பானம்எம் வீட்டில் பருகிடற் குளது

**மரப்பீப் பாக்களில் மதுமிக வுளது

சிந்துர மரத்தில் செய்தமூ டியின்பின்;   70

உனக்கு அருந்தயான் உடனே கொணர்வேன்

வரும்நாள் முழுக்க மனம்போல் அருந்தலாம்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"வேண்டேன் வடித்த வீட்டுப் பானம்

அதற்குமுன் பாக ஆற்றுநீர் குடிப்பேன்

வலிக்கும் சுக்கான் வல்லல கேந்தி;

ஏந்துமந் நீரெனக் கினிமையா யிருக்கும்

இல்லிலே வடித்த இனியபா னத்திலும்,

எனதுபோ ராடையை இங்கே கொணர்வாய்!

எனதுபோ ருடைகளை ஏந்திவந் திடுக!  80

வடபால் நிலத்து வசிப்பிடம் போகிறேன்

லாப்பு மைந்தரின் இருப்பிடம் போகிறேன்

பெரும்பொன் கேட்டுப் பெறற்குப் போகிறேன்

வெள்ளி கோரிமிகப் பெறப் போகிறேன்."

கூறினள் லெம்மின் கைனன் அன்னை:

"ஓ,என் அஹ்தி, உயர்ந்தஎன் மகனே!

இல்லிலே நிறைய நல்லபொன் உளது

வெள்ளியும் கூடம் மிகநிறைந் துளது

சரியாய் நேற்றுஇச் சம்பவம் நடந்தது

வைகறைப் பொழுதும் மலர்ந்திடும் நேரம்   90

விரியன் வயல்களை அடிமை உழுதனன்

இகல்அரா நிறைந்த இடத்தைப் புரட்டினன்

உழுமுனை பெட்டக மூடியொன் றுயர்த்த

உழுமுனைப் பின்புறம் ஒரு**கா சிருந்தது

நுழைந்துள் இருந்தவை நூறு நூறாகும்

அதிற்புக் கிருந்தவை ஆயிர மாயிரம்

பெட்டகம் களஞ்சியப் பெரும்அறைக் கொணர்ந்து

அறையின் மேல்தட் டதனைவைத் திட்டேன்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"வீட்டுச் செல்வம் வேண்டேன் எதுவும்   100

போருக்குச் சென்றொரு **மார்க்குப் பெறினும்

அதையே சிறந்ததாய் அகம்நான் கருதுவன்

இல்லிலே உள்ள எல்லாப் பொன்னிலும்

உழுமுனை தூக்கிய உயர்வெள் ளியிலும்;

எனதுபோ ராடையை இங்கே கொணர்வாய்!

எனதுபோ ருடைகளை ஏந்திவந் திடுக!

போகிறேன் வடபால் நிலம்போ ருக்கு

லாப்பின் மைந்தரோ டேகிறேன் போர்க்கு.

உள்ளுணர் வென்னுள் உடன்விழிக் கிறது

எண்ணம் உயிர்பெற் றெழுகின் றனஆம்   110

என்செவி தாமாய் இதமுறக் கேட்க

என்விழி தாமாய் இனிமையாய்ப் பார்க்க

ஒருபெண் வடக்கிலே உள்ளனள் என்பதை

இருண்ட பூமியில் ஏந்திழை உள்ளதை

மணாளர் தம்மையே வரித்திடா மங்கை

அரியநற் கணவரை அடைந்திலா நங்கை."

கூறினள் லெம்மின் கைனனின் அன்னை:

"ஓ,என் அஹ்தி, உயர்ந்தஎன் மகனே!

இல்லில் குயிலி(க்கி) இருக்கிறாள் உனக்கு

உயர்குடிப் பிறந்த உத்தம மனையாள்;   120

இரண்டு பெண்கள் இருப்பது கொடுமை

மனிதன் ஒருவனின் மலர்மஞ் சத்தே."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"குயிலிக்கி என்பவள் குறுகுவோள் கிராமம்

ஆட்டம் அனைத்திலும் அவள்கலந் திடட்டும்

பலவீட் டினிலும் படுத்தெழுந் திடட்டும்

ஊர்ப்பெண் களையெலாம் உவகையூட் டட்டும்

நளிர்குழ லாருடன் நடனமா டட்டும்."

தாயும் அவனைத் தடுக்க முயன்றாள்

எச்சரித் தனளவ் வெழில்முது மாது :   130

"ஆயினும் வேண்டாம் அரியஎன் மகனே,

வடபால் நிலத்து வசிப்பிடம் போவது

மந்திர சக்தியின் வளரறி வின்றி

அறிவுடன் ஆழ்ந்த ஆற்றல்இல் லாமல்

வடபால் இளைஞரின் வளர்தீத் தடத்தில்

லாப்பு மைந்தரின் இருப்பிடம் நோக்கி!

லாப்பியர் மந்திரப் பாடலை இசைப்பர்

அங்கே *துர்யா ஆடவர் திணிப்பர்

உன்வாய் கரியிலும் உன்தலை சேற்றிலும்,

முன்கரம் புழுதியிலும் முழுதும் அமுக்குவர்   140

புதைப்பர் உன்முட்டியைப் புணர்சுடு சாம்பலில்

எரிந்தெழும் அடுப்பின் இயல்கல் நடுவில்."

லெம்மின் கைனன் அப்போ தியம்பினன்:

"மந்திர காரர்கள் மாயம்முன் செய்தனர்

மாயம் செய்தனர் **வல்அராச் சபித்தன

லாப்பியர் மூவர் என்னுடன் மோதினர்

கோடை காலக் குளிர்இர வொன்றில்

நிர்வாண மாயொரு நெடும்பா றையிலே

ஆடையும் இடுப்புப் பட்டியும் அகன்று

என்னுடல் சிறுதுணி இல்லா நிலையில்;   150

இதுதான் அவர்கள் என்னிடம் பெற்றது

இழிந்த மனிதர் இதுதான் பெற்றனர்

பாறையில் மோதிய கோடரி போல

குன்றிலே பாய்ந்த நுண்துளைக் **கோல்போல்

பனித்திடர் வழுக்கிய தனிமரக் கட்டைபோல்

வெற்று வீட்டில் விளைமர ணம்போல்.

ஒருவழி நிலைமை உறுமச் சுறுத்தலாய்

வேறு விதமதாய் மாறியே வந்தது,

எனைவென் றிடற்கே எலாம்முயன் றார்கள்

அமிழ்த்தி விடுவதாய் அச்சுறுத் திட்டனர்  160

சதுப்பு நிலமதன் தனிநடை பாதையாய்

அழுக்கு நிலத்திலே குறுக்குப் பலகையாய்

செய்யஎன் தாடையைச் சேற்றிலே தாழ்த்தி

அழுக்கிலே தாடியை அமிழ்த்தவும் நினைத்தனர்

ஆயினும் நானொரு அத்தகு மனிதனே

அஞ்சிட வில்லைநான் அதற்கெலாம் பெரிதாய்

மாறினேன் நானொரு மந்திர வாதியாய்

அறிந்தவன் ஆயினேன் அரியமந் திரங்கள்

கணையுடன் பாடினேன் சூனியக் காரரை

எய்யவந் தோரை எறிபடைக் கலத்தொடும்  170

எதிர்மா யாவிகள் இரும்புவா ளுடனும்

உயர்அறி வுடையரை உருக்குடன் சேர்த்தும்

வீழ்த்தினேன் பயங்கர வீழ்ச்சியாம் துவோனி

திரண்ட கொடிய திரைநுரை நடுவில்

உயரப் பாயும் உறுமரு விக்கீழ்

அனைத்திலும் கொடிய அடிநீர்ச் சுழியில்

மந்திர வாதிகள் அங்குதுஞ் சட்டும்

பொறாமைக் காரர்கள் போய்த் துயிலட்டும்

புற்கள் முளைத்து புறமெழும் வரைக்கும்

தொப்பியின் ஊடாய் தொடுந்தலை ஊடாய்  180

சூனியக் காரரின் தோள்மூட் டூடாய்

தோளின் தசையைத் துளைத்துக் கொண்டு,

சூனியக் காரர் தூங்கும் இடத்தில்

பொறாமை பிடித்தோர் போய்த்துயி லிடத்தில்."

இன்னமும் அவனின் அன்னை தடுத்தாள்

லெம்மின் கைனன் நிகழ்த்தும் பயணம்

தாயவள் தடுத்தாள் தன்னுடை மகனை

மாது அந்த மனிதனைத் தடுத்தாள்:

"அங்கே செல்வதை அடியொடே நிறுத்து

குளிருடைக் கிராமக் கொடும்பகு திக்கு   190

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே!

அழிவு நிச்சயம் அணுகிடும் உன்னை

எழுச்சிகொள் மகர்க்கு ஏற்படும் வீழ்ச்சி

துயரம் குறும்பன் லெ(ம்)மின்கை னற்கு;

நூறு வாயினால் நுவன்ற போதிலும்

நம்புதற் கில்லை நான்உனை இன்னும்

உனக்குள் மந்திரப் பாடகன் உறைந்திலன்

வடக்குமைந் தர்க்கு வருமீ டிணையாய்

நீஓர்ந்த தில்லை நெடிய*துர் யாமொழி

லாப்பியர் பாடலும் ஏதும்நீ அறிந்திலை."  200

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அப்போது

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்

வாரத் தொடங்கினன் வாகாய்த் தன்தலை

சீவத் தொடங்கினன் சீராய்த் தலைமயிர்

எடுத்துச் சுவரில் எறிந்தனன் சீப்பை

தூணில் எறிந்தனன் தொடுமயிர்க் **கோதியை

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்

உரைத்தே அவன்தான் உரைசெய லாயினன்:

"அப்போ லெ(ம்)மின்கை னனையழி வணுகும்

எழுச்சி மகற்கு வீழ்ச்சியேற் படுகையில்   210

மயிர்க்கோ தியினால் வழிந்திடும் குருதி

சீப்பினி லிருந்து செந்நீர் பெருகிடும்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் சென்றனன்

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

தாயார் அவனைத் தடுத்த போதிலும்

பெற்றவள் எச்சரித் திட்ட போதிலும்.

இடுப்பில் பட்டியை இட்டுப் பூட்டினான்

இருப்பு மேலாடை எடுத்தே அணிந்தான்

கொளுக்கியை உருக்குப் பட்டியில் கொளுவினான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:  220

"ஆயுதம் மனிதருக் கானதோர் காப்பு

இரும்பு மேலாடை இதனிலும் காப்பு

உருக்குப் பட்டி உயர்ந்தது சக்தியில்

மந்திர வாதிகள் மத்தியில் அவர்க்கு

தீயோர் பற்றிச் சிறிதி(ல்)லைக் கவலை

அஞ்சுதல் நல்லவர் ஆயினும் இல்லை."

கையிலே சொந்தக் கதிர்வாள் எடுத்தான்

தீயுமிழ் அலகைச் செங்கர மெடுத்தான்

அலகைகள் தட்டி அமைத்தநல் வாளது

தெய்வமே தீட்டித் திருத்திய வாளது   230

வாளைக் கட்டினான் வலியதன் பக்கம்

செருகினான் உறையுள் செருந்திறல் வாளை.

இருப்பது கவனமாய் எங்கே மனிதன்?

காப்பது எங்கே கருமவீ ரன்த(ன்)னை?

இங்கே கவனமாய் இருந்தனன் கொஞ்சம்

தன்னை இங்கே தற்காப் பாக்கினன்:

உத்தரத் தின்கீழ் உயர்கடை வாயிலில்

வசிப்பிடம் அதனின் வருகடை நிலையில்

முன்றிலின் நல்வழி முன்தொடக் கத்தில்

இறுதி வரைக்கும் எழில்வாய் அனைத்திலும்.  240

அங்ஙனம் மனிதன் அருங்காப் பியற்றினன்

பெண்கள் இனத்தின் பெரும்எதிர்ப் பெதிராய்

ஆயினம் காவல் அவைபலம் அல்ல

பயனுள தல்ல பாதுகாப் பணிகள்

தன்னை மீண்டும் தற்காப் பாக்கினன்

ஆண்கள் இனத்தின் அரும்எதிர்ப் பெதிராய்

இரண்டு வழிகள் இணைபிரி இடத்தில்

நீல மலையின் நீடுயர் உச்சியில்

நகர்ந்து திரிந்திடும் நளிர்சேற் றிடங்களில்

நீர்நிறைந் தோடும் நீரூற் றுக்களில்   250

வேகமாய்ப் பாயும் வியன்நீர் வீழ்ச்சியில்

பலமாய்ப் பெருகும் பல்நீர்ச் சுழிப்பினில்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அங்கே

இயம்பினன் அவனே இயம்பினன் இவ்விதம்:

"எழுவீர், புவியிருந் தெதிர்வாள் மனிதர்காள்!

வியன்நில வயதுகொள் வீரர்கள், எழுவீர்!

எழுவீர், கிணற்றிருந் திகல்வல் மறவர்காள்!

எழுவீர், ஆற்றிருந் திகல்வில் வீரர்காள்!

அடவியே, எழுகநின் ஆட்களோ டிங்கே!

வனங்க ளெலாநும் மக்கள் தம்முடன்,   260

மலைகளின் முதல்வ,நின் வன்சக் தியுடன்,

நீரின் சக்தியே, நின்பயங் கரத்துடன்,

நீரின் தலைவியே, நினது பலத்துடன்,

நீர்முதி யோளே, நினது வலியுடன்,

பாவையீர், ஒவ்வொரு பள்ளத் திருந்தும்,

எழில்உடை அணிந்தோர் இருஞ்சேற் றிருந்தும்,

ஒப்பிலா மனிதனின் உதவிக்கு வருக!

நற்புகழ் மனிதனின் நட்புக்கு வருக!

சூனியக் காரரின் சுடுகணை தவிர்க்க,

மந்திர வாதிகள் வல்லுருக் காயுதம்   270

இகல்மா யாவிகள் இரும்புக் கத்திகள்

வில்லவர் படைக்கலம் வல்லியக் கொழிய!

இதுவும் போதா தின்னமு மென்றால்

இன்னும் ஒருவழி என்நினை வுள்ளது

நேர்மேற் பார்த்து மெடுமூச் செறிவேன்

அங்கே விண்ணுறை அருமுதல் வனுக்கு

எல்லா முகிலையும் இருந்தாள் வோற்கு

ஆவிநீ ரனைத்தின் அரசகா வலர்க்கு.

ஓ,மானுட முதல்வனே, உயர்மா தெய்வமே!

வானகம் வதியும் மாமுது தந்தையே!   280

முகில்களின் ஊடாய் மொழிந்திடு வோனே!

வாயுவின் வழியாய் வாக்குரைப் பவனே!

தீயுமிழ் ஒருவாள் தேர்ந்தெனக் கருள்வாய்!

உமிழ்தீ வாளுறை ஒன்றினில் வைத்து

அதனால் தடைகளை அடியேன் நொறுக்குவேன்

அதனால் நானும் அழிவை அகற்றுவேன்

தொல்புவிச் சூனியக் காரரைப் புரட்டுவேன்

நீர்மா யாவியை நெடிததால் வெல்வேன்

எனக்கு முன்வந் தெதிர்த்திடும் பகைவரை

எனக்குப் பின்னே இருந்தெழும் தெவ்வரை   290

தலைக்கு மேலும் தழுவென் பக்கமும்

என்விலாப் பக்கம் இரண்டிலு மாக

அழிப்பேன் மாய ஆவிகள் அம்புடன்

இரும்புக் கத்தியோ டிகல்சூ னியரை

உருக்கா யுதத்துடன் உறுமாந் திரிகரை

தீயவல் மாந்தரைச் செறுமவர் வாளுடன்!"

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்

பற்றையில் நின்ற பரிதனை அழைத்தனன்

புல்லில் நின்றபொன் பிடர்மயிர்ப் புரவியை  300

அதன்பின் புரவிக் கணிகலன் பூட்டினன்

தீநிறக் குதிரையை ஏர்க்காற் பூட்டினன்

அவனே ஏறி அமர்ந்தனன் வண்டியில்

வண்டியில் ஏறி வசதியா யமர்ந்தனன்

சவுக்கைச் சுழற்றிச் சாடினன் பரியை

சாட்டையால் குதிரையை சாடியே ஏவினன்;

பரியும் பறந்தது பயணம் தொடர்ந்தது

வண்டியும் உருண்டது வழித்தொலை குறைந்தது

வெள்ளிமண் சிதறி வேகமாய்ப் பரவின

பொன்னிறப் புதர்கள் புத்தொலி யெழுப்பின. 310

ஒருநாள் சென்றான் இருநாள் சென்றான்

மூன்றாம் நாளும் முன்விரைந் தேகினான்

மூன்றாவ தாக முகிழ்த்தஅந் நாளில்

அவன்ஒரு கிராமம் அடைந்திட லானான்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

பாதையில் தனது பயணம் தொடர்ந்தான்

தொலையில் இருந்த தொடர்வழி ஒன்றின்

தூரத்தில் இருந்த வீடு ஒன்றுக்கு;

இல்லின் கூடத் திங்ஙனம் கேட்டனன்

கூரை மரப்பின் குறுகிநின் றுசாவினன்:   320

"இந்த வீட்டிலே எவரும் உளரோ

படியும்என் மார்புப் பட்டியை அவிழ்க்க

எனதேர்க் காலை இறக்கக் கீழே

கழுத்துப் பட்டியைக் கழற்றி விடற்கு?"

பெருநிலத் திருந்தொரு பிள்ளை சொன்னது

பகுவாய்ப் புறத்தொரு பையன் இயம்பினன்:

"இந்தஇல் லத்தே எவருமே இல்லை

படியும்உன் மார்புப் பட்டியே அவிழ்க்க

உனதேர்க் காலை உடன்கீழ் இறக்க

கழுத்துப் பட்டியைக் கழற்றி விடற்கு."  330

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

சவுக்கைச் சுழற்றிச் சாடினன் பரியை

மணிமுனைச் சவுக்கால் வாகாய் அறைந்தான்

பாதையில் தனது பயணம் தொடர்ந்தான்

மத்தியில் இருந்த வழியொன் றினிலே

வீதி மத்தியில் வீடொன் றுக்கு;

இல்லின் கூடத் திங்ஙனம் கேட்டான்

கூரை மரப்பின் குறுகிநின் றுசாவினன்:

"இந்த வீட்டில் எவரும் உளரோ

பரிக்கடி வாளம் பற்றிக் கழற்ற   340

படியும்என் மார்புப் பட்டியை அவிழ்க்க

கடிவாள வாரைக் கைப்பிடித் திழுக்க?"

அடுப்புக் கல்லின் அருகிலோர் முதுமகள்

அடுப்பா சனத்தில் அமர்ந்தவள் அரற்றினாள்:

"ஆமாம், இந்த அகத்திலே உள்ளனர்

பரிக்கடி வாளம் பற்றிக் கழற்ற

படியும்உன் மார்புப் பட்டியை அவிழ்க்க

எடுத்துன் ஏர்க்கால் இறக்கக் கீழே

உளரப் பாஇங் உயர்பல **பதின்மர்

நூற்றுக் கணக்கிலும் ஏற்கலாம் விரும்பின்   350

பயண வண்டியும் பார்த்துனக் கருளுவர்

சவாரிக் குதிரையும் தந்தே உதவுவர்

உனது வீடுபோய் உறற்குக் கள்வனே

உனது நாடுபோய் உறற்குத் தீயோய்

உனதுதெச மானனின் உறைவிடத் துக்கு

உனதெச மானி உற்றுவா ழிடத்து

நின்சகோ தரனின் நீள்நுழை வாயில்

நின்சகோ தரியின் நெடும்இற் கூடம்

இந்தப் பகற்பொழு திதுமுடி தற்குள்

சூரியன் கீழே சோர்ந்துசாய் வதற்குள்."  360

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

**"சுடப்பட வேண்டியோள், தொல்கிழ விநீ!

நொருக்கவேண் டியது வளைந்தநின் தாடை."

அதன்பின் குதிரையை அவன்விரைந் தோட்டினன்

தொடர்ந்து செய்தனன் துணிந்துதன் பயணம்

அனைத்து வழியிலும் அதிஉயர் பாதையின்

உள்ளவீ டனைத்திலும் உயர்ந்தவீட் டுக்கு.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

அந்த வீட்டின் அருகிற் சென்றதும்   370

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"பிசாசே, குரைக்கும் பெருவாய் மூடு!

நாயின் அலகை மூடிடு பேயே!

வாயின் முன்னொரு வன்தடை போடு

பற்களின் இடையிலோர் நற்பூட் டையிடு

அதன்வாய்ச் சத்தம் அற்றே இருக்க

அவ்வழி மனிதன் அகன்றுபோம் வரையில்."

முற்றத் திவ்விதம் முன்வந் துற்றான்

சாட்டையால் நிலமிசைச் சாற்றினான் ஓங்கி  380

சாட்டையின் திசையிலோர் சார்புகார் எழுந்தது

புகாரின் நடுவொரு புதுச்சிறு மனிதன்

மார்புப் பட்டியை வந்தவிழ்த் தவனவன்

ஏர்க்கால் கீழே இறக்கியோன் அவனே.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

தனது செவிகளால் தானே கேட்டான்

ஒருவரும் அவனை உடன்கவ னித்திலர்

அவதா னிப்போர் ஆங்கெவ ரும்மிலர்;

வெளியே இருந்தவன் வியன்கவி கேட்டனன்

**பாசியில் இருந்து பலசொல் கேட்டனன்  390

கனசுவர் வழியாய்க் கலைஞர் இசையையும்

பலகணி வழியாய்ப் பாடலும் கேட்டனன்.

அங்கிருந் தில்லுள் அவனும் பார்த்தனன்

இரகசிய மாக எட்டிப் பார்த்தனன்

அறையில் நிறைய அறிஞர் இருந்தனர்

பல்லா சனத்தும் பாடகர் இருந்தனர்

இருஞ்சுவர்ப் பக்கம் இசைவல் லார்கள்

கதவு வாயிலில் கனநுண் ஞானிகள்

வகுத்தபின் ஆசனம் மந்திர வாதிகள்

புகைபோக்கி மூலையில் சூனியக் காரர்கள்;  400

லாப்பின் பாடலை இசைத்தனர் அவர்கள்

பலபேய்க் கதைகளைப் பாடினர் அவர்கள்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

வாய்த்ததன் உருவை மாற்ற எண்ணினன்

இன்னொரு வேடமாய்த் தன்னை மாற்றினன்

மூலையில் இருந்து முனைந்தறை சென்றான்

சுவர்இடுக் கிருந்து துணிந்துட் சென்றான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"முடிவிலே பாடல்கள் மூட்டும் இன்பமே

சிறப்பு வாய்நதவை சீர்க்குறுங் கவிகள்   410

நினைந்துதம் பாடலை நிறுத்துதல் நல்லது

நடுவில் புகுந்ததை நாம்தடுப் பதிலும்."

அவளே வடநிலத் தலைவியப் போது

எழுந்து நடந்து எழில்தரை நின்று

அறையின் மத்திய அமைவிடம் மடைந்து

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"இங்கே முன்பு இருந்தது ஒருநாய்

இரும்புச் சடையோ டெதிர்கொளும் நீசநாய்

இறைச்சியை அயின்று எலும்பைக் கடிப்பது

புதிதாய் வருவோர் குருதி குடிப்பது.   420

எவ்வகை மனித இனத்தினன் நீதான்

வீரனே யாயினும் எவ்வகை வீரன்

இவ்வறை யுள்ளே எளிதாய் நுழைந்தாய்

இவ்வில் உட்புறம் இனிதே வந்தாய்

கிளர்ந்தெழு நாயுனைக் கேட்கவு மில்லை

குரைக்கும் நாயுனைக் குறிகொள்ள வில்லை."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"உண்மையாய் நானிங் குற்றிட வில்லை

திறமையும் அற்றுத் திகழ்அறி வற்று

வீரமும் அற்று ஞானமும் அற்று   430

தந்தையின் மந்திர சக்தியு மற்று

பயந்தபெற் றோரின் பாதுகாப் பற்று

உங்கள் நாய்கள் உண்பதற் காக

குரைக்கும் நாய்கள் கிழிப்பதற் காக.

எனது அன்னை என்னைக் கழுவினாள்

கழுவினள் சிறுவனாம் காலத் தினிலே

கோடை நிசியில் கூடுமுத் தடவை

இலையுதிர் காலத் திரவொன் பதுமுறை

அறிஞனாய் ஒவ்வொரு துறையிலும் ஆகென

சீர்த்தியோ டொவ்வொரு நாட்டிலும் திகழென  440

இருக்கஎன் வீட்டிலோர் இசைப்பா டகனாய்

சிறக்கநுண் அறிஞனாய்ச் சேர்பிற நாடெலாம்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்

மாறினான் மந்திர வாதியே யாக

பாடுவோன் ஆயினான் மந்திரப் பாடல்கள்

தீப்பொறி மேலுடைத் திகழ்மடிப் பெழுந்தது

அவனது கண்கள் அனலைச் சிந்தின

லெம்மின் கைனன் நின்றுபா டுகையில்

மந்திரம் செபிக்கையில் வருபாட் டிசைக்கையில்.  450

வெகுதிறற் பாடகர் மீதே பாடினான்

படிமிகத் தாழ்ந்த பாடகர் ஆக்கினான்

அவர்களின் வாய்களில் அவன்கல் திணித்தான்

பக்கங் களிலெலாம் பாறையுண் டாக்கினான்

மிகுசிறப் புற்ற வியன்பா டகற்கு

தேர்ச்சிமிக் குயர்ந்து திகழ்கவி ஞர்க்கு.

இவ்விதம் பாடினான் இத்தகு மனிதரை

ஒருவரை இங்கும் ஒருவரை அங்குமாய்

மரம் செடியற்ற மலட்டு நிலத்தே

உழப் படாவெற்று உலர்நிலத் துக்கு   460

மீன்களே யற்ற வெறும்நீர் நிலைக்கு

நன்னீர் **மீனினம் நாடாப் புலத்து

பயங்கர *உறுத்தியாப் படர்நீர் வீழ்ச்சியில்

இரைந்து விரையும் இகல்நீர்ச் சுழிகளில்

நுரைத்தெழும் நதியின் அடிப்பா றைகளில்

நீர்வீழ்ச் சிகளின் நேர்நடுக் குன்றில்

நெருப்பென எரிந்து நீறா வதற்கு

தீப்பொறி யாகிச் சிந்தியே குதற்கு.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அங்கே

பாடினான் வாளுடைப் பலமுறு மனிதரை   470

பாடினான் படைக்கல முடையபல் வீரரை

பாடினான் இளைஞரைப் பாடினான் முதியரை

பாடினான் நடுவய துடையபன் மக்களை

ஒருவனை மட்டுமே உருத்தவன் பாடிலன்

அவனொரு கொடியவன் ஆநிரை மேய்ப்பவன்

பார்வையே அற்றவன் படுகிழ வயோதிபன்.

*நனைந்த தொப்பியன் நன்னிரை மேய்ப்பவன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"லெம்பியின் மைந்தா நீ,ஓ, குறும்பா!

பாடினாய் இளைஞரைப் பாடினாய் முதியரை  480

பாடினாய் நடுவய துடையபன் மக்களை

என்னைச் சபித்து எதற்குப் பாடிலை?"

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"உன்னைத் தொடாமல் ஒதுக்கிய திதற்கே

பார்க்கநீ இழிந்த பண்பினன் ஆனதால்,

கிளர்ந்துநான் தொடாமலே கீழ்மகன் ஆனவன்;

இளைஞன் ஆகநீ இருந்தவந் நாட்களில்

இடையர்க ளிடையோர் இழிந்தவ னாகினை

மாசுறுத் தினைநின் மாதா பிள்ளையை

உடன்பிறந் தவளின் உயர்கற் பழித்தனை  490

திகழ்பரி அனைத்தையும் சேர்த்தே அழித்தனை

குதிரைக் குட்டிகள் கொன்றே ஒழித்தனை

திறந்த சதுப்பில் சேர்தரை நடுவில்

சேற்று நீரோடும் திணிநிலப் பரப்பில்."

நனைந்த தொப்பியன் நன்னிரை மேய்ப்பவன்

கோபம் கொண்டான் கொடுஞ்சின முற்றான்

கதவின் வாயில் கடந்தே சென்றான்

முற்றம் கடந்து முன்வய லடைந்தான்

துவோனலா நதியின் தொலைபார்த் தோடினான்

போனான் அருவியின் புனிதநீர்ச் சுழிக்கு  500

தூரநெஞ் சினனை தொடர்ந்தெதிர் பார்த்தான்

லெம்மின் கைனனை நெடிதுகாத் திருந்தான்

வடநா டிருந்து வழிதிரும் புகையில்

வீடு நோக்கி விரைந்தஅப் பாதையில்.

பாடல் 13 - பிசாசின் காட்டெருது TOP

அடிகள் 1 - 30 : லெம்மின்கைனன் வடபகுதித் தலைவியிடம் அவளுடைய மகளைத் தனக்கு மனைவியாக்கும்படி கேட்கிறான். வடபகுதித் தலைவி, பனிக்கட்டிச் சறுக்கணிகளில் சென்று பிசாசின் காட்டெருதைப் பிடித்தால் தனது மகளைத் தருவதாகக் கூறுகிறாள்.

அடிகள் 31 - 270 : லெம்மின்கைனன் செருக்குடன் காட்டெருதைப் பிடிக்கப் புறப்படுகிறான். ஆனால் காட்டெருது தப்பிவிடுகிறது; அவனுடைய பனிக் காலணிகளும் ஈட்டியும் உடைகின்றன.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

முதிய வடபால் முதல்விக் குரைத்தான்:

"தகுமுதி யவளே தருகநின் மகளிர்

இங்கே கொணர்கநின் எழில்மங் கையரை

அனைத்து அணங்கிலும் அதிசிறந் தவளை

அரிவையர் குழாத்தில் அதிஉயர்ந் தவளை!"

அந்த வடநிலத் தலைவியப் போது

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"தருவதற் கில்லை தகுமென் பெண்கள்

அளிப்பதற் கில்லை அரியஎன் மகளிர்   10

சிறந்தவ ளாயினும் சிறப்பிலள் ஆயினும்

உயர்ந்தவ ளாயினும் உயர்விலள் ஆயினும்

உனக்கேற் கனவே உள்ளாள் இல்லாள்

நிலைபெறும் மனையாள் நினக்குமுன் உள்ளாள்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"பெயர்குயி லிக்கியைப் பிணைப்பேன் கிராமம்

படர்ஊர்க் கூடப் படிகளில் வைப்பேன்

வளர்வெளி அந்நிய வாயிலில் வைப்பேன்

இங்கே சிறந்தவோர் அணங்கினைப் பெறுவேன்

இப்பொழு துன்பெண் இங்கே கொணர்வாய்   20

எல்லாப் பெண்ணிலும் இயல்சிறப் பொருத்தியை

அனைத்து அணங்கிலும் அழகுறும் ஒருத்தியை!"

வடநிலத் தலைவி வருமா றுரைத்தாள்:

"கொடுக்கவே மாட்டேன் கொணர்ந்தென் பெண்ணை

பெறுமதி யற்ற நரர்எவ ருக்கும்

வருபய னற்ற மானுடர் எவர்க்கும்.

ஆயினும் நீயென் அரிவையைக் கேட்கலாம்

தலையில்பூச் சூடிய தையலைக் கேட்கலாம்

பிசாசுகாட் டெருதைப் பிடித்தால் **சறுக்கி

பேயின் வயலின் பெருவெளிக் கப்பால்."   30

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

தனது ஈட்டியில் முனைகள் பொருத்தினன்

குறுக்கு வில்லில் முறுக்குநாண் கட்டினன்

கணைகளின் தலைப்பில் கடுங்கூர் பூட்டினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இப்போ தீட்டியில் இகல்முனை பொருத்தினேன்

அம்புகள் அனைத்தும் ஆயத்த மாயின

குறுக்கு வில்லில் முறுக்குநாண் கட்டினேன்

உந்திச் சென்றிட இ(ல்)லைஇடச் **சறுக்கணி

வளமாய் முந்திட **வலதணி இலது."    40

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

எங்கே பெறலாம் எழிற்பனி மழைஅணி

சறுக்கும் பாதணி பெறப்படல் எங்ஙனம்?

*கெளப்பியின் தோட்டக் கவின்இல் சென்றான்

*லூலிக்கி வேலைத் தளத்தினில் நின்றான்:

"வடநாட் டவரே, திடநுண் மதியரே!

எழிலுறும் கெளப்பியே, லாப்புலாந் தியரே!

பயனுள சறுக்கணி படைப்பீர் எனக்காய்,

அழகிய சறுக்கணி அமைப்பீர் சிறப்பாய்,   50

பேய்க் காட்டெருதைப் பிடித்திடச் செல்ல,

பிசாசின் வயலின் பெருவெளிக் கப்பால்."

லூலிக்கி என்பவன் உரைத்தான் ஒருசொல்

நாவினால் கெளப்பி நவின்றான் இப்படி:

"லெம்மின் கைனனே நீவீண் போகிறாய்

பேய்க்காட் டெருதின் பெருவேட் டைக்கு

உழுத்த மரத்துண் டொன்றுதான் பெறுவாய்

அதுவும் துன்பம் அதிகம் பெற்றபின்."

எதைத்தான் ஏற்றான் லெம்மின் கைனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   60

"செய்வாய் உந்திச் செல்ல இடதணி

வலதையும் செய்வாய் வலிதே முன்செல

எருத்து வேட்டைக் கிதோபுறப் பட்டேன்

பேயின் வயலின் பெருவெளிக் கப்பால்."

திகழ்இடச் சறுக்கணி செ(ய்)யும்லூ லிக்கி

திடவலச் சறுக்கணி செய்யும் கெளப்பி

இலையுதிர் காலத் திடதணி செய்தான்

வளர்குளிர் காலம் வலதணி செய்தான்

**தண்டுகள் அணிக்குச் சமைத்தான் ஒருநாள்

தண்டுக்கு **வளையம் சமைத்தான் மறுநாள்.  70

இதமாய் உந்த இடதணி கிடைத்தது

வளமாய் முந்த வலதணி வந்தது

அணிகளின் தண்டுகள் ஆயத்த மாயின

பொருத்தப் பட்டன புதுஅணி வளையம்

ஈந்தான் தண்டுக் கீடுநீர் **நாய்த்தோல்

வளையத் தின்விலை பழுப்பு நரித்தோல்.

வெண்ணெய் சறுக்கணி மேலெலாம் பூசி

கலைமான் கொழுப்பையும் கலந்துடன் தேய்த்தான்

சிந்தனை பின்னர் செய்தான் அவனே

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்:   80

"இளைஞர்கூட் டத்துள் எவருமிங் குளரோ

உண்டோ எவருமிங் குளவளர் வோர்களில்

எனதிடச் சறுக்கணி இதனைமுன் தள்ள

வலதணி உதைக்க வலியதன் குதியால்?"

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்

சென்னிறக் கன்னப் போக்கிரி செப்பினன்:

"இளைஞர்கூட் டத்துள் எவரோ இங்குளர்

வளர்ந்திடு வோரில் மற்றெவ ரோஉளர்

எனதிடச் சறுக்கணி இதனைமுன் தள்ள

வலதணி உதைக்க வலியதன் குதியால்."   90

அம்புறைக் கூட்டை அவன்முது கிட்டனன்

தோளில் புதியதோர் தொடுவில் கட்டினன்

தண்டைக் கையிலே சரியாய்ப் பிடித்தனன்

இடச்சறுக் கணியை எடுத்துமுன் தள்ளினன்

உந்தி வலதணி உதைத்தான் குதியால்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இல்லை இறைவனின் இந்தக் காற்றினில்

வானம் இதனின் வளைவதன் கீழே

எதுவுமே வனத்தில் இல்லைவேட் டைக்கு

நான்கு கால்களில் பாய்ந்திடும் பிராணி   100

வென்றிட முடியா வேறெதோ வொன்று

இலகுவாய்க் (கைப்)பற்ற இயலாத தொன்று

கலேவா மைந்தன் காற்சறுக் கணியால்

லெம்மின் கைனனின் நேர்ச்சறுக் கணிகளால்."

அலகைகள் இதனை அறிந்திட நேர்ந்தது

**தீய சக்திகள் தெரிந்திட நேர்ந்தது

பேய்கள்காட் டெருதை ஆக்கத் தொடங்கின

படைத்தன கலைமான் பலதீச் **சக்திகள்

தலையை உழுத்த கட்டையில் சமைத்தன

**சிறுமரக் கிளைகளில் சேர்கொம் பியற்றின    110

பாதம் சுள்ளிகள் கொண்டு படைத்தன

கால்களைச் சேற்றுக் கம்பினால் செய்தன

வேலித் தம்பத்தால் விரிமுது கியற்றின

வாடிய புற்களால் வைத்தன நரம்புகள்

நீராம்பல் முகைகளால் நேத்திரம் அமைத்தன

நீராம்பல் இதழ்களில் நெடுஞ்செவி நிமிர்த்தின

தேவதா ருரியிலே செய்தன தோலினை

பதன்கெடு மரங்களில் படைத்தன தசையினை.

எருத்துக் குயோசனை இருண்டபேய் சொன்னது

மானுக்கு இங்ஙனம் வாயினால் சொன்னது:   120

"இரும்பேய் எருதே, இப்போ தோடு!

தாவுநின் கால்களால் சாந்தப் பிறவியே!

ஓடிடு மானே, உன்சினைப் பிடத்தே!

லாப்பு மைந்தரின் எழில்புல் வெளிக்கு

சறுக்குணி மனிதரைக் களைப்புறச் செய்வாய்

குறிப்பாய் லெம்மின் கைனனைச் செய்வாய்!"

மிகுபேய் எருது விரைந்தோ டியது

காட்டுக் கலைமான் கடுகதி விரைந்தது

வடக்கினில் அமைந்த அடைப்புகள் வழியாய்

லாப்பு மைந்தரின் இளம்புல் வெளிகளில்   130

உதைத்தது சமையற் கூடத் தொட்டியை

உருட்டிற் றதுகீழ் நெருப்பெழு கலயம்

சாம்பரில் இறைச்சியைத் தள்ளிப் போட்டது

அடுப்படி இரசம் அதுசிந் திற்று.

அப்போ தெழுந்தது அங்கே கூச்சல்

லாப்பு மைந்தரின் இளம்புல் வெளியில்

லாப்பு நாட்டின் இகல்நாய் குரைத்தன

லாப்பு நாட்டின் இளஞ்சிறார் அழுதனர்

லாப்பு நாட்டின் ஏந்திழை சிரித்தனர்

மற்றும் சிலரோ சற்றே முனகினர்.    140

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அவன்தான்

எருதின் பின்னே சறுக்கிச் சென்றான்

சறுக்கிச் சேற்றிலும் தரையிலும் சறுக்கினன்

திறந்த வெளியிலும் சென்றான் சறுக்கி

சறுக்கணி தன்னில் தகிநெருப் பெழுந்தது

தண்டின் நுனியில் தழற்புகை பறந்தது

ஆயினும் எருதை அவனோ கண்டிலன்

இல்லைக் கண்டதும் இல்லைக் கேட்டதும்.

நாட்டிலும் சென்றான் நகரிலும் சென்றான்

தண்கடற் பின்னால் தரையிலும் சென்றான்   150

அலகையின் தோப்புகள் அனைத்திலும் சென்றான்

*இடுகாட் டாவியின் **ஏற்றமும் சென்றான்

மரண வாயில் வழிவரை சென்றான்

இடுகாட் டின்பின் இயல்கா டடைந்தான்;

மரணம் தனது வாயைத் திறந்தது

இடுகாட் டாவி எடுத்தது தலையை

மனிதனை உள்ளே வரவிடு தற்கு

லெம்மின் கைனனை நேராய் விழுங்க

ஆயினும் உண்மையில் அவனைப் பெற்றில(து)

கடுகதி கொண்டு கைக்கொண் டிலது.   160

அவன் சென்றிலனே அனைத்திடத் துக்கும்

தொடாத பகுதியோர் தொல்புற மிருந்தது

வடபால் நிலத்து மறுகோ டியிலே

லாப்பு நாட்டின் அகல்நிலை வெளிகளில்

அந்த இடத்துக் கவன்புறப் பட்டான்

அதனையும் தொட்டு அறிந்திட நினைத்தான்.

அந்த இடத்தை அவன்போ யடைந்ததும்

அங்கொரு கூச்சலை அவனும் கேட்டான்

வடபால் நிலத்து மறுகரை யதனில்

லாப்பு மைந்தரின் நிலப்புல் வெளிகளில்   170

லாப்பு நாய்களின் குரைப்புக் கேட்டது

லாப்புச் சிறாரின் அழுகுரல் கேட்டது

லாப்பு மகளிரின் சிரிப்பொலி கேட்டது

மற்றும் சிலரோ சற்றே முனகினர்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

சறுக்கினன் உடனே சார்ந்தப் பக்கமாய்

நாய்கள் குரைத்தஅந் நாட்டின் பக்கமாய்

லாப்பின் மைந்தரின் நிலப்புல் வெளிக்கு.

அங்ஙகவ னடைந்தது மிங்ஙனம் மொழிந்தான்

வந்து சேர்ந்ததும் வருமா றுசாவினன்:    180

"ஏந்திழை யர்இங் கெதற்காய்ச் சிரித்தனர்

பாவையர் சிரித்ததும் பிள்ளைகள் அழுததும்

முதிய மனிதர்கள் முனகலும் எதற்கு

நரைநிற நாய்கள் குரைத்ததும் எவரை?"

"ஏந்திழை யர்இங் கிதற்காய்ச் சிரித்தனர்

பாவையர் சிரித்தனர் பிள்ளைகள் அழுதனர்

முதிய மனிதர்கள் முனகிய திதற்கு

நரைநிற நாய்களும் குரைத்தது இதற்கு:

இருட்பேய் எருது இங்கிருந் தோடிய(து)

மென்மைக் குளம்பால் முன்பாய் தோடிய(து)   190

உதைத்தது சமையற் கூடத் தொட்டியை

உருட்டிற் றதுகீழ் நெருப்பெழு கலயம்

கஞ்சியை உதைத்துக் கவிழ்த்தது கீழ்மேல்

அடுப்படி இரசம் அதுசிந் திற்று."

சென்னிறக் கன்னப் போக்கிரி அதன்பின்

குறும்பன் லெம்மின் கைனனப் போது

பனியில் இடது பாதணி தள்ளினான்

செறிபுற் றரையின் விரியன் பாம்பென,

தேவதா ரணியைச் செலுத்தினான் முன்னே

உயிர்ப்பாம் பசைந்து ஊர்வது போலே,   200

செல்லும் போதினில் செப்பினன் இவ்விதம்

தண்டைக் கையில் கொண்டவ னிசைத்தான்:

"லாப்பிலே வாழும் எல்லா மனிதரும்

எருதைச் சுமந்து எடுத்துவந் திடட்டும்,

லாப்பிலே வாழும் ஏந்திழை யாரெலாம்

சட்டி கழுவத் தாம் தொடங் கட்டும்;

லாப்பிலே வாழும் இளம்சிறார் அனைவரும்

தீப்படும் சுள்ளிகள் சேர்த்து வரட்டும்;

லாப்பிலே இருக்கும் எல்லாக் கலயமும்

எருதைச் சமைக்க எழட்டும் தயாராய்!"   210

விரைவாய்ச் சென்றனன் மிகுபலம் கொண்டனன்

உதைத்துப் போயினன் உந்திச் சென்றனன்

முதல்முறை உந்தி முன்செல் கையிலே

ஒருவர் விழியிலும் தெரிபடா தேகினன்

அடுத்த தடவை அவன்போ கையிலே

ஒருவர் காதிலும் ஒலிவிழா தேகினன்

மூன்றாம் முறையவன் முன்பாய் கையிலே

தடிப்பேய் எருதின் தடத்தை அடைந்தனன்.

**'மாப்பிள்' மரத்தின் வன்கயி றெடுத்தான்

மிலாறுவின் முறுக்கிய வெங்கொடி எடுத்தான்  220

பேய்க்காட் டெருதைப் பிடித்துக் கட்டினான்

சிந்துர மரத்தாற் செறிஅடைப் புக்குள்:

"பேய்க்காட் டெருதே பிணைப்புண் டிங்குநில்

காட்டுக் கலையே கேட்டிங் குலவுக."

முயன்றவ் விலங்கின் முதுகைத் தடவினான்

தட்டினான் விலங்கின் தடித்ததோ லதனில்:

"எனக்குவப் பான இடமே இதுவே

இதுவே படுக்கைக் கேற்றநல் இடமாம்

ஒளிரிளம் பருவ ஒருத்தி தன்னுடன்

வளரும் பருவத் திளங்கோ ழியுடன்."    230

அப்போ பேய்எரு ததுசினந் தெழுந்தது

கலைமான் அதிர்ந்து கனன்றுதைத் தெழுந்தது

பின்னர் அதுவே பேசியது இங்ஙனம்:

"பேய்உனக் குதவி பெரிதுசெய் யட்டும்

இளம்பரு வத்து மகளிரோ டுறங்க

நாள்தொறும் நல்ல நங்கையோ டுலாவ!"

உரங்கொண் டெழுந்தது உடன்கிளர்ந் தெழுந்தது

மிலாறுவின் கொடியை வெகுண்டறுத் தெறிந்தது

**'மாப்பிளி'ன் கயிற்றை ஆர்த்தறுத் தெறிந்தது

சிந்துர அடைப்பை சினந்துடைத் தழித்தது;   240

ஓடத் தொடங்கிய துடன்முன் வேகமாய்

நழுவி விரைந்தது நவில்காட் டெருது

தரையையும் சேற்றுத் தலத்தையும் நோக்கி

கொழும்புதர் நிறைந்த குன்றுகள் நோக்கி

ஒருவர் விழியிலும் தெரிபடா தகன்றது

ஒருவர் காதிலும் விழாதுசென் றிட்டது.

சென்னிறக் கன்னப் போக்கிரி அதன்பின்

நிமிர்சினங் கொண்டான் நிதான மிழந்தான்

கொடுங்கோ பத்தோடு கொண்டான் சினமிக

சறுக்கிச் சென்றான் தாவும் கலைபின்;   250

அவ்வா றொருதரம் அவனுந் துகையில்

இடது சறுக்கணி வெடித்தது நுனியில்

சறுக்கணி பாதத் தட்டில் உடைந்தது

வலதணி உடைந்தது வருகுதிப் பக்கம்

விழுந்தது ஈட்டியின் மேல்முனை உடைந்து

தண்டு வளையத் தடியில் உடைந்தது

பேய்க்காட் டெருது போயிற் றோடி

தநலுதெரி யாமல் தாவி மறைந்தது.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அங்கே

தாழ்ந்த தலையுடன் வீழ்ந்த மனத்துடன்   260

வெறித்துப் பார்த்தான் உடைந்த பொருட்களை

இனிவரும் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"வேண்டாம் வாழ்நாள் என்றும் வேண்டாம்

இன்னொரு மனிதன் ஏகவே வேண்டாம்

வேட்டையை நாடிக் காட்டிடைப் போதல்

தேடிச் சறுக்கிச் செல்லல்காட் டெருதை

பாக்கியம் அற்றஇப் பாவியைப் போல

தரமிகு சறுக்கணி தம்மை அழித்தேன்

அழகிய தண்டுகள் அவற்றையு மிழந்தேன்

ஈட்டிக் கம்பில் இழந்தேன் உயரந்ததை."   270

பாடல் 14 - லெம்மின்கைனனின் மரணம் TOP

அடிகள் 1 - 270 : லெம்மின்கைனன் வன தேவதைகளை வணங்கி, முடிவில் காட்டெருதைப் பிடித்து வடபகுதித் தோட்டத்துக்குக் கொண்டு வருகிறான்.

அடிகள் 271 - 372 : அவனுக்கு இன்னொரு வேலை தரப்படுகிறது; அதன்படி அவன் அனல் கக்கும் குதிரையைப் பிடித்துக் கொண்டு வருகிறான்.

அடிகள் 373 - 460 : துவோனலா ஆற்றில் ஓர் அன்னத்தைக் கொல்லும்படி அவனுக்கு மூன்றாவது வேலையும் தரப்படுகிறது. அவன் ஆற்றுக்கு வரும் வழியில் காத்திருந்த 'நனைந்த தொப்பியன்' என்ற இடையன், லெம்மின்கைனனைக் கொன்று துவோனியின் நீர்வீழ்ச்சியில் எறிகிறான்; துவோனியின் மைந்தன் அவனது உடலைத் துண்டுகளாக்கி ஆற்றில் எறிகிறான்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

எந்தப் பாதையில் ஏகலாம் என்று

எங்கே காலடி இடலாம் என்று:

பேய்க்காட் டெருது பிடிப்பதை விட்டு

வீட்டை நோக்கி விரைவதா தானாய்

அல்லது மேலும் அச்செயல் ஏற்று

மெதுவாய்ச் சறுக்கி மிகமுன் செல்வதா

செறிகான் தலைவியைத் திருப்தி செய்தற்கு

தோட்ட மகளிரைத் தோய்மகிழ் வுறுத்த.   10

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"ஓ,மனு முதல்வனே, உயர்மா தெய்வமே!

விண்ணிலே உறையும் மேல்வகைத் தந்தையே!

நேராம் சறுக்கணி நீர்எமக் கமைப்பீர்

கனமே இல்லாக் காற்சறுக் கணிகள்

சுலபமாய் சறுக்கித் தொடர்ந்தவற் றேக

சதுப்பு நிலத்திலும் சமதரை மீதிலும்

பிசாசுகள் வாழும் பெருநில மீதும்

வடபால் நிலத்து வளர்புற் தரையிலும்    20

பேய்க்காட் டெருது பெரிதுலா விடத்து(க்கு)

காட்டுக் கலைமான் கலைதிரி தடத்து(க்கு).

மனிதரைப் பிரிந்து வனம்ஏ குகிறேன்

வீரரை விலகி வெளிக்களம் போகிறேன்

*தப்பியோ லாவின் தனிவழி யூடாய்

*தப்பியோ வாழும் தரிப்பகத் தூடாய்.

வாழ்க மலைகளே, வாழ்ககுன் றுகளே!

வாழிய எதிரொலி வருதா ருகளே!

வாழிய வெண்பசும் மரஅர சுகளே!

வாழிய நும்மை வாழ்த்துவோர் அனைவரும்!   30

அன்புகாட் டுங்கள், அடவிகாள், வனங்காள்!

மேன்மைகொள் தப்பியோ, மிக்கருள் கூர்வீர்!

மனிதனைத் தீவகம் வந்தெடுத் தகல்வீர்!

**உச்சவன் அடைய உடன்வழி நடத்துவீர்!

நிறைவேட் டைத்தொழில் நிகழ்விடத் துக்கு!

பயன்மிக விளையுமப் படர்தடத் துக்கு!

தப்பியோ மைந்தனே, தகை*நுயீ ரிக்கியே!

தூய்மைகொள் மனித,செந் தொப்பியை யுடையோய்!

கணவாய்க ளமைப்பாய் கவின்நீள் நிலத்தில்!

வரைகளின் வழிகளில் வழித்தடம் அமைப்பாய்   40

மடையன் எனக்கு வழிதெரி தற்காய்

அந்நியன் முற்றிலும் அறியப் பாதைநான்

தேடும் பாதைநான் தெரிந்துகொள் ளற்கு

நாடும் ஆடலை நான்அடை தற்காய்.

வனத்தின் தலைவியே, வளர்*மியெ லிக்கியே!

தூய்மைப் பெண்ணே, சுடர்அழ குடையளே!

பசும்பொன் வழியில் பயணிக்க வைப்பாய்

வெள்ளியை வைப்பாய் வெளிநகர்ந் துலவ

தேடும் மனிதனின் திருமுன் பாக

நாடும் மனிதனின் நல்லடிச் சுவட்டில்.    50

திறவுகோல் பொன்னால் செய்ததை எடுப்பாய்

வயத்தொடை இருக்கும் வளையத் திருந்து

தப்பியோ களஞ்சியத் தரிப்பிடம் திறப்பாய்

திறந்துவைத் திருப்பாய் உறுகான் கோட்டையை

நான்வேட்டை யாடும் நல்லஅந் நாட்களில்

நான்இரை தேடும் நல்லஇவ் வேளையில்.

உனக்குச் சிரமம் ஒன்றி(ல்)லை யானால்

உனது மகளிரை உடனே அழைப்பாய்

ஊதிய மகளிர்க் கொருசொல் உரைப்பாய்

கட்டளை யிடுவாய் கட்டளை ஏற்போர்க்(கு)!   60

சத்தியம் நீஒரு தலைவியே யல்ல

ஏவற் பெண்கள் இல்லை உனக்கெனில்,

ஒருநூறு நங்கையர் உனக்கிலை யென்றால்,

ஆணையை ஏற்போர் ஆயிரம் பேரும்

உனது உடைமையை ஊர்ந்துகாப் பவரும்

இரும்பொருள் காப்போர் எவரு மிலையெனில்.

சின்னஞ் சிறிய செறிகான் மகளே!

தண்தேன் இதழுடைத் தப்பியோ மகளே!

நறைபோன் றினிய நற்குழல் ஊது

இசைப்பாய் தேனென இனிய குழலினை    70

மூளுமன் புடைநின் முதல்வியின் செவிகளில்

கவினார் நினது கானகத் தலைவிக்(கு)

அவ்விசை விரைந்து அவள்கேட் கட்டும்

வீழ்துயில் அமளியை விட்டே எழட்டும்

ஏனெனில் அவளோ இப்போ கேட்டிலள்

இருந்துயில் அகன்று எழுந்தனள் இல்லை

இப்போ திங்குநான் இரந்தே நிற்கையில்

பசும்பொன் நாவினால் பரிந்துநின் றிருக்கையில்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

நேரம் முழுதும் தேடிப் பெறாமல்    80

சதுப்பு நிலத்திலும் தரையிலும் சறுக்கி

முரட்டுக் காட்டிலும் சறுக்கிச் சென்றான்

கடவுளின் எரிந்த காமரக் குன்றிலும்

வெம்பேய் நிலக்கரி மேட்டிலும் சறுக்கினன்.

ஒருநாள் சறுக்கினான் இருநாள் சறுக்கினான்

மூன்றாம் நாளும் முடிவாய்ச் சறுக்கினான்

உயர்ந்து மலையில் உரம்பெற் றேறினான்

பருத்துக் கிடந்த பாறையில் ஏறினான்

பார்வையை வடமேற் பக்கம் செலுத்தினான்

வளர்சதுப் பூடாய் வடக்கே பார்த்தான்:   90

தப்பியோ வீடு தவழ்விழிப் பட்டது

கனகம் ஒளிரும் கதவுகள் இருந்தன

வளர்சதுப் பதனின் வடதிசைப் பக்கமாய்

குறுங்கா டார்ந்த குன்றதன் கீழே.

குறும்பன் லெம்மின் கைனனப் போது

அந்த இடத்தை அடைந்தான் உடனே

அந்த இடத்திற் கண்மிச் சென்றான்

தப்பியோ வீட்டின் சாளரத் தின்கீழ்;

குனிந்து முன்னால் கூர்ந்துட் பார்த்தான்

ஆறாம் சாளரம் அதன்ஊ டாக    100

வழங்குவோர் அங்கே வாசம் செய்தனர்

**வேட்டை வயோதிப மெல்லார் கிடந்தனர்

தொழிலுடை அணிந்து தோற்றம் தந்தனர்

அழுக்குக் கந்தை ஆடையில் இருந்தனர்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"எழில்வனத் தலைவீ, எக்கா ரணத்தால்

வன்தொழில் உடைகளில் வாசம் செய்கிறாய்?

அழுக்குக் கந்தல் ஆடைகள் அணிகிறாய்?

காட்சியில் மிகவும் கறுப்பாய் இருக்கிறாய்?

பார்க்கப் பயங்கரப் பண்போ டிருக்கிறாய்?   110

தயங்குநின் மார்புகள் தருவது விரக்தி

வயங்குநின் உருவால் வருவது குரூபம்!

நான்முன் காட்டில் நடந்த வேளையில்

காட்டிலே இருந்தன கோட்டைகள் மூன்று

ஒன்று மரத்தினால் இன்னொன் றெலும்பினால்

மூன்றாம் கோட்டை மூண்டது கல்லினால்

ஆறுசா ளரங்கள் **அமைந்தன பொன்னால்

முழுக்கோட் டையதும் மூலையில் இருந்தன;

நன்கவற் றூடாய் நான்உட் பார்த்தேன்

நற்சுவ ரின்கீழ் நான்நிற் கையிலே:    120

தப்பியோ வீட்டின் தலைவன் அவனொடு

தப்பியோ வீட்டின் தலைவியும் கண்டேன்

*தெல்லெர்வோ என்னும் செல்வி தப்பியோ

மற்றம் தப்பியோ மனிதரும் இருந்தனர்

அனைவரும் பொன்னில் ஆர்ந்தே இருந்தனர்

அனைவரும் வெள்ளியில் ஆழ்ந்தே இருந்தனர்;

அடவியின் தலைவி அவளும் கூட

கருணை மிக்க காட்டுத் தலைவியின்

கரங்களில் இருந்தன காப்புகள் பொன்னில்

விரல்களில் இருந்தன விரலணி பொன்னில்   130

சிரசினில் இருந்தன சிரசணி பொன்னில்

மலர்குழல் இருந்தன வளையங்கள் பொன்னில்

கர்ணத் திருந்தன காதணி பொன்னில்

நன்மணி அவளது நளிர்கழுத் திருந்தன.

காட்டின் தலைவி, கருணைமிக் கோய்,ஓ!

வனத்தின் இனிய வயோதிபப் பெண்ணே!

வைக்கோற் காலணி வைப்பாய் கழற்றி

பட்டைப் **பூர்ச்சம் பாதணி கழற்று

அழுக்குக் கந்தல் ஆடைக ளகற்று

தொழிலுக் குரிய தொல்லுடை அவிழ்ப்பாய்   140

செல்வம் செழிக்கும் சிறப்புடை அணிவாய்

ஆடலுக் கானமேல் ஆடையை அணிவாய்

மிகும்என் வனத்து வேட்டை நாட்களில்

இரையைத் தேடும் எனதுநே ரத்தில்;

எனக்கு வந்தது ஏதோ சோர்பு

சோர்பு வந்ததித் தொடர்புறு வழிகளில்

வெற்று நேரத்தில் விளைந்ததிச் சோர்பு

வேட்டையே இல்லா வேளையாம் இதிலே

ஏனெனில் நீதர வில்லைஎப் போதும்

அரிதினும் நீயெனை ஆதரித்தா யிலை   150

மகிழ்வுறும் மாலை மனஞ்சோர் வானது

நீள்பகற் போது நிர்ப்பய னானது.

கான்நரைத் தாடி கடுமுது மனிதா!

தளிரிலைத் தொப்பி **தரிபா சாடையோய்!

மென்மைத் துணிகளால் வியன்கா டுடுத்துவாய்

அகன்ற துணிகளால் அலங்கரி கானகம்

அரசுக் கணிவாய் அருநரை நிறவுடை

**'அல்டர்' மரங்களை அழகிய உடையால்

தேவ தாருவை திகழ்வெள்ளி உடையால்

பொன்னால் வேறு **மரத்தைப் புனைவாய்   160

செம்புப் பட்டியால் திகழ்முது **தாருவை

வெள்ளிப் பட்டியால் வேறொரு **தாருவை

பொன்னின் மலர்களால் பூர்ச்ச மரத்தை

புனைவிப் பாயடி மரங்களைப் பொன்னணி

அலங்கரிப் பாய்அவை அந்நாள் அமைதல்போல்

உனது சிறந்தஅவ் வுயர்நாள் களைப்போல்:

செறி**மரக் கிளைகளில் திங்கள் திகழ்தல்போல்

திகழ்**தா ருச்சியில் தினகரன் சுடர்போல்

வனத்தில்தே னார்ந்து மணத்ததைப் போல

நீல்நிறக் கான்நறை நிலைத்ததைப் போல    170

அடல்எரிக் கானக மதன்மா வூறல்போல்

உறுசேற் றுநிலம் உருகிய வெண்ணெய் போல்.

வனத்தின் வனிதையே, மனமுவந் தவளே!

*தூலிக்கி யே,தப்பி யோவின் மகளே!

வேட்டையைத் வெம்மலைச் சரிவுகட் கனுப்பு

வேட்டையைத் திறந்தபுல் வெளிகளுக் கனுப்பு;

ஓடிநீ ஏக உளதெனில் சிரமம்

விரைந்து நீசெல்ல விளையுமேல் சோம்பல்

எடுப்பாய் பற்றையில் இருந்தொரு சாட்டை

ஒடிப்பாய் மிலாறுவில் உடன்ஒரு சுள்ளி   180

கூச்சம் இடுப்பதன் குறிக்கீழ் கூட்ட

உணர்ச்சியைக் கால்களின் இடையே ஊட்ட;

தானே விரைந்து தனிச்செல விடுவாய்

விடுவாய் விரைந்து விரைந் தேகிடவே

தேடியே வந்து செலுமா னிடன்முன்

வேட்டைக்கு வந்தோன் வியனடிச் சுவட்டில்.

வழிச்சுவ டதிலே வருகையில் வேட்டை

வேட்டையைக் கொணர்வாய் வீரனின் முன்னே

உனதிரு கரங்களும் உறமுன் வைத்து

வழிநடத் துகநீ வருமிரு பக்கமும்     190

வேட்டைஎன் னிடத்து விலகா திருக்க

அகலா திருக்க அதுவழித் தடத்தே

வேட்டைஎன் னிடத்து விலகிப் போயிடில்

அகன்று வழித்தடம் அப்பால் போனால்

வழிநடத் துகஅதன் வன்செவி பற்றி

கொம்பைப் பற்றிக் கொணர்வாய் வழிக்கு.

குறுக்கே மரத்துக் குற்றியொன் றிருந்தால்

அதனைப் பாதையின் அக்கரைத் தள்ளுக

பாதையின் நடுவண் பன்மர மிருந்தால்

இரண்டாய் உடைத்து எறிவாய் அவற்றை.   200

உனக்குக் குறுக்கே வேலியொன் றுற்றால்

வேலியை மோதி மிதித்தழித் திடுவாய்

தம்பம் ஐந்து தவிர்த்துய ரத்தே

தம்பம் ஏழைத் தவிர்த்தக லத்தில்.

ஒருநதி உன்னெதிர் ஓடியே வந்தால்

பாதையின் குறுக்கே படர்ந்தால் சிறுநதி

பட்டினா லேயொரு பாலமங் கமைத்து

சிவப்பு துணியினால் அமைப்பாய் படிகள்

வெளிக்கால் வாயால் வேட்டையைக் கொணர்ந்து

வருவாய் இழுத்து மலிநீர்க் குறுக்காய்    210

ஓடும் வடநாட் டுயர்நதி யூடாய்

நுரைத்தநீர் வீழ்ச்சிப் பரப்பதன் மேலாய்.

தப்பியோ வீட்டின் தகமைத் தலைவா!

தப்பியோ வீட்டின் தண்ணளித் தலைவி!

கான்நரைத் தாடிக் கனமுது மனிதா!

கானக மதனின் கனமன் னவனே!

*மிமெர்க்கியே, காட்டின் விந்தைத் தலைவியே!

அன்புடை வனத்தின் ஆடலின் காவலீர்!

நீல்உடை அணிந்த சோலையின் மங்கையே!

சிவப்புக்கா லுறையணி சதுப்புலத் தலைவியே!   220

வருவாய் இப்போ வழங்கிடப் பொன்னே

வருவாய் இப்போ வழங்கிட வெள்ளி

சந்திரன் வயதுகொள் தங்கமென் னிடமுள

சூரியன் வயதுகொள் சுத்தவெள் ளியுமுள

பெரும்போர் வெற்றியால் பெற்றவை அவைகள்

வீரரை மோதிநான் வென்றவை அவைகள்;

வெறுமனே பையில் மிகக்கா சுள்ளன

கிடக்கின் றனவீண் பணப்பைக் காசுகள்

அரும்பொ(ன்)னாய் மாற்ற ஆருமில் லாஇடம்

எழில்வெள்ளி மாற்ற எவருமில் லாவிடம். "   230

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் இவ்விதம்

சாலநீள் நேரம் சறுக்கிச் சென்றனன்

பற்றைகள் வழியே பாடினன் பாடல்கள்

பாடல்கள் மூன்று பாடினான் புதரில்

காட்டின் தலைவியை கனமகிழ் வூட்டினான்

அங்ஙனம் செய்தான் அடர்கான் தலைவனை

அரிவையெல் லோரையும் அவன்களிப் பூட்டினான்

தப்பியோ மகளிரைத் தன்வச மாக்கினான்.

அவர்கள் துரத்தினர் அதனை விரட்டினர்

வன்பேய் எருதை மறைவிடத் திருந்து   240

தப்பியோ குன்றின் பின்புற மிருந்து

காட்டெருத் ததன்உட் கோட்டையி லிருந்து

தேடிவந் திட்ட திண்மா னுடன்முன்

மந்திரப் பாடகன் வசதியாய்ப் பிடிக்க.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அவன்தான்

சருக்குக் கண்ணியைச் சுழற்றி எறிந்தான்

பிசாச எருத்தின் பெருந்தோள் மீது

ஒட்டகம் போன்று உறும்அதன் கழுத்தில்

அதுவே அவனை உதையா திருக்க

அதன்முது கதனை அவன்தட வுகையில்.   250

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் அதன்பின்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினான் அவனே:

"வனத்தின் தலைவ, நிலத்ததி பதியே!

அழகொளிர் பவனே **அம்பசும் புற்புதர்!

கவின்மிய லிக்கியே, காட்டின் தலைவியே!

அருவனத் தாடலின் அன்புக் காவல!

இப்போ வருவீர், எழிற்பொன் பெறற்கு!

வெள்ளியைத் தெரிய விரைந்திங் குறுக

விரிப்பீர் நிலத்தில் மிகநும் துணியை

சிறப்புறும் துணியைப் பரப்புக நிலத்தில்    260

மின்னி ஒளிரும் பொன்னதன் கீழே

பிரகாச முடைய பெருவெள் ளியின்கீழ்

நிலத்திலே அவற்றை நீடுபோ டாமல்

அழுக்கிலே அவற்றை அறச் சிந்தாமல்."

அதன்பின் வடக்கே அவன்பய ணித்தான்

வந்து சேர்ந்ததும் வருமா றுரைத்தான்:

"பேய்எரு துக்காய்ப் போனேன் சறுக்கி

பிசாசின் வயலின் பெருவெளி யிருந்து

வயோதிப மாதுஉன் மகளைத் தருவாய்

இளம்மணப் பெண்ணை எனக்குத் தருவாய்!"   270

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

அதற்கு இவ்விதம் அளித்தாள் மறுமொழி:

"நான்என் மகளை நல்குவேன் உனக்கு

இளம்மணப் பெண்ணை ஈவேன் உனக்கு

வீரிய மொடுக்கிய விறல்விலங் கடக்கினால்

பழுப்புப் பேய்நிறப் பரியினைப் பிடித்தால்

பிசாசின் நுரைவாய்ப் புரவியைப் பிடித்தால்

பிசாசின் புல்வெளிப் பெருநிலத் தப்பால்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனனப் போது

கனகத் தமைந்த கடிவ(஡)ள மெடுத்தான்   280

வெள்ளிவாய்ப் பட்டியை விறற்கரம் எடுத்தான்

புரவியைத் தேடிப் புறப்பட் டேகினான்

புற்சடைப் புரவி போனான் நாடி

பிசாசின் புல்வெளிப் பெருநிலத் தப்பால்.

புறப்பட் டுஅவன் போனான் விரைவாய்

தன்பய ணத்தைச் சரியாய்த் தொடர்ந்தான்

புணர்ஒரு பசுமைப் புல்வெளி நோக்கி

புனிதம் நிறைந்தவோர் புல்வயல் வெளிக்கு

தேடிப் பார்த்தான் திகழ்பரி ஆங்கு

செவிமடுத் திட்டான் செறிசடைப் பரிக்கு   290

இடுப்புப் பட்டியில் அடக்குவார் இருந்தது

குதிரையின் கடிவ(஡)ளம் கொழுந்தோள் இருந்தது.

ஒருநாள் தேடினான் மறுநாள் தேடினான்

மூன்றாம் நாளும் முனைந்தவன் தேடினான்

பெருமலை ஒன்றிலே பின்அவன் ஏறினான்

பாரிய பாறைப் பகுதிமேல் ஏறினான்

பார்வையைக் கீழ்த்திசை படரச் செலுத்தினான்

செங்கதி ரோன்கீழ் சென்னியைத் திருப்பினான்

மணல்மேற் கண்டவன் வலியஅப் புரவி

தாருவின் நடுபுற் சடையது நின்றது    300

அதன்உரோ மத்தினால் அனல்பறந் திட்டது

புற்சடை யிருந்திரும் புகைஎழுந் திட்டது.

லெம்மின் கைனன் இயம்பினன் இவ்விதம்:

"ஓ,மனு முதல்வனே, உயர்மா தெய்வமே!

மானிட முதல்வனே, மழைமுகிற் காவலா!

நீராவி அனைத்தையும் நிதமாள் பவனே!

விண்ணுல கத்தின் வியன்வாய் திறப்பாய்

அகல்வான் சாளரம் அனைத்தையும் திறப்பாய்

இரும்புக் கற்களை இனிக்கீழ்ப் பொழிவாய்

கிளர்பனித் துண்டுகள் கீழே வீழ்த்துவாய்   310

நல்ல குதிரையின் நளிர்சடை மயிர்மேல்

பிசாசக் குதிரையின் பெருங்கன லுடல்மேல்."

மானிட முதல்வன்அம் மாவுயர் கர்த்தன்

மழைமுகில் களின்மேல் வாழ்ந்திடும் இறைவன்

கந்தை கந்தையாய்க் கனன்றுவிண் கிழித்தார்

இரண்டாய்ப் பிளந்தார் இகல்விண் மூடியை

பனிக்கட் டியொடு பனிக்கூழ் பொழிந்தார்

இரும்புக் கட்டியாய் எழும்மழை பொழிந்தார்

குதிரைத் தலையிலும் சிறியதக் கட்டிகள்

மனிதத் தலையிலும் பெரியதக் கட்டிகள்   320

நல்ல குதிரையின் நளிர்சடை மயிர்மேல்

பிசாசக் குதிரையின் பெருங்கன லுடல்மேல்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

அதனைப் பார்க்க அங்கே சென்றான்

அவதா னிக்க அருகில் சென்றான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"பிசாச தேசத்துப் பேரெழிற் புரவியே!

வரையிடை வாழும் நுரைவாய்ப் பரியே!

உன்பொன் வாயை உடன்நீ தருவாய்

வெள்ளித் தலையை விரும்பித் திணிப்பாய்   330

மணிப்பொன் வனைந்த **வளையத் துள்ளே

வெள்ளியில் அமைந்த வியன்மணி **நடுவே!

கொடுமையாய் உன்னைக் கொண்டுநான் நடத்தேன்

கடுமையாய்ச் சவாரி கடுகிநான் செய்யேன்

சிறிய தூரமே சவாரிநான் செய்வேன்

அதுவும் சிறிய அதர்களின் வழியாய்

வடக்கின் ஆங்கே வசிப்பிடங் களுக்கு

ஆணவம் கொண்ட மாமியார் அருகே;

கயிற்றுப் பட்டியைக் கடிது(ன்)னில் வீசின்

விசையதைக் கொண்டு விரைந்துனைச் செலுத்தின்   340

பட்டினால் அமைந்த பட்டியால் வீசுவேன்

செலுத்துவேன் துணியால் செய்தமென் விசையால்."

பிசாசின் பழுப்புப் பெருநிறக் குதிரை

பிசாசின் நுரைவாய்ப் பிடர்மயிர்க் குதிரை

பொன்வாய் உள்ளே புகத்திணித் திட்டது

வெள்ளியி லான சென்னியும் வைத்தது

தங்கத் தியைந்த தளைவளை யத்துள்

வெள்ளியில் செய்த வியன்மணி நடுவே.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் இவ்விதம்

வீரிய மடக்கிய விறற்பரி கட்டி    350

கனகநல் வாய்க்குக் கடிவ(஡)ள மிட்டு

பிடிவார் வெள்ளிப் பெருந்தலை கட்டி

நல்ல விலங்கதன் நடுமுது கேறி

எரியுடற் குதிரையில் இனிதே யிருந்தான்.

சவுக்கால் ஓங்கிச் சாடினான் பரியை

அலரித் தடியால் அடித்தான் ஓங்கி

சிறிது தூரம் செய்தான் பயணம்

பலமலை யூடாய்ப் பயணம் செய்து

வந்தான் மலையின் வடக்குப் பக்கம்

உயர்பனி மழைவீழ் உச்சியின் மேலே   360

வடபால் நிலத்து வசிப்பிடங் களுக்கு

முற்றத் திருந்து முன்உட் சென்றான்

வந்து சேர்ந்ததும் வருமா றுரைத்தான்

வடபால் நிலத்தே வந்து சேர்ந்ததும்:

"கடிவ(஡)ள மிட்டேன் கனநல மடிபரி

பிடித்துக் கட்டினேன் பிசாசின் குதிரை

பசுமை மிகுமொரு படர்புல் வெளியில்

புனித முறுமொரு புல்வயல் வெளியில்

பிசாசெரு துக்கும் பின்நான் சறுக்கினேன்

பிசாசின் வயல்களின் பெருவெளி யிருந்து   370

வயோதிப மாதுன் மகளைத் தருவாய்

இளம்மணப் பெண்ணை எனக்குத் தருவாய்!"

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"எனது மகளை ஈவேன் உனக்கு

இளமை மணப் பெண்ணை ஈவேன் உனக்கு

ஆற்றிலே இருக்கும் **அன்னமஃ தெய்தால்

அருவியில் வாழும் பறவையைச் சுட்டால்

அங்கே துவோனியின் அடர்கரு நதியில்

புனித நதியின் புணர்நீர்ச் சுழியில்    380

எய்தலும் வேண்டும் எழும்ஒரே முயற்சியில்

எய்தலும் வேண்டும் இனிதொரே அம்பால்."

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

அவன்தான் அழகிய தூர நெஞ்சினன்

அன்னம் ஒலிசெயும் அகலிடம் சென்றான்

கழுத்துநீள் பறவையைக் காணுதற் காக

துவோனியின் கறுப்புத் தொடர்நிற நதியில்

படுமாய் வுலகின் பள்ளத் தாக்கில்.

அவன் தன்வழியே அசைந்து சென்றனன்

தன்வழி யேஅவன் தனிநடை கொண்டனன்   390

தொடர்தாங் கிருந்த துவோனியின் நதிக்கு

புனித நதியின் புகுநீர்ச் சுழிக்கு

குறுக்கு வில்லைக் கொழுந்தோள் தாங்கி

அம்புக் கூட்டை அவன்முது கேந்தி.

நனைந்த தொப்பியன் நன்னிரை மேய்ப்பவன்

வடநிலக் குருடன் வயோதிப மனிதன்

துவோனியின் நதியின் தொடரயல் நின்றான்

புனித நதியின் புகுநீர்ச் சுழியில்;

**பார்த்தனன் அங்கு, பார்த்தனன் திரும்பி,

லெம்மின் கைனன் நேர்வர வாங்கே.    400

பலநாள் சென்று ஒருநாள் வந்ததும்

குறும்பன் லெம்மின் கைனனைக் கண்டான்

கண்டான் வருவதைக் கடுகிவந் தணைவதை

அந்தத் துவோனியின் அருநதிக் காங்கே

பயங்கர மான பக்கநீர் வீழ்ச்சி

புனிதம் மிக்க புணர்நீர்ச் சுழிக்கு.

நீரில் இருந்தொரு நீர்ப்பாம் பெடுத்தான்

**நீர்க்குழல் போன்றதை நெடுந்திரை யிருந்து

ஏற்றினன் மனிதனின் இதயத் தூடாய்

லெம்மின் கைனனின் ஈரலின் ஊடாய்    410

இடதுபக் கத்துக் கக்கத் தூடாய்

பலமிகு வலதுதோட் பட்டையி னுள்ளே.

குறும்பன் லெம்மின் கைனனப் போது

வாதை கொடிதாய் வருதல் உணர்ந்தான்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"அதுவே நான்புரி அரும்பிழை வேலை

கேட்க ஞாபகம் கெட்டுப் போனது

எனது தாயிடம் எனைச்சுமந் தவளிடம்

மந்திர வேலையின் மற்றிரு சொற்களை

அதிகமாய் மூன்றுசொல் அங்ஙன மிருக்கும்   420

எப்படி இருப்பது எங்ஙனம் வாழ்வது

இடுக்கண் நிறைந்த இத்தகை நாட்களில்

நீர்அராக் கொடுமையை நிசம்நான் அறிந்திலன்

நீர்க்குழல் போன்றதன் தீண்டலும் அறிந்திலன்.

எனதுமா தாவே, எனைச்சுமந் தவளே!

துன்பந் தாங்கித் தோள்வளர்த் தவளே!

தெரியுமா உனக்குத் தெரிந்திட முடியுமா,

அபாக்கிய மானஉன் அருமகன் எங்கென?

நிச்சயம் தெரிந்தால் நீயிவண் வருவாய்

விரைந்தெனக் குதவ விரும்பியிங் குறுவாய்   430

அபாக்கிய மகனை அகற்றிட வருவாய்

இம்மர ணத்தின் எதிர்வழி யிருந்து

உறுமிள வயதின் உறக்கத் திருந்து

**அரத்தச் செழிப்புடன் அழிவினி லிருந்து.

அதன்பின் கண்ணிலா அகல்வட நாட்டவன்

நனைந்த தொப்பியன் நன்னிரை மேய்ப்பவன்

குறும்பன் லெம்மின் கைனனைச் செலுத்தினன்

வீழ்த்தினன் கலேவலா வியன்குல மைந்தனை

துவோனியின் கறுப்பு தொடர்நிற நதியில்

நிலைகொடி தான நீர்ச்சுழி தன்னில்;    440

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் சென்றான்

ஆர்த்திரை கின்ற அந்நீர் வீழ்ச்சியுள்

ஒளிர்ந்து பாய்ந்திடும் நளிர்அரு வியினுள்

துவோன லாவின் தொல்வசிப் பிடத்தே.

இரத்தக் கறையுள *மரணத் தின்மகன்

மனிதனை ஓங்கி வாளால் அறைந்தான்

குறுவாள் கொண்டே குத்தி அவனை

ஒளிர்ந்தே தெறிக்க ஓங்கி அடித்து

ஐந்து பங்குகள் ஆக்கி மனிதனை

அட்ட துண்டுகள் ஆக்கியே அவனை    450

துவோனலா ஆற்றில் தூக்கி யெறிந்தான்

மரண உலகின் வல்லாற் றெறிந்தான்;

"என்றுமே என்றும் இருப்பாய் ஆங்கே

குறுக்கு வில்லுடன் கூரிய அம்புடன்

ஆற்றிலே அன்னம் அதனையெய் தவனாய்

கரைநீர்ப் பறவை கடிதெய் தவனாய்."

அதுவே லெம்மின் கைனனின் அழிவு

நற்சுறு சுறுப்பு நாயகன் மரணம்

துவோனியின் கறுப்புத் தொடர்நிற ஆற்றில்

படுமாய் வுலகின் பள்ளத் தாக்கில்.    460

பாடல் 15 - லெம்மின்கைனன் உயிர்த்தெழுதல் TOP

அடிகள் 1 - 62 : ஒருநாள் லெம்மின்கைனனின் வீட்டில் அவன் விட்டுச் சென்ற சீப்பிலிருந்து இரத்தம் வடிவதைக் கண்ட அவனுடைய தாய், லெம்மின்கைனனுக்கு மரணம் ஏற்பட்டிருக்கலாம் என்பதை உணர்கிறாள்; அவள் வடநாட்டுக்கு விரைந்து சென்று வடநாட்டுத் தலைவியிடம் லெம்மின்கைனனுக்கு நிகழ்ந்தது என்ன என்று வினவுகிறாள்.

அடிகள் 63 - 194 : லெம்மின்கைனனைத் தான் அனுப்பிய செய்தியை வடநாட்டுத் தலைவியும், அவனுக்கு மரணம் சம்பவித்த விபரங்களைச் சூரியனும் கூறுகிறார்கள்.

அடிகள் 195 - 554 : லெம்மின்கைனனின் தாய் ஒரு நீண்ட குப்பை வாரியுடன் மரண நீர்வீழ்ச்சிக்குச் சென்று நீர்வீழ்ச்சியை வாரி அவனுடைய உடலின் துண்டுகள் அனைத்தையும் எடுத்து அவற்றை ஒன்று சேர்த்துத் தனது மந்திர சக்தியினால் உயிர்பிக்கிறாள்.

அடிகள் 555 - 650 : உயிர்த்தெழுந்த லெம்மின்கைனன் துவோனலா ஆற்றில் தான் இறந்த விபரங்களைக் கூறித் தாயுடன் வீட்டுக்குத் திரும்புகின்றான்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

குறும்பன் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

சிந்தனை வீட்டில்எந் நேரமும் செய்தாள்:

"எங்கே ஏகினன் லெம்மின் கைனன்?

எங்ஙனம் மறைந்தான் தூர நெஞ்சினன்?

அவனின் வரவையிட் டறிந்திலேன் எதுவும்

பாரகம் சுற்றும் பயணத் திருந்து!"

அன்னைதுர்ப் பாக்கியவள் அறியவு மில்லை

அவனைச் சுமந்தவள் உணரவு மில்லை

தன்தசை நடமிடும் தகவலைப் பற்றி

இரத்தத்தின் இரத்த இயக்கம் பற்றி,    10

பசுமை செறிமலைப் பக்கஏ கினனோ!

புற்றரை மேட்டு புறநிலத் தினிலோ!

அல்லது கடற்பரப் பவனின் பயணமோ!

அடர்நுரை வீசும் அலைகளின் மீதோ!

அல்லதே தேனும் அரியபோர் தனிலோ!

அல்லதே தேதோ அச்சுறல் யுத்தமோ!

இயல்கணைக் காலில் இரத்தம் வடியுமோ!

அல்லது முழங்கால் ஆனதோ செந்நிறம்!

குயிலிக்கி என்பாள் கொழும்எழுல் மங்கை

பார்த்தனள் அங்கு, பார்த்தனள் திரும்பி,   20

குறும்பன் லெம்மின் கைனனின் வீட்டில்

தூர நெஞ்சினன் தோட்டத்து வெளியில்

பார்த்தாள் சீப்பைப் படர்மா லையிலே

தூரிகை அதையும் காலையில் பார்த்தாள்;

போயின பலநாள் புலர்ந்தது ஒருநாள்

காலைகள் கழிந்தொரு காலையும் வந்தது

சீப்பினி லிருந்து சிந்திய(து) இரத்தம்

தூரிகை அதனில் துளிர்த்தது குருதி.

குயிலிக்கி என்பாள் கொழும்எழுல் மங்கை

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:  30

"என்னிட மிருந்து என்னவன் ஏகினான்

அழகிய தூர நெஞ்சினன் அகன்றான்

வாழ்விட மின்றி வளர்பய ணத்தே

முன்ன றியாத வன்பா தைகளில்

சீப்பினி லிருந்து சிந்துதே குருதி

தூரிகை அதனில் துளிர்க்கிற திரத்தம்!"

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

சீப்பினை வந்து நோக்கினள் அவளே

கவலை யடைந்தாள் கண்ணீர் விட்டாள்:

"ஐயகோ, அதிர்ஷ்டம் அற்றஇந் நாளில்நான்   40

எனது காலத்தில் இன்னல் அடைந்தவள்

இப்போ பாக்கிய மில்லா என்மகன்

பாக்கிய மற்றஎன் பாவவம் சத்தினன்

நலமிலாத் தீயதாம் நாட்களைப் பெற்றனன்

ஈடிலாப் புதல்வனைச் சீரழி வடுத்தது

குறும்பன் லெம்மின் கைனனின் வீழ்ச்சி

சீப்பினி லிருந்து சிந்துதே குருதி

தூரிகை அதனில் துளிர்க்கிற திரத்தம்!"

கைத்தலத் தெடுத்தாள் கடிதுதன் உடைகளை

கரங்களில் பற்றினாள் கடிதுதன் துணிகளை   50

மிகநீள் தூரம் விரைந்தே ஓடினாள்

ஓட்டமா யோடி உடன்விரைந் தேகினாள்;

அகல்கையில் மலையெலாம் அதிர்ந்தொலி யெழுப்பின

தாழ்நிலம் உயரந்தது மேல்நிலம் தாழ்ந்தது

மேட்டு நிலங்கள் மிகக்கீழ்ப் போயின

தாழ்ந்த நிலங்கள் தடித்துமே லுயர்ந்தன.

வடக்கு நாட்டின் வசிப்பிடம் வந்தாள்

வியன்மகன் பற்றிய விபரம் கேட்டாள்

இவ்விதம் அவளே இயம்பிக் கேட்டனள்:

"ஓ,நீ வடபால் உயர்நிலத் தலைவியே!   60

லெம்மின் கைனனை எங்கே அனுப்பினை?

எனதுநன் மகனை எங்கே அனுப்பினை?"

லொவ்ஹி என்பவள் வடபுலத் தலைவி

அதற்கு இவ்விதம் அளித்தாள் மறுமொழி:

"உன்மகன் பற்றி ஒன்றுமே அறியேன்

மற்றெங் கவன்போய் மறைந்தான் என்பதை;

அணிபரி வண்டியில் அவனை அமர்த்தினேன்

பொருகொடும் குதிரை பூட்டிய வண்டியில்,

உருகும் பனிமழை யுற்றாழ்ந் தனனோ?

உறைபனிக் கடலில் இறுகி விட்டானோ?   70

ஓநாய் வாயில் உறவீழ்ந் தானோ?

அல்லது கரடியின் அகல்கொடு வாயிலோ?

கூறினள் லெம்மின் கைனனின் அன்னை:

"நிச்சயம் உன்சொல் நேரிய பொய்யே

ஓநாய் எனது உறவை உண்ணாது

லெம்மின் கைனனை நிசம்தொடா கரடி

வெறியோ நாய்களை விரலால் அழிப்பான்

கரடியைத் தனது கைகளால் ஒழிப்பான்;

உண்மையில் நீயும் உரையா விட்டால்

லெம்மின் கைனனை நீபோக் கிடத்தை   80

காண்புதுக் களஞ்சியக் கதவை நொருக்குவேன்

சம்போ இணைப்பைச் சாடி உடைப்பேன்."

வடநிலத் தலைவி வருமா றுரைத்தாள்:

"உண்ண அவனுக் குணவு கொடுத்தேன்

அருந்தப் பானம் அவனுக் களித்தேன்

சோரும் வரையுப சாரம் செய்தேன்

இருத்தினேன் தோணி இயல்பின் புறத்தடம்

அதிர்நீர் வீழ்ச்சியால் அவனை அனுப்பினேன்

ஆயினும் எனக்கு அதுபுரிந் திலது

எளியவன் எங்கே ஏகினான் என்று,    90

நெடுநுரை பாயும் நீர்வீழ்ச் சியிலோ

அல்லது சுழலும் அருவியில் தானோ?"

கூறினள் லெம்மின் கைனன் அன்னை:

"நிச்சயம் உன்சொல் நேரிய பொய்யே

சரியாய் இப்போ சாற்றுவாய் உண்மை

இனிப்பொய் புகல்வது இதுவே கடைசி

லெம்மின் கைனனை எங்கே அனுப்பினை

மறைத்தது எங்கே கலேவலா மனிதனை

அல்லது உன்னை அணுகும் இறப்பு

உடனே மரணம் உன்னைச் சேரும்."    100

வடநிலத் தலைவி வருமா றுரைத்தாள்:

"உனக்கு உண்மையை உரைக்கலாம் இப்போ

எருத்தினைத் தேடிச் சறுக்குதற் கனுப்பினேன்

மிகுவலி **விலங்கின் வேட்டைக் கனுப்பினேன்

வீரிய மொடுக்கிய விறற்பரிக் கனுப்பினேன்

புரவியை ஏர்க்கால் பூட்டிடக் கூறினேன்

அன்னத்தைத் தேட அவனை அனுப்பினேன்

போக்கினேன் புனிதப் புள்வேட் டைக்கு

இப்போ விளங்கவே இல்லை எனக்கு

எங்ஙனம் இயைந்தது இவ்வழி வென்று   110

எதிர்ப்பு வந்தது எவ்விதம் என்று

அவன்மீண் டிடுவதை அறிந்ததே யில்லை

மணமகள் ஒருத்தியை வரிப்பதற் காக

எனதுபெண் அவளை ஏற்பதற் காக."

மறைந்த மைந்தனை மாதா தேடினள்

இழந்த பையனை ஈன்றோள் தேடினள்

ஓடினாள் சேற்றிலே ஓநாய் போல

கரடிபோல் தீய்ந்த காட்டிலே திரிந்தாள்

**நீர்நாய் போல நீரில் நீந்தினாள்

நிலத்திலே அலைந்தாள் **வளைக்கர டியைப்போல்  120

**குளவிபோல் வந்தாள் குரைகடல் முனையில்

ஏரிக் கரைகளில் ஏகினாள் முயல்போல்;

பாறைக் கற்களைப் பக்கம் தள்ளினாள்

மரக்குற் றிகளை மண்கீழ் வீழ்த்தினாள்

தெருவின் கரைகளில் சேர்த்தாள் சுள்ளிகள்

வழிகளி லிருந்து கிளைகளை ஒதுக்கினாள்.

தொலைந்தவன் தனைநாள் தோறும் தேடினாள்

காணவே யில்லை கனநாள் தேடியும்

மைந்தனைப் பற்றி மரங்களைக் கேட்டாள்

தொலைந்தவ னுக்காய்த் துயர்மிகத் கொண்டாள்   130

தருவொன் றுரைத்தது தாருநெட் டுயிர்த்தது

சிந்துர மரமும் செம்மையாய்ச் சொன்னது:

"சுயமாய் எனக்கே துயர்கள் உள்ளன

கவனித்த திலைநின் காதற் புதல்வனை

பெருந்துயர் படவே பிறப்பெடுத் தேன்நான்

இங்கே இருக்கிறேன் என்கொடுங் காலம்

பெருந்துண் டுகளாய்ப் பிளக்கப் படற்கு

விறகுக ளாக வெட்டப் படற்கு

சூளையில் கிடந்து தொடர்தழி தற்கு

அல்லது வெட்டி அடுப்பெரிப் பதற்கு."    140

தொலைந்தவன் தனைநாள் தோறும் தேடினாள்

காணவே யில்லை கனநாள் தேடியும்

ஒருசிறு பாதையை உடன்வந் தடைந்தாள்

அந்தப் பாதைக் கவள்சிரம் தாழ்த்தினாள்:

"ஓ,சிறு பாதையே, உயர்இறை படைப்பே!

காதல்என் மகனைக் கண்டது இல்லையா,

அரும்பொன் ஆனஎன் அப்பிள் பழத்தை,

வெள்ளியில் செய்தஎன் மென்கைத் தடியை?"

பாதை அவளிடம் பாங்காய்ச் சொன்னது

அவளுடன் பேசி அதுவிடை யிறுத்தது:    150

"சுயமாய் எனக்கே துயர்கள் உள்ளன

கவனித்த திலைநின் காதற் புதல்வனை

பெருந்துயர் படவே பிறப்பெடுத் தேன்நான்

இங்கே இருக்கிறேன் என்கொடுங் காலம்

ஒவ்வொரு நாயும் ஓடுதற் காக

வன்பரிச் சவாரி மனிதர்கள் செய்ய

கடினகா லணிகள் கவினுற நடக்க

ஒவ்வொரு குதியும் உராய்ந்துதேய்ப் பதற்காய்."

தொலைந்தவன் தனைநாள் தோறும் தேடினாள்

காணவே யில்லை கனநாள் தேடியும்   160

வளர்சந் திரனை வழியிலே கண்டாள்

தாழ்த்தினாள் தலையைச் சந்திரனுக்கு:

"எழிற்பொன் நிலவே, இறைவன் படைப்பே!

காதல்என் மகனைக் கண்டது இல்லையா

அரும்பொன் ஆனஎன் அப்பிள் பழத்தை

வெள்ளியில் செய்தஎன் மென்கைத் தடியை?"

எழிற்பொன் நிலவு இறைவன் படைப்பு

இவ்விதம் செவ்விதாய் இறுத்தது விடையே:

"சுயமாய் எனக்கே துயர்கள் உள்ளன

கவனித்த திலைநின் காதற் புதல்வனை   170

பெருந்துயர் படவே பிறப்பெடுத் தேன்நான்

இங்கே இருக்கிறேன் என்கொடுங் காலம்

பனிஇராப் பயணம் தனியே செய்கிறேன்

உயர்பனிப் புகாரிலும் ஒளியைத் தருகிறேன்

காவல் குளிர்கா லத்திலும் செய்கிறேன்

கோடையில் தேய்ந்து குறுகிப் போகிறேன்."

தொலைந்தவன் தனைநாள் தோறும் தேடினாள்

காணவே யில்லை கனநாள் தேடியும்

வரும்சூ ரியனை வழியிலே கண்டாள்

செங்கதி ரோற்குச் சிரசைத் தாழ்த்தினாள்:    180

"ஓ,நீ கதிரே, உயர்இறைப் படைப்பே!

காதல்என் மகனைக் கண்டது இல்லையா

அரும்பொன் ஆனஎன் அப்பிள் பழத்தை

வெள்ளியில் செய்தஎன் மென்கைத் தடியை?"

செங்கதி ரோற்குத் தெரியும் என்னவோ

பரிதிஇப் போது பதிலாய்ச் சொன்னது:

"பாங்குறும் உன்மகன் பாக்கிய மற்றவன்

தொலைந்தே போனான் சோர்கொலை யுண்டான்

துவோனியின் கறுப்புத் தொடர்நிற நதியில்

அகலமாய் வுலகில் அழிவிலா நீரில்   190

பாய்நீர் வீழ்ச்சியில் பயணம் சென்றனன்

ஓடும் அருவியில் உள்ஆழ்ந் தேகினன்

அங்கே துவோனி ஆற்றின் அடியில்

படுமாய் வுலகின் பள்ளத் தாக்கில்."

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

அவள்தான் அழுது அங்கணீர் உகுத்தாள்

கொல்லன் வேலைக் கொள்களம் சென்றாள்:

"ஓ,நற் கொல்ல உயர்இல் மரின!

முன்னரும் நேற்றும் முனைந்தே செய்தனை

இன்றைக்கும் ஒன்று இயற்றுவாய் அங்ஙனம்   200

செப்புப் பிடியுடன் செய்வாய் வாரியை

முட்களை அதற்கு மூட்டுவாய் இரும்பில்

அதன்முன் நீளம் **அறுநூ றடியாம்

அதன்கைப் பிடியோ **ஐந்நூ றாறடி."

அந்தக் கொல்லன் அவ்வில் மரினன்

கவினழி வில்லாக் கைவினைக் கலைஞன்

செப்பிலே பிடியுடன் செய்தான் வாரியை

அதற்கு முட்களை அமைத்தான் இரும்பி

அதன்முன் நீளம் அறுநூ றடியாம்

அதன்கைப் பிடியோ ஐந்நூ றாறடி.    210

அவளே லெம்மின் கைனனின் அன்னை

வல்லிரும் பியைந்த வாரியைப் பெற்றாள்

துவோனலா ஆறு துரிதமாய்ப் போனாள்

வணங்கிக் கதிரினை வருமாறு இசைத்தாள்:

"ஓ,நீ கதிரே, உயர்இறைப் படைப்பே!

கர்த்தரின் படைப்பே, காலுமெம் ஒளியே!

ஒருகண நேரம் ஒளிர்வாய் மிகவே

இரண்டாம் வேளை எரிவாய் மங்கலாய்

மூன்றில் முழுமைச் சக்தியோ டொளிர்வாய்

தீய இனத்தைச் செலுத்துக துயிலில்    220

மாய்புவிச் சக்தியைத் தேய்ந்திடச் செய்வாய்

துவோனியின் சக்தியைத் தூர்ந்திளைத் திடச்செய்."

அந்தக் கதிரவன் ஆண்டவன் படைப்பு

கர்த்தரின் படைப்பு கதிரோன் அப்போ

வளைந்த மிலாறு மரத்தை யடைந்தது

வளைந்த பூர்ச்ச மரக்கிளை யிருந்தது

ஒருகண நேரம் ஒளிர்ந்தது மிகவும்

இரண்டாம் வேளை எரிந்தது மங்கலாய்

மூன்றிலே முழுமைச் சக்தியோ டொளிர்ந்தது

தீய இனத்தைச் செலுத்திய துறங்க    230

மாய்புவிச் சக்தியைத் தேய்ந்திடச் செய்தது

உளஇள மனிதர்கள் உறங்கினர் வாளுடன்

காண்முது மனிதர்கள் கைத்தடி தம்முடன்

இகல்நடு வயதினர் ஈட்டிகள் தம்முடன்

அதுபின் உயரத் தாங்கே சென்றது

உயரச் சுவர்க்கத் துச்சி அடைந்தது

இதன்முன் இருந்த இடத்தை அடைந்தது

தனது பழைய தங்கிட மடைந்தது.

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

வல்லிரும் பியைந்த வாரியை எடுத்தாள்   240

மைந்தனைத் தேடி வாரிட லானாள்

ஆரவா ரிக்கும் அந்நீர் வீழ்ச்சியுள்

பாய்ந்து பெருகிப் படர்அரு வியினுள்

வாரிய போதிலும் வந்தவன் கிடைத்திலன்.

மேலும் நீரதன் ஆழத் திறங்கினாள்

அவ்வழி சென்றனள் ஆழியின் வரையும்

காலுறை வரைக்கும் ஆழத் தேகினள்

இடுப்பு வரைக்கும் இறங்கினள் நீரில்.

மைந்தனைத் தேடி வாரிட லானாள்

துவோனலா ஆற்றுத் தொடர்நீள் வழியினில்   250

வாரித் தேடினாள் வளர்அரு வியினுள்

ஒருமுறை வாரினாள் இருமுறை வாரினாள்

மைந்தனின் ஒருமேற் சட்டைவந் திட்டது

சட்டை வந்ததால் தாங்கொணா மனத்துயர்

வாரியால் மீண்டும் வாரினாள் ஒருமுறை

கிடைத்தது காலுறை கிடைத்தது தொப்பியும்

காலுறை கண்டதும் கடுந்துயர் வந்தது

தொப்பியைக் கண்டதும் துயர்மனத் துயர்ந்தது.

மேலும் இறங்கினாள் விரியும் அருவியுள்

படுமாய் வுலகின் பள்ளத் தாக்கிலே    260

ஒருமுறை வாரினாள் உறுநீள் நீரினுள்

இரண்டாம் முறையும் எதிர்த்தே நீரினை

மூன்றாம் முறையும் முழுநீர் அடியிலே;

இப்போ திந்த இயல்மூன் றாம்முறை

உடல்தசைத் தொகுப்பு ஒன்றுமுன் வந்தது

இரும்பு வாரியின் இகல்முனை யினிலே.

அதுவுடல் தசைத்தொகுப் பானதே யல்ல

குறும்பன் லெம்மின் கைனன்அஃ தப்பா

அதுவே அழகிய தூர நெஞ்சினன்

வாரியின் முட்களில் வந்தகப் பட்டனன்   270

கொள்மோ திரவிரல் கொளுவி இருந்தனன்

வல்இடக் கால்விரல் மாட்டி இருந்தனன்.

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் எழுந்தான்

கலேவாவின் மைந்தன் கரைமேல் வந்தான்

சேர்ந்தே செப்பினால் செய்த வாரியில்

வந்தான் தெளிந்த வளர்நீர் மேற்புறம்

ஆயினும் சிறிது அங்கிலா திருந்தது

தனதுகை ஒன்று தலையிலே பாதி

இன்னும் சிறுசிறு இணைந்த பகுதிகள்

அதன்மேல் அவனது ஆவியும் இல்லை.   280

அப்போ தவனது அன்னை எண்ணினாள்

அவளே அழுது அரற்றினள் இவ்விதம்:

"இனிஇதில் இருந்தொரு மனிதன் எழுவானா

உருவா குவனா ஒருபுது வீரன்?"

**அண்டங் காகமொன் றதனைக் கேட்டது

அதுஇவ் விதமாய் அளித்தது ஓர் பதில்:

"உட்சென் றவர்களில் ஒருமனி தருமிலர்

ஒன்றும்வந் தவைகளால் உருப்படல் இல்லை

கண்களை வெண்மீன் கடித்தயின் றிட்டன

கோலாச்சி மீன்கள் தோள்களைப் பிளந்தன   290

**வாரியுள் மனிதனை ஏகவே விடுவாய்

துவோனலா ஆற்றில் துணிந்துதள் ளிடுவாய்

ஒரு**மீ னாயவன் உருவம் பெறலாம்

அல்லது திமிங்கல மாகவும் மாறலாம்."

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

தனயனை நீரில் தள்ளவு மில்லை

வாரினாள் நீரை மற்றொரு முறையே

செம்மையாய் செப்பால் செய்தவா ரியினால்

துவோனலா ஆற்றுத் தொல்நீள் வழியினில்

வாரினாள் நீளமாய் வாரினாள் குறுக்காய்   300

தனிக்கை கிடைத்தது தலையும் கிடைத்தது

பருமுது கெலும்பின் பாதியும் கிடைத்தது

மார்பு எலும்பின் மற்றொரு பாதியும்

வேறுபல் துண்டுகள் மீண்டே வந்தன;

மகனைச் சேர்த்தனள் மற்றிவற் றிருந்து

குறும்பன் லெம்மின் கைனனை ஆக்கினள்.

தசையை எடுத்துத் தசையோ டிணைத்தனள்

எலும்பை எடுத்து எலும்பொடு சேர்த்தனள்

உறுப்புகள் அனைத்தையும் ஒன்றாய்ப் பொருத்தினள்

நரம்பை எடுத்து நரம்பொடு வைத்தனள்.   310

உளநரம் பனைத்தையும் ஒன்றாய்க் கட்டி

நரம்பு முனைகளை நனிதைத் திணைத்து

தைத்த நுல்களைத் தான்பார்த் துரைத்தாள்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னாள்:

"அமைநரம் புகளின் அழகிய பெண்ணே!

நரம்பு மகளே, நலலெழில் நங்கையே!

நேர்நரம் பிணைத்து நெசவுசெய் மகளே!

கவின்நிறைந் திட்ட கைத்தறி யுடனே

கனசெப் பியன்ற கைத்தறித் தண்டுடன்

தனிஇரும் பியைந்த சக்கரத் துடனே,    320

தேவையாம் நேரம் தெரிந் கெழுக

கூவி யழைக்கையில் குறைநீக் கிடவா

உனது கரங்களில் ஒருங்கிணை நரம்புகள்

உனதுகை களிலே உறுப்பின் உருண்டைகள்

நரம்பினை இணைத்து நன்குகட் டுதற்காய்

நரம்பின் நுனிகளை நன்குதைப் பதற்காய்

திறந்து விரிந்து திகழ்ரண மீது

புறம்பிளந் துள்ள புண்களின் மீது.

இதுவும் போதா தின்னமு மென்றால்

வானிலே இருக்கிறாள் வனிதை யொருத்தி   330

செப்பினால் செய்த திகழ்பட கொன்றில்

உயர்செந் நிறத்து ஓடம் ஒன்றிலே;

வானத்தை விட்டு வருகநீ பெண்ணே!

சுவர்க்கத் திருந்து துணிந்துவா கன்னியே!

நரம்புகள் மீதுன் நற்பட கோட்டு

உறுப்புகள் மீது உடன்நீ நகர்ந்திடு

எலும்பின் இடையில் இணைந்தசைந் தேகு

உறுப்புள் உடைவின் ஊடாய்ச் செல்லு!

அவ்வவ் விடங்களில் அமைத்துவை நரம்பை

உறுசரி இடங்களில் ஒழுங்காய் வைப்பாய்   340

நரம்பில் பெரியதை நன்நேர் வைத்து

பிரதான நரம்பை பிடித்தெதிர் வைப்பாய்

இரட்டிப் பாய்நல் இகல்நரம் பமைப்பாய்

இணைப்பய் நரம்பின் இயைசிறு முனைகளை.

சிறிய ஊசியைத் தேர்ந்துபின் எடுத்து

பட்டினால் இயைந்த பதநூல் கோர்த்து

சிறந்த ஊசியால் செய்வாய் தையலை

தகரத் தூசியால் தையலைச் செய்வாய்

நரம்பின் முனைகளை நனியுறப் பின்னி

பட்டினால் செய்த பட்டியால் கட்டு.    350

இதுவும் போதா தின்னமு மென்றால்

எழில்வான் வாழும் இறைவா, நீரே,

வல்லநின் பரிகளை வண்டியில் பூட்டி

அரியநின் பரிகளை சரித்தயார் செய்வீர்

சிறந்தநின் வண்டியைச் செலுத்தி வருவீர்

எலும்பு நரம்புகள் என்பன ஊடாய்

ஒழுங்கு மாறிய ஊன்தசை ஊடாய்

நழுவி வழுக்கும் நரம்புகள் ஊடாய்;

எலும்புகள் அனைத்தையும் இணைப்பாய் தசைகளில்

நரம்பின் நுனியை நரம்பின் நுனியொடு   360

மிகும்எலும் புடைவில் வெள்ளியைப் பூசி

நரம்பின் வெடிப்பில் நற்பொன் பூசுவீர்.

தோற்சவ் வெங்கே தொய்நது கிழிந்ததோ

அங்கே தோற்சவ் வதைவளர்த் திடுவீர்

அமைநரம் பெங்கே அறுந்து போனதோ

அங்கே நரம்பை அமைவுறத் தைப்பீர்

எங்கே குருதி வெளியே றியதோ

அங்கே ஓட அதைவைத் திடுவீர்

ஒள்ளெலும் பெங்கே உடைந்து போனதோ

அங்கே எலும்பை அமைப்பீர் பொருத்தி   370

தசைகள் எங்கே தளர்ந்து போனதோ

அங்கே தசையை அமைப்பீர் இறுக

ஆசியோ டமைப்பீர் அவ்வவ் விடங்களில்

உரிய இடங்களில் ஒழுங்காய் வைப்பீர்

எலும்பை எலும்புடன் இயல்தசை தசையுடன்

உறுப்பை உறுப்போ டொன்றாய் வைப்பீர்."

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

ஆக்கினள் மனிதனை அமைத்தாள் வீரனை

உயிருடன் முன்னர் ஒருங்கிருந் ததுபோல

உயிருடன் முன்உள உருவத் தோடே.   380

தரிநரம் பனைத்தும் தைக்கப் பட்டன

நுனிநரம் பெல்லாம் நுட்பமோ டிணைந்தன

ஆயினும் மனிதன் வாய்கதைத் திலது

பிள்ளைக் கின்னும் பேச்சுவந் திலது.

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவள் சொன்னாள்

இயம்பினள் அவளே இயம்பினள் இவ்விதம்:

"பூச்சு மருந்தைப் போய்எவண் பெறலாம்

எங்கே சிறிது தேன்துளி கிடைக்கும்

இளைத்தவன் மீது எடுத்துப் பூசிட

குறைநோ யாளியைக் குணமாக் கிடற்கு   390

மீண்டும் பேசத் தூண்டிட மனிதனை

பாடலை மீண்டும் பாடவைத் தற்கு?

ஓ,எம் வண்டே, உயர்ந்த பறவையே!

காட்டு மலர்களின் கவினுறும் அரசே!

தேனை இப்போ சென்றே கொணர்வாய்

தேனைஎங் கேனும் சென்றே பெறுவாய்

களிப்பு நிறைந்த காட்டு வெளிகளில்

தனிக்கவ னம்நிறை தப்பியோ இடங்களில்

பலவிதமான மலர்களின் இதழ்களில்

பலவித மான பனிப்புல் மடல்களில்    400

புலர்நோ யாளியின் பூச்சு மருந்தாய்

குறைநோ யாளியைக் குணமாக் கற்கு."

சுறுசுறுப் பான பறவையவ் வண்டு

பறந்து சென்று பயணம் செய்தது

களிப்பு நிறைந்த காட்டு வெளிகளில்

தனிக்கவ னம்நிறை தப்பியோ இடங்களில்

வன்மேல் நிலத்து மலர்களில் எடுத்தது

சிறியதன் நாவில் தேனைச் சேர்த்தது

ஆறு மலர்களின் அலர்நுனி யிருந்து

நூறு புற்களின் நுண்மட லிருந்து;   410

தேனளி மெதுவாய்த் திரும்பி வந்தது

விரைந்து பின்னர் பறந்து வந்தது

சிறகுகள் முழுதிலும் தேனே இருந்தது

இறக்கைகள் மீது இனியதேன் வடிந்தது.

லெம்மின் கைனனின் அன்னை அவளே

பூச்சு மருந்தினைப் பூக்கரத் தெடுத்து

இளைத்தவன் மீது இனிதே தடவினள்

நலமற் றோன்மேல் நன்றாய்ப் பூசினள்;

ஆயினும் குணமதால் ஆகிட வில்லை

மனிதன் வாயிலே வரவிலைச் சொல்லே.   420

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவள் சொன்னாள்!

"வண்டே, எனது மன்சிறு பறவையே!

பறப்பாய் வேறு பக்கமாய் அங்கே

கடல்ஒன் பதினைக் கடந்தே செல்வாய்

செறிந்து பரந்தநீர்த் தீவுக் கேகுவாய்

தேன்நிறைந் திட்ட திருநிலம் செல்வாய்

*தூரியின் புதிய தொடர்வீ டடைவாய்

வணங்குதற் குரிய மாமே லோனவன்.

அங்கே சிறப்புறும் அரியதேன் உளது

அங்கே தரமிகும் அருமருந் துளது   430

நரம்புகட் கேற்ற நல்மருந் ததுவே

உறுப்புகட் குவந்த உயர்மருந் ததுவே;

அந்த மருந்தில் கொஞ்சம் கொணர்வாய்

மந்திர மருந்தை இங்கே கொணர்வாய்

காயப் பட்டவன் மேனிமேற் பூச

ஏற்பட்ட காயத் திடங்களில் தடவ."

கரியஅவ் வண்டு கனமிலா மனிதன்

பறந்தது மீண்டும் பயணம் செய்தது

கடல்கள் ஒன்பது கடந்து சென்றது

பத்தாம் கடலிலும் பாதியைத் தாண்டி;   440

ஒருநாள் பறந்தது இருநாள் பறந்தது

மூன்றாம் நாளும் முன்விரைந் தேகி

அதுஎப் புல்லிலும் அமரா தகன்று

எந்த இலையிலும் இருக்கா தகன்று

சென்றது பரந்த செறிநீர்த் தீவு

தேன்நிறைந் திட்ட திருநிலம் சென்றது

விரைந்து பாய்ந்தநீர் வீழ்ச்சியின் அருகில்

புனித அருவிநீர்ப் பொழிசுழிப் பக்கம்.

தேன்உரு வாகித் திகழ்ந்தஅவ் விடத்தில்

அரியபூச் செளடதம் ஆக்கிடப் பட்டது    450

சின்னஞ் சிறிய மண்சட் டிகளில்

அழகா யிருந்த கலயங் களிலே

அளவில் பெருவிரல் ஆம்கல யங்கள்

நுனிவிரல் மட்டுமே நுழையத் தக்கன.

கரியஅவ் வண்டு கனமிலா மனிதன்

செம்பூச் செளடதம் சிறிதே எடுத்தது

காலம் சற்றுக் கரைந்துசென் றிட்டது

கணநே ரம்சில கடந்தே முடிந்தது

பறந்து வந்தது பண்ரீங் கரத்தொடு

பயணம் முடித்து பறந்து மீண்டது    460

ஆறுகிண் ணங்கள் அதன்கரத் திருந்தன

ஏழுகிண் ணங்கள் இருந்தன முதுகில்

அவைநிறைந் திருந்தன அரும்பூச் செளடதம்

நிகரில்நல் தைலம் நிறைய இருந்தது.

லெம்மின் கைனனின் அன்னை அவளே

பூசினாள் அந்தப் பூச்சு மருந்தை

வல்லஒன் பதுவகை மருந்தைப் பூசினாள்

தகும்எண் வகையாம் தைலம் பூசினாள்

ஆயினும் இன்னும் அடைந்திலன் குணமே

உண்டாக வில்லை ஒருபயன் தானும்.   470

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னாள்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தாள்:

"கரிய வண்டே, காற்றின் பறவையே!

முனைந்தே பறப்பாய் மூன்றாம் முறையாங்(கு)

உயரும் விண்ணின் உலகம் செல்வாய்

ஒன்பது சுவர்க்கம் உடன்கடந் தேகுவை

அங்கே தேனும் அதிகமே யுண்டு

இதயம் நிறைந்த இனியதேன் உண்டு

தேவன் மந்திரம் செபித்த தேனது

இறைவன் புனிதன் இரட்சித்த தேனது   480

கர்த்தர் பிள்ளைகட் கதனைப் பூசினார்

கடும்தீச் சக்தியால் காயமேற் படுகையில்,

தேனிலே உனது சிறகினைத் தோய்ப்பாய்

நனைப்பாய் இறக்கை நனிகரை நறையில்

தேனைக் கொண்டு சிறகில் வருவாய்

வருவாய் ஆடையில் வளநறை சுமந்து

காயப் பட்டவன் மேனிமேற் பூச

ஏற்படு காயத் திடங்களில் தடவ."

அந்த வண்டு அன்புடைப் பறவை

இந்தச் சொற்களில் இயம்பிய ததுவே:   490

"அங்கே எப்படி அடியேன் செல்வது

நானோ இளைத்த நனிசிறு மனிதன்?"

"சுலபமாய்ப் போகலாம் துணிந்தாங் கேநீ

அழகுறப் பயணித் தங்கே யடையலாம்,

கதிரின் மேலே கலைநிலாக் கீழே

விண்ணில் இருக்கும் மீன்களின் நடுவே,

சிறகை அடித்து சென்றே ஒருநாள்

அடைவாய் திங்களின் அதியுயர் விளிம்பை!

அடுத்த நாளிலும் அதிவிரைந் தேகி

தாரகைக் கூட்டத் தனித்தோ ளடைவாய்,   500

உறுமூன் றாம்நாள் உயரப் பறந்து

ஏழு மீன்களின் எழில்முது கடைவாய்,

சிறியது அதன்பின் செய்யும் பயணம்

அடுத்து வருவது அதிகுறும் தூரம்

புனிதக் கடவுளின் பொலியும் வதிவிடம்

பேரின்ப மானவர் பெரிதுறை வீடு."

எழுந்தது வண்டு இருநிலத் திருந்து

திடரினி லிருந்து தேன்சிற கெழுந்தது

விரைந்து விரைந்து பறந்து சென்றது

சிறிய சிறகினால் பறந்தது விரைந்து    510

பறந்தது சந்திர வளையப் பக்கம்

பரிதியின் எல்லையில் பறந்து திரிந்தது

தாரகைக் கூட்டத் தனித்தோள் கடந்தது

ஏழு மீன்களின் எழில்முது கேகிய(து)

கர்த்தர்வாழ் கூடம் கடிதுட் பறந்தது

சென்றது சர்வ வல்லோன் திருமடம்

அங்குபூச் செளடதம் ஆக்கப் பட்டது

தைலம் அங்கே தயார்செயப் பட்டது

வெள்ளியில் ஆன கொள்கல யத்திலும்

தங்கத் தியன்ற சட்டிகள் பலவிலும்   520

தேறல் கொதித்தது திகழ்நடுப் பகுதியில்

அருகிலே வெண்ணெய் உருகியே வந்தது

தெற்குக் கரையில் தேறல் இருந்தது

வடக்குக் கரையில் மலர்ந்தது தைலம்.

கரியஅவ் வண்டு காற்றின் பறவை

போதிய தேனை போந்தேற் றெடுத்தது

இதயம் நிறைய எடுத்தது தேனை

காலம் சற்றுக் கரைந்துசென் றிட்டது

வண்டு திரும்பி வந்தது மெதுவாய்

பறந்து பின்னர் விரைந்து வந்தது    530

**கொம்புகள் நூறு கொடுங்கைகள் நிறைய

ஆயிரம் வேறு **அடர்கட் டிருந்தன

இதிலே தேனும் இனிததில் நீரும்

இன்னு மொன்றிலே இயைசீர் மருந்தும்.

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

சொந்தமாய்த் தனது தூயவாய் வைத்து

நாவினாற் சோதனை நன்றே செய்தாள்

நன்மனம் நிறைய நனிசுவைத் திட்டாள்:

"அந்தப் பூச்சு அருமருந் திவையே

சர்வ வல்லவன் தன்னுடை மருந்து   540

புனிதக் கடவுள்தாம் பூசிய மருந்து

உயர்இறை காயத் தூற்றிய மருந்து."

போய்இளைத் தவன்மேல் பூசினாள் மருந்தை

தளர்நலத் தோன்மேல் தடவினாள் மருந்தை

உடைந்த எலும்பின் ஊடாய்ப் பூசினாள்

உறுப்புகள் வெடிப்பின் ஊடாய்ப் பூசினாள்

பூசினாள் கீழும் பூசினாள் மேலும்

பூசினாள் மத்திய புறம்ஒரு முறையும்;

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவள் சொன்னாள்

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:  550

"எழுவாய் உறக்கத் திருந்துஇப் போது

கனவினி லிருந்து கண்விழிப் பாய்நீ

இந்தத் தீய இடத்தினிலிருந்து

அதிர்ஷ்ட மற்ற அமளியி லிருந்து!"

எழுந்தான் உறக்கத் திருந்தே மனிதன்

கனவினி லிருந்து கண்களை விழித்தான்

இப்போது அவனால் இயம்பிட முடிந்தது

உரியதன் நாவால் உரைத்திட முடிந்தது:

"எளியோன் நெடுநாள் இருந்தேன் துயிலில்

பாக்கிய மற்றவன் பலநாள் உறங்கினேன்   560

இனிய துயிலில் இருந்திட லானேன்

அமைதித் தூக்கம் ஆழ்ந்தே இருந்தேன்."

கூறினள் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:

"இன்னும் பல்லாண் டிருப்பாய் உறங்கி

பலகா லம்நீ படுக்கையில் இருப்பாய்

இல்லா விடில்உன் ஏழ்மைத் தாய்தான்

இல்லா விடில்உன் ஈனச் சுமந்தவள்.

சொல்வாய் இப்போ துர்ப்பாக் கியனே

புகல்வாய் அதனைஎன் புன்செவி கேட்க   570

வெம்மாய் வுலகுநீ விரைந்தது எதனால்

தண்துவோ னலாநதி தாழ்ந்தது எவரால்?"

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்

அன்னைக் கிவ்விதம் அளித்தான் மறுமொழி:

"நனைந்த தொப்பியன் நன்னிரை மேய்ப்பவன்

*கனவுல கத்தின் கட்புல னற்றவன்

மரண உலக மனுப்பியோன் அவனே

தண்துவோ னலாநதி தள்ளியோன் அவனே

நீரி லிருந்தொரு நெடும்பாம் பெடுத்தான்

**பறவைநா கத்தை படர்திரைப் பெயர்த்தான்   580

என்மேல் **பாக்கியம் இல்லான் ஏவினன்

அதைதான் முன்னர் அறிந்தது மில்லை

நீர்அரா வெறுப்பை நிசம்நான் அறிந்திலேன்

நீர்க்குழல் அதனின் நெடுங்கொடும் கடியை."

கூறினள் லெம்மின் கைனனின் அன்னை:

"அடடா, நுண்ணறி வற்றவன் என்பேன்,

மாந்திரீ கனுக்கு மந்திரம் செய்வேன்

படர்லாப் பியரைப் பாடுவேன் என்றாய்,

நீர்அரா வெறுப்பை நீதெரிந் திலையே

நீர்க்குழற் கடியை நீஅறிந் திலையே!   590

நீர்அராப் பிறப்பது நீரின் நடுவிலே

நீர்க்குழல் பிறப்பது நீரின் அலையிலே

முன்இது **வாத்துநல் மூளையில் பிறந்தது

தண்கடற் **பறவையின் தலையுட் பிறந்தது

இதனை **அரக்கி இருநீர் உமிழ்ந்தாள்

எச்சிற் குமிழை இறக்கினாள் அலைகளில்

நீரோ அதனை நீளமாய் வளர்த்தது

வெய்யோன் அதனை மென்மையாக் கிற்று

தண்காற் றதனைத் தாலாட் டிற்று

ஆராட்டி வளர்த்தது அகல்நீ ராவி    600

கரைக்குச் சுமந்தது கடலலை அதனை

தரைக்குக் கொணர்ந்தது தண்திரை அதனை."

பின்னர் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

அவனைத்தா னறிந்த வாறுசீ ராட்டி

அவனது முந்திய அழகுரு வாக்கி

பழையதோற் றத்தைப் பாங்குற வமைத்தனள்

இப்போ சற்றவன் இருந்தான் நலமாய்

நிலவிய முந்திய நிலையிலும் பார்க்க.

பின்னர் மகனைப் பெற்றவள் கேட்டாள்

ஏதும் குறைபா டிருக்கிற தாவென.   610

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் கூறினன்:

"எ(வ்)வளவோ குறைபா டின்னமு முள்ளது

எனதுளவேட்கை இருக்கிற தாங்கே

ஆவலும் ஆசையும் அங்கே உறங்கும்

வடபால் நிலத்து மங்கையர் மத்தியில்

அழகுறும் கூந்தல் அரிவையர் தம்மிடம்.

குமிழ்ச்செவி வடநிலக் குணமிலா மாது

தன்னுடைத் தனையைத் தருவதாய் இல்லை

வாத்தைநான் எய்து வந்தால் தவிர

அந்த அன்னத்தை அடித்தாற் தவிர   620

அந்தத் துவோனலா அருநதி யாங்கே

ப,னித அருவிப் பொங்குநீர்ச் சுழியில்."

கூறினள் லெம்மின் கைனனின் அன்னை

உரைத்தே அவள்தான் உசைய லாயினள்:

"எளியஅன் னத்தை இனிக்கை விடுவாய்

வாத்தினை ஆங்கே வாழ்ந்திட விடுவாய்

துவோனலா அதனின் தொல்கறுப் பாற்றில்

புகார்கள் படிந்த பொங்குநீர்ச் சுழியில்;

இல்லப் பக்கமாய் இப்போ தேகுவாய்

அகமகிழ் விழந்த அன்னை என்னுடன்    630

இனியுமுன் நலனுக்கு இயம்பிடு நன்றி

அனைவரும் அறிந்த ஆண்டவ னுக்கு

உண்மையாய் உனக்கு உதவிய தற்காய்

இவ்வுயி ருடன்மீட் டெழுப்பிய தற்காய்

துவோனியின் வலிய தொல்வழி யிருந்து

மரண உலகதன் வசிப்பிட மிருந்து

என்னால் முடிந்தது எதுவுமே யில்லை

எதுவும் நானே இயற்றுதற் கில்லை

கர்த்தர் அவரின் கருணை யில்லாமல்

இறைவழி நடத்தல் இல்லா விடினே."    640

குறும்பன் லெம்மின் கைனன் பின்னர்

இல்லம் நோக்கி எழுந்திட லானான்

அன்புடைத் தனது அன்னை தன்னுடன்

மாண்புடைத் தனது மாதா தன்னுடன்.

இழக்கிறேன் துரநெஞ் சினனையாங் கிப்போ

குறும்பன் லெம்மின் கைனனை விடுகிறேன்

நீள்கா லத்தென் நெடுங்கதை யிருந்து

போகிறேன் இன்னொரு கதையின் புறமே

பாடலை வேறொரு பக்கமாய் விடுகிறேன்

அதைத்திருப் புகிறேன் அகல்புதுப் பாதையில்.   650

பாடல் 16 - மரண உலகில் வைனாமொயினன் TOP

அடிகள் 1 - 118 : வைனாமொயினன் ஒரு படகு செய்வதற்கு பலகைகள் கொண்டு வருமாறு சம்ஸாவைப் பணிக்கிறான்; அங்ஙனம் கிடைத்த பலகைகளில் ஒரு படகைச் செய்கிறான்; ஆனால் மூன்று மந்திரச் சொற்கள் நினைவுக்கு வரவில்லை.

அடிகள் 119 - 362 : இந்த மந்திரச் சொற்கள் கிடைக்காமல் போனதால், அவற்றைப் பெறுவதற்குத் துவோனலா என்னும் மரண உலகத்துக்குப் போகிறான். அங்கே அவன் தடுத்து வைக்கப் படுகிறான்.

அடிகள் 363 - 412 : வைனாமொயினன் அங்கிருந்து தப்பி வந்து விடுகிறான். இனிமேல் அங்கே ஒருவரும் போகக் கூடாது என்று எச்சரிக்கை செய்வதோடு அது தீய மக்கள் வாழும் பயங்கரமான இடம் என்றும் வர்ணிக்கிறான்.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வன்

செம்பட கொன்றைச் செய்யத் தொடங்கினான்

தொடங்கினன் புதிய தோணியொன் றியற்ற

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்.

கலக்கலை ஞற்குக் கிடைத்தில துமரம்

படகுசெய் வோற்குப் பலகையாங் கில்லை.

தேவையாம் மரத்தைத் தேடுவார் யாரோ

பெருஞ்சிந் துரமரம் பெறுவர் யாரோ    10

வைனா மொயினன் வன்பட கியற்ற

ஓடத் தடித்தட்(டு) உடன்செயப் பாடகன்?

பெருவிளை நிலமகன் பெல்லர் வொயினன்

சம்ஸா என்னும் தனிச்சிறு வாலிபன்

அந்த மரத்தை அவனே தேடுவான்

அடர்சிந் துரமரம் அவனே பெறுவான்

வைனா மொயினன் வன்பட கியற்ற

ஓடத் தடித்தட்(டு) உடன்செயப் பாடகன்.

அவன்நடை போட்டான் அகல்தன் பாதையில்

வலம்வந் திட்டான் வடகிழக் குலகில்    20

ஒருகுன் றேறினான் உடன்இன் னொன்றிலும்

மூன்றாம் குன்றும் முயன்றயல் ஏகினான்

தங்கக் கோடரி தடத்திண் தோள்களில்

செப்பினால் ஆன கைப்பிடிக் கோடரி

அரச மரமொன் றருகினில் வந்தான்

அம்மரத் துயரம் அதுபதி னெட்டடி.

அரச மரத்தை அவன்தொட எண்ணினான்

தொடுகோ டரியினால் துணிக்க நினைத்தான்

அப்போ தந்த அடர்மரம் சொன்னது

தன்நா வால்அது சாற்றிய திவ்விதம்:   30

"என்னிடம் மனிதா என்னதான் வேண்டும்

எப்படி யாயினும் என்னநின் விருப்பம்?"

பையன் சம்ஸா பெல்லர் வொயினன்

இனிவரும் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இதுவே உன்னிட மிருந்துவேண் டுவது

இதுவே தேடிய(து) இதுவே விரும்பிய(து)

வைனா மொயினன் வன்பட கியற்ற

பாடகன் தோணிப் பலகைகள் தேவை."

அதிசயப் பட்டு அரசும் சொன்னது

நூறுகிளை மரம் நுவல முடிந்தது:    40

"ஓட்டைப் படகையே உகந்தெ(ன்)னாற் பெறுவாய்

உடன்நீர் அமிழும் ஓடமே கிடைக்கும்

அடிமரம் எனது ஆனது குழல்போல்,

இந்தக் கோடையில் ஒருமுத் தடவைகள்

என்இத யத்தை இழிபுழு தின்றது

பூச்சி அரித்துப் போட்டதென் வேர்களை."

பையன் சம்ஸா பெல்லர் வொயினன்

நடந்து மேலும் நகர்ந்தே பார்த்தான்

நடந்த பொழுதே நன்குசிந் தித்தான்

வதியுமிவ் வுலகின் வடக்குப் பக்கம்    50

எழில்தேவ தாரவன் எதிரே வந்தது

முப்பத்தி யாறடி முழுமரத் துயரம்.

அறைந்தான் மரத்தை அவன்கோ டரியால்

கோடரிக் காம்பைக் கொண்(டு)உரத்(து) அடித்தான்

வினவினன் இவ்விதம் விளம்பினன் இவ்விதம்:

"உயர்தேவ தாருவே உன்னால் முடியுமா

வைனா மொயினன் வன்பட காக

பாடகன் தோணிப் பலகையாய் மாற?"

வியன்தேவ தாரு விரைந்தே சொன்னது

உரத்த குரலில் உடன்அதே சொன்னது:    60

"வராது படகுஎன் வயத்தே யிருந்து

வராது ஆறு **வங்(கக்)காற் படகு

கணுக்கள் நிறைந்த கவின்தே(வ) தாருநான்

மூன்று தடவைகள் முனைந்திக் கோடையில்

அண்டங் காகம் அசைத்தது உச்சியை

காகம் கிளைகளில் கரைந்தது இருந்து."

பையன் சம்ஸா பெல்லர் வொயினன்

நடந்துமென் மேலும் நகர்ந்தே பார்த்தான்

நடந்த பொழுதே நன்குசிந் தித்தான்

திகழுமிவ் வுலகின் தெற்குப் பக்கம்    70

ஒருசிந் துரமரம் ஒளிர்ந்துமுன் வந்தது

ஐம்பத்து நாலடி அதன்சுற் றளவு

பின்னர் இவ்விதம் பேசினான், கேட்டான்:

"உன்னால் முடியுமா உயர்சிந் தூரமே

வேட்டைப் படகின் வியன்உறுப் பாக

அணிபோர்ப் படகின் அடிப்புற மாக?"

சிந்துரம் சீராய்ச் செப்பிய துத்தரம்

விதையுள மரமும் மிகுதரத் துரைத்தது:

"படகு(க்கு)ப் பலகைகள் பலஎன் னிடமுள

அடிப்புற முள்ளது அகல்பட கமைக்க   80

கணுக்கள் விழுந்ததோர் கடைமரம் நான(ல்)ல

உள்ளே குழல்போல் உருவந் திலது

முகிழ்இக் கோடையில் மூன்று தடவைகள்

இந்தக் கோடை இயைபரு வத்தில்

நடுமரம் சுற்றி நகர்ந்தது பருதி

சந்திரன் திகழ்ந்து தரித்ததென் உச்சி(யில்)

எனது கிளைகளில் இருங்குயில் அமர்ந்தன

பறவைகள் இலைகளில் படிந்தோய் வுற்றன."

பையன் சம்ஸா பெல்லர் வொயினன்

கோடரி எடுத்தான் கொள்தோ ளிருந்து   90

வன்கோ டரியால் மரத்தை அறைந்தான்

வெட்டினான் அலகால் வியன்சிந் துரமரம்

விரைவாய் மரத்தை வீழ்த்த முடிந்தது

தனியெழில் மரத்தைத் தரையில் வீழ்த்தினான்.

வெட்டி உச்சியை விலக்கினான் முதலில்

துண்டுதுண் டாக்கினான் தொடர்ந்தடி மரத்தை

அதிலே யிருந்து அடிப்புறம் செய்தான்

எண்ணிலாப் பலகைகள் எடுத்துடன் சீவினான்

பாடக னுக்குப் படகுகள் செய்ய

வைனா மொயினனின் வன்பட கமைக்க.   100

முதிய வைனா மொயினன் பின்னர்

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வன்

தூயதன் அறிவால் தோணியைச் செய்தான்

கப்பலை மந்திரப் பாடலால் கட்டினான்

தூயசிந் தூரத் துண்டுகள் தம்மால்

சோர்ந்துடை மரத்தின் துணுக்கினி லிருந்து.

பாடிஓர் பாடல் பண்ணினான் அடிப்புறம்

பாடல்மற் றொன்றால் பக்கங்(கள்) பொருத்தினான்

பாடியே மூன்றாம் பாடலை விரைந்து

வேண்டிய துடுப்புகள் மிடுக்குடன் செய்தான்   110

வங்கக் கால்களை வகையுறச் செய்தான்

பொருத்துகள் அனைத்தையும் பொருத்தியொன் றாக்கினான்.

படகுக்கு வங்கக் கால்களைப் படைத்து

எல்லாப் பக்கமும் இணைத்த பின்னரும்

மூன்றுமந் திரச்சொல் வேண்டி(யே) யிருந்தன

முன்னணி விளிம்பை மொய்ம்புறப் பூட்ட

முன்பா கத்தை முற்றுப் படுத்த

கனத்தபின் அணியம் கட்டி முடிக்க.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

நிலைபெறும் மாய நெறியறி முதல்வன்   120

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"ஓ,என் நாட்களில் ஒருபாக் கியமிலான்

இறக்க முடிந்தில(து) இப்பட(கு) அப்பில்

அகல்புதுத் தோணியை அலைகளின் மீது."

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

எங்கே அச்சொல் இருந்துபெற் றிடலாம்

திருமந் திரச்சொல் தேடுவ தெங்கே

தூக்கணஞ் சிட்டின் தொடுஉச் சியிலா

அன்னக் கணத்தின் மென்தலை களிலா

வாத்துக் கூட்ட வளர்தோள் இருந்தா?    130

திருமந் திரச்சொல் தேடிச் சென்றான்

அன்னக் கூட்டம் அதுவொன் றழித்தான்

கொன்றான் வாத்துக் கூட்டம் ஒன்றினை

தூக்கணங் குருவிகள் சொற்கணக் கடங்கா

ஆயினும் கிடைத்தில அந்தச் சொற்கள்

இல்லைசொல் ஒன்றுமே இல்லைஓர் **அரையும்.

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

"அச்சொல் நூறு அங்கே இருக்கலாம்

கோடை மானின் கொழுநாக் கடியில்

அரியவெண் ணிறத்து அணிலின் வாயில்."   140

திருமந் திரச்சொல் தேடிச் சென்றான்

மர்மச் சொற்களை வாகாய்ப் பெறற்காய்,

வெட்டித் திறந்தான் வெகுவயல் மான்களை

ஆங்கொரு பெரிய அணிலின் குழுவையும்

அதிக சொற்களை அங்கே பெற்றான்

ஆயினும் சொற்கள் அவைபய னற்றவை.

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

"அச்சொல் நூறு அங்கே பெறுவேன்

துவோனியின் இருண்ட தொல்வதி விடத்தில்

காலங் கடந்த மாய்வுல கில்லில்."    150

சொற்கள் வேண்டித் துவோனியை அடைந்தான்

மந்திர மொழிக்காய் மரண உலகம்;

அமைதி யாக அடிவைத் தேகினான்

வாரமொன் றுபுதர் வழியூ டேகினான்

**சிறுபழச் செடிவழி திகழ்மறு வாரம்

மூன்றாம் வாரம் சூரைச் செடிவழி

மரணத் தீவு வந்தது கண்ணெதிர்

துவோனியின் குன்று தொடர்ந்தெதிர் ஒளிர்ந்தது.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உறுபலக் குரலில் உரத்துக் கத்தினான்    160

அங்கே துவோனியின் அந்தஆற் றிடையே

மரண உலகின் வலுதாழ் விடத்தில்:

*"துவோனியின் மகளே, தோணிநீ கொணர்வாய்!

மரண(த்தின்) மதலாய், வருவாய் படகொடே!

இந்தநீ ரிணையை இனிநான் கடக்க!

ஆற்றைக் கடந்து அக்கரை சேர!"

துவோனியின் குள்ளத் தொல்லுருப் பெண்ணவள்

மரண உலகின் வன்குறு மகளவள்

சலவைத் தொழிலைத் தான்செய் திருந்தாள்

அடித்துத் துணிகளை அலம்புதல் செய்தாள்   170

துவோனியின் கறுப்புத் தொடர்நிற ஆற்றில்

மரண உலகின் வலுதாழ் நீரில்;

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:

"இங்கிருந் தோடம் இனிக்கொண ரப்படும்

என்ன காரணம் என்பதைச் சொன்னால்

மரண உலகுநீ வந்தது எதற்கு

வருநோய் உனக்கு மரணம் தராமல்

இயற்கையாய் உனக்கு இறப்பு வராமல்

வல்விதி எதாலும் மரணம் வராமல்?"    180

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"துவோனி என்னை இங்கே கொணர்ந்தது

என்நாட் டிருந்து இழுத்தது மரணம்."

துவோனியின் குள்ளத் தொல்லுருப் பெண்ணவள்

மரண உலகின் வன்குறு மகளவள்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"கண்டுகொண் டேன்யான் கள்ளன் ஒருவனை

உன்னைத் துவோனி இங்கே கொணர்ந்தால்

உன்நாட் டிருந்து உறுமிறப் பிழுத்தால்    190

தன்னுடன் துவோனி தான்கொணர்ந் திருக்கும்

படும்இறப் புன்னுடன் பயணித் திருக்கும்

மரணத்(தின்) தொப்பிநின் வன்தோள் வைத்து

மரணத்(தின்) கையுறை வன்கரம் தந்து

வழங்குக உண்மை(யை) வைனா மொயினனே,

மரண உலகுநீ வந்தது எதற்கு?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இவ்விதம் அதன்பின் இயம்பினன் அவனும்

"இறப்புல குக்கெனை இரும்பு கொணர்ந்தது

உருக்குத் துவோனியின் உலகிற் கொணர்ந்தது."  200

துவோனியின் குள்ளத் தொல்லுருப் பெண்ணவள்

மரண உலகின் வன்குறு மகளவள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"அறிந்துகொண் டேன்யான் அரியதோர் கள்ளனை

இறப்புல குக்குனை இரும்பு கொணர்ந்தால்

உருக்கே துவோனியின் உலகிடைக் கொணர்ந்தால்

இரத்தம் பெருக்கும் ஏற்றநின் ஆடை

பாயும் இரத்தம் படுரண மிருக்கும்

வழங்குக உண்மையை வைனா மொயினனே

இரண்டாம் தடவை வழங்குவாய் உண்மை."   210

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"மரண உலகெனை வண்புனல் கொணர்ந்தது

துவோனியின் உலகெனைத் தொடர்அலை கொணர்ந்தது."

துவோனியின் குள்ளத் தொல்லுருப் பெண்ணவள்

மரண உலகின் வன்குறு மகளவள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"தெரிந்துகொண் டேன்யான் திரும்பவோர் பொய்யனை

மரண உலகுனை வண்புனல் கொணர்ந்தால்

துவோனியின் உலகுனைத் தொடர்அலை கொணர்ந்தால் 220

தண்ணீர் பெருக்கும் தரித்தநின் ஆடை

நீரைச் சொட்டும் நின்உடைக் கரைகள்;

உண்மையைச் சரியாய் உரைப்பாய் இப்போ(து)

மரண உலகு வந்தது எதற்கு?"

முதிய வைனா மொயினன் அங்கே

கடிதுமற் றொருமுறை களவே செய்தான்:

"மரண உலகெனை வளர்தீ கொணர்ந்தது

துவோனியின் உலகெனைச் சுடுகனல் கொணர்ந்தது."

துவோனியின் குள்ளத் தொல்லுருப் பெண்ணவள்

மரண உலகின் வன்குறு மகளவள்    230

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"உணர்ந்துகொண் டேன்யான் உயர்ந்ததோர் பொய்யனை

மரண உலகுனை வளர்தீ கொணர்ந்தால்

துவோனியின் உலகுனைச் சுடுகனல் கொணர்ந்தால்

கனத்தஉன் தலைமயிர் கருகியே யிருக்கும்

இரிந்தநின் தாடிநன் கெரிந்துபோ யிருக்கும்.

ஓ,நீ முதிய வைனா மொயினனே!

ஓடம்இங் கிருந்து உனக்குத் தேவையேல்

உண்மையைச் சரியாய் உரைப்பாய் இப்போ(து)

பொய்யே சொல்வது போய்முடி யட்டும்    240

மரண உலகம் வந்தது எவ்விதம்

வருநோய் உனக்கு மரணம் தராமல்

இயற்கையாய் உனக்கு இறப்பு வராமல்

வல்விதி எதாலும் மரணம் வராமல்?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"சிறுபொய் சிலநான் செப்பிய துண்டு

இரண்டாம் தடவையும் இழைத்தேன் களவு

உண்மையை இப்போ உரைப்பேன் யானே:

அமைத்தேன் படகொன்(று) அறிவின் சக்தியால்

பாடலின் தன்மையால் படகொன் றாக்கினேன்  250

ஒருநாள் பாடினேன் இருநாள் பாடினேன்

அங்ஙனம் பாடினேன் அடுமூன் றாம்நாள்

பாட்டெனும் வண்டி பட்டென உடைந்தது

பாடற் சொல்நடை பட்டது குழப்பம்

ஊசியொன் றினுக்காய் உற்றேன் துவோனலா

துறப்பணம் தேடி இறப்புல கடைந்தேன்

கடிதுஎன் வண்டியைக் கட்டி யமைத்திட

என்பா வண்டியை ஏற்றதாய்த் திருத்த

இங்கொரு ஓடம் இப்போ(து) கொணர்வாய்

அடுத்துன் படகொன் றாயத்த மாக்கு   260

இந்த நீரினையை இனிநான் கடக்க

ஆற்றைக் கடந்து அக்கரை சேர."

ஏசினாள் துவோனியின் எழில்மகள் அவனை

தகரா றிழைத்தனள் சாவுல கத்தவள்:

"நீயொரு மூடன், நீள்மடத் தனத்தோன்,

மூளைக்கோ ளாறு மூண்டுள மனிதன்,

துவோனலா காரணத் தொடர்பிலா தடைந்தாய்

நோயின்றி மரண நுண்ணுல குற்றாய்

உனக்கொரு காரியம் உகந்ததா யிருக்கும்

திரும்பிநின் நாடு செல்வதே யதுவாம்   270

வந்தது உண்டு மற்றிங் கனேகர்

ஆனால் திரும்பி அனேகர் சென்றிலர்."

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"பாதையை ஒருமுதுப் பாவைதான் மாற்றலாம்

ஆயினும் இளைத்ததோர் ஆடவன் செய்திடான்

சோம்பிய மனிதனும் துணிந்ததைச் செய்திடான்

துவோனியின் மகளே தோணியைக் கொணர்வாய்

கொணர்வாய் மாய்புலக் குழந்தையே படகினை!"

துவோனியின் மகளும் தோணியைக் கொணர்ந்தாள்

முதிய வைனா மொயினனை அதிலே    280

நீரிணை கடந்து நேராய்க் கொணர்ந்தாள்

ஆற்றைக் கடந்து அக்கரை வந்தாள்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"வைனா மொயினநீ வந்தனை, பாவம்,

இறப்பிலா திந்த இறப்புல கடைந்தாய்

மரண மின்றியே வந்தாய் துவோனலா."

துவோனியின் மகளெனும் துணிந்தநற் தலைவி

மரணலோ கத்து மகள்முது மாது

கொஞ்சமாய்க் குடுக்கையில் கொணர்ந்தாள் 'பீர்'அது

இரண்டுகைப் பிடியுள ஏந்திய கெண்டியில்   290

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"முதிய வைனா மொயினனே பருகுக!"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

குடுக்கையின் உள்ளே குனிந்து நோக்கினான்

சினைத்தன தவளைகள் சிறுகுடுக் கையினுள்

புரண்டுபக் கங்களில் புழுக்கள் நெளிந்தன

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவன் சொன்னான்:

"இங்குநான் வந்தது இதற்காய் அல்ல

மாய்புல(க)க் குடுக்கையில் மதுக்குடிக்(க) அல்ல

துவோனியின் கெண்டியில் தொட்டருந்(த) அல்ல   300

போதையே கொள்பவர் புணர்'பீர்' குடிப்போர்

சாடியில் குடிப்போர் தரையினில் வீழ்வார்."

சொன்னாள் துவோனித் தொல்புவித் தலைவி:

"ஓ,நீ முதிய வைனா மொயின!

மரண உலகம் வந்தது எதற்கு?

துவோனலாப் பயணம் தொடர்ந்தது எதற்கு?

நினைவரும் பாத நேரம் துவோனி?

அம்புவி யிருந்துசா வழைக்கா நிலையில்?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"படகு ஒன்றையான் படைத்தபோ தினிலே   310

புதிய தோணியைப் புனைந்தபோ தினிலே

தேவை யாயினமுத் திருமந் திரச்சொல்

முன்பா கமதை முற்றுப் படுத்த

கனப்பின் னணியம் கட்டி முடிக்க;

அவற்றை எங்குமே அடையா நிலையில்

இப்புவி அவைகள் இல்லா நிலையில்

வன்துவோ னலாயான் வரநேர்ந் ததுவே

பயணிக்க நேர்ந்தது பருமிறப் புலகு

தேவையா யிருந்த செஞ்சொல் தேடி

மந்திரச் சொற்களை வாகுறக் கற்க."   320

அப்போ(து) துவோனியின் அம்புவித் தலைவி

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"துவோனி சொற்களைச் சொ(ல்)லித்தரற் கில்லை

பலமதை மாய்நிலம் பகிர்வதற் கில்லை

இங்கிருந்து உன்னால் இனித்திரும் பொண்ணா

என்றும்உன் வாழ்வில் இனிமுடி யாது

பயணிக்க முடியா பழகுநின் இல்லம்

செல்லவும் முடியா சொந்தநா டினிநீ."

அவள்அம் மனிதனை அணைதுயில் ஆக்கினாள்

பயணியைக் கீழே படுக்கவைத் திட்டாள்   330

துவோனி செய்த தோற்படுக் கையிலே;

படுத்துக் கிடந்தான் படிந்ததில் மனிதன்

உறக்கத் திருந்தான் உயர்விற லோனதில்

உடைகள்காப் பளித்தன உறங்கினன் மனிதன்.

துவோனலா விலேயொரு தொல்முது மாது

முதியவள் ஒருத்தி முன்நீள் தாடையள்

இரும்புநூல் நெசவினை இனிதுசெய் கின்றவள்

செப்பிலே யிருந்துநூல் செய்வதே வருபவள்

நூற்றுக் கணக்கிலே நூல்வலை பின்னுவாள்

ஆயிரக் கணக்கிலும் ஆக்கியே முடிப்பாள்   340

கோடைகா லத்துகொள்இரா ஒன்றிலே

நீரில் கிடந்ததோர் நெடியபா றையின்மேல்.

துவோனலா விலேயொரு தொல்முது மனிதன்

மூன்று விரலுறும் முதியவன் இருந்தான்

இரும்பில் வலைகளை எடுப்பவன் பின்னி

செப்பிலும் வலைகளை செய்தே எடுப்பவன்

நூற்றுக் கணக்கிலே நூல்வலை பின்னுவான்

ஆயிரக் கணக்கிலும் ஆக்கியே முடிப்பான்

கோடை காலத்துக் கொள்அதே இரவில்

நீரில் கிடந்தநீள் அதே பாறையில்.    350

தொடுகோ ணல்விரல் துவோனியின் மைந்தன்

கூர்இரும் பாலமை கோணிய விரலான்

நூற்றுக் கணக்கிலே நூல்வலை இழுப்பான்

துவோனியின் ஆற்றின் தொடுகுறுந் திசையில்

குறுக்குத் திசையிலும் கொள்நீள் திசையிலும்

திகழ்சாய் சரிவுத் திசையிலும் இழுப்பான்

வைனா மொயினன் வழிச்செலல் நிறுத்த

அமைதிநீர் மனிதன் அகல்வதைத் தடுக்க

வளருமிவ் வுலகின் வாழ்நாள் என்றும்

பொன்னிலாத் திகழும் பொற்பொழு தெல்லாம்  360

துவோனலா வதிவிடத் தொல்லிட மிருந்து

காலங் கடந்தசாக் கதிநிலத் திருந்து.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"வல்லழி வெனக்கு வந்தே விட்டதா?

இன்னற் காலம் எனக்கு வந்ததா?

துவோனலா வெனுமித் தொல்வதி விடத்தில்?

மரண உலகின் வாழ்விடம் தன்னில்?"

உடனே தனது உருவம் மாற்றினான்

விரைந்து வேறொரு வேடம் கொண்டனன்   370

கறுப்பு நிறத்தில் கடலிடைச் சென்றான்

கோரைப் புற்றட நீர்நாய் போலவே

இரும்புப் புழுப்போல் ஏகினான் தவழ்ந்து

நஞ்சுப் பாம்புபோல் நகர்ந்தே சென்றான்

துவோனலா ஆற்றின் தொடுகுறுக் காக

துவோனியின் வலைகளின் ஊடாய்த் துணிவொடே.

தொடுகோ ணல்விரல் துவோனியின் மைந்தன்

கூர்இரும் பாலமை கோணிய விரலான்

அங்கே சென்றான் அதிகா லையிலே

விரித்தன் வலைகளை மீண்டும் பார்க்க;   380

நன்னீர் மீன்கள் நன்குநூ றிருந்தன

சிறுமீன் கிளைகள் திகழ்ந்தன ஆயிரம்

வைனா மொயினன் வந்ததில் பட்டிலன்

அமைதிநீர் முதியோன் அகப்பட வில்லை.

முதிய வைனா மொயினன் அதன்பின்

துவோனலா விருந்து துணிந்தே வருகையில்

இனிவரும் சொற்களில் இவ்விதம் சொன்னான்

இந்த மொழிகளில் இவ்விதம் மொழிந்தான்:

"எக்கா லத்தும் இறைவனே வேண்டாம்!

என்றும் நிகழ்த்தவும் வேண்டாம் இங்ஙனம்,   390

தானே மரண உலகுசார்ந் தோர்க்கு

துவோனலா நுழைந்த தூயமா னிடர்க்கு

அங்கே சென்றவர் அநேகர் உள்ளனர்

மிகவும் குறைவு மீண்டவர் அங்கிருந்(து)

துவோனலா வதிவிடத் தொல்பதி யிருந்து

காலங் கடந்தசாக் கதிநிலத் திருந்து."

பின்வரும் சொற்களில் பேசினான் இன்னும்

இயம்பினன் அவனே இயம்பினன் இவ்விதம்

எழுச்சிபெற் றோங்கும் இளைஞர் தமக்கும்

வளர்ந்திடும் தேசீய மக்களார் தமக்கும்:   400

"ஒருபோதும் வேண்டாம், உயர்மனு மக்காள்!

வளருமிவ் வுலகின் வாழ்நாள் என்றும்

குற்றமற் றோர்மேல் குற்றமேற் றாதீர்

தவறற் றோர்மேல் தவறு சாட்டாதீர்;

கடுமையாய்க் கூலி கணித்ததற் கிடப்படும்

அங்கே துவோனியின் அவ்வதி விடத்தில்;

குற்ற மிழைப்போர்க் குண்டொரு தனியிடம்

பாவிகட் கங்கே படுக்கைகள் உண்டு

கட்டில்கள் கொதிக்கும் கற்களில் உண்டு

கனல்விடும் பாளக் கற்களாங் குண்டு   410

புணர்அரா நஞ்சிலே போர்வைகள் உண்டு

துவோனிப் புழுக்களைத் தொடுத்தவை நெய்தவை."

பாடல் 17 - வைனாமொயினனும் அந்தரோ விபுனனும் TOP

அடிகள் 1 - 98 : அந்தரோ விபுனனிடம் மந்திரச் சொற்களைப் பெறச் சென்ற வைனாமொயினன் பூமியின் கீழ் நீண்ட தூக்கத்தில் இருந்த அவனை எழுப்புகிறான்.

அடிகள் 99 - 146 : அந்தரோ விபுனன், வைனாமொயினனை விழுங்குகிறான்; வைனாமொயினன் வயிற்றுக்குள் இருந்து அவனைச் சித்திரவதை செய்கிறான்.

அடிகள் 147 - 526 : அந்தரோ விபுனன் வைனாமொயினனை வயிற்றிலிருந்து வெளியேற்ற எல்லா வழிகளையும் கையாளுகிறான். அவனுடைய வாக்குறுதிகள், மந்திரம், மாயம், சூனியம் எதுவும் பயனளிக்கவில்லை. தனது படகை முடிப்பதற்குத் தேவையான மூன்று மந்திரச் சொற்கள் கிடைத்தால் மட்டுமே தான் வயிற்றிலிருந்து வெளியேறுவதாக வைனாமொயினன் கூறுகிறான்.

அடிகள் 527 - 628 : அந்தரோ விபுனன் தனக்குத் தெரிந்த மந்திர அறிவுப் பாடல்கள் அனைத்தையும் பாடுகிறான். வைனாமொயினன் வயிற்றிலிருந்து வெளியேறிப் படகு கட்டும் இடத்துக்கு வந்து படகைக் கட்டி முடிக்கிறான்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

கிளர்மந் திரச்சொல் கிடைக்கா நிலையில்

வளருமத் துவோனலா வதிவிட மிருந்து

அழிவிலா மரண அகலுல கிருந்து

சிந்தனை பொழுதெலாம் செய்துகொண் டிருந்தான்

நீண்ட காலம் நிகழ்த்தினான் சிந்தனை

அந்தச் சொற்களை அடைவதெங் கிருந்து

மனங்கொளும் மந்திரம் மற்றெங் கடையலாம்.

ஒருநாள் இடையன் ஒருவன் வந்தான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:   10

"அங்கே நூறு அருஞ்சொற் பெறலாம்

மந்திரச் சொற்களோ வயப்படும் ஆயிரம்

அந்தரோ விபுனன் என்பவன் வாயில்

வார்த்தைகள் நிறைந்த வயிற்றில் அவனிடம்;

ஆயினும் அங்கே அடைந்திடல் வேண்டும்

செல்லும் பாதையைத் தெரிதலும் வேண்டும்

பயணம் அதுநற் பயணமு மல்ல

ஆயினும் தீயதும் அல்லஅவ் வளவே;

ஓடுதல் வேண்டும் ஒருமுதற் கட்டம்

வனிதையர் ஊசிகள் **வாய்முனை மீது   20

நடத்தலும் வேண்டும் நவில்மறு கட்டம்

ஆடவர் வாள்களின் **அணிமுனை மீது

மூன்றாம் கட்டம் நீண்டடி வைத்திடல்

வீரன் ஒருவனின் கோடரி அலகில்."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

திட்டமிட் டனனே செய்திடப் பயணம்

கொல்லனின் வேலை கொள்களம் நுழைந்தான்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"ஓகோ, கொல்ல உயர்இல் மரின!

இரும்பினால் பாதணி இதமுறச் செய்வாய்   30

இரும்பினாற் செய்வாய் ஏற்றநற் கையுறை

இரும்பினால் செய்வாய் இனியநற் சட்டை

இரும்பினால் செய்வாய் இருங்கூர்த் **தண்டமும்

அவ்விதம் கூலிக்கு ஆக்குவாய் உருக்கில்

உருக்கிலே நடுத்தண்டு ஒன்றையும் செய்து

அதன்மேல் வார்ப்பாய் அழகுமெல் இரும்பு;

சிலசொற் களையான் தேடிச் செல்கிறேன்

நல்மந் திரச்சொல் நாடிச் செல்கிறேன்

அவனது வார்த்தைகள் ஆர்ந்தஅவ் வயிற்றில்

அந்தரோ விபுனன் என்பவன் வாயில்."   40

அந்தக் கொல்லன் அவ்வில் மரினன்

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"வெகுநாள் முன்பு விபுனன் இறந்தான்

அனேககா லம்முன் அந்தரோ மறைந்தான்

அவனே அமைத்த அப்பொறி யிருந்து

கடிதுஅவன் செய்த கண்ணியி லிருந்து

அங்கொரு சொல்லும் அடைந்திட மாட்டாய்

ஒருசொற் பாதியும் பெறல்உனக் கரிது."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

அதைக்கவ னிக்காது அப்பால் தொடர்ந்தனன்   50

சென்றான் ஒருநாள் சிறுமென் நடையில்

வனிதையர் ஊசிகள் வாய்முனை மீது

இரண்டாம் நாளும் ஏகினன் அமைதியாய்

ஆடவர் வாள்களின் அணிமுனை மீது

மூன்றில் நீண்டடி முன்வைத் தேகினன்

வீரன் ஒருவனின் கோடரி அலகில்.

நிறைந்த பாடல்கள் நிலைகொள் விபுனன்

வார்த்தைகள் பொதிந்த வன்முது மனிதன்

பாடல்க ளோடு படுத்தனன் ஓய்ந்து

மந்திரத் தோடு மல்லாந் திருந்தான்;   60

அவனது தோள்களில் அரசு வளர்ந்தது

கண்ணிமை மேலே கனமிலா றெழுந்தது

தாடையில் பூர்ச்சம் தண்மரம் முளைத்தது

அடர்தா டியின்மேல் அலரிப் பற்றை

புருவத்தில் தாரு பொலிந்தது அணிலுடன்

பசியநல் மரங்கள் பற்களில் இருந்தன.

வந்தான் அங்கே வைனா மொயினன்

எடுத்தான் இரும்பு இகல்வாள் உருவினன்

தோலினால் செய்த தோலுறை யிருந்து

மென்மையாய்ச் செய்த மிளிர்பட்டி யிருந்து   70

வீழ்த்தினான் அரசை வியன்தோ ளிருந்து

வெட்டினான் கண்ணிமை மீதுள மிலாறு

அழித்தான் தாடையின் அகன்றபூர்ச் சமரம்

அடர்தா டியின்மேல் அலரிப் பற்றையை

புருவத்துத் தாருவைப் பொருந்திய **அணிலொடே

பசியநல் மரங்களைப் பற்களி லிருந்தே.

இரும்புத் தண்டம் எடுத்துள் திணித்தான்

அந்தரோ விபுனன் என்பவன் வாய்க்குள்

முன்இளி அவனது முரசுகள் உள்ளே

இறுகிய அலகினுள் இறுக்கித் திணித்தான்  80

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"எழுவாய், மனித இனத்தின் அடிமையே!

நிலத்தின் கீழே நேர்துயி லிருந்து!

நீண்ட கால நெடுந்துயி லிருந்து!"

நிறைந்த பாடல்கள் நிலைகொள் விபுனன்

உடனே தூக்கம் உதறிவிட் டெழுந்தான்

கடுமையாய் தன்னைத் தொடுவதை உணர்ந்தான்

வன்கொடும் நோவும் வருவதை அறிந்தான்

தனியிரும் பியைந்த தண்டம் கடித்தான்

இருந்தமேல் மென்மை இரும்பையும் கடித்தான்  90

ஆயினும் முடிந்தில(து) அவன்உருக்(கு) கடித்தல்

இரும்பின் நடுத்தண்(டு) ஏற்றுண்ண முடிந்தில(து).

முதிய வைனா மொயினன் அங்கே

வாயின் அருகில் வந்துநின் றிருந்தான்

அவனது ஒருகால் அதுசறுக் கியது

இடதுகால் வழுக்கி இறங்கி ஏகியது

அந்தரோ விபுனனின் அகல்வா யுள்ளே

அவனது அலகின் அகல்இடை நடுவில்.

உடனே பாடல்கள் உள்நிறை விபுனன்

விரித்துப் பெரிதாய் வியன்வாய் திறந்தான்   100

அலகை அகட்டி அகலத் திறந்தான்

உள்ளே விழுங்கினான் உடன்வாள் மனிதனை

அவனைத் தொண்டையுள் அவனே விழுங்கினான்

முதிய வைனா மொயினன் அவனையே.

பின்னர் பாடல்கள் பெரிதார் விபுனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"முன்னர் எதோவெலாம் முழுமையா யுண்டுளேன்

உண்டேன் வெள்ளாடு உண்டேன் செம்மறி

மலட்டுப் பசுவையும் மகிழ்வா யுண்டுளேன்

காட்டுப் பன்றியும் கனக்க உண்டுளேன்   110

இதுபோல் என்றும் ஏற்றுண் டிலனே

இச்சுவைக் கவளம் இனிதுண் டிலனே."

முதிய வைனா மொயினன் அதன்பின்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"எனது அழிவு இதோவரு கின்றது

துயர நாட்கள் தொடங்கு கின்றனவே

இப்பூ தத்தின் இரும்பிலத் தினிலே

இவ்விறப்(பு) ஆவியின் இழிகிடங் கினிலே."

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

எப்படி எருப்பது எங்ஙனம் வாழ்வது;   120

வைனா மொயினனின் **'வார்'அதில் கத்தி

கத்தி யதிலே கணுவுறும் கைப்பிடி

அதனால் படகை அவனும் செய்தனன்

படகை மந்திர அறிவால் படைத்தனன்

படகை வலித்தனன் பாடசைந் தேகினன்

ஏகினன் நரம்புதொட்டு இயல்மறு முனைக்கு

ஒவ்வொரு இடுக்கிலும் உறவலித் தேகினன்

ஒவ்வொரு வழியிலும் உடன்றுசுற் றிட்டனன்.

பாடல்கள் நி஡றந்த பழமுது விபுனன்

கண்டஇத் தனையும் கவனித்த திலனாம்   130

முதிய வைனா மொயினனப் போது

கொல்லனா யாக்கிக் கொண்டான் தன்னை

கொள்இரும்(பு) அடிக்கும் கொல்லனே ஆகினன்

தோள்மேற் சட்டையைத் தொழிற்கள மாக்கினன்

உறும்அதன் மடிப்பை உலைக்கள மாக்கினன்

கம்பளி ஆடையில் கட்டினன் துருத்தி

குழல்கள்காற் சட்டை கொண்டே செய்தனன்

காலுறை யாலே கடுங்குழல் வாய்முனை

பட்டறை யாக்கினன் படர்முழங் காலினை

சுத்தியல் ஆக்கினன் தொடுமுழங் கையினை.   140

சுத்தியல் கொண்டு தொடர்ந்தே தட்டினன்

அடித்து அடித்து அறைந்தனன் மென்மேல்

இரவெலாம் ஓய்வு இன்றியே அடித்தான்

அடித்தான் பகல்எலாம் அவன்மூச் சின்றி

அமைவுறும் பாடல்சேர் அவனது வயிற்றில்

மந்திர அறிவு வாய்ந்தவன் நெஞ்சில்.

அப்போ(து) பாடல்கள் அவைநிறை விபுனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"எவ்வகை மனித இனத்தினன் நீதான்

வீரனே யாயினும் எவ்வகை வீரன்    150

நூறுவீ ரரைநான் நொடியில் உண்டுள்ளேன்

ஆயிரம் மனிதரை அழித்ததும் உண்டு

உண்டதாய் நினைவி(ல்)லை ஒருவனை இப்படி;

வருகிற தெனது வாயிலே கரியே

நனிஎரித் தணல்என் நாவிலே யுளது

இரும்பின் கழிவுகள் எனதுதொண் டையிலே.

அதிசயப் பிராணியே, ஆகுக பயணம்!

புறப்பட்ட டேகு, புவிக்கொடும் பிராணீ!

நான்உன் அன்னையை நாடித் தேடுமுன்

உனைப்பெறு மாண்புறும் அவளைநான் நாடுமுன்  160

உனது தாயிடம் உடன்நான் சொன்னால்

பெற்றவ ளிடம்நான் மற்றிதை முறையிடில்

வேலை அதிகம் மிகுந்திடும் தாய்க்கு

பெற்றவ ளுக்குப் பெருகிடும் துன்பம்

அவளது மைந்தன் ஆற்றும் பிழைகளால்

முறைகெட்(டு) அவள்மகன் முயன்றிடும் போதே.

எதுவும் விளங்கிட வில்லையே எனக்கு

உனதுமூ லப்பிறப் பொன்றும் அறிந்திலன்

எங்கிருந் தொட்டினாய் என்னில்வெம் பூதமே?

எங்கிருந் திங்குவந் திழிந்தைதீப் பிராணியே?   170

கடித்திடு தற்கும், வதைத்திடு தற்கும்,

உண்டிடு தற்கும், உடன்மெல் தற்கும்,

கர்த்தர் படைத்த கடும்நோய் நீயா?

இறைவன் ஆக்கிய மரணமே நீயா?

வெறுமனே மனிதரால் விளைந்ததோர் செய்கையா?

யாரோ செய்து யாரோ கொணர்ந்ததா?

கூலிக் கிங்கே கொணரப் பட்டதா?

செறிகா சுக்காய்ச் செய்தஏற் பாடா?

கர்த்தர் படைத்த கடும்நோய் நீயெனில்,

இறைவன் ஆக்கிய மரணமே என்றால்,   180

எனது கர்த்தரை இனிநான் நம்புவேன்

எனது இறைவனை இனிநான் நோக்குவேன்

ஆண்டவர் கைவிடார் அமைந்தநல் லோரை

கர்த்தர் இழந்திடார் காணுநன் நெறியரை.

வெறுமனே செயப்படும் விழற்செயல் எனில்நீ

பிறிதெவ ரோபுனை பிரச்சினை யானால்

உன்இனம் நிச்சயம் உடன்நான் அறிவேன்

எங்குநீ பிறந்தாய் என்பதை அறிவேன்.

அங்கிருந் தேதான் அடைந்தன துயரம்

அங்கிருந் தேதான் ஆயின துன்பம்    190

சூனியம் கற்ற மானிடத் திருந்து

மந்திரப் பாடல்சேர் மற்றிடத் திருந்து

தீயோர் வாழும் செறிஇல் இருந்து

மந்திர வாதிகள் மானிலத் திருந்து

புன்மர ணப்புவிப் புல்வெளி யிருந்து

பூமியின் கீழுறும் புனலிடத் திருந்து

இறந்த மனிதரின் இருப்பிடத் திருந்து

மறைந்தோர் தோட்ட வளர்நிலத் திருந்து

சொரிந்து போகும் தூர்மண் ணிருந்து

குழம்பிப் போகும் வளப்புவி யிருந்து    200

சுழன்றுமா றும்சிறு தொடர்கற்க ளி(லி)ருந்து

சலசலக் கும்சிறு தனிமண லிருந்து

நிலைதாழ் சதுப்பு நிலத்தினி லிருந்து

திகழ்பா சியி(ல்)லாச் சேற்றினி லிருந்து

பெருகிடும் சேற்றுப் பெருநிலத் திருந்து

அடர்ந்துபாய்ந் தோடும் அருவியி லிருந்து

காட்டுப் பூதக் கடுங்குகை யிருந்து

ஐந்து மலைகளின் வெம்பிள விருந்து

செப்பு மலைகளின் செறிசரி விருந்து

செப்பு மலைகளின் உச்சியி லிருந்து    210

தாம்முணு முணுத்திடும் தாருவி லிருந்து

பெருமூச் செறியும் பசுமரத் திருந்து

உழுத்(த)தேவ தாருவின் உச்சியி லிருந்து

சிதைந்த தாருவின் திகழ்முடி யிருந்து

நரிகள்தாம் கத்தும் நவிலிடத் திருந்து

காட்டேறு வேட்டைக் கனதடத் திருந்து

மண்ணிறக் கரடியின் கற்குகை யிருந்து

கரடியின் பாறை வசிப்பிடத் திருந்து

வடநிலத் தூர எல்லையி லிருந்து

லாப்புவின் அகன்ற நிலப்பரப் பிருந்து   220

வெறும்புல் புதரிலா விரிவெளி யிருந்து

விதைக்கப் படாத விழல்நிலத் திருந்து

கடிய பெரும்போர்க் களங்களி லிருந்து

மனிதர் கொலையுறும் வல்லிடத் திருந்து

சரசரத் திடும்புல் சார்இடத் திருந்து

இரத்த மோடும் இரணங்க ளிலிருந்து

பாரிய கடல்நீர்ப் பரப்பினி லிருந்து

திறந்த கடல்அகல் செறிபரப் பிருந்து

கடலின் கருமைக் கருஞ்சேற் றிருந்து

பல்லா யிரமடி படிதாழ் விருந்து    230

நீடுபாய்ப் பயங்கர நீரூற் றிருந்து

புகைந்துபாய் நீர்ச்சுழிப் புதைவுக ளிருந்து

மிகுவலு உறுத்தியா வீழ்ச்சியி லிருந்து

நீடிய சக்திசேர் நீரோட்டத் தினால்

பரந்தசொர்க் கத்துமேற் பக்கத் திருந்து

நற்கவி **நிலையுறு முகில்மறு புறத்தால்

குளிர்கால் வீசிடும் நளிர்வழி யிருந்து

தொடர்முகிற் கூட்டத் தொட்டிலி லிருந்து.

நீயும்அங் கிருந்தோ நேராய் வந்தனை?

வந்தனை சித்திர வதையாங் கிருந்தோ?   240

ஏதமில் எனது இதயத் துள்ளுற

மறுபழு தற்றஎன் வயிற்றினுள் நுழைய

உண்ணுவ தற்கும் உறமெல் வதற்கும்

கடித்திடு வதற்கும் கிழித்திடு வதற்கும்?

பூத வேட்டைநாய், பெறுபெறு அமைதி!

நீள்மாய் வுலகின் நீசனே, நாயே!

என்னுடல் விட்டு இறங்குபோக் கிரியே!

இகக்கொடும் பிராணியே, ஈரல்விட் டிறங்கு

உண்பதை விட்டென் உட்புற இதயம்

கிடக்கும்மண் ணீரல் கிழிப்பதை விட்டு   250

நேரும்என் வயிறு நிறைப்பதை விட்டு

சேர்சுவா சப்பை திருகுதல் விட்டு

விரும்பித் தொப்புள் மெல்வதை விட்டு

இருக்கும் குடல்களை இறுக்குதல் விட்டு

உறுமுது கெலும்பை உடைப்பதை விட்டு

தொடும்என் பக்கம் துளைப்பதை விட்டு.

மீளா விடில்ஒரு மனிதனின் விறலில்நான்

சிறந்த முறைகளைத் தெரிந்துகை யாள்வேன்

இந்தச் சிக்கலை இனித்தீர்ப் பதற்கு

இந்தப் பயங்கர இழிதுயர் ஒழிக்க.    260

எழுப்புவேன் புவியிருந்(து) இகல்மண் மகளிரை

அழைப்பேன் வயலிருந்(து) அரும்எச மானரை

அனைத்து வாள்வீரரும் அகல்நிலத் திருந்து

மாபரி வீரரை மண்மிசை யிருந்து

என்பலத் துக்கும் என்சக் திக்கும்

என்பாது காப்பு என்உத விக்கும்

இப்போ(து) நான்உறும் இன்னலுக் காக

கூடிடும் இந்தக் கொடியநோ வுக்காய்.

அப்போது(ம்) இத்துயர் அகலா விட்டால்

அதனால் கொஞ்சமும் அகன்(று)மா றாவிடில்  270

உன்மக்க ளுடனே உடன்எழு, காடே!

சூரைச் செடிகளே தொடர்நும் சனத்துடன்

தேவதா ருவேநின் திருக்குடும் பத்துடன்

தங்கு(ம்)ஏ ரியேநின் தகுபிள் ளைகளுடன்

ஒருநூறு மனிதர்கள் ஓங்குவாள் களுடன்

ஆயிரம் இரும்பு அடல் வீரர்களும்

இப்பூ தத்தை இங்கே ஒழிக்க

**இக்கொடும் பிராணியை இங்கே நசுக்க.

அப்போது(ம்) இத்துயர் அகலா விட்டால்

அதனால் கொஞ்சமும் அகன்(று)மா றாவிடில்  280

நீரின் தலைவியே, நீரிலிருந் தெழு!

நீலத் தொப்பிநீர் அலையிருந் துயர்த்து

சிறந்தஆ டைகளுடன் சேற்றினி லிருந்து

ஊற்றினி லிருந்துஓ, அழகிய உருவே!

இச்சிறு வீரனின் இகல்பலத் துக்காய்

சிறியஇம் மனிதன் பெறுகாப் பாக

காரண மின்றியான் கடிது(ண்)ணப் படுகிறேன்

கொடுநோ யின்றிநான் கொல்லப் படுகிறேன்.

அப்போது(ம்) இத்துயர் அகலா விட்டால்

அதனால் கொஞ்சமும் அகன்(று)மா றாவிடில்  290

எழிலார் பெண்ணே, இயற்கை மங்கையே!

பொன்னின் அழகு பொலியும் நங்கையே!

முழுப்பெண் களிலும் முதிர்ந்தவள் நீயே!

அனைத்(து)அன் னையரிலும் அதிமுதிர்ந் தோள்நீ!

இப்போ(து) வந்துபார் என்துய ரத்தை

என்துயர் நாட்களைஇங்கிருந் தோட்டிட

தூரத்(து) அகற்றித் தொலைக்கஇவ் வின்னலை

வெந்நோ யிருந்துநல் விடுதலை தந்திட.

அப்போது(ம்) இத்துயர் அகலா விட்டால்

அதனால் கொஞ்சமும் அகன்(று)மா றாவிடில்  300

சுவர்க்கத் **துருவத்து மானிட முதல்வனே!

இடிமுகில் அதனின் எல்லையில் இருப்போய்!

தேவையாம் தருணம் தெரிந்திங் கெழுக!

அழைத்திடும் வேளையில் அரும்இவ் வழிவா!

தீயஇச் செயல்களைச் சேர்த்தே அகற்றிட

இந்தநோய்க் கொடுமையை இக்கணம் தீர்த்திட

அனல்உமிழ் அலகுறும் அரியவா ளுடன்வா

பொறிசிந்(தும்) அலகுறும் பொற்புவா ளுடன்வா.

புறப்படு அதிசயப் பிராணிஇப் போதிலே

படர்புவிக் கொடுமையே பயணம் முடிப்பாய்  310

இங்கே உனக்கு இடமெது மில்லை

உனக்கிட மொன்று உடன்தே வைப்படின்

இல்லம் வேறு இடத்தே மாற்றுவாய்

வசிப்பிடம் மாற்றுவாய் மற்றெங் காயினும்

உன்எச மானன் உகந்தமர் இடத்தே

நின்எச மாட்டியின் நடைநிகழ் இடத்தே.

அந்த இடத்தைநீ அடைந்திடும் பின்னர்

உனது பயணம் உடன்முடி வானபின்

உன்னைப் படைத்தவன் உள்ள இடத்திலே

உன்னை ஆக்கியோன் உறையும் இடத்திலே   320

அங்குவந் ததற்கோர் அடையா ளம்மிடு

சார்ந்த(தற் கி)ரகசியச் சைகையைக் காட்டு

அடையா ளம்மிடு அதிர்இடி முழக்கமாய்

மின்னலாய் மின்னி வெளியிடு சைகையை

தோட்டக் கதவைத் தொட்டுவீழ்த் துதைத்து

சாளரக் கதவைத் தான்தகர்த் தெறிந்திடு

பின்னர்அங் கிருந்து பெயர்ந்துள் நுழைவாய்

புயற்காற் றுப்போல் போய்ப்புகு வீட்டினுள்

உறுதியாய்ப் பாதம் ஊன்றுவாய் நிலத்தில்

ஊன்றியே நிற்பாய் உன்சிறு குதிக்கால்   330

உன்எச மானரை ஓட்டுமூ லைக்கு

எசமாட் டிகளை இயல்கடை நிறுத்து

காண்எச மான்களின் கண்களைத் தோண்டு

அடித்து நொருக்கெச மாட்டிகள் தலைகள்

வளைத்திடு எதிர்ப்புறம் வரும்அவர் விரல்களை

சென்னிகள் முறுக்கித் திருகித் திருப்பு.

செயல்இதன் விளைவு சிறிதாய் இருந்தால்

வேலாய் மாறித் தெருமிசைப் பறப்பாய்

கோழியாய் மாறிக் கொண்டுசெல் தோட்டம்

குப்பை மேட்டினைக் குறுகிடு நேராய்    340

தொழுவத்து நிற்கும் துரவம் துரத்து

கொம்புள விலங்கைக் கொள்தொழு விட்டு

சாணக் குவியலில் தாழ்த்திடு கொம்புகள்

வால்களைச் சிந்தி வன்தரை போடு

கோணலாய் வளைத்துக் கூர்விழி திருப்பு

கழுத்தைத் திடீரெனக் கடிதே முறித்திடு.

காற்றுக் கொணர்ந்த கடுநோய் நீயெனில்,

காற்று கொணர்ந்தால், கதிபுனற் பிறந்தால்,

வசந்தக் காற்று வழங்கி இருந்தால்,

குளிர்வா யுவொடு கூடிவந் திருந்தால்,   350

புறப்பட் டுச்செல் புணர்காற் றுவழி!

வசந்தக் காற்றின் வழிசறுக் கிச்செல்!

ஒருமரத் தேறி உட்கார்ந் திடாமல்,

பூர்ச்ச மரத்தில் போய்ஓய் வுறாமல்,

செப்பு மலைகளின் சிகரத் தினையடை!

செப்பு மலையின் முகட்டுக்குச் செல்!

தாலாட் டட்டும் தவழ்காற் றாங்கே

சீராட் டட்டும் செறிகுளிர் காற்றுனை.

சுவர்க்கத் திருந்துநீ தொடவந் திருந்தால்,

பாங்குயர் முகிலின் பரப்பினி லிருந்து,   360

சுவர்க்கம் நோக்கி தொடர்ந்தெழு மீண்டும்!

அந்தவா னத்தின் அதியுய ரம்செல்!

மழைத்துளி சொட்டும் வான்முகி லிடைச்செல்!

கண்ணைச் சிமிட்டும் விண்மீ னிடைச்செல்!

அங்கே நெருப்பாய் ஆர்ந்தே எரிந்துபோ!

பறந்துபோய் மின்னிப் பொறிகளாய்ச் சிந்து!

சூரியன் வலம்வரும் தொடர்பா தையிலே

சந்திர வட்டம் தான்சுழல் வீதியில்!

நீர்கொணர் தீமையாய் நீயே இருந்தால்,

கடலலை விரட்டிக் கலைத்ததே யென்றால்,  370

சிறுமையே மீண்டும் சென்றிடு நீருள்!

ஆழ்கடல் அலையின் அடித்தளம் செல்க!

சேற்றினால் கட்டிய கோட்டையுள் செல்க!

அமர்ந்திரு அலைகள் அமைத்த தோள்களில்!

அங்கே உன்னை அலையுருட் டட்டும்!

தாலாட் டட்டும் தவழ்இருள் நீர்உனை!

மாய்நிலப் புல்வெளி வழிவந் திருந்தால்,

மறைந்தோர் முற்றாய் வதிவிடத் திருந்தெனில்,

இல்லம் திரும்பநீ எடுத்திடு முயற்சி!

அம்மர ணப்புவி அகல்தோட் டவெளி!    380

அந்தச் சொரிந்துபோம் அகல்மண் ணுக்கு!

அந்தக் குழம்பிடும் ஆழ்பூ மிக்கு!

மக்கள்வீழ்ந் திருக்குமம் மறுஇடத் துக்கு!

அந்தமா வீரன் அழிந்தபா ழிடத்தே!

இங்கே யிருந்துவந் திடில்தீச் சக்திநீ,

கானகப் பூதக் கருங்குகை யிருந்து,

வளர்தேவ தாருவின் மறைவிடத் திருந்து,

பசுமை மரங்களின் பகுதிக ளிருந்து

அங்குனைத் துரத்தி அகற்றியே வைக்கிறேன்

கானகப் பூதக் கருங்குகை களுக்கு   390

பசுமை மரங்களின் பகுதிக ளுக்கு

வளர்தேவ தாருவின் மறைவிடங் களுக்கு

நீஅங் கேயே நீடுதங் கிடுக!

நிலத்துப் பலகைகள் உழுக்கும் வரையில்,

சுவரில் காளான் முளைக்கும் வரையில்

முகடு இடிந்து முன்விழும் வரையில்.

அங்குனைத் துரத்தி அகற்றியே வைக்கிறேன்

அங்குனை விரட்டுவேன் அதிதீச் சக்தியே!

கிழட்(டு)ஆண் கரடியின் கீழ்வதி விடத்தே!

பெண்கிழக் கரடியின் பெருந்தோட் டத்தே!  400

ஆழ்ந்த சேற்றுத் தாழ்நிலத் துக்கு!

உறைந்த சதுப்பு உவர்நிலத் துக்கு!

நகர்ந்துசெல் சேற்று நனைகிடங் குக்கு!

நெடிதுபாய்ந் தோடும் நீரரு விக்கு!

மீனே இல்லா வெறுங்குளங் களுக்கு!

நன்னீர் **மீனிலா நளிர்நீர் நிலைக்கு.

அங்கே **உனக்கிட மதுகிடைக் காவிடில்

இங்குனைத் துரத்தி இதோவிலக் குகிறேன்

அதாவது வடக்கு அருந்தொலை வெல்லைகள்!

லாப்புவின் பரந்த இடங்கள் அவைக்கு!   410

விரிபுல் புதரிலா வெறும்நிலங் களுக்கு!

உழுது விதைபடா துளநிலங் களுக்கு!

இரவி, சந்திரன் இலாநிலங் களுக்கு!

பகலொளி என்றும் படாஇடங் களுக்கு;

அங்குநீ வாழ அடைந்தாய் பாக்கியம்

நீஅங் கிருக்க நேர்விருப் புறுவாய்,

தொங்குகின் றனமரந் தோறும் எருதுகள்

கொலையுணப் படுவன கலைமான் ஆங்கெலாம்

பசியுறும் மனிதர் பாங்குறப் புசிக்க!

விரும்பியோர் அவற்றை விருப்பொடு கடிக்க!   420

அங்குனைத் துரத்தி அகற்றியே வைக்கிறேன்

அதையுனக் கியம்பி ஆணை இடுகிறேன்

உறுத்தியாப் பயங்கர உயர்வீழ்ச் சிக்கு!

நெடும்புகை கிளம்பும் நீர்ச்சுழி களுக்கு!

அவற்றில் மரங்கள் அவைவீழ்ந் திருக்கும்

தேவதா ருருண்டு திசைவரும் வேரொடு

சுழன்றுவந் திடும்பசும் அடிமரத் துண்டுகள்

சடைத்திடு (முடித்)தேவ தாருறும் முடியுடன்

கெட்டஅஞ் ஞானியே கிடந்துநீந் திடுக

நுரைத்துறப் பாய்ந்திடு நுவலுநீர் வீழ்ச்சியில்    430

சுற்றிச் சுழன்றகல் துரிதநீர்ப் பரப்பில்

குறுகிய நீரதன் செறிவதி விடத்தில்.

அங்கே உனக்கிடம் அதுகிடைக் காவிடில்

இங்குனைத் துரத்தி இதோவிலக் குகிறேன்

அதாவது துவோனியின் கரும்ஆற் றினிடை!

மரணத்து உலகதன் அழிவற்ற அருவிக்கு

அங்கிருந் துன்னால் அகன்றிட முடியா(து)

மிகுவாழ் நாளெலாம் வெளிவர முடியா(து)

உன்னைநா னாகவே உறவிடு(வி)க் காவிடில்,

வந்துநான் விடுதலை வழங்கா விடினே,   440

ஒன்பது செம்மறி உயர்கடா வுடன்வந்(து)

ஒன்பதும் ஒற்றைநன் மறியே ஈன்றது,

ஒன்பது எருத்துநல் லுயர்மாட் டுடன்வந்(து)

ஒன்பது மொற்றை உயர்பசு ஈன்றது,

ஒன்பது நல்லாண் உயர்பரி கொடுவந்(து)

ஒன்பது மொற்றைப் பெண்பரி ஈன்றது.

பயணிக்க வசதி படருநின் தேவையேல்,

பயணிக்க நல்ல பரிவேண்டு மேயெனில்,

திண்ணமாய்ப் பயண வசதிநான் செய்வேன்

பயணிக்க நானே பரியினைத் தருவேன்   450

பூதத் திடம்நற் புரவியொன் றுண்டு

வாய்த்தசெஞ் சடையுடன் மலையிலே உள்ளது

அதன்வா யிருந்து அக்கினி வெளிவரும்

மூக்கினி லிருந்து மூள்கனல் வெளிவரும்

அதன்குதிக் கால்கள் ஆனவை இரும்பால்

அவைகள் உருக்கினால் ஆனவை மேலும்

அதனால் முடியும் அவைமலை ஏறல்

பள்ளத் தாக்கிடைப் படரவும் முடியும்

நற்பரி வீரன் இத்தலத் திருந்தால்

திறமாய்ச் சவாரி செய்பவன் என்றால்.   460

இதுவும் போதா தின்னமு மென்றால்

பூதம் சறுக்கும் பொருட்களை எடுப்பாய்

பிசாசின் மரத்துச் சறுக்கணி பெறுவாய்

தடித்த சறுக்குத் தண்டும் உள்ளது

பூத நாட்டினிற் போய்ச்சறுக் கிடற்கு

பிசாசின் தோட்டம் பெரிதும் சுற்றிட

பூத நாட்டினில் புகுந்து விரைந்திட

தீயவன் இடத்தில் சென்று திரிந்திட;

பாதையின் குறுக்கே பாறையொன் றுண்டு

அதனைத் துகள்துகள் ஆகநொ ருக்கு    470

ஒருமரக் கட்டை யுள்ளது வழியில்

உடைத்துப் போடுஉடன் அதை இரண்டாய்

பாதை நடுவிலோர் வீரன் உள்ளனன்

அவனையோர் கரைக்கு அனுப்பி வைத்திடு.

எழுக, சோம்பலோய், இப்பொழு துன்வழி,

பொல்லா மனிதனே, போ,நகர்ந் தேகுக,

பொழுது உதித்துப் புலர்வதன் முன்னர்

விடியற் கடவுளின் விடிவின் முன்னர்

எறிகதி ரோன்மேல் எழுவதன் முன்னர்

சேவலின் கூவல் செவிப்படு முன்னர்.   480

இதுவே சோம்பலன் எழுந்துசெல் நேரம்

பொல்லாப் பிராணியின் புறப்படு நேரம்

நடப்பதற் குளது நற்சந் திரஒளி

வெளிச்சமும் உளது வெளிச்சென் றுலவ.

விரைந்துநீ விலகி வெளிச்செலா விட்டால்

தாயிலா நீசநீ தான்புறப் படாவிடில்

நகங்களைப் பெறுவேன் நான்ஒரு கழுகிடம்

உதிரம் குடிப்பதன் உகிர்களைப் பெறுவேன்

ஊன்அயில் பறவையின் உகிர்களைப் பெறுவேன்

பற்றித் தூக்கும் பருந்தின் அவயவம்;    490

இவற்றால் பற்றுவேன் எளியபோக் கிரிகளை

நிறுத்துவேன் தடுத்து நிமிர்தீச் சக்தியை

திருப்ப முடியா திருக்கும் அதுதலை

மூச்சை விடவும் முடியா திருக்கும்.

**முற்படைப் பாம்பேய் முடிவுற நேர்ந்தது

அன்னை யிலாமகற் கழிவும் வந்தது

கடவுளின் விடிவுறும் காலம் வருகையில்

கர்த்தரின் உதவி கைமேற் கிடைக்கையில்;

அன்னையின் பிறவியே அழிந்துபோ காயோ

செயற்கைப் பிராணிநின் செயல்நிறுத் தாயோ    500

எசமான் இலாநாய் இனிமறை யாயோ

தாயிலா நீசநீ தான்புறப் படாயோ

இம்மணித் தியாலம் இதுமுடி வதனுள்

திகழ்இச் சந்திரன் தேய்வதற் குள்ளே."

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பின னப்போ(து)

"இங்கே இருப்பது எனக்கு நல்லது

இங்கே வசிப்பது இனிமை யானது

எனக்கு ரொட்டியாய் ஈரல் இருக்கும்

உண்ணக் கொழுப்பும் உண்டு அதனுடன்   510

உளசுவா சப்பை உண்டிட வறுத்து

கொழுப்பும் அதனுடன் கொள்இத உணவு.

எனது பட்டடையை இங்கே அமைக்கிறேன்

ஆகும்உன் இதய ஆழப் பகுதியில்

அடிப்பேன் கடுமையாய் அடர்சுத் தியலால்

இன்னும் நொந்துபோய் இருக்கு(ம்)வே றிடங்களில்

என்றுமே விடுதலை இல்லை உனக்கு

உன்வாழ் நாளில் என்றுமே யில்லை

நாடும்அச் சொற்களை நான்கேட் காவிடில்

விரும்பிய மந்திரம் பொருந்த வராவிடில்    520

போதிய சொற்களை நேரிற் பெறாவிடில்

மந்திரம் ஆயிரம் ஆயிரம் வராவிடில்.

மந்திரச் சொற்களை மறைத்தல்ஆ காது

பகர்மந் திரமொழி பதுக்குதல் ஆகா(து)

நிலத்துக் கடியிலே புதைத்தலும் ஆகா(து)

மந்திர வாதிகள் மறைந்துபோ னாலும்."

அப்போ(து) பாடல்கள் அகம்நிறை விபுனன்

வார்த்தைகள் நிறைந்த மாமுது மனிதன்

வாயிலே மாபெரும் மந்திர அறிவுளோன்

மார்பிலே அளவிலா மறத்திற லுடையவன்   530

சொற்கள் இருந்த பெட்டகம் திறந்தான்

பெருமந் திரச்சொல் பெட்டியைத் திறந்தான்

நல்ல பாடல்கள் நனிசில பாட

சிறந்த மந்திரச் செம்பா இசைக்க

பாடிடப் படைப்பின் மூலத்(து) ஆழம்

பாடிடக் காலத்(துத்) தொடக்க(த்து) மந்திரம்

இவைஎ(ல்)லாப் பிள்ளையும் இசைக்கும் பாட்ட(ல்)ல

வீரர்கள் மட்டுமே விளங்கும் பாட்டிவை

தீமைகள் நிறைந்தஇத் தீயநாட் களிலே

வாழ்வே முடிவுறும் வறுங்கடை நாட்களில்.   540

படைப்பின் மூலத்(து) ஆழம் பாடினான்

மந்திர சக்தியை வலுவொழுங் கிசைத்தான்

கர்த்தர் மொழிந்த கட்டளை யாலும்

அனைத்தும் வல்லோன் ஆணையி னாலும்

பெருவான் தானாய்ப் பிறந்ததைப் பாடினான்

பெருவிண் இருந்துநீர் பிரிந்தது எவ்விதம்

நிலம்வந்(த) தெவ்விதம் நீரிலே யிருந்து

நிலத்தில் சகலதும் நேர்ந்தது எவ்விதம்.

நிலவுக்(கு) உருவம் நேர்ந்ததைப் பாடினான்

படர்கதிர் நிறுவப் பட்டதைப் பாடினான்   550

நெடுவான் தூண்கள் நிறுத்தப் பட்டதை

நீள்விண் மீன்கள் நிறைக்கப் பட்டதை.

அதன்பின் பாடல்கள் அகம்நிறை விபுனன்

பாடினான் உண்மையாய், பாடினான் முடிந்ததை,

பார்த்ததோ கேட்டதோ என்றும்இப் படியி(ல்)லை

என்றைக்கு மேயிவ் விரும்புவி நாட்களில்

இத்தனை சிறந்ததோர் இனியநற் பாடகன்

இத்தனை திறனுடை இனியதோர் நிபுணனை;

வாயிலே யிருந்துநேர் வார்த்தைகள் கொட்டின

நாவிலே யிருந்துசொற் றொடர்நனி பெருகின   560

விரைபரிக் குட்டியின் வியன்கால் போலவும்

பாய்ந்திடும் குதிரையின் பாதம் போலவும்.

அந்தமில் பலநாள் அவனும் பாடினான்

அவ்விதம் இரவுகள் அனைத்தும் பாடினான்

பாடலைக் கேட்கப் பகலவன் நின்றனன்

நின்றே தங்க நிலவும் கேட்டது

அலைகள்நீர்ப் பரப்பில் அசையா நின்றன

அவ்விதம் கரையிலும் அலைகள் நின்றன

அருவிகள் ஓடா(து) அமைந்தே நின்றன

நிமிர்நுரை உறுத்தியா நீர்வீழ்ச்(சி) நின்றது   570

வுவோக் சிநீர் வீழ்ச்சிப் பாய்ச்சலும் நின்றது

அவ்விதம் *யோர்தான் ஆறதும் நின்றது.

முதிய வைனா மொயினனப் போது

மந்திரச் சொல்செவி வாங்கிய தாலும்

சொற்கள்போ தியன பெற்றத னாலும்

விரும்பிய சொற்களை அடைந்தத னாலும்

புறப்பட வெளிவரப் புந்தியில் நினைந்தான்

அந்தரோ விபுனன் அகல்வா யிருந்து

வார்த்தைகள் நிறைந்தவன் வயிற்றினி லிருந்து

மந்திர அறிஞனின் மார்பிலே யிருந்து.   580

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"ஐயகேள் ஓஓ, அந்தரோ விபுனனே,

வாயை இன்னும் வலுபெரி தாய்த்திற

அலகை இன்னும் அகலத் திறந்திடு

வருவேன் புவிஉன் வயிற்றினி லிருந்து

புறப்பட்டு வீட்டினை நோக்கிப் போவேன்."

அப்போது பாடல்கள் அகம்நிறை விபுனன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"உண்டதும் அனேகம் குடித்ததும் அநேகம்நான்

ஆயிரக் கணக்கில் அழித்ததும் உண்டு   590

ஆயினும் என்றும் அயின்றதே யில்லை

முதிய வைனா மொயினனை உ(ண்)ணல்போல்;

நீவந்த போது நேராய் நடந்தனை

சிறப்புறச் செய்கநீ செல்லும் போதே."

அப்போ(து) அந்த அந்தரோ விபுனன்

இளித்துத் தன்முர செடுத்துக் காட்டினான்

இன்னும் பெரிதாய் இரும்வாய் திறந்தான்

அலகினை மேலும் அகலமாய் வைத்தான்;

முதிய வைனா மொயினன் அவனே

மாபெரும் அறிஞன் வாய்வழி வந்தான்   600

வார்த்தைகள் நிறைந்தவன் வயிற்றினி லிருந்து

மந்திர அறிஞனின் மார்பிலே யிருந்து;

வாயிலே யிருந்து வந்தவன் வெளியே

நின்றான் குதித்து நெடும்புற் றரைமேல்

அம்பொனில் ஆன அணிலதைப் போல

கிளர்பொன் நெஞ்சுடன் கீரியைப் போல.

அவனும் தன்வழி அதன்பின் சென்றான்

கொல்ல வேலைக் கொள்தளம் வந்தான்;

கொல்லன் இல்மரினன் கூறினன் அங்கே:

"மந்திரச் சொற்கள் வாய்க்கப் பெற்றதா   610

நச்சிய மந்திரச் சொற்கள் கிடைத்ததா

படகின் பக்கம் சரிவர இணைக்க

பின்னணி யத்தைப் பிணைத்து வைத்திட

வளைவுத் தட்டினை உயர்த்திப் பொருத்திட?"

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினன் அவனே:

"இப்போது நூறு சொற்களைப் பெற்றேன்

பெற்றேன் ஆயிரம் பேசுமந் திரவிதி

மறைவிடத் திருந்து வரவெளிக் கொணர்ந்தேன்

புதைவிட மிருந்து கொணர்ந்தேன் மந்திரம்."   620

படகு இருந்த பக்கம் சென்றான்

மந்திரச் சொற்கள் வாய்ந்தன நிறைவாய்

தன்பட கின்தொழில் தன்னையே முடிக்க

படகின் பக்கம் சரிவர இணைத்தான்

பின்அணி யத்தைப் பிணைத்துவைத் திட்டான்

வளைவுத் தட்டை உயரப் பொருத்தினான்

செதுக்கப் படாமலோர் புதுப்பட குதித்தது

சீவப் படாமலோர் செல்கலம் வந்தது.

பாடல் 18 - வைனாமொயினனும் இல்மரினனும் வடநாடு செல்லுதல் TOP

அடிகள் 1 - 40 : வடநாட்டு மங்கையின் உறவை விரும்பி வைனாமொயினன் தனது புதிய கப்பலில் பயணமாகின்றான்.

அடிகள் 41 - 266 : இல்மரினனின் சகோதரி அவனைக் கண்டு, கரையிலிருந்து அவனுடன் பேசி, அவனுடைய நோக்கத்தை அறிந்து, விரைந்து சென்று தன் சகோதரனிடம் ஒரு போட்டியாளன் வடநாட்டு மங்கையைப் பெறுவதற்குப் புறப்பட்டுவிட்டான் என்று கூறுகிறாள்.

அடிகள் 267 - 470 : இல்மரினன் ஆயத்தமாகித் தனது சறுக்கு வண்டியில் கடற்கரை வழியாக வடநாட்டுக்குப் புறப்படுகிறான்.

அடிகள் 471 - 634 : மணவாளர்கள் வருவதைக் கண்ட வடநிலத் தலைவி, வைனாமொயினனை மணம் முடிக்கும்படி தன் மகளுக்கு ஆலோசனை கூறுகிறாள்.

அடிகள் 635 - 706 வடநில மங்கையோ சம்போவைச் செய்த இல்மரினனையே மணமுடிக்க விரும்புகின்றாள். முதலில் அங்கு வந்து சேர்ந்த வைனாமொயினனிடம் அவனை மணம் முடிக்க முடியாது என்று அவள் கூறுகிறாள்.

நிலைபெறும் முதிய வைனா மொயினன்

சிந்தனை செய்தான் சீருற நினைத்தான்

ஏந்திழை உறவை ஏற்பது பற்றி

பின்னிய குழலியை நண்ணிநோக் குதற்கு

இருள்நிறை வடபால் இயைநிலத் தாங்கே

செறிபுகார் நாடாம் சரியோ லாவில்

வடபால் நிலத்து வளர்புகழ் மங்கையை

வடக்கின் சிறந்த மணமக ளவளை.

நீல்நிறச் சோடனை நிகழ்த்திக் கப்பல்

பக்கம் சிவப்பு பதநிறம் பூசி    10

அணியம் பொன்னால் அலங்கரித் ததற்கு

வெள்ளியில் சாயமும் விரும்பித் தீட்டினான்;

காலைகள் கழிந்தொரு காலையும் வந்தது

வளரும் காலை வைகறைப் பொழுதில்

படகினைத் தள்ளிப் படிநீர் விட்டான்

பலகைநூ றமைந்த பட(கு)அலை யிட்டான்

மரப்பட்(டை) உருளையின் வயமதி லிருந்து

கமழ்தேவ தாருவாம் கட்டையி லிருந்து.

பாய்மரம் உயர்த்தி பாங்குற நிமிர்த்தி

பாயையம் மரத்திற் பார்த்தே கட்டினான்   20

சிவப்பு நிறத்திலோர் திகழ்பாய் கட்டினான்

இன்னொரு பாயை எழில்நீல் நிறத்திலே

கப்பலின் உள்ளே காலடி வைத்து

படகின் உள்ளே பக்குவ மாயமர்ந்(து)

பயண மாயினன் பனிக்கடல் மீது

நீல்நீர்ப் பரப்பில் நிகழ்த்தினான் பயணம்.

பின்வரும் சொற்களில் பின்அவன் சொன்னான்

உரைத்தே அவன்தான் உரைசெய லாயினன்:

"இப்போ(து) கப்பலுக் கிறைவனே, வாரும்!

கருணையுள் ளவரே, கப்பலுக் கெழுந்திடும்!   30

சிறியஇவ் வீரனின் சீரிய சக்தியாய்,

சிறியஇம் மனிதனின் திகழுமாண் பலமதாய்,

அகன்று பரந்த இந்நீர்ப் பரப்பில்

பரந்து விரிந்த படரலை களின்மேல்.

காற்றே இந்தக் கப்பலை அசைப்பாய்

அலையே கப்பலை அசைத்துச் செலுத்து

வலிக்கப் படாமல் மற்றென் விரல்களால்

குழப்பப் படாமல் கொழுநீர்ப் பரப்பு

தெளிந்த கடலதன் செறிவிரி பரப்பில்

திறந்து பரந்த திகழ்நீர்ப் பரப்பில்."    40

*அன்னிக்கி யென்னும் அரும்பெய ருடையாள்

வளர்இரா நங்கை வைகறை வனிதை

கடன்அதி காலை கனபொழு தியற்றுவோள்

வைகறைப் பொழுதில் வளர்துயில் எழுபவள்,

அன்றுக ழுவும்தொழில் அவள்செய நேர்ந்தது

உடைகளைக் கழுவி உலரப் போட்டனள்

செந்நிறப் படிக்கட் டதன்சேர் முடிவில்

அந்த அகன்ற அதேநிலப் பரப்பில்

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்.   50

பார்த்தனள் அங்கு, பார்த்தனள் திரும்பி,

நற்கால நிலையைச் சுற்றிலும் பார்த்தனள்

வாரியதலை மேல் வானம் பார்த்தாள்

கடலின் பக்கமாய்க் கரையைப் பார்த்தாள்

சூரியன் மேலே சுடர்ந்துகொண் டிருந்தது

மினுமினுத் திட்டன விரிகீழ் அலைகள்.

கடலின் பக்கமாய்க் காரிகை பார்த்தனள்

செங்கதி ரோன்கீழ் சென்னியைத் திருப்பினள்

பின்லாந்(து) நதிவாய் தன்நோக் குறுகையில்

வைனோ நாட்டுநீர் வளர்முடி வெல்லையில்   60

கறுத்ததோர் புள்ளியைக் கடலில் கண்டனள்

அலையில் நீலமாய் எதையோ கண்டனள்.

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்

உரைத்தே அவள்தான் உரைசெய லாயினள்:

"என்னநீ கறுப்பாய் இருப்பது கடலிலே

யார்நீ நீல நளிர்நிறம் அலையிலே?

நீயொரு வாத்தின் நேர்கண மானால்

இனிய வாத்தின் குழுவாய் இருந்தால்

அப்படி யானால் அசைந்தெழு பற(ந்து)போ!

உயரமாய் வானின் உறுவெளி யதனில்!   70

கொழுவஞ் சிரமீன் கூட்டமா யிருந்தால்

கிளர்வே றினமீன் கிளையா யிருந்தால்

தெறித்தெழு நீந்திச் செல்லப் படியெனில்

நீருக் குள்ளே நேராய் விழுந்துசெல்!

நீயொரு பாறை நெடுங்கல் லானால்

கனைநீர் மிதக்கும் கட்டையா யிருந்தால்

முகிழ்அலை உன்னை மூடிச் செல்லும்

அகல்நீர் உன்னை அடித்துச் செல்லும்."

படகு சிறிதே பக்கம் வந்தது

பயணம் வந்தது படர்புதுக் கப்பல்    80

புகார்படி கடலதன் புணர்முனை நுனியில்

செறிபனிப் புகாருள தீவதன் கரையில்.

அன்னிக்கி என்னும் அரும்பெய ருடையாள்

படகு வருவதைப் பார்த்தனள் இப்போ(து)

பார்த்தனள் பலகைநூ றமைபட கசைவதை

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:

"நீஎன் சகோதரன் நேர்பட கானால்

அல்லது தந்தையின் அகல்கல மானால்

பயணம் வீட்டுப் பக்கமாய் மாற்று

பாதையைச் சொந்தஊர்ப் பக்கமாய்த் திருப்பு!   90

இத்துறை நோக்கி எழுமுன் னணியம்

பிறதுறை நோக்கி உறுபின் னணியம்.

அந்நியன் கப்பலே யாகநீ யிருந்தால்

செல்லுக வேறு திசையிலே நீந்தி

வேறு துறைப்பால் விரைகமுன் னணியம்

இத்துறை நோக்கி இயைகபின் னணியம்."

அவள்வீட் டுப்பட கதுவே யல்ல

காணுமோர் அந்நியன் கப்பலு மல்ல

அதுவே வைனா மொயினனின் கப்பல்

என்றுமே நிலைத்த பாடகன் கப்பல்;    100

அவளின் அருகை யடைந்தது கப்பல்

உரைசெய லுக்காய் ஊர்ந்தது அண்மி

ஒருசொல் சொல்ல இருசொல் லியம்ப

உரமாய் மூன்றாம் சொல்லை யுரைக்க.

அன்னிக்கி என்னும் அரும்பெய ருடையாள்

வளர்இரா நங்கை வைகறை வனிதை

கப்பலை நோக்கிக் கேட்கத் தொடங்கினள்:

"எங்கே எழுந்தனை வைனா மொயினனே?

அமைதிநீர் மணமகன் ஆம்செல வெவண்கொல்?

ஆயத்த மானதெங்(கு) அரியநாட் டண்ணலே?"   110

முதிய வைனா மொயினனப் போது

கப்பலி லிருந்து கூறினான் இவ்விதம்:

"பெருவஞ்சிர மீன் பிடித்திட எழுந்தேன்

சினைக்கும் **மீனைச் சிறைப்பிடிப் பதற்காய்

துவோனியின் கறுப்புத் தொல்லாற் றிருந்து

அகல்*மர(ண) ஆற்றின் ஆழத் திருந்து."

அன்னிக்கி என்னும் அரும்பெய ருடையாள்

இந்தச் சொற்களில் இயம்பினள் அவளே:

"சொல்லிட வேண்டாம் தொடர்வெறும் பொய்யே

மீனின் சினைத்தலை நானும் அறிவேன்   120

சத்திய மாய்என் தந்தையும் முன்னர்

உண்மையாய் எனது உயர்ந்தபெற் றோரும்

பெருவஞ் சிரமீன் பிடிக்கச் சென்றனர்

பெருநன் னீர்மீன் பிடிக்க முயன்றனர்

அவர்பட கார்ந்து அகல்வலை இருந்தன

கப்பல் நிறையக் கனபொறி இருந்தன

கைவலை இப்புறம் கயிறுகள் அப்புறம்

மறுபுறம் நீரில் வலிந்தடிக் கம்புகள்

குறுக்குப் பலகைகீழ் குத்திடும் ஈட்டிகள்

பின்னணி யம்நீள் பெரியகம் பங்கள்;   130

எங்கே எழுந்தனை வைனா மொயினனே

அமைதிநீர் மணமகன் ஆம்செல வெவண்கொல்?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"வாத்துகள் தேடிநான் வழிபுறப் பட்டேன்

மின்னும் சிறகுறும் வியன்புள் வேட்டை(க்கு)

*சக்ஸா நீரிணைத் தன்ஆழ் பகுதியில்

திறந்து பரந்த திகழ்நீர்ப் பரப்பில்."

அன்னிக்கி என்னும் அரும்பெய ருடையாள்

உரைத்தாள் ஒருசொல் உரைத்தாள் இவ்விதம்:   140

"உண்மை பேசும் ஒருவனை அறிவேன்

அசத்தியம் பேசும் ஆளையும் அறிவேன்;

சத்திய மாய்என் தந்தையும் முன்னர்

உண்மையாய் எனது உயர்ந்த பெற்றோரும்

வாத்துவேட் டைக்கு வழிசெலல் உண்டு

சிவந்தவாய்ப் பறவையைத் துரத்துவ துண்டு

அவர்பெரும் குறுக்குவில் அமையும் நாணுடன் அவர்வளைத் திடும்வில் அழகுடன் இலங்கும்

கறுத்தநாய் ஒன்றாங்(கு) கட்டியே யிருக்கும்

வங்கக் காலிலே வன்கட் டமைந்திடும்    150

கள்ளநாய் பலதெருக் கரையெலாம் ஓடும்

பாறையில் குட்டிகள் பலவிரைந் தேகும்

வைனா மொயினனே வாய்மையைச் சொல்வாய்

எங்குநீ பயணம் இப்போ(து) செய்கிறாய்?"

முதிய வைனா மொயினன் மொழிந்தான்:

"இங்கே செல்கிறேன் எனில்அதால் என்ன

அந்தப் பெரிய அடும்போர்க் கென்னில்

சமமா னோருடன் தான்பொரு தற்கெனில்

திகழ்கெண் டைக்கா(லி)ல் தெறிக்கக் குருதி

இரத்தம் முழங்கால் வரைக்கும் இருக்க?"   160

அன்னிக்கி மீண்டும் அதையே சொன்னாள்

ஈய மார்பினள் இயம்பினள் கடிந்தே:

"அறிவேன் போருக் காய்ச்செலல் பற்றி

முன்னர் தந்தைபோய் முயன்றபல் பொழுதில்

அந்தப் பெரிய அடுபோர் களுக்கு

சமமா னோருடன் தான்பொரு வதற்கு

மனிதர் தூற்றுவர் வலிப்பராம் தண்டு

ஆயிரம் மக்கள் அருகினில் இருப்பர்

முனைப்பாய் குறுக்குவில் முன்னணி யிருக்கும்

அலகுறும் வாள்கள் ஆசனத் தருகாம்;    170

சொல்வாய் உண்மை சொல்வாய் வாய்மை

நேர்மையைச் சொல்வாய் நெடும்பொய் யின்றி

எங்கே எழுந்தனை வைனா மொயினனே

எங்கே அமைதிகொள் இகல்நீர் மனிதனே?"

முதிய வைனா மொயினனப் போது

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்:

"எனதுகப் பலுக்கு எழுந்தருள் பெண்ணே

எனது படகினுள் இனிவா மங்கையே

அந்த உண்மையை அப்போ துரைப்பேன்

பொய்யில் லாமல் புகல்வேன் நேர்மை."   180

ஆயினும் சொன்னாள் அன்னிக்கி ஒருசொல்

ஈய மார்பினள் இயம்பினள் கடிந்தே:

"காற்று உனது கப்ப(லி)ல்வீ சட்டும்

குளிர்கால் படகில் கூடவீ சட்டும்

கவிழ்த்துப் போடுவேன் கடிதுன் கப்பல்

முன்னணி யத்தை மூழ்கடித் திடுவேன்

அந்த உண்மைநான் அறிந்துகொள் ளாவிடின்

எங்கே(க) நினைத்தாய் எனஅறி யாவிடின்

உண்மைநீ சொல்வதை உடன்கேட் காவிடின்

பொய்யின் இறுதியைப் புரிந்துகொள் ளாவிடின்."   190

முதிய வைனா மொயினனப் போது

உரைத்தான் ஒருசொல் உரைத்தான் இவ்விதம்: